Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

καλή χρονιά

Αγαπητοί φίλες και φίλοι.
Αγαπητοί επισκέπτες της ιστοσελίδας του HELLAS CAFE
Έχετε όλοι σας τις ευχές μου γιά τον καινούριο χρόνο.
Χρόνια σας πολλά γιά έναν χρόνο, που ευχή μας είναι
να φέρει,
ΕΙΡΗΝΗ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ>
Υγεία, ευτυχία και χαρά στα σπίτια σας
Με αγάπη
Ντένης Κονταρίνης

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009

Πολλά και διάφορα

Βρε πως αλλάξαν οι καιροί
Κι’ οι βουρλισμένοι χρόνοι
Να τραγουδάει ο κόρακας
να μην λαλεί τ’ αηδόνι
Ο Όμιλος Βρακοφόρων της Κρήτης είπε αυτή τη μαντινάδα στον Δράκουλα τον Μηστοτάκη. Μήπως σας θυμίζει τίποτα; Πάντως από την Ρηγίλης βγήκε ανακοίνωση. Ουδέν σχόλιον. Τι να πούνε;
Ο Κυριάκος όμως το άρπαξε το υπουργείο που του πέταξε ο Σαμαράς. Όχι, θα έχανε την ευκαιρία. Έγραψε κανονικά πατέρα και αδελφή και προχωράει.
Και μιά και μιλάμε γιά υπουργεία, εκείνα τα παλληκάρια τα ξέχασε ο Αντωνάκης; Βουλγαράκης, Τσιτουρίδης, Μαγγίνας, Λιάπης, Πολύδωρας, Παυλόπουλος, Ρουσσόπουλος και τόσοι άλλοι λεβέντες δεν πήραν τίποτα. Μήπως τα φυλάει γιά εφεδρείες;
Αλήθεια, εκείνο το παλληκάρι, ο Κώστας τι γίνεται;
Ακόμη κι’ εκείνος ο λαλίστατος εκπρόσωπος, ο Αντώναρος, εξαφανίστηκε. Κάθε φορά που βγαίνει ο Αντώναρος στην τηλεόραση η Νέα Δημοκρατία χάνει 500 ψήφους, έλεγε τότε κάποιος φίλος μου. Και δεν είχε άδικο. Έτσι;
Όχι βέβαια πως ο Πεταλωτής πάει πίσω. Όμως αυτός τα λέει τόσο.....γρήγορα που δεν τον προλαβαίνω γιατί μ’ έχει πάρει ο ύπνος.
Αλήθεια, εκείνο το παλληκάρι, ο Κώστας, τι γίνεται;
Με τις γιορτές χάσαμε από τα τηλεπαράθυρα πολλά αγαπητά μας πρόσωπα. Μέρες τώρα δεν είδαμε τον Πανούλη τον Παναγιωτόπουλο, που όταν παίρνει εκείνο το ειρωνικό ύφος μοιάζει να υποφέρει από.... δυσκοιλιότητα.
Αλήθεια, εκείνο το παλληκάρι, ο Κώστας, τι γίνεται;
Και η κυρία εμείς οι βουλευτέςςςςςςς εξαφανίστηκε. Φαίνεται πωε η Φωτεινή η Πιπιλή θα....ξεκουράζεται από τις τόσες επισκέψεις της σε τηλεπαράθυρα. Πάντως μας έμεινε ο Γιακουμάτος να λέει, να λέει, να λέει, χωρίς κι΄ο ίδιος να ξέρει τι λέει. Α! Ρε και να ζούσε ο συμπατριώτης του ο Λασκαράτος να τον περιλάβενε.
Αλήθεια, εκείνο το παλληκάρι, ο Κώστας, τι γίνεται;
Πάντως το Συνέδριο του κόμματος θα γίνει τον Ιούνιο όπου εκεί θα ερευνηθούν και θα μελετηθούν τα λάθη που οδήγησαν την παράταξη στην ήττα της 4ης Οκτωβρίου. Συγνώμη, δεν τα ξέρετε τα λάθη σας; Και άντε τα βρήκατε, τα συζητήσατε, τα αναλύσατε. Τι έγινε; Την Ελλάδα ποιός θα την γλυτώση από τα όσα την φορτώσατε;
Πάντως γιά την Νέα Δημοκρατία το ΠΑΣΟΚ φταίει γιά όλα, που σαν κυβέρνηση των τριών μηνών δεν κατάφερε να σκεπάσει τα εγκλήματα της.
Αλήθεια εκείνο το παλληκάρι ο Κώστας τι γίνεται;
Η Αλέκα είναι να την χαίρεσαι σαν βγαίνει στα τηλεπαράθυρα και φωνάζει γιά το δίκιο των εργατών. Η αγάπη και το ενδιαφέρον αυτής της γυναίκας γιά την εργατιά της Ελλάδας είναι συγκινητική. Έτσι εξηγείτε ότι με την Αλέκα τόσα χρόνια στο τιμόνι, το κόμμα έφτασε.... στο 6%.
Ο άνθρωπος που εισήγαγε τον θεσμό της πολυκατοικίας στον πολιτικό χώρο της Ελλάδας έχει γίνει το θέαμα της Βουλής. Απολαυστικός όταν αγορεύει ο Καρατζαφέρης τον κοιτάς και αναρωτιέσαι Θεέ μου Τι άλλο ακόμη θα δούμε;
Αλήθεια, εκείνο το παλληκάρι, ο Κώστας, τι γίνεται;
Τη συμπόνια μας προκαλέι ο Τσίπρας που αγωνίζεται να καταλάβει που βρίσκεται. Ειλικρινά είναι απόλαυση όταν αποφασίζει να προχωρήσει στην πολιτική κριτική της Κυβέρνησης και όλοι προσπαθούν να καταλάβουν τι ακριβώς λέει.
Τηλεφώνημα από τη Ραφήνα μας πληροφορεί ότι εκείνο το παλληκάρι, ο Κώστας είναι καλά, είναι σπίτι του και ......παίζει με τα δίδυμα.
Και του χρόνου Ελλάδα.

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Μιά χριστουγεννιάτικη ιστορία.

Κάποτε τα ζώα συνεδρίαζαν και συζητούσαν το νόημα των Χριστουγέννων, αλλά και τις επιθυμίες που είχε το καθένα τις άγιες αυτές ημέρες:

Το λόγο παίρνει πρώτη η κυρ’ αλεπού φωνάζοντας την επιθυμία της. «Λογικό μία ψητή γαλοπούλα, ποιος γιορτάζει σήμερα Χριστούγεννα χωρίς να έχει στο τραπέζι του ψητή γαλοπούλα;
Το ελαφάκι από την απέναντι γωνιά με τη ψιλή του φωνούλα εύχεται ένα έλατο.
«Χωρίς έλατο εγώ δε γιορτάζω ποτέ τα Χριστούγεννα».
Αλλά όχι με πολλά κεριά συμπληρώνει κλαψιάρικα η κουκουβάγια. Όχι πολλά φώτα και στολίδια, εμένα μ’ αρέσει η απλότητα, η σκοτεινιά, ένα έλατο στολισμένο με γούστο, πράσινο ζωντανό, δηλαδή φυσικό!

Τι λες μωρή; Φωνάζει το παγώνι. Και πως θα δείξω εγώ το καινούριο μου φόρεμα και τα χρώματά του; Όχι, όχι εγώ χωρίς καινούριο φόρεμα δε γιορτάζω Χριστούγεννα.
Μη ξεχνάς και τα κοσμήματα, στριγκλίζει η κίσσα. Εγώ Χριστούγεννα χωρίς να κλέψω κανένα δακτυλίδι, βραχιόλι ή καδένα δε γίνεται… Τα ωραιότερα Χριστούγεννα για μένα είναι, όταν έχω κοσμήματα.

Και τα μελομακάρονα που τ΄ αφήνεις; Φωνάζει η αρκούδα με τη χοντρή φωνή της.
„Οι λιχουδιές και τα γλυκίσματα είναι η μεγαλύτερη επιθυμία μου, χωρίς αυτά δε γιορτάζω Χριστούγεννα“. „ Κάνε, ότι κάνω εγώ“ λέει ο ασβός, „ύπνο και πάλι ύπνο!“
Τα Χριστούγεννα για μένα σημαίνουν ύπνο, υπάρχει κάτι καλύτερο από το να απολαύσεις τον ύπνο;

„Μη ξεχνάς πρώτα να πιεις“, συμπληρώνει το βόδι. „Πρώτα να πιεις όσο μπορείς και μετά να το ρίξεις στον ύπνο“. Ξαφνικά το βόδι μουγκρίζει δυνατά: „Ω, ω, ωχ!“ Ο γάιδαρος του έριξε στα πισινά μία γερή κλωτσιά. „Ε, ε! βόδι, δε σκέφτεσαι λίγο το νεογέννητο παιδί, αυτό το ανθρώπινο πλάσμα;..
Το βόδι έριξε το κεφάλι κάτω από ντροπή και λέει:
„Το παιδί… Α! Ναι καλά λες…“ το νεογέννητο παιδί „ „Αυτό είναι το κυρίως νόημα των Χριστουγέννων…“ Πλην όμως…απευθυνόμενο στο γάιδαρο τον ρωτάει, „το γνωρίζουν αυτό και οι άνθρωποι;“

Μετάφραση από τα γερμανικά: Σπύρος Γκάρος

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

OPEL Η βιομηχανία θρίλερ

Από τον καλό φίλο και εκλεκτό συνάδελφο Σπύρο Γκάρο
από την Νυρεμβέργη το πάρα κάτω άρθρο.
Αξίζει να το διαβάσετε.

Σεισμική δόνηση έγινε στην αυτοκινητοβιομηχανία OPEL στην Ευρώπη. Η παγκόσμια οικονομική ύφεση και η μεγάλη κρίση στη μητρική εταιρία General Motor (GM) στις ΗΠΑ επηρέασε αρνητικά και τη θυγατρική της εταιρία OPEL στη Γερμανία. To έλλειμμα από τα μεγάλα λάθη των μάνατζερ στη GM έφτασε το 2008 στα 31 δισεκατομμύρια δολάρια
(24,2 δισεκατομμύρια εύρο). Για να το καλύψει προσπάθησε με απειλές κι εκβιασμούς, ότι θα κλείσει τις θυγατρικές της αυτοκινητοβιομηχανίες στην Μ. Βρετανία και τη Γερμανία, να της χορηγηθεί οικονομική βοήθεια για να σταθεί στα πόδια της. Απαιτούσε από τη γερμανική κυβέρνηση 3,3 δισεκατομμύρια εύρο για να μην κλείσει την OPEL και στείλει τις 25 χιλιάδες εργαζόμενους από τα εργοστάσιά του Rüsselsheim (14670), Bochum (4960), Kaiserslautern (3379) και Eisenach (1690) στο ταμείο ανεργίας. Υποτίθεται, ότι οι άνεργοι θα είναι πάνω από 50 000, αν υπολογίσουμε και όλους αυτού που εργάζονται σε βιομηχανίες που προμηθεύουν την OPEL με ανταλλακτικά.. Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι η OPEL στη Γερμανία, ήταν και είναι μία επικερδής βιομηχανία , τα κέρδη τα εισπράττει η GM χωρίς να πληρώνει φόρους στο γερμανικό κράτος και τα επενδύει στην έδρα της στο Detroit/ΗΠΑ. Μετά από πολλές διαπραγματεύσεις και σθεναρή αντίδραση, με απεργίες και πορείες των εργαζομένων και τις πιέσεις από το συνδικάτο της μεταλλουργίας (IGM), αποφάσισε η GM τον Σεπτέμβρη 2008 να πουλήσει την OPEL. Πολλοί υποψήφιοι παρουσιάστηκαν. Κατ’ αρχήν προτάθηκε να την αναλάβουν οι μεγαλοαντιπρόσωποί της στη Γερμανία , σύντομα όμως ενδιαφέρθηκαν οι αυτοκινητοβιομηχανίες FIAT, η Magna, η κινέζικη BAIC και η βελγική επενδυτική εταιρία RHJI – Ripplewood. Ο κύβος τελικά έπεσε στην καναδική εταιρία Magna, η οποία με συμμετοχή 15% του ρωσικού τραπεζικού συγκροτήματος GAZ έδωσε μία συμφέρουσα προσφορά . Όρισε σαν στόχο μέσα σε μία εξαετία να διαθέσει στην αγορά 750 000 οχήματα με προϋπόθεση να διατηρηθούν τα εργοστάσια της OPEL στις παραπάνω πόλεις. Βέβαια το συμβόλαιο είχε και ορισμένα αρνητικά σημεία. Δηλαδή μέχρι το 2014 η Magna θα αποταμίευε περίπου 265 εκατομμύρια εύρο, μειώνοντας σταδιακά τον αριθμό του προσωπικού καταργώντας 10 000 θέσεις των οποίων οι 3 000 θα είναι στη Γερμανία. Οι εργαζόμενοι πήραν βαθιά αναπνοή αφού η θέση τους μετά από τόσους μήνες αγωνίας κατά κάποιον τρόπο σώθηκε και οι μελλοντικές προοπτικές ήταν καλές. Δε χάρηκαν όμως για πολύ, αφού η GM ζητώντας συγνώμη από τη γερμανική κυβέρνηση πήρε πίσω την απόφασή να πουλήσει την OPEL. Ο πόλεμος των νεύρων συνεχίζεται και έγινε «θρίλερ».
Εντούτοις οι ελπίδες δε χάθηκαν, η GM υποσχέθηκε ότι όλα τα εργοστάσια της OPEL θα μείνουν και θα συνεχίσουν την παραγωγή τους όπως μέχρι σήμερα, αυτό βέβαια με μία ανακαίνιση η οποία σημαίνει απολύσεις μέχρι 4 500 εργαζομένων. Μόνο από το εργοστάσιο του Rüsselsheim θα φύγουν 2 500. Πιθανώς να κλείσει ένα από τα εργοστάσια στη Γερμανία. Αυτά ανέφερε ο καινούριος μάνατζερ Nick Reilly. Πιστεύει ότι η γερμανική κυβέρνηση μαζί με τους Ευρωπαίους θα του δώσουν τη βοήθεια που χρειάζεται των
3,3 δισεκατομμυρίων εύρο. Το Συμβούλιο Προσωπικού πρότεινε η OPEL από εταιρία περιορισμένης ευθύνης (GmbH) να μετατραπεί σε ανώνυμο εταιρία (AG). Οι πολιτικοί των ομόσπονδων κρατιδίων της CDU και της FDP είναι σκεφτικοί να πληρώσουν από τα χρήματα των φορολογουμένων τους για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της GM ώστε να ενεργήσει την ανακαίνιση. Είναι γεγονός ότι η εμπιστοσύνη απέναντι στην GM έχει διαταραχθεί.
Η καγκελάριος κυρία Merkel ζήτησε από την GM ένα συγκεκριμένο πλάνο. Χωρίς αυτό το σχέδιο η GM δεν παίρνει βοήθεια, ταυτόχρονα οι εργαζόμενοι της OPEL ζητούν μεγαλύτερη ανεξαρτησία και συμμετοχή στη διοίκηση, να μην εξαρτώνται μόνο από τις αποφάσεις του κέντρου που είναι στο Detroit των Ηνωμένων Πολιτειών. Η υπόθεση της OPEL παραμένει ανοιχτή και το μέλλον της είναι ακόμα σκοτεινό. Εικοσιπέντε χιλιάδες άνθρωποι με τις οικογένειές τους ζούνε στην αβεβαιότητα. Κανείς δεν γνωρίζει πως θα είναι το αύριο που θα ξημερώσει….

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Εμείς οι βουλευτέςςςςςς! ! !

Αυτή είναι η αγαπημένη φράση της βουλευτού της ΝΔ Φωτεινής Πιπιλή. Δεν αφήνει ευκαιρία που να μην το φωνάξει. Εμείς οι βουλευτέςςςςςς. Αυτά τα πολλά (ς)είναι ένα χαρακτηριστικό της ιδιόμορφης προφοράς της που κάνει το ένα τελικό (ς) να μοιάζει με μιά ποδοσφαιρική ομάδα από (ς ) Εμείς οι βουλευτέςςςςς λοιπόν.
Πρώην δημοσιογράφος η Φωτεινή Πιπιλή έχει κάποια πρόσβαση, προτίμηση και αδυναμία στα τηλεοπτικά παράθυρα και απ’ ό,τι φαίνεται δεν τα περιφρονεί. Κάθε άλλο. Δεν αφήνει ευκαιρία να πάει χαμένη κι΄έτσι έχουμε την χαρά να την απολαμβάνουμε σε όσα προσπαθεί να πει. Και λέω προσπαθεί διότι ποτέ δεν καταφέρνει να ολοκληρώσει αυτά που θα ήθελε να πει. Απλούστατα διότι δεν ξέρει τι θέλει να πει. Συμβαίνει στον πολιτικό χώρο της Ελλάδας η άσκηση της αντιπολίτευσης να είναι μιά έννοια παρεξηγημένη. Γιά το σύνολο των βουλευτών, αντιπολίτευση σημαίνει να κατηγορούν, να βρίζουν και να συκοφαντούν την κυβέρνηση. Ίσως και με την ανοχή ή ακόμη και με την προτροπή των αρχηγών των κομμάτων. Έτσι και τώρα. Με την ανάληψη της προεδρίας της ΝΔ από τον Αντώνη Σαμαρά οι βουλευτές της αναθάρησαν, πίστεψαν πως το κόμμα τους αναστήθηκε από την τρομερή ήττα της 4ης Οκτωβρίου – οι Μητσοτάκηδες περιμένουν στη γωνία - και ξεχύθηκαν στα τηλεπαράθυρα να πολεμίσουν το ΠΑΣΟΚ που τους πήρε την εξουσία.
Η Φωτεινή Πιπιλή πρωταγωνιστεί σε αυτό τον αγώνα. Μας θυμίζει τον Γιακουμάτο της πρώιμης Καραμανλικής περιόδου. Τότε που από την θέση του υφυπουργού περιόδευε τουρίστας στα χωριά της Θράκης και διαλαλούσε πως θα παραιτηθεί αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματα των εργατών. Βέβαια τα αιτήματα των εργατών δεν ικανοποιήθηκαν ποτέ αλλά κι’ ο Γιακουμάτος δεν παραιτήθηκε ποτέ, Σου λέει. Αν παραιτηθώ ποιός θα ενδιαφέρεται γιά τους εργάτες; Κάπως έτσι συμπεριφέρεται και η Πιπιλή η οποία κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ ότι .....δύο μήνες τώρα δεν μπόρεσε να σώσει την Ελλάδα από τον γκρεμό που την οδήγησε η πενταετής διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Κι΄όταν την ερωτούν
-Εσείς πεντέμιση χρόνια διακυβέρνησης τι κάνατε;
Αρκείτε στο ...
-Κάναμε κάποια λάθη.
Η κυρία εμείς οι βουλευτέςςςςς δεν έχει το θάρρος να πει ότι καταλήστεψαν όλα τα ταμεία του κράτους. Δεν έχει την τόλμη να πει ότι η κυβέρνηση την οποία υπηρέτησε πέρασε στην ιστορία σαν η κυβέρνηση των απειραρίθμων σκανδάλων. Η Φωτεινή Πιπιλή δεν γνωρίζει να λέει την αλήθεια.
Στον ίδιο κύκλο και ο εκπρόσωπος του κόμματος ο Πάνος Παναγιωτόπουλος. Ζει σε μιά Ελλάδα η οποία κινδυνεύει και δεν έχει το θάρρος να πει από που προήλθε αυτός ο κίνδυνος, Στήνεται μπροστά στο τηλεπαράθυρο, παίρνει εκείνο το βλακώδες ειρωνικό ύφος που μου θυμίζει τον Μπενίτο Μουσσολίνι, και το μόνο που γνωρίζει είναι ότι το ΠΑΣΟΚ θα καταστρέψει την χώρα. Αναμασάει κι΄αυτός τα ίδια. Δυό μήνες ΠΑΣΟΚ και δεν είδαμε τίποτα και αναφέρεται κι΄αυτός σε......κάποια μικρά σφάλματα της πενταετίας.
Στην νεοδημοκρατική ορχήστρα και ο Χατζηγάκης. Αορίστως κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ.
Δεν γνωρίζω αν όλα αυτά είναι εις γνώση του νέου προέδρου της Νέας Νέας Δημοκρατίας, όπως λέει κι΄ο Καρατζαφέρης και αν τα εγκρίνει. Αν ναι, είναι λυπηρό το αντιπολιτευτικό ξεκίνημα. Αν όχι, ας φροντίσει να συμμαζέψει αυτή τη θλιβερή κατάσταση και ας πει στη Φωτεινή Πιπιλή ότι εμείς οι βουλευτέςςςςς θα πρέπει να καταλάβουμε ότι ο ελληνικός λαός δεν είναι κουτός. Το μήνυμά του μας το έστειλε την 4η Οκτωβρίου του 2009. Μήπως κάποιοι στην ΝΔ δεν το έλαβαν;

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Αγαπητέ μου κουκουλοφόρε ! ! !

(Επιστολή Δευτέρα)

Σε είδα σε πλήρη δράση τούτες τις μέρες στους δρόμους της Αθήνας και σ’ ευχαριστήθηκε η ψυχή μου. Πολλή δουλιά πλάκωσε αγαπητέ μου και πως να τα βγάλεις πέρα. Βέβαια σκοπός σου υψηλός και ηθικός ήταν η απόδοση τιμών στον αδικοχαμένο πέρυσι μικρό μαθητή, Αλέξη Γρηρορόπουλου– το ίδιο όνομα με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κύριον Αλέξη Τσίπρα. Τι σύμπτωση - . Εσύ όμως γιά μιά ακόμη φορά έδειξες τα υψηλά σου πατριωτικά φρονήματα, στέλνοντας στο Νοσοκομείο τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου και φτάνoντας στο σημείο να κάψεις ακόμη και την σημαία σου. Και μάλιστα αγαπητέ μου, θαύμασα το μίσος με το οποίο την πέταξες πάνω στις φλόγες.
Η ελληνική τηλεόραση φρόντισε να αποθανατίσει κείνες τις υπέροχες στιγμές σου γιά να τις έχει όλος ο κόσμος και να σε θαυμάζει. Φαντάζομαι την υπερηφάνειά σου εκείνη τη στιγμή. Δεν είναι και μικρό πράμα να μπορείς να πετάς στις φλόγες τη σημαία σου!.
Όλοι οι συμπατριώτες σου αγαπητέ μου κουκουλοφόρε είναι περήφανοι γιά σένα και τα κατορθώματά σου. Κι΄εμείς οι Έλληνες του εξωτερικού είμαστε περήφανοι γιά σένα. Μιλάμε στους ξένους γιά τα μνημεία της πατρίδας μας, γιά τον Παρθενώνα, γιά τους Δελφούς, γιά την Βεργίνα. Και φυσικά τους μιλάμε και γιά σένα. Τους λέμε ότι μαζύ με το αγνό παρθένο ελαιόλαδο η χώρα μας διαθέτει και στίφη από κουκουλοφόρους.
Πάντως αυτές τις μέρες δούλεψες πολύ σκληρά. Η μιά πορεία πίσω από την άλλη. Η μιά διαδήλωση ακολουθούσε την άλλη, η μιά διαμαρτυρία τελείωνε και άρχιζε η άλλη. Που να προλάβεις αγαπητέ μου. Ποιόν να πρωτοδείρεις, ποιά βιτρίνα να διαλύσεις πρώτη, ποιό αυτοκίνητο να κάψεις και ποιό να αφήσεις. Και το κυριότερο τι να πρωτοαρπάξεις Γιατί, πως να γίνει; Η ιδεολογία ιδεολογία αλλά πρέπει να βγει και το μεροκάματο.
Κι΄αλήθεια αγαπητέ μου κουκουλοφόρε. Μιά και μιλήσαμε γιά ιδεολογία, εσείς τι πιστεύετε; Ποιά είναι τα ιδανικά σας; Ποιά είναι τα οράματά σας; Ποιοί είναι οι σκοποί σας; Σε τελική ανάλυση ποιά είναι η ιδεολογία σας; Ακούω ότι είστε αντιεξουσιαστές. Δηλαδή είστε εναντίο της εξουσίας; Κι΄αν με τους αγώνες σας καταφέρετε να καταργηθεί η εξουσία, θα μας κυβερνήσει ποιός; Μήπως εσείς; Γιατί αν είναι έτσι να ψάχνουμε από τώρα να βρούμε τον γκρεμό που θα πέσουμε.
Αγαπητέ μου κουκουλοφόρε.
Στα νιάτα μας, πριν από κάποια χρόνια κάναμε κι΄εμείς τις επαναστάσεις μας. Κατεβαίναμε κι΄εμείς στους δρόμους αλλά δεν άνοιγε ρουθούνι, που λέει ο λαός μας. Δεν αγκίζαμε τις βιτρίνες των καταστημάτων, δεν κλέβαμε. Δεν καίγαμε τα αυτοκίνητα. Κάναμε τις επαναστάσεις μας σεβόμενοι τις περιουσίες των συνανθρώπων μας. Γι΄αυτό και όλοι μας αγαπόυσαν και ήσαν με το μέρος μας. Ανθρώπινα και πολιτισμένα διαδηλώναμε τα αιτήματά μας. Κι΄αν καμμιά φορά έπρεπε η αστυνομία να επέμβει εμείς τρέχαμε να κρυφτούμε και δεν πετούσαμε μολότωφ, πέτρες, λοστούς, σίδερα. Εσείς όπως πάτε κάποια μέρα θα κατεβείτε στις διαδηλώσεις σας με κανόνια.
Γι΄αυτό σου λέω αγαπητέ μου κουκουλοφόρε. Όσο δίκιο κι’ αν νομίζεις ότι έχεις, ακόμη δεν έχεις μάθει να το διεκδικείς. Και γι΄αυτό ποτέ σου δεν θα πετύχεις τίποτε πάρα πάνω από την έχθρα, το μίσος, την αηδία και την περιφρόνηση της κοινωνίας. Γιατί είσαι ένα τίποτα, που δεν διεκδικείς τίποτα και δεν γνωρίζεις τίποτα. Επαναστάσεις σαν τις δικές σου, που δεν είναι επαναστάσεις αλλά γιουρούσια καταστροφής και κλοπής, είναι καταδικασμένες σε αποτυχία πρίν από το ξεκίνημά τους. Άδικα πολεμάς, άδικα σκοτώνεις και άδικα καταστρέφεις. Μοιραία κάποια στιγμή θα επιστρέψεις στο μηδέν . Εκεί που ανήκεις.

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Αγαπητέ μου κουκουλοφόρε ! ! !

Αγαπητέ μου κουκουλοφόρε. ! ! !
.
Πάνε κάποια χρόνια που είχα την πρώτη γνωριμία μαζύ σου αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να δημιουργήσω και κάποιες σχέσεις με σένα. Όχι πως σε φοβόμουν. Κάθε άλλο. Από τα νεανικά μου χρόνια έχω μάθει να μην φοβάμαι τα σκουλήκια. Πως λοιπόν να φοβηθώ εσένα; Απλούστατα δεν το είχα αποφασίσει. Σήμερα όμως, μη έχοντας κάτι καλύτερο να κάμω, σκέφτηκα να αρχίσω μιάν αλληλογραφία μαζύ σου. Να μας δοθεί έτσι η ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα και να πούμε πιό πολλά. Να μάθεις εσύ γιά μένα αλλά κι΄εγώ να μπορέσω να σε γνωρίσω καλύτερα. Τι λές; Ν΄αρχίσουμε να τα λέμε; Πάμε!
.
Αγαπητέ μου κουκουλοφόρε λοιπόν.
.

Σε βλέπω στις δραστηριότητές σου και σε θαυμάζω. Ζηλεύω που δεν έχεις με τίποτε άλλο να ασχοληθείς παρά μόνο με καταστροφές, λεηλασίες και ξυλοδαρμούς. Δηλαδή και γενικά με πάρα πολύ σοβαρές και θεάρεστες υποθέσεις. Φαίνεται πως έχεις επιλύσει όλα τα άλλα σου προβλήματα και έτσι απερίσπαστος επιδίδεσαι στα αγαπημένα σου σπορ.
Βέβαια υπολογίζω πως το φαγητό σου, το ενοίκιό σου και όλα τα άλλα σου έξοδα τα έχεις εξασφαλήσει, ή σου τα εξασφαλίζουν οι αγαπημένοι και περήφανοι γονείς σου, κι΄έτσι δεν σε απασχολούν και απερίσπαστος επιδίδεσαι στις καταστροφές.
Αλήθεια αγαπητέ μου κουκουλοφόρε, σκέφτηκες ποτέ σου ποιός πληρώνει το κάθε τζάμι που σπας; Σκέφτηκες ποτέ σου ποιός εργάζεται και πληρώνει γιά κάθε βιτρίνα που καταστρέφεις; Υπολόγισες ποτέ σου πόσα χρόνια υποφέρει ένας καταστηματάρχης γιά να σου προσφέρει το μαγαζί του γιά σπάσιμο και λεηλασία; Σε απασχόλησε ποτέ η σκέψη πόσα παιδάκια θα μείνουν νηστικά γιά να μπορέσει ο πατέρα τους να πληρώσει τη δική σου καταστοφική μανία; Σκέφτηκες ότι ο φουκαράς του οποίου το αυτοκίνητο το έκαψες αύριο δεν θα μπορέσει να πάει στη δουλιά του γιά να φέρει ψωμί στα παιδιά του; Δεν το πιστεύω πως τα υψηλά σου ιδανικά τα απασχολούν τέτοιες ανόητες σκέψεις Εσύ έχεις μόνο ένα ιδανικό. Μιά μόνο σκέψη. Την καταστροφή.
Με όλα αυτά τα εφόδια λοιπόν ξεκίνησες τούτες τις μέρες να τιμήσεις μιάν επέτειο. Τον άδικο θάνατο ενός μικρού παιδιού. Κατέβηκες στο κέντρο της ταλαίπωρης Αθήνας και η εμφάνησή σου, ειλικρινά μου θύμισε τους Ούνους του Αττίλα. Θατους θυμάσαι βαπό τα μαθητικά σου χρόνια, αν βέβαια έχεις πάει σχολείο.
Σε είδα να φοράς την τιμημένη κουκούλα σου και να τιμάς τη μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξη Γρηγορόπουλου. Κοίτα σύμπτωση. Ο αδικοχαμένος μαθητής να είναι συνώνυμος με τον αξιότιμο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κύριον Αλέξη Τσίπρα.
Βέβαια εσύ δεν τιμούσες την μνήνη του νεαρού κρατώντας κάποιο κερί, ένα λουλούδι ή έστω ένα πανώ με δυό λέξεις. Κρατούσες το αγαπημένο σου ρόπαλο στο ένα χέρι και τον μπαλντά στο άλλο.Με τα όπλα αυτά σου έχουν μάθει ότι γίνονται οι αποδόσεις τιμών.

Σε είδα να επιτίθεσαι σε αστυνομικούς, σε αυτοκίνητα, σε καταστήματα, σε ανθρώπους
Δεν σε είδα να επιτίθεσαι όμως σε ζώα, Ίσως επειδή ανοίκετε στην ίδια συνομοταξία.
Θαύμασα το θάρρος σου και την επιθετική σου επιδεξιότητα, Τίποτα δεν έμεινε όρθιο στο πέρασμά σου. Επιδρομή αγριανθρώπων θύμιζε η απόδοση τιμών από μέρους σας. Θαύμασα όμως, που πάντοτε φρόντιζες να μην φύγει η κουκούλα από το κεφάλι σου και φανεί το ένδοξο και τίμιο πρόσωπό σου.
Σε είδα να ιδρώνεις, να λαχανιάζεις, να αγκομαχάς. Συ λυπήθηκα. Σκέφτηκα με πόση λαχτάρα θα γυρίσεις το βράδυ στο σπιτάκι σου, κατάκοπος, θα φιλήσεις τη δόλια τη μανούλα σου, θα πλυθείς, θα καθαριστείς και θα κοιταχτείς στον καθρέφτη σου. Θα σκεφτείς όλα όσα έκαμες τούτη τη μέρα και θα φτύσεις τα μούτρα σου γιατί, αγαπητέ μου κουκουλοφόρε, πίστεψέ με, δεν υπάρχει άνθρωπος που να έχει την όρεξη να σε φτύσει. Αυτά γιά σήμερα και θα τα ξαναπούμε.

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009

Ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ κ. Καρατζαφέρης!!!!

Είναι γεγονός ότι η εκλογή του Αντώνη Σαμαρά στην θέση του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας ετάραξε τα πολιτικά νερά της Ελλάδας. Ήταν μιά όχι και τόσο πολύ αναμενόμενη νίκη και βρήκε όλους αυτούς του πολιτικού χώρου που τα συμφέροντά τους δεν συμβαδίζουν με την κατάληψη της προεδρικής θέσης της ΝΔ από τον Σαμαρά, να προσπαθούν να αλλάξουν όλα τους τα σχέδια. Στο επίκεντρο ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης, του οποίου το κόμμα έχει αρχίσει να υπόκειται στους πρώτους πολιτικούς κραδασμούς.
.
Όχι μόνο διότι κάποιοι βουλευτές της ΝΔ ζήτησαν "άσυλο" στο κόμμα του κατά την διάρκεια της πολιτικής κρίσης που είχε η Νέα Δημοκρατία πριν από τις εκλογές αλλά και μετά την τραγική ήττα του κόμματος και που τώρα μάλλον ετοιμάζουν τις αποσκευές της επιστροφής, αλλά και διότι δικοί του "καθαρόαιμοι" βουλευτές έχουν ήδη αρχίσει κάποιες ερωτοτροπίες με την ηγεσία Σαμαρά. Παράδειγμα ο Μάκης Βορίδης ο οποίος όσο και να προσπαθεί να διαψεύσει την φήμη που κυκλοφορεί, δεν καταφέρνει να την εξαφανίσει.
Έτσι μπορεί να πει κανείς ότι ο γραφικός αρχηγός του κόμματος ΛΑΟΣ έχει χάσει τον έλεγχο των πράξεών του αλλά ακόμη και αυτή την πραγματικά χαρακτηριστική ψυχραιμία του. Παραδειγμα η πρόταση που υπέβαλε στον Αντώνη Σαμαρά να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές την Άνοιξη του 2010 με την μη συναίνεσή του στην εκλογή του Κάρολου Παπούλια στη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας. Φυσικά μόνο ένας εχθρός της Ελλάδας θα επιθυμούσε να μπλέξει την χώρα στην οικονομική περιπέτεια των δεύτερων εκλογών μέσα σε πέντε μήνες και μάλιστα μέσα σε μιά παγκόσμια οικονομική κρίση. Κι΄αυτός ο εχθρός της Ελλάδας βρέθηκε στο πρόσωπο του προέδρου του ΛΑΟΣ, Γιώργου Καρατζαφέρη. Φυσικά ο Σαμαράς ούτε που το έλαβε ύπ'όψη του όπως δεν θα το λάβαινε υπ΄όψη του ο κάθε λογικός πολιτικός.
Στράφηκε και εναντίον του Αλέξη Τσίπρα προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ γιά το άρθρο του τελευταίου στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ στο οποίο εδικαιολογούσε τον ξεσηκωμό τον νέων τον Δεκέμβρη του 2008 γιά την δολοφονία του μικρού Αλέξανδρου φτάνοντας στο σημείο με υπονοούμενα να χαρακτηρίσει τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα "πορνείο" και αυτά όλα μέσα στη Βουλή των Ελλήνων.
Δεν ανήκω στην παράταξη του Αντώνη Σαμαρά γιά να χειροκροτήσω την απάντηση που έδωσε στην πρόταση του Καρατζαφέρη. Όμως την βρίσκω πέρα γιά πέρα τίμια πολιτυικά, ελληνικά και ανθρώπινα.
Δεν ανήκω ούτε στο κόμμα του Αλέξη Τσίπρα γιά να διαμαρτυρηθώ γιά τον αισχρό χαρακτηρισμό του από τον Καρατζαφέρη. Όμως σαν Έλληνας ντρέπομαι όταν ένας πολιτικός αρχηγός, έστω και αν λέγεται Καρατζαφέρης, ομιλεί με αυτούς τους χαρακτηρισμούς μέσα στην Βουλή των Ελλήνων. Ας μάθει αυτός ο κύριος Καρατζαφέρης ότι εκεί που τελειώνει η δική του αξιοπρέπεια αρχίζει η αξιοπρέπεια όλων των άλλων ανθρώπων. Και αν δεν μπορεί να συμμορφωθεί και να γίνει πολιτικός αρχηγός και όχι τσαρλατάνος και καραγκιόζης καλά θα κάνει να πάει στο σπίτι του.

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Η Νέα Δημοκρατία μετά τις εκλογές

Από το βράδυ της περασμένης Κυριακής 29ης Νοεμβρίου, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας έχει τον νέο αρχηγό του. Ο Αντώνης Σαμαράς κατάφερε να ανατρέψει κάθε πρόβλεψη και δημοσκόπηση και μ' ένα σεβαστό ποσοστό ψήφων να κερδίσει το θρόνο του κόμματος.
Η Ντόρα Μπακογιάννη επιφανειακά φάνηκε να παραδέχεται την ήττα της και με βαρειά την καρδιά, που λέει κι΄ο λαός μας, τηλεφώνησε και συνεχάρει τον Αντώνη Σαμαρά, έτσι όπως συνηθίζεται σε πολιτισμένους λαούς.
Όμως άραγε, θα τελειώσουν εδώ όλα τόσο όμορφα και τόσο καλά;
Όλα δείχνουν μιάν επικίνδυνη ηρεμία. Κάτι σαν αυτές τις παράξενες ηρεμίες που προηγούνται των μεγάλων καταστροφών.
Οι Μητσοτάκηδες δείχνουν να έχουν συμμορφωθεί με την κατάσταση που προέκυψε από το βράδυ της Κυριακής και να έχουν αποδεχτεί την ήττα τους. Η Ντόρα συνεχάρει τον Σαμαρά και ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε κάποια τηλεοπτική εκπομπή προσπάθησε να περάσει το μήνυμα ότι δεν συμβαίνει τίποτα και η ενότητα της παράταξης είναι κάτι το αδιαπραγμάτευτο. Ο πατέρας Μητσοτάκης κρατάει μιάν αινιγματική σιωπή.
Όμως οι Μητσοτάκηδες δεν ανήκουν στην κατηγορία των ανθρώπων που έχουν μάθει να χάνουν. Δεν είναι αυτοί που θα συμβιβαστούν με την απώλεια της εξουσίας. Δεν πρόκειται να παραδεχτούν ότι απέτυχε η τόσο καλοσχεδιασμένη προσπάθεια της οικιοποίησης του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και η μετατροπή του σε ένα οικογενειακό κόμμα μηχανισμών.
Το ηφαίστειο έχει ήδη αρχίσει να βρυχάται. Η έκρηξή του είναι θέμα χρόνου. Μπορεί να συμβεί τώρα. Μπορεί να γίνει στο Συνέδριο του κόμματος την Άνοιξη. Μπορεί ακόμη να φτάσει και σε βάθος χρόνου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η έκρηξη αυτή κάποια στιγμή θα γίνει. Είναι αδύνατο το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας να αποφύγει αυτή την έκρηξη όσο μέσα στους κόλπους της κλείνει έστω και έναν Μητσοτάκη. Άλλωστε είναι και όλοι αυτοί οι Βουλευτές που στάθηκαν στο πλευρό της Ντόρας και φυσικά τώρα, με όλες ίσως τις καλές προθέσεις του Σαμαρά, δεν θα νοιώθουν άνετα μέσα στο κόμμα τους.
Θέμα χρόνου λοιπόν η έκρηξη και μέχρι τότε, πολύ σωστά, ο Σαμαράς θα προχωρεί στην οργάνωση και ανασυγκρότηση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά παντοτε θα νοιώθει ότι βαδίζει πανω σ΄ένα τεντωμένο σχοινί.

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Η Ελληνοπούλα κι΄ο οπλαρχηγός

Σε λιγότερο από δύο ημέρες, οι οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας θα κλειθούν στις κάλπες προκειμένου να εκλέξουν τον νέο ηγέτη του κόμματός τους.
Εν τω μεταξύ, οι δύο επικρατέστεροι μονομάχοι - γιά τον τρίτο θα σας μιλήσω πάρα κάτω - έχουν αποδυθεί σ΄έναν αγώνα εξοντόσεως με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να ελέγξουν ακόμη και αυτά που λένε στις ομιλίες τους.
Ας βγει κάποιος και να πει επώνυμα ότι είναι πιό πολύ Έλληνας, πιό πολύ πατριώτης από μένα ανεφώνησε η Ντόρα η χαζοχαμογελαστή.
Βέβαια μιά τέτοια μπούρδα μόνο από το στόμα των Μητσοτάκηδων θα μπορούσε να ειπωθεί. Και η Ντόρα το κατάφερε.
Όχι πως ο έταιρος των μονομάχων υστερεί σε παραλήρημα μπούρδας.
Την επομένη των εκλογών αρχίζουμε τον πόλεμο εναντίον του ΠΑΣΟΚ, δήλωσε ο σούπερ πατριώτης, εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα, η οποία στοιχιματίζω θα στενάζει γιά την κατάντια του εγγονού της.
Αντώνη ζώσου τ΄άρματα, πάρε τα καριοφίλια
να βγούμε πάνω στα βουνά, σα πέρα στα λαγκάδια
πούχει λημέρια το ΠΑΣΟΚ, ο Πάγκαλος κι΄ο Γιώργης
και να στηθούμε αντίκρυ τους και να τους ντουφεκάμε.
Δηλαδή ο Αντωνάκης αγωνίζεται γιά την αρχηγία του κόμματος γιά να κηρύξει τον ιερό πόλεμο. Όλα τα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας δεν τον απασχολούν. Το ότι το κόμμα του, η ένδοξη Νέα Δημοκρατία οδήγησε την Ελλάδα στην οικονομική καταστροφή δεν τον ενδιαφέρει. Το ότι καταλήστεψαν τα ταμεία με το χρήμα του ελληνικού λαού, δεν τον απασχολεί. Το τι θα ξημερώσει η επόμενη μέρα στη χώρα του δεν είναι δικό του θέμα. Αν η κυβέρνηση του ζητήσει να βοηθήσει γιά να κάμει η Ελλάδα ένα βήμα μπροστά, αυτός θα πει. Συγνώμη. Έχουμε πόλεμο μαζί σας. Θαυμάστε έναν επίδοξο πολιτικό ηγέτη.
Δεν ανήκω σε κανένα κόμμα, δεν χειροκροτώ κανέναν. Είμαι ένας Έλληνας που πονάει την πατρίδα του. Και πολύ περισσότερο τώρα που την βλέπω να σφαδάζει στα χέρια ανίκανων πολιτικών.
Αδέλφια συνέλληνες, οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας. Μεθαύριο Κυριακή ψηφίζετε. Να σας ευχηθώ καλό βόλι. Γιατί το μόνο που χρειάζονται οι υποψήφιοί σας είναι ένα καλό....φτύσιμο που να μοιάζει με βόλι.
Ψηφίζετε γιά τον νέο αρχηγό του κόμματός σας. Σε σας ανήκει η κρίση. Αλλά και οι επιλογές σας μηδαμηνές. Τι να ψηφίσετε; Την Ντόρα; Αυτή αμφισβητεί την ελληνικότητά σας. Δεν δέχεται ότι μπορεί να είστε καλύτερος Έλληνας και καλύτερος πατριώτης από αυτήν. Πως να την εμπιστευτείτε; Να ψηφίσετε τον οπλαρχηγό Αντώνη; Αυτός πιστεύει πως μόνο με έναν πόλεμο ενάντια σε όλα τα άλλα κόμματα θα μπορέσει να επικρατήσει η Νέα Δημοκρατία και να κυβερνήση τη χώρα. Φίλοι Νεοδημοκράτες. Διαλέξτε και πάρτε.
Βέβαια υπάρχει και ο τρίτος των υποψηφίων. Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης. Ο επιλεγόμενος και Μεγαλέξανδρος της Θεσσαλονίκης. Είπα και στην αρχή τούτου του σημειώματος ότι θα μιλήσω και γιά δαύτον.
Επειδή όλα δείχνουν ότι κανένα από τα δύο...τέρατα της Νέας Δημοκρατίας δεν θα εξασφαλίσει το ποθητό 50% των ψήφων, μοιραία θα οδηγηθούν σε δεύτερο γύρο. Εκεί τον ρυθμιστικό ρόλο θα παίξει ο Μακεδώνας στρατηλάτης. Σε ποιόν θα αποφασίσει να δώσει την υποστήριξή του; Στην υπερπατριώτισσα Ντόρα, η οποία αμφισβητεί ακόμη και το δικαίωμα του πατριωτισμού; Θα δεχτεί ότι η Ντόρα είναι πιό πατριώτισσα απ΄αυτόν; Ή θα στηρίξει τον πολεμοχαρή οπλαρχηγό, Αντώνη ο οποίος αν τελικά ανακηρυχθεί πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και τα φέρει ο διάολος κάποια μέρα και γίνει πρωθυπουργός - γιατί στην φουκαριάρα την Ελλάδα όλα γίνονται - ο Θεός να βάλει το χέρι του και να λυπηθεί τον δύστυχο λαό της πατρίδας μας.
Την Κυριακή λοιπόν ο Θεός να λυπηθεί την Ελλάδα.

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΥΦΕΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Του Σπύρου Γκάρου
Γερμανία


Όπως κάθε χρόνο γιορτάζουμε πάλι φέτος, πάντα με το ίδιο σκηνικό, με τις ίδιες εικόνες, το ίδιο μοτίβο, „τη γέννηση του Χριστού“. Τα κέντρα στις πόλεις, οι πλατείες, οι βιτρίνες, οι εκκλησίες φωταγωγημένες, η ίδια μουσική, με το ίδιο πάντα ρεφρέν, όλα προετοιμασμένα για το μεγάλο γεγονός. Μεγάλη είναι η χαρά για τα παιδιά, το ίδιο μεγαλύτερη και για τα εμπορικά καταστήματα. Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν αυτός ο χαρούμενος κόσμος γνωρίζει ότι στον πλανήτη υπάρχουν πάνω από 10 εκατομμύρια παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών, τα οποία πεθαίνουν κάθε χρόνο από ασιτία, μεταδοτικές ασθένειες και από το ακάθαρτο πόσιμο νερό. Ότι επίσης, περισσότερα από 200 εκατομμύρια, ηλικίας 5 - 10 χρονών, εργάζονται σε βαριές χειρονακτικές εργασίες για 50 Cents την ημέρα (UNESCO 2009).
Αυτά τα εκατομμύρια των παιδιών δεν είναι θύματα μίας έλλειψης αγαθών, αλλά μίας άνισης κατανομής αυτών. Με λίγα λόγια μιας οργανωμένης ανώμαλης κατάστασης: Δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι σ΄ αυτόν τον πλανήτη, ζουν στην αθλιότητα με 1 δολάριο την ημέρα, αντιθέτως το
1% από τους μεγιστάνες του πλούτου έχουν εισόδημα όσο τα 60% των φτωχών της γης.
Είναι ένα δύσκολο πρόβλημα να ασχοληθεί κανείς με το δράμα αυτών των ανθρώπων, ιδιαίτερα αυτών που ζουν στις χαρακτηριζόμενες υποανάπτυκτες χώρες, στην Αφρική, Νότιο Αμερική, Ασία ακόμα και σε πολλές ανεπτυγμένες της Ευρώπης και Β. Αμερικής. Είναι δύσκολο να αλλάξουμε μία κοινωνική κατάσταση, που πριν από πολλούς αιώνες διαιωνίζεται στον πλανήτη “Γαία”, αυτός που μας περιστρέφει, ανεξαιρέτως εθνικότητας και χρώματος, σαν μία μάζα μέσα στο άπειρο, σ’ αυτόν που μας χαρίζει τη ζωή και μας τρέφει. Είμαστε 6,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι που συνεχώς αυξανόμαστε, κι όσο αυξανόμαστε τόσο ο ανταγωνισμός μεταξύ μας γίνεται χρόνο με το χρόνο μεγαλύτερος, ποιος και πως θα επιζήσει... Έχουμε αποθρασυνθεί, αφού για την πολυτέλεια και την καλοπέραση μας, φτάσαμε τη μητέρα “Γη” να την πετροβολάμε και να τη ξεδοντιάζουμε, δηλαδή την καταστρέφουμε... Ποιος μας έδωσε αυτό το δικαίωμα; Έχουμε ξεφύγει από τα όριά μας, ζούμε μόνο με το εγώ και ξεχάσαμε το εμείς.
Η υποκρισία, η απληστία και η υπερκατανάλωση μας έχουν διαλύσει. Φοράμε παρωπίδες και δεν βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας. Ελάχιστα ασχολούμαστε με την οικογένειά μας, με τα παιδιά μας. Είναι γεγονός ότι περισσότερες ώρες διαθέτουμε για τ' αμάξι μας και το ποδόσφαιρο παρά γι' αυτά. Δυστυχώς, δεν έχουμε καταλάβει ότι οδηγούμαστε κι οδηγούμε κι αυτά στη μεγάλη καταστροφή. Εμείς οι ίδιοι βάζουμε δυναμίτη στα θεμέλια του σπιτιού μας για να το τινάξουμε μία ημέρα στον αέρα...
Τους προειδοποιητικούς τριγμούς δεν τους έχουμε πιάσει. Η παγκόσμια οικονομική ύφεση που μας οδηγεί στο φαλίρισμα και στη φτώχεια δε μας τρομάζει, το ίδιο δε μας τρομάζει και η καταστροφή του κλίματος. Δύο πράγματα τα οποία είναι δικά μας δημιουργήματα και όχι των παιδιών μας και των παιδιών της Βραζιλίας , της Νιγηρίας, του Μπαγκλαντές ή οποιασδήποτε άλλης χώρας των 122 πάμπτωχων του πλανήτη κι αν προέρχονται. Εμείς πεθαίνουμε από την πολυφαγία και την ασωτία, ενώ αυτά από την πείνα, το Aids και τις άλλες αρρώστιες. Ζούμε και πλουτίζουμε από τη δυστυχία των άλλων, αυτών που οι κυβερνώντες μας τους ονομάζουν τρομοκράτες. Ένας κοινωνιολόγος στα Ηνωμένα Έθνη, ο πανεπιστημιακός καθηγητής, Jean Ziegler, ανάφερε τα εξής:

“Δεν τίθεται θέμα, στους ανθρώπους του Τρίτου Κόσμου, να τους δώσουμε περισσότερα, αλλά να τους κλέβουμε λιγότερα”.

Και πιο συγκεκριμένα ο Edmund Kaiser, ιδρυτής της οργάνωσης „Terre des Ηommes“ η οποία υπάγεται στη Διεθνή Οργάνωση για τα ορφανά κι εγκαταλελειμμένα παιδιά στη Νότιο Ινδία, σ' ένα βιβλίο του έγραφε τα παρακάτω:
“Αν κάποιος αφαιρέσει το σκέπασμα από το λέβητα, μέσα στον οποίο έχουμε κλειδώσει αυτά τα φτωχά παιδιά, τότε ο ουρανός και η γη θα υποχωρήσουν από την κραυγή του πόνου, αυτών των αθώων υπάρξεων. Σίγουρα όμως ούτε η γη, ούτε ο ουρανός, αλλά και κανένας από εμάς, θα ήθελε πράγματι να μετρηθεί με το μέγεθος της δυστυχίας αυτών των ανθρώπων, όπως επίσης δεν θα ήθελε τη σύνθλιψή του από την πίεση και την ορμή τους όταν ξεχυθούν προς τα έξω... “.

Τα κύματα των προσφύγων του „τρίτου κόσμου“ δηλαδή οι „οι λαθρομετανάστες“ είναι σήμερα μία προειδοποίηση.

Τα κύρια αίτια του θανάτου, για εκατομμύρια ανθρώπων κάθε χρόνο, είναι η πείνα. Την πείνα την προκαλούμε εμείς οι ίδιοι, οι χορτασμένοι. Αυτοί που σήμερα πεθαίνουν από πείνα είναι θύματα δικά μας, τα θύματα ενός εγκλήματος. Ο δολοφόνος έχει ακριβές όνομα και όχι αφηρημένο, αυτό είναι η εκμετάλλευση, η απληστία, η αδιαφορία, και ο εγωκεντρισμός. Δεν είμαι απαισιόδοξος, αλλά αυτά που συμβαίνουν γύρω μου δεν μου δημιουργούν αισθήματα αισιοδοξίας. Τα παιδιά του κόσμου είναι και δικά μας παιδιά... Δεν εννοώ να γίνουμε ιεραπόστολοι, όχι βέβαια, αλλά να γίνουμε περισσότερο ρεαλιστές, να γνωρίζουμε, ότι οι αρνητικές επιπτώσεις αυτής της κοινωνίας επηρεάζουν όλους μας, να γνωρίζουμε τι θέλουμε. Σήμερα φτάσαμε σε έναν “Κορεσμό“, στο ,,Kollaps,, κάτι θα πρέπει να αλλάξει στη βάση και η βάση είναι τα παιδιά και οι νέοι άνθρωποι, εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους συμπαρασταθούμε, να μη τους εγκαταλείψουμε στη μοίρα τους.

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Τα χαρούπια.



Να φύγουμε λίγο από τα χάλια της ΝουΔούλας φίλοι μου. Ειλικρινά τους έχω βαρεθεί. Ό,τι και να γίνει, όποιος κι΄αν εκλεγεί πρόεδρος, πιστέψτε με, αυτοί θα μένουν πάντα μιά από τα ίδια. Να σας μεταφέρω σήμερα σ΄έναν άλλο τόπο, σ΄έναν άλλο χρόνο σε μιά σκληρή κι΄αξέχαστη εποχή. Τότε που αγωνιζόμαστε να επιζήσουμε και να διατηρηθούμε άνθρωποι.
Σάββατο μεσημέρι, λοιπόν, μετά το φαγητό κι΄όπως το έχουμε κανονίσει σαν πρόγραμμα εκμεταλευόμενοι τον λίγο χρόνο που έχουμε, λόγω του επαγγέλματος του θηριοδαμαστού εγγονιών, ξεκινήσαμε να επισκεφτούμε τα διάφορα καταστήματα γιά την προμήθεια των απαραιτήτων της εβδομάδας.
Ένα από όλα τα καταστήματα που οποσδήποτε θα επισκεφτούμε είναι και μιά πραγματικά αξιόλογη φρουτομαρκέτα, την οποια έχουν Κορεάτες. Βλέπετε στην..... Σεούλ είναι το σπίτι μου, Κορεάτες οι γείτονές μου, κορεατικά και τα καταστήματά τους. Ειλικρινά όμως είναι πολύ ενδιαφέροντα γιά την ποικιλία που διαθέτουν αλλά και τις τιμές τους και την ποιότητα των προϊόντων τους και επί πλέον καλοί άνθρωποι.
Νάμαστε λοιπόν στην φρουτομαρκέτα – δεν λέμε όνομα γιατί δεν κάνουμε διαφήμηση –
Και αρχίζουμε να τριγυρίζουμε στους διαδρόμους και να εξερευνούμε τα διάφορα προϊόντα. Σε μιά στιγμή ειλικρινά έμεινα απολιθωμένος μπροστά σε ένα καλάθι με κάτι προϊόντα προσπαθώντας να βεβαιωθώ ότι ήταν αυτά που υποψιαζόμουν, παρ΄όλο που ήμουν απολύτως βέβαιος. Δεν γνωρίζω πόση ώρα έμεινα εκεί και αν εμπόδιζα κάποιον που ήθελε να ψωνίσει. Όμως σε μιά στιγμή πλάϊ μου βρέθηκε η γυναίκας μου.
-Τι έπαθες , μου λέει, κι΄απόμεινες εδώ σαν ξερός.
-Κοίτα, της λέω.
Η γυναίκα μου κοιτάζει εξεταστικά το περιεχόμενο του καλαθιού και με μιά φωνή που μόλις ακούγεται, μου λέει.
-Χαρούπια.
Ναι φίλοι μου. Ήταν ένα μεγάλο καλάθι γεμάτο χαρούπια. Τα γνωστά ξυλοκέρατα της παιδικής μας ηλικίας. Το μόνιμο φαγητό μας κάθε μέρα τον καιρό της Κατοχής, τότε που δεν είχαμε τίποτε άλλο να φάμε. Τότε που τα χαρούπια ειλικρινά είχανε σώσει ζωές και ζωές.
Πήρα μιά χούφτα από δαύτα στα χέρια μου και τα χάϊδευα. Κι΄οι αμναμνήσεις ξύπνησαν μέσα μου. Ξύπνησαν τον τραγικό χειμώνα του ’42 τότε που η ζωή μας άξιζε όσο μιά μπουκιά ψωμί.
Ήτανε ένα απόγιομα σαν είδαμε το Θόδωρο, γνωστό γειτονόπουλό μας και εγγονό του γιατρού του Ζ, να φτάνει στη γειτονιά μας κρατώντας μιά σακούλα και ροκανίζοντας ένα χαρούπι. Αμέσως όλοι τρέξαμε κοντά του.
-Τι έγινε ρε; Τον ρωτήσαμε, Που τα βρήκες;
-Ρε συ Θόδωρε, δώσε ένα, τον παρακάλεσα.
Και μούδωσε ο φουκαρά, Θεός σχωρέστονε. Πριν δυό μήνες έμαθα γιά το θάνατό του.
Τελικά δεν μας είπε που τα βρήκε. Μόνο μας υποσχέθηκε το πρωί να μας πάρει μαζύ του.
-Πάρτε καμμιά σακκούλα, μας είπε και ξεκινάμε πρωί. Να προλάβουμςε τους άλλους.
Την άλλη μέρα, με μιά μαξιλαροθήκη της μάνας μου στο χέρι ξεκινήσαμε. Είμαστε καμμιά δεκαριά όλοι κι΄όλοι και η μουγκαμάρα που μας κατάτρωγε ήτανε αν τα χαρούπια θα φτάνανε γιά όλους μας.
-Μη σας νοιάζει ρε σεις, μας καθυσήχαζε ο Θόδωρος. Έχει πολύ πράμα.
Πήραμε το δρόμο γιά το Κανόνι, κατεβήκαμε στη λίμνη του Χαλκιόπουλου, περάσαμε τη γέφυρα, έχοντας το Ποντικονήσι στα αριστερά μας και ανηφορίσαμε γιά την Ανάληψη. Σε λίγο βρεθήκαμε σε ένα δάσος γεμάτο χαρουπιές. Κάτω στο έδαφος στρώμα τα χαρούπια.
Κάτι άναρθρες κραυγές βγάλαμε όλοι μας θυμάμαι και αρχίσαμε να κυλιόμαστε πάνω στους καρπούς. Το πόσα φάγαμε ούτε που μπορώ να θυμηθώ. Το μόνο που μου έχει μείνει είναι ότι στο γυρισμό όλοι μας είχαμε κορακιάσει από την δίψα και δεν μπορούσαμε να βρούμε πουθενά λίγο νερό. Γεμίσαμε και τις μαξιλαροθήκες μας και γυρίσαμε στα σπίτια μας.
Από κείνη την ημέρα το φαγητό μας ήταν τα χαρούπια. Κι΄ήταν αυτά φίλοι μου που μας κράτησαν στη ζωή
Κάπου εκεί τέλειωσα τις σκέψεις μου. Πήρα δυό χαρούπια, κοίταξα γύρω μου μήπως με βλέπει κανείς και τά έβαλα στην τσέπη μου. Δεν ήθελα να τα πληρώσω,. Δεν ξέρω πως και γιατί κείνη τη στιγμή κάτι έννοιωθα γιά αυτό το πράμα που με έπιασε το πείσμα να το κλέψω. Τα έφερα σπίτι μου. Τα έχω πάνω στο γραφείο μου και κάθε τόσο τα κοιτάζω. Σκέφτομαι από αύριο το πρωί να αρχίσω να μιλάω στα εγγόνια μου γιά τα χαρούπια και τον ρόλο που έπαιξαν στη ζωή μου. Να δω τι θα καταφέρω.

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Συμφωνίες, ανταλλάγματα και εκβιασμοί!!!

Συμφωνίες, ανταλλάγματα και εκβιασμοί είναι τα κύρια συστατικά των διεργασιών του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας γιά την εκλογή του νέου προέδρου.
Μετά τις τελευταίες εξελήξεις τα πράγματα μέσα στο κόμμα δείχνουν να παίρνουν τον δρόμο που από την αρχή είχαν προβλέψει όλοι όσοι ασχολούνται με τα εσωτερικά του. Από τους τέσσερεις υποψήφιους κάπως νωρίς έμειναν τρεις, ενώ κανείς νέος δεν τόλμησε να εμφανιστεί.
Πριν από λίγες μέρες, ο Αβραμόπουλος διαφώνησε και αποχώρησε. Δήλωσε ότι διαφώνησε γιατί δεν κατάφερε να επιβάλει την γνώμη του γιά διεύρυνση της βάσης στην ψηφοφορία. Διαφώνησε και αποχώρησε γιατί δεν κατάφερε να σύρει στις κάλπες τους φίλους, τους συγγενείς, τους συγχωριανούς στους οποίους φαίνεται ότι πολύ υπολόγιζε. Όμως όλα δείχνουν ότι δεν είναι έτσι. Μάλλον αποχώρησε γιά να περισώσει κάποιες καταστάσεις, που τον ενδιαφέρουν.
Είναι γεγονός ότι στο εσωτερικό του κόμματος όλοι και όλα κινούνται με βάση συμφωνίες, ανταλλάγματα και καμμιά φορά και εκβιασμούς. «Με εκβιάζουν να παραιτηθώ» δήλωσε πριν λίγες μέρες ο τέταρτος των υποψηφίων Παν Ψωμιάδης.
Και δεν λέει ψέμματα. Ποιός όμως τον εκβιάζει; Η Ντόρα, ο Σαμαράς ή και οι δυό;
Η αποχώρηση του Αβραμόπουλου ήταν αποτέλεσμα κάποιων συμφωνιών. Και όλα δείχνουν ότι οι πρώτες συμφωνίες ξεκίνησαν με την Ντόρα, ή γενικά με τους Μητσοτάκηδες αφού είναι γεγονός ότι όλη η οικογένεια συμμετέχει στο παιγνίδι της διαδοχής με στόχο τους το κόμμα να γίνει ιδιοκτησία τους και στην προεδρική να στρογγυλοκαθήσει το Χαζοχαμόγελο. Άλλωστε και η Ντόρα δεν έπαψε στιγμή να το φωνάζει στα μικρόφωνα και τις κάμερες ότι σκοπός της ζωής της είναι την 30η του μηνός ο προεδρικός θρόνος να είναι δικός της.
Κάπου όμως τα πράγματα, παρ΄όλες τις συμφωνίες, δεν εξελήχθησαν ομαλά γιά τον Αβραμόπουλο
-Μητσοτάκηδες είναι αυτοί – κάπου ο Σαμαράς είπε και έδωσε πάρα πάνω,
ο Δημητράκης δεν θέλει και πολλά, αποστάτης από το παρελθόν, άφησε τους Μητσοτάκηδες και ρίχτηκε στην αγκαλιά του εταίρου των αποστατών.
Είναι αδύνατο να γνωρίζουμε τι έχει συμφωνηθεί. Όμως αυτά θα πρέπει να είναι σημαντικά γιά να φτάσουν στο σημείο να φιληθούν μπροστά στις κάμερες,
Και καλά, θα αναρωτηθεί ο αφελής Έλλην. Όλα αυτά που έλεγε πριν από μέρες, ότι είναι έξω από κάθε συμμετοχή και συμμαχία και ότι οι υποστηρικτές του θα ψηφίσουν κατά συνείδηση Τι να πει όμως κανείς στον αφελή; Αν υπάρχουν Έλληνες που ψάχνουν γιά κάτι τέτοιες λεπτομέρειες, ιδιαίτερα περί συνειδήσεως μέσα στον πολιτικό χώρο της πατρίδας μας, τότε ειλικρινά θα πρέπει να πούμε ότι είμαστε άξιοι της τύχης μας.
Αυτό όμως που είναι κάπως σημαντικό και χρήζει μιάς ιδιαίτερης προσοχής και μελέτης είναι ότι από τόσα στελέχη που διαθέτει το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, έφτασαν να διεκδικούν την προεδρία η κόρη του αρχιαποστάτη Μητσοτάκη, οι δυό αποστάτες του παρελθόντος, Αβραμόπουλος και Σαμαράς και ο γραφικός Μεγαλέξανδρος της Θεσσαλονίκης. Άντε να φτιάξεις κόμμα μ΄αυτούς.

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

Οι δύο γενιές

Θα αφήσω γιά λίγο τα παλληκάρια της Νέας Δημοκρατίας να απολαμβάνουν τη φαγωμάρα τους γιά τον πολυπόθητο θρόνο του προέδρου και θα ασχοληθώ με κάτι που θα μας χαλάσει τον ύπνο, αν μπορούμε να κοιμηθούμε, θα μας ταράξει την ησυχία, αν έχουμε ησυχία και θα μας κάνει να επαναστατήσουμε και να θυμηθούμε τα χρόνια τα παλιά. Τότε που σκαρφαλώναμε στις πλαγιές των βουνών και φωνάζαμε «στ΄άρματα,
στ, άρματα» πιστεύοντας ότι θα καταφέρουμε να φτιάξουμε έναν κόσμο καλύτερο. Τι καταφέραμε να φτιάξουμε; Απολαύστε το.
Η γενιά των 700 ευρώ πρωταγωνιστούσε στην επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια. Νέα παιδιά με κάποιες σπουδές, με κάποια διπλώματα, με ικανότητες, που πάσχιζαν χρόνια να βρουν μιά δουλιά, να απασχοληθούν κάπου και που όμως όταν τα κατάφερναν δεν μπορούσαν να σπάσουν το φράγμα των 700 ευρώ το μήνα. Στη συνέχεια εμφανίστηκαν και άλλες γενιές με ακόμη μικρότερα εισοδήματα. Η γενιά των 500 των 400, η γενιά stage η γενιά που εργάζεται με μπλοκάκι Είναι αυτές οι στρατιές των αγωνιστών της ζωής που κατάφεραν στον 21ο αιώνα να ξαναζωντανέψουν το αλήστου μνήμης τεφτέρι του μπακάλη γιά να μπορέσουν να επιζήσουν. Άνθρωποι, που το διαιτολόγιό τους περιορίζεται στα απολύτως απαραίτητα και τα πιό φτηνά. Άνθρωποι που οι προμήθειές τους πραγματοποιούνται στις λαϊκές. Άνθρωποι που από τη ζωή τους έχουν σβύσει την λέξη διασκέδαση. Κι΄όμως συνεχίζουν να αγωνίζονται ελπίζοντας. Πιστεύουν σ΄αυτούς που τους λένε ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ενώ αυτή έχει πεθάνει από χρόνια..
Πριν λίγες μέρες όμως έκαμε την εμφάνησή της και μιά άλλη γενιά. Όχι πως δεν την ξέραμε. ‘Όχι πως δεν γνωρίζαμε την ύπαρξή της και τον τρόπο ζωής της. Απλούστατα οι περισσότεροι από εμάς ίσως να μην γνωρίζαμε πρόσωπα και νούμερα. Ιδού όμως που μας αποκαλύπτονται. Φαίνεται πως στ΄αλήθεια ήρθε η ώρα η Ελλάδα να γυρίσει σελίδα. Όχι. Δεν είμαι Πασόκος. Λόγω τιμής. Όμως πιστεύω πως τούτοι οι άνθρωποι της νέας κυβέρνησης θέλουν να φτιάξουν κάτι. Έτσι άφησαν να διαρεύσουν επίσημα προς τα έξω κάποια ονόματα και κάποια νούμερα. Μίλησε κάπως αόριστα ο Γιωργάκης μας, αλλά ήρθε ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Μιχάλης Καρχιμάκης κι΄έδωσε επίσημα πλέον κάποια ονόματα και κάποια νούμερα.
Έτσι μαθαίνουμε ότι ο πρόεδρος της Εθνικής Τραπεζας, εκτός από τον ετήσιο μισθό του που είναι 607.835 ευρώ τον χρόνο εισπράτει και 960.000 ευρώ σε bonus και stock options. Σύνολον 1.567.835 ευρώ. Ένας 700ρης θα πρέπει να ζήσει και να δουλέψει (προσοχή. Όχι να εργαστεί. Να δουλέψει) 180 χρόνια γιά να εισπράξει το ίδιο ποσόν. Λέτε να τα καταφέρει; Ο πρόεδρος της ΔΕΗ εκτός από τις ετήσιες αποδοχές του των 300.000 ευρώ εισπράτει και 100.000 ως bonus Σύνολον 400.000. Εδώ τα πράμματα είναι πιό εύκολα γιά τους 700ρηδες. Με πενήντα χρόνια δουλιά θα πάρουν όσα παίρνει ο κ. Διευθυντής σ΄ένα χρόνο. Κάτι είναι κι΄αυτό. Ο πρόεδρος του ΟΤΕ βρίσκεται σε αρκετά καλύτερη θέση. 580.000 ευρώ το χρόνο οι αποδοχές του. Ο 700ρης θα πρέπει να αγγίξει τα 90 εργάσημα χρόνια γιά ένα τέτοιο ποσόν. Ο πρόεδρος της ΕΡΤ ανήκει στους .......χαμιλόμισθους. Μόνο 347.000 ευρώ το χρόνο εισπράτει. Ο 700ρης θα πρέπει να εργαστεί .....μόνο 40 χρόνια γιά να εισπράξει αυτό το ποσό.
Συμφωνώ ότι οι θέσεις αυτές είναι θέσεις με πολλές και μεγάλες ευθύνες. Είναι θέσεις με υψηλές υποχρεώσεις. Όχι όμως να χρειάζονται οι άλλοι 150 χρόνια δουλιά γιά να βγάλουν όσα εισπράτουν αυτοί σ΄ένα χρόνο!!!
Ο κατάλογος αυτών των προσώπων, πιστέψτε με, είναι ατέλειωτος. Ενδεικτικά ανέφερα ορισμένους. Άλλωστε τι οφελεί κι΄αν πούμε όλα τα ονόματα; Ο Γιωργάκης υποσχέθηκε πολλά. Μέσα σε όλα υποσχέθηκε να διορθώσει κι΄αυτό. Θα δούμε.

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Κωμωδία, δράμα, τραγωδία. Διαλέξτε!!!

Τελικά μοιάζει να είναι αδύνατον να καταφέρει κανείς να προλάβει και να μπορέσει να παρακολουθήσει τις εξελήξεις στην Νέα Δημοκρατία σχετικά με τον αγώνα γιά την ανάδειξη του νέου αρχηγού. Παρ΄όλα αυτά η κυρία Χαζοχαμογελαστή επιμένει ότι στο κόμμα τους υπάρχει πλήρης ομοψυχία, αρμονική ένωση και ιδανική συσπείρωση. Βεβαίως υπάρχει και πειθαρχία. Μην το ξεχνάμε! Τώρα που τα είδε όλα αυτά μην ρωτάτε. Έχει το πολιτικό δικαίωμα η κοπέλλα να ονειρεύεται.
Εξ΄άλλου γιά να κατανοήσει κανείς την ομοψυχία, την ένωση και την συσπείρωση, που διαθέτει το κόμμα αρκεί να θυμηθεί την επίθεση του πρώην, του φευγάτου προς τους βουλευτές του. «Όποιος δεν αναγνωρίσει τον νέο αρχηγό θα έχει να κάνει μασζύ μου.» Δηλαδή μιλάμε γιά καθαρή απειλή. Φαίνεται στο καταστατικό του κόμματος θα υπάρχει κάποιο σχετικό άρθρο. Ότι ο κάθε πρώην μπορεί να απειλεί. Πάντως από όλους στην κοινοβουλευτική ομάδα, προς τους οποίου εξαπελύθει η απειλή, ουδείς αντέδρασε. Αυτό θα πει ομοψυχία, ένωση, συσπείρωση, πειθαρχία. Μόνο ο ταλαίπωρος ο Τσιτουρίδης τόλμησε να ψελίσει κάποιες λέξεις. Έτσι κι΄αλλοιώς βουλευτιλίκι αυτός δεν ξαναβλέπει.
«...οδηγούμεθα σε διχασμό..» είπε ο Αβραμόπουλος και αποχώρησε. Δεν μπορώ να καταλάβω που είδε το διχασμό ο Δημητράκης κι΄εμείς δεν μπορούμε να τον δούμε. Αυτόν βέβαια δεν τον φοβίζει κανένας διχασμός. Φοβήθηκε μόνο ότι η σίγουρη αποτυχία του σε συνδιασμό με τις εκλογικές απαιτήσεις του περί φίλων, συγγενών, γειτόνων και συγχωριανών, θα του στερούσαν οποσδήποτε κάποια δικαιώματα μέσα στο κόμμα. Ενώ τώρα με την κίνησή του αυτή ελπίζει ότι οι Μητσοτάκηδες θα του δώσουν καρέκλα. Κούνια που τον κούναγε. Βέβαια ο Δημητράκης δεν θα καθήσει φρόνιμα. Όπου βρωμιά από κάτω θα τον βρεις.
Ο Αντώνης Σαμαράς, ο επιλεγόμενος και Μεσσήνιος, είναι ο δεύτερος διεκδικητής του αρχηγικού θρόνου. Βέβαια ανήκε στην ομάδα αυτών που οργάνωσαν την πτώση του Καραμανλή και την εκλογική ήττα της Νέας Δημοκρατίας. Ένα σχέδιο που εξυπηρετούσε τα σχέδιά τους. Τώρα όμως είναι υποχρεωμένος να συμμετέχει πλέον στο παιγνίδι που οργανώνουν και παίζουν οι Μητσοτάκηδες, τόσο φανερά όσο και στα παρασκήνια. Διότι υπάρχουν και παρασκήνια. Και η περίεργη εξαφάνηση του δράκουλα Μητσοτάκη οποσδήποτε έχει σχέση με τα παρασκήνια. Και το παιγνίδι αυτό πλέον –μετά την αποχώρηση Αβραμόπουλου- ο Σαμαράς δεν μπορεί να το αποφύγει, αλλά αποκλείεται και να το κερδίσει. Οπότε ο διχασμός είναι αναπόφευκτος. Τι όμως μπορεί να γεννηθεί από έναν διχασμό; Η ιστορία μας λέει ότι από τέτοιες καταστάσεις μόνο εκτρώματα μπορεί να γεννηθούν. Κάτι τέτοιο θα γίνει και τώρα. Και όλα δείχνουν ότι το κόμμα θα περάσει στην ιδιοκτησία των Μητσοτάκηδων και αυτό θα είναι το έκτρωμα.
Τελικά η θεατρική παράσταση στην Νέα Δημοκρατία ξεκίνησε σαν ηθογραφία, γύρισε σε μελό, προχώρησε σε κωμωδία, έγινε δράμα και τελειώνει σε αρχαία ελληνική τραγωδία. Μιά τραγωδία από την οποία βεβαίως δεν λείπει ο χορός. Κι΄αυτός είναι
ο....Ψωμιάδης. Μόνος του τα λέει, μόνος του τ΄ακούει. Καλά ξεμπερδέματα.

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

“Ο Υποψήφιος Πρόεδρος”

Μια θεατρική παράσταση αξιώσεων,
που παρουσιάζει ο θίασος Νέα Δημοκρατία.

Και τώρα που μας πήρε η κατηφόρα
άντε να έχουμε για πρόεδρο τη Ντόρα!!!
.

Στην Νέα Δημοκρατία το θέατρο του παραλόγου που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτό τον καιρό, από τραγωδία μετά την ήττα το έχουν γυρίσει σε κωμωδία καθώς οι πρωταγωνιστές, υποψήφιοι του προεδρικού θρόνου, κάνουν ό,τι μπορούν για την επιτυχία αυτής της παράστασης. Τα όρη και τα βουνά έχουν πάρει σε μία προσπάθεια να γίνει γνωστό σε όλη την Ελλάδα το θεατρικό έργο στο οποίο πρωταγωνιστούν.
Στην Πάτρα βρέθηκε η Ντόρα πριν από μέρες και μέσα σε όλα τα φαιδρά τα οποία ανέφερε ακούστηκε και το εξής χαριτωμένο.
«-Αν εκλεγώ, θα οργανώσω σε όλη τη χώρα νομαρχιακές και θεματικές συνελεύσεις όπου θα συζητηθούν τα αίτια της ήττας».
Αν είναι δυνατόν κ κυρία Χαζοχαμόγελο να περιμένει από τις θεματικές συνελεύσεις να πληροφορηθεί γιατί ο ελληνικός λαός τους συνέτριψε. Πέντε ολόκληρα χρόνια κορόιδευαν, αγνοούσαν και καταλήστευαν τον ελληνικό λαό. Χρειάζεται θεματική συνέλευση για να πληροφορηθούν τα αίτια της ήττας; Πέντε ολόκληρα χρόνια δημιούργησαν τόσα σκάνδαλα όσα δεν έκαμαν όλες μαζί οι κυβερνήσεις μετά την μεταπολίτευση. Χρειάζεται θεματική συνέλευση για να δουν μήπως κι αυτό ήταν μια αιτία της ήττας; Τέλος πάντων τίποτα σοβαρό δεν υπάρχει να πουν;
Ένα άλλο φαιδρό σημείο της ομιλίας της και άξιο ιδιαίτερης προσοχής.
«-Γνωρίζετε ότι στάθηκα στο πλευρό του Καραμανλή σε όλη τη μακρά διαδρομή.
Αναμφισβήτητα η Ντόρα μας ήτανε στο πλευρό του Καραμανλή σε όλη αυτή τη μακρά διαδρομή Μόνο που ξέχασε να αναφέρει πως κρατούσε και ένα πριόνι και ροκάνιζε την καρέκλα του Καραμανλή. Η ίδια πριν από μέρες είχε δηλώσει ότι
«ήταν όνειρό μου κάποτε να ηγηθώ της Νέας Δημοκρατίας.»
Μετά από αυτά περιμένουν από τις θεματικές συνελεύσεις να μάθουν γιατί ο λαός της Ελλάδας τους πέταξε στα σκουπίδια.
Ο έτερος των πρωταγωνιστών της κωμωδίας κινείται σε...ονειρικά επίπεδα. Βρέθηκε στα Ιωάννινα όπου τους....ξάπλωσε όλους κάτω με όσα τους είπε.
«Σε δύσκολες στιγμές για την παράταξη, σε δύσκολες στιγμές για τη χώρα νοιώθουμε όλοι την ανάγκη να στραφούμε στην ουσία της πολιτικής. Σήμερα λοιπόν ήρθα να σας μιλήσω για την Ελπίδα.» τους είπε.
Αν η χώρα μας βρεθεί σε δύσκολες στιγμές, κοιμηθείτε ήσυχοι. Ο Σαμαράς θα τρέξει να ζητήσει βοήθεια από την Ελπίδα. Και μετά περιμένουν από τα θεμικά συμβούλια να μάθουν γιατί τους μαύρισαν.
«Τα ιδανικά μου είναι η Ελευθερία, η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη, η κοινωνική δικαιοσύνη, η πατρίδα.» Δεν είπε όμως αν στα πέντε χρόνια που η Νέα Δημοκρατία κυβέρνησε την Ελλάδα, σεβάστηκαν έστω και ένα από αυτά τα ιδανικά.
Αναφέρθηκε ακόμη και στα λάθη, που κατά τη γνώμη του έγιναν και στοίχησαν στην Νέα Δημοκρατία την τραγική ήττα.
«Δώσαμε την εντύπωση ότι κρύβουμε τα ιδανικά μας για να κερδίσουμε τους ταλαντευόμενους ψηφοφόρους. Για να κερδίσουμε κάποιους ευκαιριακούς χάσαμε περισσότερους παραδοσιακούς». Δηλαδή δεν ήξεραν τι έκαναν. Κι όμως αυτοί μας κυβέρνησαν πέντε ολόκληρα χρόνια.
Βέβαια στον θίασο από τους υπόλοιπους δυο έμεινε μόνο ένας μια και ο Αβραμόπουλος προτίμησε να διαφυλάξει κάποιο ίχνος αξιοπρέπειας αν του έχει απομείνει και δήλωσε αποχώρηση. Άλλωστε αν δεν στηρίξει τον νέο αρχηγό – που δεν θα τον στηρίξει - θα έχει να κάμει με τον Καραμανλή, όπως απείλησε ο πρώην ηγέτης, κάτι που ο Δημητράκης δεν το επιθυμεί.
Για τον γραφικό νομάρχη της Θεσσαλονίκης δεν χρειάζεται να πούμε λέξη. Αν τον ρωτήσετε γιατί έθεσε υποψηφιότητα θα δηλώσει άγνοια.Μετά από όλα αυτά, αν ήμουν Νεοδημοκράτης θα ψήφιζα....Μεϊμαράκη. Με τον Βαγγέλα πρόεδρο η Νέα Δημοκρατία αλλά και όλη η Ελλάδα θα εξασφάλιζε... χαρτί υγείας.

Ντένης Κονταρίνης

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

“Άγρια Δύση” η Νέα Δημοκρατία

Γράφει ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης Νέα Υόρκη Οκτώβριος 2009

Ένα άρθρο στην χιώτικη ημερήσια εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ της 18ης Οκτωβρίου, μου κίνησε το ενδιαφέρον γιά να ασχοληθώ γιά μιά ακόμη φορά με την τραγική ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου και τις προσπάθειες και τους αγώνες που καταβάλονται γιά την ανάδειξη του νέου αρχηγού. Το άρθρο έχει γράψει ο πρώην βουλευτής Χίου της ΝΔ Γιάννης Κοσμίδης ο οποίος στις πρόσφατες εκλογές δεν εξέθεσε υποψηφιότητα καθ΄ότι αντιμετώπιζε πρόβλημα τραυματισμού από τροχαίο. Τίτλος του άρθρου, Αυτά πρέπει να είναι τα επόμενα βήματα της ΝΔ.
Τέσσερα κύρια βήματα κατά τον πρώην βουλευτή πρέπει να απασχολήσουν την Νέα Δημοκρατία και μέσα σ΄αυτά θα πρέπει να είναι και μιά συζήτηση γιά την αναζήτηση των αιτίων της ήττας και μάλιστα το θεωρεί και το σημαντικότερο. Πότε θα γίνει ανοικτή και ελεύθερη συζήτηση γιά την αναζήτηση των αιτιών της εκλογικής ήττας; αναρωτιέται ο πρώην βουλευτής.
Μέχρι στιγμής μάλλον κανέναν στη ΝΔ δεν φαίνεται να απασχολεί μιά συζήτηση γιά την ήττα του κόμματος. Οι μνηστήρες της προεδρικής θέσης έχουν δοθεί σε αγώνα εξόντωσης και μάλλον γι΄αυτούς η πρόσφατη ήττα ανοίκει στο..... μακρυνό παρελθόν. Πρέπει να γνωρίζουν κάποιοι, αναφέρει σε κάποιο άλλο σημείο του άρθρου του ο κ. Κοσμίδης, ότι σήμερα η βάση της ΝΔ είναι όχι μόνο απαγοητευμένη από την ήττα αλλά και θυμωμένη με τους «αστέρες» του κόμματος τους οποίους θεωρεί συνυπεύθυνους γιά την βαρειά ήττα.
Ο κ. Κοσμίδης θα πρέπει να ξέρει καλύτερα από κάθε άλλον ότι αυτοί τους οποίους αποκαλεί «αστέρες» δεν είναι απλά συνυπεύθυνοι αλλά είναι αυτοί οι ίδιοι που από χρόνια πριόνιζαν την καρέκλα του Καραμανλή αλλά και προσχεδίασαν αυτή την βαρειά ήττα γιά να τους δοθεί η ευκαιρία της απομάκρυνσης του προέδρου από το κόμμα και η διεκδίκησης της προεδρικής καρέκλας. Είναι αυτοί που τον πίεζαν γιά πρόωρες εκλογές όταν δεν υπήρχε κανένας λόγος.
Είναι γνωστό ότι οι υποψήφιοι γιά την αρχηγία του κόμματος αγωνίζονται με την στρατηγική των δικών τους επιτελείων και αδιαφορούν και πιό πολύ αγνοούν τον οποιονδήποτε θα έχει να τους υποδείξει κάτι που θα συμφέρει και θα ενδιαφέρει το κόμμα. Ο αγώνας είναι η κατάκτηση της προεδρικής καρέκλας με οποιοδήποτε κόστος. Άλλωστε αυτό δείχνουν κάθε μέρα Τώρα όσα επόμενα βήματα προτείνουν κάποιοι άλλοι θα τους αφήσουν αδιάφορους.
Το παιγνίδι βέβαια οδηγεί σε μιά μετωπική σύγκρουση Ντόρας-Σαμαρά. Οι πιθανότητες συγκλείνουν προς την Ντόρα. Και αν γίνει αυτό ποιά θα είναι τα επόμενα βήματα και των δυό; Θα δεχτεί ο Σαμαράς να είναι μέσα στο κόμμα των Μητσοτάκηδων μετά το παρελθόν που βαρύνει και τους δυό; Θα αφήσουν οι Μητσοτάκηδες τον Σαμαρά να είναι μέσα στα κομματικά πόδια τους; Είναι πιθανό ο Αντώνης να προσεταιριστεί την καραμανλική παράταξη και να σηκώσει κάποιο αντάρτικο; Μάλλον αυτό φαντάζει σαν το πιό πιθανό. Και υπάρχει και κάποιος που θα βοηθήσει.
Αν ο Σαμαράς θα είναι ο νικητής είναι αδύνατο η Ντόρα να παραμείνει στο κόμμα όσο κι΄αν φωνάζει γιά ομοψυχία. Κι΄επειδή αποκλείεται οι Μητσοτάκηδες να μείνουν έξω από την πολιτική το πιό πιθανό σενάριο είναι ένα νέο κόμμα που θα προκύψει απ΄αυτόν τον αγώνα. Όσον αφορά τους δύο άλλους διεκδικητές Αβραμόπουλο, Ψωμιάδη, μάλλον θα προσαρμοστούν σε κάποιο δεύτερο ρόλο οποιοσδήποτε κι΄άν είναι ο νικητής
Απομένει ένα χαρτί της τράπουλας της ΝΔ, στο οποίο κανείς δεν έχει δώσει την απαραίτητη σημασία μέχρι σήμερα. Το χαρτί αυτό ακούει στο όνομα Μιχάλης Λιάπης. Πως θα δεχτεί την οποιαδήποτε εξέληξη, αυτός, που όλοι θυμόμαστε την αντίδρασή του, το ξέσπασμά τουτο βράδυ της Κυριακής της μεγάλης ήττας;
Άγρια Δύση λοιπόν η Νέα Δημοκρατία και όλα είναι πιθανά.


Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Οι Βουλευτές μας. Δοξάστε τους!!!

Μετά την έκθεση των προγραμματικών της δηλώσεων η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή των Ελλήνων. Φυσικά οι 160 είναι οι ψήφοι των εκλεγμένων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. Και βέβαια οι υπόλοιπες 140 εκπροσωπούν όλους τους βουλευτές των άλλων κομμάτων, που ο ελληνικός λαός με την ψήφο του τους έστειλε στη Βουλή των Ελλήνων γιά να τον εκπροσωπήσουν στην αντιπολίτευση, .
Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω με ποιό σκεπτικό οι βουλευτές των εκτός ΠΑΣΟΚ κομμάτων άκουσαν, μελέτησαν, έκριναν και απέρριψαν τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας κυβέρνησης και αρνήθηκαν την ψήφο εμπιστοσύνης. Δεν υποστηρίζω πως όλα όσα εξήγγειλε η νέα κυβέρνηση είναι ορθά, σωστά και πραγματοποιήσημα. Παρακολούθησα την όλη διαδικασία των προγραμματικών δηλώσεων και μπορώ να πω ότι κάποια σημεία αξίζουν μιάς κάποιας ιδιαίτερης προσοχής και γιατί όχι και μιάς κάποιας υποστήριξης από τα άλλα κόμματα. Άλλωστε αυτό θα πει τίμια και επικοδομητική αντιπολίτευση.
Μέσα στους 140 εκπροσώπους του ελληνικού λαού, που με την ψήφο του βρέθηκαν στις αίθουσες του Κοινοβουλίου και απολαμβάνουν όλα όσα αυτό τους προσφέρει, δεν υπήρξε ούτε ένας που να σκεφτεί και να πει.
-Ας δώσουμε στην κυβέρνηση μιά ευκαιρία. Ας βοηθήσουμε, με αυτόν τον τρόπο μας την πατρίδα μας να κάμει ίσως ένα βήμα προόδου. Κι΄αν όχι τότε....τους πυροβολούμε.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή η συμπεριφορά της υποταγής όλων των βουλευτών στα κελεύσματα και στις αποφάσεις των αρχηγών του κόμματος με μεταφέρουν σε εποχές στυγνής δικτατορίας. Τότε που κανείς δεν είχε το δικαίωμα να πει.
-Συγνώμη, αλλά εγώ έχω μιά άλλη γνώμη.
Όμως τίποτα. Ούτε ένας από αυτούς τους 140 εθνοπατέρες δεν είχε το θάρρος να πει στον αρχηγό του, στον πρόεδρο του κόμματος που ανήκει.
-Κύριοι. Έχουμε υποχρέωση να δώσουμε μιά βοήθεια στην πατρίδα μας να ξεκολλήσει από τη λάσπη που εμείς οι ίδιοι την έχουμε ρίξει.
Κανείς τους. Όλοι στο όχι. Με κυριώτερο τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, αυτό το γραφικό φρούτο της Νέας Δημοκρατίας, που από την έδρα της Βουλής βρωντοφώνησε ένα φοβερό όχι συνοδεύοντάς το και με μιά γροθιά στην έδρα. Ένα όχι, που ειλικρινά θα το ζήλευε κι΄αυτός ο αλήστου μνήμης Μεταξάς.
Είναι γνωστή η αντιπολιτευτική πολιτική που θα ασκήσουν τα κόμματα. Μιά αντιπολίτευση, που κάθε άλλο παρά θα βοηθήσει την Ελλάδα να μπορέσει να πραγματοποιήσει ένα βήμα προόδου. Με την πιθανή νεκρανάστασή της και όταν αυτή θα πραγματοποιηθεί, η Νέα Δημοκρατία θα εμφανιστεί στη Βουλή και θα ακούσουμε γιά μιά ακόμη φορά το γνωστό χιλιοτραγουδημένο τροπάριο.
-Εκλογές εδώ και τώρα.
Και μετά.....Δεν υπάρχει μετά. Η Ελλάδα, όσο η μοίρα της τόχει να κυβερνιέται απ΄αυτούς τους ελεεινούς μνηστήρες, δεν είναι γραφτό της να γνωρίσει ποτέ το μετά.
Δεν το γράφει η μοίρα της να γυρίσει σελίδα.
Δεν είμαι ΠΑΣΟΚ, δεν είμαι Νέα Δημοκρατία, δεν είμαι ΚΚΕ, δεν είμαι ΛΑΟΣ, δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είμαι ακόμη ούτε και μ΄αυτούς τους αξιοθρήνητους Οικολόγους όποιο χρώμα κι΄αν έχουν. Απλά, είμαι ένας Έλληνας που πονάει την πατρίδα του. Είμαι ένας Έλληνας ξενητεμένος, που αυτή η πατρίδα του τον έδιωξε και μάλιστα μ΄έναν τρόπο άσχημο.Όμως την πονάω αυτή την πατρίδα. Και θα την πονάω όσο βλέπω 300 άχρηστους κηφήνες να ροκανίζουν τις σάρκες της.

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Αυτό το λένε αντιπολίτευση!!!

Τα επεισόδια που εδημιούργησαν έξω από το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασαφάλισης προχτές οι εργαζόμενοι στην Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος, θα πρέπει να χαρακτηριστούν, επιεικά, σαν επεισόδια έξω από κάθε συνδικαλιστική λογική. Έτσι μάλλον θα πρέπει να δεχτεί, ο καθε πολίτης της χώρας, σαν αλήθεια την είδηση, που κυκλοφόρησε και που ήθελε πίσω από όλα αυτά να κρύβονται το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι δυνατόν οργανωμένοι συνδικαλιστές με κάποια ιστορία να πραγματοποιούν διαμαρτυρία σε μιά κυβέρνηση η οποία δεν είχε ακόμη προλάβει να εισέλθει στα Υπουργεία και στα γραφεία των διαφόρων υπηρεσιών, να έχει μιά εικόνα των όσων παραλαμβάνει από την απερχόμενη κυβέρνηση, να έχει μιά εικόνα της πραγματικότητας.
Παρ΄όλα αυτά ο νέος Υπουργός βγαίνει στο δρόμο και τους υποδέχεται έξω από το Υπουργείο προσωπικά, συζητάει με την επιτροπή τους και ακούει τα αιτήματά τους με κυριώτερο το
1.500 ευρώ επίδομα εδώ και τώρα με απόφαση δική σου.
Αν αυτό δεν θυμίζει συμπεριφορά μπακάλικου της γειτονιάς των παλιών εποχών τότε τι άλλο μπορεί να είναι; Κι΄όμως τα δυό κόμματα που υποτίθεται ότι βρίσκονται πλάϊ στον εργάτη, βγήκαν να επικροτήσουν αυτόν τον παραλογισμό και να επιτεθούν στην κυβέρνηση των τριών ημερών.
Το αληθινό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ φάνηκε ανάγλυφα σήμερα στο Υπουργείο Εργασίας όπου ισχυρές δυνάμεις καταστολής επιτέθηκαν με χημικά και βόμβες κρότου-λάμψης κατά των συγκεντρωμένων εργαζομένων και ανέργων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης Περάματος....είναι η ανακοίνωση του ΚΚΕ. Δεν μπαίνει όμως στον κόπο το κόμμα της συντρόφισσας Αλέκας να μας πει γιατί εμποδίστηκαν με αυτόν τον τρόπο οι συγκεντρωμένοι; Είδαν τα συντρόφια του Περισσού τα τραπέζια και τις καρέκλες που εξεσφενδόνιζαν οι διαμαρτυρόμενοι στα κεφάλια των αστυνομικών; Είδαν τα συντρόφια τις φωτιές στους κάδους των απορριμάτων; Είδαν οι σύντροφοι του ΚΚΕ τα σπασμένα τζάμια;
Απλά ο Λοβέρδος με την άψογη στάση του τους χάλασε τα σχέδια και την όλη οργάνωση που είχαν στήσει οι σύντροφοι Αλέκα και Σία με πρωταγωνιστές τους εργάτες.
Βέβαια από το παιγνίδι δεν ήταν δυνατόν να απουσιάζει και το έταιρον κόμμα υποστήριξης του δίκιου των εργατών. Ο νεκροαναστηθείς ΣΥΡΙΖΑ του νεοσυντρόφου Τσίπρα.
Η κυβέρνηση αντί να τους αντιμετωπίζει σαν εχθρούς θα πρέπει να προχωρήσει στην άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων τους γιά χορήγηση εκτάκτου βοηθήματος από τον ΟΑΕΔ στους άνεργους συναδέλφους τους, γιά πάγωμα των υποχρεώσεών τους από δόσεις δανείων και γιά να σταματήσουν οι πληστιριασμοί και οι κατασχέσεις των σπιτιών τους.
Κάπως έτσι τα συντρόφια της Κουμουνδούρου, θα αντιμετώπιζαν το πρόβλημα αν, λέμε αν, καμμιά φορά γίνουν κυβέρνηση. Γιά την ώρα βρίσκονται στη Βουλή με το 4%
Οι δηλώσεις του αρμόδιου Υπουργού Ανδρέα Λοβέρδου δίνουν το στίγμα μέσα στο οποίο προτίθεται να κινηθεί η νέα κυβέρνηση. Να κοιτάζει τον πολίτη στα μάτια.
Δεν αρνήθηκα σε καμμία περίπτωση να συναντηθώ με τους συνδικαλιστές που μαχητικά διαδήλωναν τις απόψεις τους. Τους υποδέχτηκα εγώ στο δρόμο....
Και φυσικά η επιτροπή ακολουθώντας τις εντολές που είχε άνωθεν ζήτησε από τον Υπουργό να αποφασίσει, να δηλώσει και να δεσμευτεί εκείνη τη στιγμή.
Βέβαια είναι αδύνατον οι οργανωμένοι συνδικαλιστές να μην γνωρίζουν ότι δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος διεκδίκησης των αιτημάτων τους. Απλά εκτελούσαν τις εντολές τόσο του ΚΚΕ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, δύο κομμάτων που πιστεύουνότι αντιπολίτευση θα πει εμπόδια και πόλεμος στα σχέδια της κυβέρνησης. Στα οποιαδήποτε σχέδια της οποιασδήποτε κυβέρνησης.
Να ρωτήσω τα συντρόφια Αλέκα και Τσίπρα. Γνωρίζουν πως λειτουργεί μιά κυβέρνηση; Γνωρίζουν ποιές ευθύνες απέναντι στο λαό αναλαμβάνει μιά κυβέρνηση; Γνωρίζουν πόσο χρόνο χρειάζεται μιά νέα κυβέρνηση γιά να κατατοπιστεί, να σχεδιάσει τις κινήσεις της, να πάρει τις αποφάσεις της; Γνωρίζουν ότι ποτέ ένας Υπουργός δεν αποφασίζει μόνος του; Αν τα γνωρίζουν γιατί δεν αποφασίζουν να οργανώσουν μιά επικοδομητική αντιπολίτευση; Μόνο έτσι θα βοηθήσουν τον τόπο τους και τους οπαδούς τους.

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

Το παιγνίδι της διαδοχής!

Η διαδικασία γιά την ανάδειξη νέου προέδρου γιά την διαδοχή στην Νέα Δημοκρατία είναι το θέμα που απασχολεί τον Έλληνας πιό πολύ και από τον σχηματισμό, τις προγραμματικές δηλώσεις και τις πρώτες εντυπωσιακές κινήσεις της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Όλα δείχνουν πως τα πράγματα δεν θα εξεληχθούν και τόσο ομαλά αφού όλα συνηγορούν και είναι γεγονός, πως παίζεται κάποιο αρκετά βρώμικο παιγνίδι. Και πως να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο όταν στην διαδοχή του κόμματος πρωταγωνιστεί η οικογένεια Μητσοτάκη. Αυτή η μεγάλη πληγή του πολιτικού χώρου της Ελλάδας.
Είναι γεγονός ότι η διαδικασία της απομάκρυνσης του Καραμανλή απότην προεδρία του κόμματος έχει ξεκινήσει αρκετό χρόνο πριν από την συντριπτική ήττα της 4ης Οκτωβρίου. Μπορεί να πει κανεί ότι η αποτυχημένη εμφάνιση του προέδρου του κόμματος στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβρη του 2008 σημάδεψε την αρχή της απομάκρυνσής του. Τον ρόλο των εκτελεστών θα αναλάβουν οι βαρώνοι του κόμματος, Σουφλιάς, Μειμαράκης, Ντόρα. Είναι αυτοί που σαν λύση απαλλαγής του κόμματος από τον Καραμανλή θα βρούνε την προσφυγή στις πρόωρες εκλογές, με όλα όσα αυτές οι εκλογές να μπορεί προδιαγράφουν γιά το κόμμα και φυσικά σίγουροι ότι θα χάσουν. Άλλωστε αυτό τους συμφέρει.
Είναι άγνωστη η πίεση που εξασκληθηκε πάνω στον Καραμανλή. Κι΄είναι άγνωστο ποιά μέσα μπορεί να επιστρατεύτηκαν γιά να καμφθεί. Όμως η επιμονή ενός Καραμανλή να φύγει όσο γίνεται πιό γρήγορα μέσα από αυτή τη σφηκοφωλιά στέλνει προς τα έξω ποιά εικόνα θα πρέπει να επικρατεί στα εσωτερικά του κόμματος μετά από την τραγική εκλογική ήττα της 4ης Οκτωβρίου.
Στις πολιτικές ίντριγκες και παλιανθρωπιές των Μητσοτάκηδων είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί. Και με βάση όλα αυτά η κυρία Χαζοχαμόγελο ξεκινάει να διεκδικήσει την προεδρία του κόμματος,
Ουσιαστικά το παιγνίδι παίζεται με τρεις παίχτες. Ο Ψωμιάδης απλά θα κρατήσει το ρόλο του αναχώματος. Ντόρα, Αβραμόπουλος, Σαμαράς θα είναι οι μονομάχοι. Η μεν πρώτη να ζητάει η εκλογή να γίνει από τα όργανα του κόμματος, οι δε άλλοι δυό να ωρύονται γιά τη συμμετοχή της βάσης. Πάντως όποια λύση και αν αποφασιστεί την προεδρία την έχει ήδη καπαρώσει η Ντόρα. Χρόνια τώρα η Άγια Οικογένεια αγωνίζεται γι΄αυτό το σκοπό αλλά και πολλοί κολλητοί τους μέσα από το κόμμα. Τι θα γίνει μετά;;;Θα επακολουθήσει μιά σειρά από.....γέννες. Θα γεννηθούν ομάδες, φατρίες, παρέες που μεταξύ τους θα αρχίσουν τον πόλεμο της επιβολής των δικών τους απόψεων και αποφάσεων. Η Νέα Δημοκρατία γιά αρκετά χρόνια στη Βουλή θα παρουσιάζει το φάντασμά της.Και όλοι θα βλαστημάνε τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου. Όμως τι μπορεί να γίνει με τον Μιχάλη Λιάπη; Θα το κουβεντιάσουμε κι΄αυτό.

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

Και εγένετο Κυβέρνηση!!!

Στα ιδανικά των κόσμων
που γκρεμίζονται
φέρνω τα ιδανικά των κόσμων
που γεννιούνται
Είμαι κάθε φορά το μέλλον
Κώστας Βάρναλης.

Ας ελπίσουμε ότι ο κ. Παπανδρέου και το κόμμα του που ο ελληνικός λαός επέλεξε γιά κυβέρνησή του, θα είναι το μέλλον με τα ιδανικά των κόσμων που γεννιούνται.
Όμως, λίγο πριν από τις εκλογές κι΄ενώ το αποτέλεσμα είχε αρχίσει πλέον να διαγράφεται καθαρά, ένα έμπορος της αθηναϊκής αγοράς, είπε το εξής χαρακτηριστικό.
Κανένας Έλληνας δεν περιμένει τίποτα. Όποιος κι΄αν βγει τα ίδια πράματα θα κάνει. Απλά να ευχηθούμε να μην πάμε χειρότερα. Βγήκε λοιπόν θριαμβευτικά ο Παπανδρέου και προχώρησε στον σχηματισμό κυβέρνησης. Και εγένετο κυβέρνηση!
Η αλήθεια είναι πως κάποιες εκπλήξεις φρόντισε να μας τις δώσει ο Γιωργάκης. Αντιπρόεδρος, ο Πάγκαλος. Πιστεύω πως κανείς δεν το περίμενε. Όχι πως μπορεί να μην το αξίζει. Κάθε άλλο. Όμως ο εκρηκτικός χαρακτήρας του επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. Θα το δούμε στο μέλλον. Πολλά νέα πρόσωπα σε θέσεις υπουργών χωρίς απολύτως καμμιά προηγουμένη εμπειρία. Τι θα μπορεί να περιμένει ο Έλληνας πολίτης από αυτή την πρωθυπουργική επιλογή; Τώρα θα μου πείτε ποιός Έλληνας υπουργός έχει κάποια εμπειρία; Και πάλι το μέλλον θα το δείξει. Και φυσικά ο υψηλός αριθμός των γυναικών. Όχι πως αμφισβητώ την πολιτκή αξία τους, αλλά δύσκολοι οι καιροί γιά κάποια πολιτικά πειράματα.
Δύο πολυσυζητημένα πρόσωπα στα πλέον ευαίσθητα υπουργεία. Παπακωνσταντίνου, Κατσέλη στα Οικονομίας και Οικονομικών. Δύο υπουργεία πάνω στα οποία θα παιχτεί όλο το παιγνίδι της κυβέρνησης και θα κριθεί το στοίχημα της επιτυχίας ή αποτυχίας.
Ο χρόνος τους δυσκολεύει, η Ευρωπαϊκή Ένωση καραδοκεί στην γωνία και οι δυό υπουργοί θα πρέπει να δείξουν ότι μπορούν να κολυμπούν στα βαθειά νερά. Ίδωμεν.
Στο υπουργείο Εξωτερικών ο Παπανδρέου. Και τα ερωτήματα που γεννιούνται, πολλά. Υπάρχει η εμπειρία της θητείας του στο υπουργείο αυτό. Είναι όμως μόνο αυτό ή υπάρχει η υποχρέωση να δοθούν κάποιες λύσεις στα εθνικά θέματα και υποσχέθηκε να αναλάβει κάποιες ευθύνες; Περιμένουμε με κάποια ανησυχία.
Φυσικά πρόκειται γιά μιά ευέλικτη κυβέρνηση τα αποτελέσματα της οποίας θα πρέπει να φανούν μέχρι το τέλος του χρόνου 2009.
Θέμα εκτενών πολιτικών συζητήσεων και επικρίσεων η κατάργηση του Υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης κάτι που πολλοί το συνδίασαν με την υπόδειξη του κ. Νίμιτς ο οποίος το Υπουργείο αυτό το είχε χαρακτηρίσει προκλητικό και είχε τότε ζητήσει την κατάργησή του. Δεν θα τολμούσα να πιστέψω ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έκαμε την χάρη του Νίμιτς. Εκτός εάν σαν Υπουργός Εξωτερικών που θα έχει επαφές και συζητήσεις μαζύ του θέλησε να τον προκαταλάβει. Αλλά πως. Με εθνικές υποχωρήσεις; Δεν θα τολμούσα να το πιστέψω.
Δεν θα ήθελα να εκφράσω, προς το παρών, τις προσωπικές μου απόψεις πάνω στο θέμα αυτό. Περιμένω πως κάποια στιγμή ο Γιώργος Παπανδρέου ή ο όποιος αρμόδιος υπουργός του θα το θεωρήσει υποχρέωσή του να βγει και να πει κάτι θετικό που θα δεχτεί ο Έλληνας πολίτης.
Κατάργηση και του Υφυπουργείου Αθλητισμού. Μικρό το κακό. Όχι πως δεν σέβομαι, υπολογίζω και εκτιμώ τον Αθλητισμό. Πιστέυω όμως πως το Υφυπουργείο αυτό ιδρύθηκε γιά να ικανοποιήσει την ματαιοδοξία του Γιάννη Ιωαννίδη χωρίς κάποια σημαντική προσφορά.
Από κει και πέρα οι δηλώσεις όλων που κάθισαν σε κάποιες καρέκλες είναι αυτές που ακούμε κάθε φορά που η μοίρα της πατρίδας μας την οδηγεί σε αλλαγή σκυτάλης.
Σ΄εμάς απομένει η υπομονή, η ανοχή και η ευχή. Πάντως όλοι αυτοί θα πρέπει να έχουν πάρει το μάθημα ότι ο λαός έχει πλέον μάθει να χρησιμοποιεί την ψήφο του.

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Άρχισε ο πόλεμος!!!

Ήταν επόμενο να αρχίσει ο πόλεμος μέσα στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας μετά την συντριπτική ήττα στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου. Συνήθως έτσι γίνεται. Ο ένας τα ρίχνει στον άλλον. Διότι κανείς από αυτούς τους κυρίους του οποιουδήποτε πολιτικού χώρου δεν διακρίνεται γιά το θάρρος του να μπορεί να αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
Βέβαια στην Νέα Δημοκρατία τα πράγματα είναι διαφορετικά. Στο κόμμα αυτό όλοι ή μάλλον οι πρωτοκλασσάτοι, απέβλεπαν στην ήττα. Όλοι την ήθελαν, βοήθησαν γιά να έλθει, την περίμεναν και μπορεί να πει κανείς ότι τους ικανοποίησε αυτό το αποτέλεσμα. Ήταν η μόνη λύση να μην έχουν πάνω τους τον Καραμανλή. Τώρα έχουν καταπιαστεί με το θέμα της διαδοχής και τα σενάρια πάνε κι΄έρχονται. Δεν υπάρχει όνομα που να μην έχει ακουστεί ότι θα είναι υποψήφιος γιά την προεδρία του υπό δίαλυση κόμματος. Δεν είναι απίθανο αυτό το υπό διάλυση.
Τα παιγνίδι όμως θα παιχτεί ανάμεσα σε Ντόρα και Αντώνη. Σκληρά καρύδια κι΄οι δυό τους. Και θα είναι παιγνίδι της άγριας Δύσης μέχρι την 9η Νοεμβρίου. Τι θα γίνει μετά;
Η Ντόρα είχε αρχίσει το πριόνισμα της Καραμανλικής καρέκλας από την επομένη της αποτυχημένης εμφάνισης του Καραμανλή στη ΔΕΘ τον Σεπτέμβριο του 2008. Και το Μητσοτακέίκο ξέρει καλά από πριόνι. Υλοτόμοι οι άνθρωποι, από εποχής Γεωργίου Παπανδρέου, παπού, το 1965 Άλλωστε ο πάτερ Μητσοτάκης έχει σαν σκοπό της ζωής του την αναρήχηση των απογόνων του στην πρωθυπουργική θέση. Γι΄αυτό και ζει ακόμη. Κι΄η Ντόρα αν γίνει πρωθυπουργός, λέμε άν, καθόλου απίθανο να προωθήση τον δράκουλα Μητσοτάκη γιά πρόεδρο της Δημοκρατίας. Φίλοι μου πιό ξεφτίλα συνδιασμός δεν θα γίνει άλλος.
Ο Αντωνάκης θα το παλέψει γιατί έχει πολλά προηγούμενα με το Μητσοτακέϊκο. Κι΄ακόμη έχει λογαριασμούς με πολλούς μέσα στο κόμμα, που μόνο από την θέση του αρχηγού θα μπορέσει να τους ξεκαθαρίσει. Τι θα γίνει με τους καραμανλικούς; Αυτοί ή θα μείνουν στο κόμμα σαν εσωτερική αντιπολίτευση ή θα φτιάξουν δικό τους. Είναι και οι άλλοι που δεν ανήκουν σε κανέναν. Γι΄αυτούς φροντίζει ο Καρατζαφέρης, που τρίβει τα χέρια του.
Η Νέα Δημοκρατία έχει μεγάλο ανήφορο που δύσκολα θα τον ανέβει. Θα κάμει τουλάχιστον δυό χρόνια γιά να συνέλθει από το στραπάτσο της 4ης Οκτωβρίου και να ξαναφανεί σαν κόμμα. Εν τω μεταξύ το μαχαίρωμα θα χαλάει κόσμο. Κι΄όποιος φάει τον άλλον. Γιά την υπό κατασκεύη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα τα πούμε αύριο.
Προσπαθείστε να βρήτε τα σοβαρά μέσα από τα αστεία.

Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Ανοικτή επιστολή προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό της Ελλάδας κ. Γεώργιο Παπανδρέου

Εξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ..
Παρ΄όλο που το θεωρώ πολύ κοινότυπο, το να σας συγχαρώ γιά την νίκη σας, δεν μπορώ να μην το κάνω. Συγχαρητήρια λοιπόν γιά τον εκλογικό θρίαμβο, που κατάφερε το κομμα σας. Ένα θρίαμβο, που το αριθμητικό του αποτέλεσμα τον κατατάσει στις μεγάλες εκπλήξεις. Όμως κ. Πρωθυπουργέ, πρωτίστως αξίζουν κάποια συγχαρητήρια στον ελληνικό λαό, που κατανόησε και συνειδητοποίησε το χρέος του και αυτή τη φορά στήθηκε αποφασιστηκά μπροστά στις κάλπες. Με την κίνησή του αυτή, μπορεί να χάρισε τη νίκη σε σας όμως, ουσιαστικά, τιμώρησε την Νέα Δημοκρατία. Το κόμμα που πρόδωσε τις ελπίδες του.
Η νίκη σας κ. Πρωθυπουργέ, προέρχεται από την ψήφο ενός λαού, που στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, δυό φορές δεν σας εμπιστεύθηκε και με την ίδια αυτή ψήφο σας τιμώρησε και σας έστειλε στην αντιπολίτευση.
Άκουσα πολλούς πολίτες αλλά και κάποιους επώνυμους να χαρακτηρίζουν τις εκλογές σαν εκλογές αγανάκτησης, εκλογές εκδίκησης. Και το βρίσκω κάπως λογικό, παρακολουθώντας ανελλειπώς την πολιτική σκηνή της πατρίδας μας.
Η Νέα Δημοκρατία κ. Πρωθυπουργέ εξαπάτησε τον ελληνικό λαό. Υποτίμησε την αξία του και την νοημοσύνη του. Θεώρησε πως απέναντί της έχει δουλοπάροικους. Κι΄αφού ο λαός αυτός δυό φορές άκουσε τις εξαγγελίες της και τις υποσχέσεις της, την εμπιστεύτηκε αλλά τελικά δεν της το χάρισε γιά τρίτη φορά.
Ο λαός μας κ. Πρωθυπουργέ έμαθε πλέον να τιμωρεί τους πολιτικούς, που νομίζουν ότι μπορούν να τον εξαπατούν, να τον κοροίδεύουν, να τον περιγελούν. Δεν ανέχεται πλέον να ζει μέσα σ΄ένα αβέβαιο μέλλον με την απειλή της φτώχιας, της ανεργίας και της ανασφάλειας, όταν οι πολιτικοί, τους οποίους εμπιστεύτηκε, πλουτίζουν ανέντιμα.
Στα χέρια σας πλέον ο λαός μας έχει αποθέσει τις ελπίδες του γιά μιά ζωή τίμια, μιά ζωή με αξιοπρέπεια. Μιά ζωή που του αξίζει. Ο λαός αυτός σας εμπιστεύτηκε τα όνειρά του, το μέλλον του και το μέλλον των παιδιών του. Σας έδωσε την εντολή να τον κυβερνήσετε τίμια, ηθικά και με αξιοπρέπεια. Σας εμπιστεύθηκε γενικά. Και δεν σας επιτρέπεται να τον προδώσετε.
Έτσι κ. Πρωθυπουργέ, τον λαό αυτόν, τον λαό που σας χάρισε αυτή τη θριαμβευτική νίκη, θα τον βρίσκετε μπροστά σας, σε κάθε σας βήμα. Θα τον βλέπετε να ελέγχει και να κρίνει την κάθε σας κίνηση. Θα έχει μιά παρουσία σε κάθε σας απόφαση. Και θα είναι αυτός, που σε κάθε στραβό και ανάποδο θα έχει τη δύναμη να σας υπενθυμίζει και να σας δείχνει σε ποιά θέση και πάλι θα σας στείλει αν δεν μπορέσετε να τιμήσετε την ψήφο εμπιστοσύνης που σας έδωσε, το Συμβόλαιο που υπέγραψε μαζύ σας την 4η Οκτωβρίου του 2009.
Γνωρίζω πολύ καλά κ. Πρωθυπουργέ ότι δεν βρισκόμαστε σε εποχές θαυματων. Ούτε στα χέρια σας κρατάτε κάποιο μαγικό ραβδί. Κρατάτε όμως τις τύχες και το μέλλον ενός λαού, ενός έθνους, μιάς χώρας. Αυτό μην το ξεχνάτε.
Ιδού κ. Πρωθυπουργέ το έργο που σας περιμένει. Ιδού τα όσα προεκλογικά υποσχεθήκατε στον λαό των Ελλήνων. Ιδού η ευκαιρία που σας δόθηκε. Στο χέρι σας είναι τον λαό αυτόν να τον κάμετε ευτυχισμένον.
Να ευχηθώ εκ μέρους όλου του λαού της Ελλάδας καλή επιτυχία στο έργο σας.
Με εκτίμηση.
Διονύσης Ε. Κονταρίνης

Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009

Έλληνες!!! Καλό βόλι!!!!

Αγαπητοί συνέλληνες, συμπατριώτες.
Σε λίγες ώρες θα βρεθείτε μπροστά στην κάλπη, προκειμένου να αποφασίσετε γι΄αυτούς, που γιά τέσσερα χρόνια – μάλλον και πιό λίγο - θα πάρουν στα χέρια τους την τύχη σας και την τύχη των παιδιών σας. Απέναντί σας θα έχετε περίπου τέσσερεις χιλιάδες υποψήφιους Μαυρογυαλούρηδες. Τον θυμάστε τον τύπο έτσι; Μην ψάξετε γιά κάποιον ξεχωριστόν. Δυστυχώς μας τελείωσαν. Ποιόν λοιπόν θα ψηφίσετε; Αυτό αναρωτιέται και ο γιός ενός μπαμπά, στο ΕΔΩ ΑΘΗΝΑΙ του φίλου μου Παντελή Ξανθίδη. Αγαπητέ μου μπαμπά. Ποιόν να ψηφίσω; Τώρα τι να το συμβουλέψεις αυτό το παιδί; Πως να του εξηγήσεις πως κατασκευάζονται οι υποψήφιοι; Κάποιος είχε πει. Κατασκευάζονται όπως τα λουκάνικα. Καλύτερα να μην δεις. Και άντε εσύ τώρα να βρεις κάποιον να τον ψηφίσεις και να φας λουκάνικο.
Βλέπεις στην Ελλάδα γιά να γίνεις υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, ξυλουργός, μπογιατζής χρειάζεται μιά άδεια, ένα δίπλωμα και κάποια προϋπηρεσία. Γιά να γίνεις υποψήφιος βουλευτής χρειάζεται να έχεις καμμιά χιλιάδα ψήφους και να γνωρίζεις τον Καρατζαφέρη. Μεγάλη δουλιά ο Καρατζαφέρης. Διεκδικεί τον τίτλο του Εθνοσωτήρα.
Στην ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ παρά λίγο να ξεσπάσει εμφύλιος με αιτία το αν θα πρέπει να μπούνε στο Επικρατείας ο Έβερτ και ο Σημίτης αντίστοιχα. Κι΄ο Καρατζαφέρης συναντάει στο δρόμο τον Ψινάκη και τον θερμοπαρακαλάει να μπει στο ψηφοδέλτιο. Και καλά ε!!!!! Ο τύπος το παίζει και δύσκολος.
Βγαίνει ο Ζαγορίτης και λέει. Ψηφίστε ΝΔ αλλά μαυρίστε αυτούς που κατά τη γνώμη σας ζήμιωσαν το κόμμα. Χαμός από όλους να διορθώσουν την γκάφα Ζαγορίτη. Και βγαίνει ο Καραμανλής σε τηλεσυνέντευξη και λέει του Παπαδάκη και του Λιαρέλη.
-Ναι κύριοι. Αν νομίζετε ότι κάποιος εζημίωσε το κόμμα, μαυρίστε τον.
-Πρόεδρε. Επειδή τα ψηφοδέλτια τα έφτιαξες εσύ, γιατί τους έβαλες στον συνδιασμό;
Βέβαια έβγαλε Δούκα, Τσιτουρίδη και τον άγονο Παυλίδη. Δεν είναι και λίγο αυτό!!
Και έρχεται το παιδάκι και σου λέει. Αγαπητέ μου μπαμπά ποιόν να ψηφίσω;
Θα του έλεγα να πεταχτεί μέχρι το Βατοπέδι, μήπως και εκεί του υποδείξουν.
Ξεσηκώθηκε η Ελλάδα γιατί ο Γιωργάκης μπέρδεψε το πηλίκιο με το πηλίκον. Σιγά μωρέ. Τι έγινε; Γιά ένα πηλίκιο θα πετάξετε έναν κοτζάμ πρωθυπουργό; Και που θα βρήτε άλλο;.
Μην ξεχνάτε ότι ο Τσίπρας αργεί λιγάκι. Ξεχάστηκε σε κάποια λαχαναγορά που πήγε να λύσει εργασιακά προβλήματα των ανέργων.
Καλέ η Αλέκα μας τι γίνεται; Άλλαξε και φόρεμα τώρα τελευταία. Έβγαλε τα μαύρα και εμφανίστηκε με.....σκούρα, λόγω εκλογών. Τι να κάνει. Από μαύρα σε σκούρα και από σκούρα σε μαύρα πάνε τα πράμματα. Αυτή περιμένει να αναστηθεί ο Στάλιν, όπως λένε οι γραφές.
Αγαπητέ μου μπαμπά. Ποιόν να ψηφίσω; Επιμένει το παιδάκι. Καϋμό το΄χει το φουκαριάρικο. Απο τις εκλογές του 2007 είχε να ψηφίσει.Δεν είναι αστεία.
Έχουμε και τον Χρυσόγελο. Οικολόγοι....πράσινοι, επιμένει όταν αποκαλούν το κόμμα του απλά Οικολόγοι. Γιατί; Μήπως έχουμε και κίτρινους και δεν το ξέρουμε. Πάντως αν πρόκειται το βόλι σας να χτυπήσει Οικολόγους φροντίστε γιά ποδήλατο. Θα κάμουν, λέει, γενική απόσυρση σε όλα τα μηχανοκίνητα. Κύριε Χρυσόγελε. Μήπως να καταργήσουμε, αεροπλάνα, τανκς, σιδηρόδρομους και άλλα συναφή;
Αγαπητέ μου μπαμπά. Ποιόν να ψηφίσω; Επιμένει το παιδάκι. Θα σου έλεγα παιδάκι μου να ψηφίσεις την Δημοκρατική Αναγέννηση του Παπαθεμελή. Βλέπει όμως αυτό είναι ένα κόμμα μόνο γιά ψηλούς.
Υπάρχουν και κάποιες άλλες επιλογές αλλά είναι άνευ λόγου. Γι΄αυτό παιδάκι μου την Κυριακή το πρωί πάρε μιά βόλτα όλα τα εκλογικά κέντρα, δες που έχουν καφεδάκι και βουτήματα και χόρτασε την κοιλίτσα σου γιατί από Δευτέρα, όποιος κι΄αν βγει, πείνα σε περιμένει.
Άντε Συνέλληνες. Καλό βόλι.
.

Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009

Ενοικιάζονται χειροκροτητές, σημαιοφόροι και...φωνακλάδες

! Το κείμενο αυτό είχε γραφεί μετά τις εκλογές τον Σεπτέμβρη του 2007.
Όμως όσα χρόνια κι΄αν περάσουν γιά τον πολιτικό χώρο της Ελλάδας παραμένει πάντοτε επίκαιρο. Απολάυστε το.
ΔΚ

Του Διονύση Ε. Κονταρίνη Νέα Υόρκη Οκτώμβριος 2007
denniskontarinis@yahoo.com


Μπορεί να έχουν περάσει δέκα μέρες από τις εκλογές όμως γιά μας και το επάγγελμά μας εκείνη η μέρα θα συνεχίσει γιά πολύ ακόμη να δίνει τροφή στην πένα μας. Παρακολουθώντας λοιπόν προσεχτικά την προεκλογική κίνηση έμαθα πολλά.
Γιά παράδειγμα τις μπίζνες που μπορεί να γεννήσει μιά περίοδος εκλογών. Και μιλάμε γιά μπίζνες από ένα μεροκάματο μέχρι πάρα πολλά λεφτά Θέλετε ένα παράγειγμα; Απολάυστε το.
Στην Ελλάδα, όπως σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν πάρα πολλές επειχηρήσεις κοινωνικών εξυπηρετήσεων. Είναι οι επιχειρήσεις αυτές που προσφέρουν ενοικιάσεις καταστημάτων, ενοικιάσεις οικιών, αυτοκινήτων, σκαφών αναψυχής, αεροπλάνων, αίθουσες γιά εκδηλώσεις και πολλά άλλα παρόμοια, γιά να μην πολυλογούμε. Τελευταία όμως, το ελληνικό δαιμόνιο ανακάλυψε και επέβαλε στην αγορά μιά ακόμη επιχείρηση κοινωνικών εξυπηρετήσεων. Μάλλον το πιό σωστό θα είναι να λέμε...επιχειχήρηση πολιτικών εξυπηρετήσεων. Πρόκειται γι΄αυτούς τους αερητζίδες, που σαν σκοπό τους έχουν να κατεβάζουν ιδέες και οι οποίοι προσκολημένοι στα όργανα του πολιτικού σχεδιασμού των κομμάτων αναλαμβάνουν έναντι σχετικά υψηλής αμοιβής να στήσουν το σκηνικό στις συγκεντρώσεις των κομμάτων με τους απαραίτητους χειροκροτητές, σημαιοφόρους και φωνακλάδες. Τους απαραίτητους κομπάρσους, δηλαδή, αυτούς που έναντι μιά κάποιας αμοιβής διαμορφώνουν το τοπείο της συγκέντρωσης. Όλοι αυτοί είναι συνήθως νεαροί και ηλικιωμένοι, άνεργοι, άνδρες και γυναίκες, που χωρίς καμμιά πολιτική ιδεολογία και με σκοπό την εξασφάληση ενός μεροκάματου, συνήθως πάρα πολύ καλού, αναλαμβάνουν να παίξουν τον ρόλο, που κατά προτίμηση κατέχουν πάρα πολύ καλά.
Είναι ευνόητο ότι οι επιχειρήσεις αυτές δεν διαθέτουν γραφεία με ταμπέλες, φωτεινές επιγραφές, Ούτε βέβαια διαφημίζονται στα Μέσα Ενημέρωσης Τα γνωστά ΜΜΕ. Προς Θεού. Μπορεί να πρόκειται γιά παράνομες ενέργειες, μάλλον κομπίνες θάλεγα καλύτερα, αλλά πάνω από όλα λίγος σεβασμός στους νόμους δεν βλάπτει. Τα πάντα γίνονται με δυκτιώσεις, καταμερισμό υπηρεσιών και οργανώνονται από τα κινητά τηλέφωνα Έτσι μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα όλοι τους είναι έτοιμοι γιά να στήσουν το σκηνικό που επιθυμεί και πληρώνει το κόμμα ή ο κάθε πολιτικός. Χειροκροτητές, σημαιοφόροι και φωνακλάδες πολύ πριν από την συγκέντρωση είναι έτοιμοι, δασκαλεμένοι, διαβασμένοι και ξεκινούν γιά το μεροκάματο. Μεροκάματο καλό, εύκολο και προ πάντων διασκεδαστικό.
Από νωρίς λοιπόν όλοι αυτοί καταλαμβάνουν τα πλέον επίκαιρα σημεία στο χώρο που θα μιλήσει ο αρχηγός ή και ο οποιοσδήποτε πολιτικός του οποίου αντέχει η τσέπη να πληρώσει όλους αυτούς. Στις πρώτες γραμμές τοποθετούνται οι φωνακλάδες. Είναι αυτοί, που ώρες πριν να φτάσει ο πολιτικός, ξεσηκώνουν τον κόσμο με τις φωνές τους και τα συνθήματά τους. Τα συνθήματα βέβαια ετοιμάζονται από τα όργανα του πολιτικού σχεδιασμού του κόμματος. Οι φωνακλάδες, αλλά και όλοι οι άλλοι, τα μαθαίνουν και με κάποιους, που ανάμεσά τους τους καθοδηγούν, ξεσηκώνουν τον κόσμο με τις ασταμάτητες φωνές τους. Ακόμη και όταν ο αρχηγός ή ο πολιτικός μιλάει αυτοί δεν σταματάνε να φωνάζουν σε σημείο που πολλές φορές κάποιος δεν μπορεί να καταλάβει τι λέει ο ομιλητής. Και αυτό είναι κάτι που χρειάζεται και μετράει. Διότι όσο πιό λίγα ακούς τόσο πιό πολύ πιστεύεις τον αρχηγό ή τον οποιονδήποτε από αυτούς που έχουν αναλάβει να σώσουν την Ελλάδα.
Πίσω από τους χειροκροτητές αναπτύσονται οι σημαιοφόροι. Συνήθως αυτοί σχηματίζουν ένα μεγάλο τετράγωνο γιά να δείχνουν πολλοί. Ανεμίζουν τις σημαίες ασταμάτητα αλλά και συγχρόνως φωνάζουν και αυτοί ακατάπαυστα. τα διάφορα συνθήματα. Συνήθως οι σημαίες είναι του κόμματος. Έτσι δείχνουν πόσο πολύ ο λαός θέλει το κόμμα αφού δεν αποχωρίζεται τη σημαία του. Ενίοτε κάποιο κόμμα στην προσπάθειά του να συγκινήσει τον λαό χρησιμοποιεί μόνο ελληνικές σημαίες και πάρα πολύ λίγες σημαίες του κόμματος. Είναι αυτοί που προσπαθούν να εκμεταλευτούν τον πατριωτισμό του λαού. Και οι δύο σημαίες έχει αποδειχτεί ότι συγκινούν πάρα πολύ αφού στις εκλογές του περασμένου μηνός εξακόσιες χιλιάδες ψηφοφόροι δεν έδωσαν την ψήφο τους στα δυό μεγάλα κόμματα και στις σημαίες τους.
Οι σημαιοφόροι δεν πρέπει με κανένα τρόπο να σταματούν να ανεμίζουν τις σημαίες ακόμη και αν πλάϊ τους είναι κόσμος που μπορεί να κινδυνεύει από αυτό το ανέμισμα. Κι΄ακόμη θα πρέπει να τις ανεμίζουν πιό ζωηρά σε κάθε κορώνα που εκστομεί ο αρχηγός ή ο πολιτικός. Σε όλες τις συγκεντώσεις οι σημαίες είναι αμέτρητες σε σημείο που κάθε λογικός σκέφτεται πόσα λεφτά σπαταλώνται προεκλογικά από ένα κράτος που υποφέρει οικονομικά. Πιθανόν να μην γνωρίζουν ότι αυτοί οι ίδιοι, ο λαός, πληρώνει όλα τα προεκλογικά έξοδα.
Οι χειροκροτοτητές είναι αυτοί που έχουν επιφορτιστεί με τον πλέον σπουδαίο ρόλο της όλης παράστασης. Είναι αυτοί που με το χειροκρότημά τους θα ξεσηκώσουν και τους άλλους να χειροκροτούν τον αρχηγό ή τον πολιτικό έστω και αν δεν καταλαβαίνουν τι λέει. Αυτοί διαμοιράζονται στα πλέον στρατηγικά και επίκαιρα σημεία της συγκέντρωσης. Κυρίως καταλαμβάνουν τις θέσεις εκεί που θα κινηθούν τα τηλεοπτικά συνεργεία και φροντίζουν όταν δουλέυει η κάμερα να είναι μπροστά στο φακό. Έτσι το βράδυ ο τηλεθεατής θα δει ότι ο λαός χειροκρότησε ασταμάτητα τον αρχηγό ή τον πολιτικό και το αφεντικό θα δει ότι έκαμαν καλά τη δουλιά του και τους αξίζει το μεροκάματο. Βέβαια και οι χειροκροτητές συμμετέχουν στις φωνές και στα συνθήματα και γιά ώρες και αυτοί ξελαρυγγιάζονται γιά ένα μεροκάματο.
Δεν έχει σημασία αν όλοι αυτοί ήταν απόψε στην συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ. Αύριο οι ίδιοι θα είναι στη συγκέντρωση της Νέας Δημοκρατίας. Μεροκάματο είναι αυτό Και το μεροκάματο δεν έχει κομματική τοποθέτηση, δεν έχει πολιτική ιδεολογία.
Στα μικρότερα κόμματα η κατάσταση είναι διαφορετική. Εδώ δεν υπάρχει πολύ χρήμα. Έτσι τόσο οι σημαιοφόροι αλλά και οι χειροκροτητές και φωνακλάδες μετριούνται στα δάχτυλα. Καμμιά φορά μπορεί να είναι και καθαροί ιδεολόγοι που προσφέρονται να βοηθήσουν το κόμμα και κρατούν μιά σημαία. Όμως εδώ το ανέμισμα της σημαίας, το χειροκρότημα και οι φωνές είνα πολύ αδύνατα. Δεν υπάρχει μεροκάματο βλέπετε. Ούτε ελπίδα να γίνει το κόμμα κυβέρνηση και να πάρουν κάποια θέση. Γιατί να φωνάξουν λοιπόν; Αυτή είναι η μοίρα των μικρών κομμάτων. Ας προσπαθήσουν κι΄αυτά να γίνουν μεγάλα.

Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

Η ψήφος σου είναι πιό δυνατή και από μιά σφαίρα

Η ψήφος σου είναι πιό δυνατή και από μιά σφαίρα.
Με τη σφαίρα μπορείς να σκοτώσεις τον εχθρό σου.
Με την ψήφο σου μπορείς να σκοτώσεις
το μέλλον των παιδιών σου.
Αβραάμ Λίνκολν.
Πρόεδρος ΗΠΑ.

Μιά μεγάλη αλήθεια που βγαίνει μεσα από τα σοφά λόγια ενός μεγάλου προέδρου των ΗΠΑ. Θα ήταν ευχής έργο αν θα μπορούσε η αλήθεια αυτή να γίνει ένας φάρος, ένας οδηγός γιά τους Έλληνες, που αυτή την Κυριακή οδηγούνται στις κάλπες, προκειμένου να εκλέξουν την νέα τους κυβέρνηση. Βέβαια σχήμα λόγου η λέξη νέα. Ίσως και σχήμα οξύμορο. Γιατί πως μπορεί να γεννηθεί κάτι νέο από μιά συγκεντρωμένη σαβούρα; Είναι γεγονός ότι το πρόσωπο της συγκεντρωμένης σαβούρας παρουσιάζει σήμερα ο πολιτικός χώρος της Ελλάδας.
Ο ελληνικός λαός την 4η Οκτωβρίου θα βρεθεί μπρος στις κάλπες, γιά να εκλέξει αυτούς οι οποίοι θα αναλάβουν να τον κυβερνήσουν. Ποιούς όμως να εκλέξει κι΄από που να τους εκλέξει; Όλοι τους δοκιμασμένοι από χρόνια πριν. Όλοι τους αποτυχημένοι από τις εξετάσεις που έχουν δώσει μπρος στον λαό της χώρας. Όσα σχήματα κι΄αν άλλαξαν οι ίδιοι παρέμειναν πάντοτε. Όσες μάσκες κι΄αν φόρεσαν τα ίδια πρόσωπα βρίσκονται παντοτε κάτω απ΄αυτές. Κι΄έτσι ο Έλληνας ψηφοφόρος απομένει να κοιτάζει την κάλπη και την μοίρα του.
Κάποιοι λένε
-Τον λιγώτερο ψεύτη.
Μα δεν υπάρχει λιγώτερο ψεύτης. Προεκλογικά όλοι αγωνίζονται ποιός θα πει τα πιό πολλά και τα πιό μεγάλα ψέματα. Και την επομένη των εκλογών αρχίζει το ίδιο τροπάριο.
-Παραλάβαμε χάος.
Μα κι΄οι προηγούμενοι από σας χάος παρέλαβαν. Κι΄εσείς απ΄αυτούς χάος είχατε παραλάβει. Και πάλι χάος παραδώσατε. Και σίγουρα πάλι χάος θα παραδώσετε όταν, όποτε και όπως τελειώσει η κυβερνητική σας θητεία.
Τελικά αυτό το χάος μπορεί κάποιος να το φτιάξει ή θα το έχουμε κορώνα στο κεφάλι μας; Κι΄αν όχι τότε τι σας θέλουμε και σας ψηφίζουμε;
Αγαπητέ συμπατριώτη, ψηφοφόρε της 4ης Οκτωβρίου.
Η ψήφος σου είναι πιό δυνατή κι΄από μιά σφαίρα. Με την ψήφο σου μπορείς να κάμεις πολλά. Με την ψήφο σου μπορείς να πετύχεις μεγάλους στόχους. Με την ψήφο σου μπορείς να αλλάξεις τη ζωή σου και την ζωή των παιδιών σου. Με την ψήφο σου μπορείς να χτίσεις μιά καινούργια Ελλάδα. Στο χέρι σου είναι να τα κάμεις όλα αυτά. Μόνο κοίταξε και σκέψου σωστά σε ποιόν θα δώσεις αυτήν την ψήφο.

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2009

Θέατρο,πασσαρέλα και γήπεδα στη Βουλή !

Γιά μιά ακόμη φορά η Βουλή των Ελλήνων εν όψη των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου ανοίγει τις πόρτες της σ΄ ένα πλήθος υποψηφίων, που δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με την πολιτική. Κι΄ίσως και οι ίδιοι να μην το είχαν ποτέ τους φανταστεί ότι τα βήματά τους κάποια μέρα θα τους οδηγούσαν στην αίθουσα της Βουλής. Τραγουδιστές, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, μοντέλα, μουσικοί, χορευτές, τηλεπαρουσιαστές, ποδοσφαιριστές, μπασκετμπολίστες, αρσιβαρήστες, προπονητές, μάνατζερς και πολλές ακόμη επαγγελματικές ειδικότητες έχουν επιστρατευθεί γιά να στελεχώσουν τη Βουλή των Ελλήνων, που θα προκύψει από την εκλογική αναμέτρηση της 4ης Οκτωβρίου του 2009.
Δεν έχω τίποτα με τους ανθρώπους αυτούς, αλλά δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να τους αναγνωρίσει την ικανότητα ότι μπορούν μέσα από την Βουλή να προσφέρουν σε μένα, στα παιδιά μου, στην Ελλάδα.
Μέχρις εδώ όλα όμορφα και καλά. Αναφαίρετο και σεβαστό το δικαίωμα του εκλέγεσθαι και προστατεύομενο από το Σύνταγμα της χώρας. Το Σύνταγμα, το οποίο ενώ προβλέπει ηλικία, θρήσκευμα, υπηκοότητα δεν προβλέπει και κάποιες γνώσεις και κάποιες σχέσεις των υποψηφίων με την πολιτική. Όμως τα ερωτήματα που προκύπτουν και που απασχολούν τον ταλάιπωρο τον μέσο Έλληνα, είναι πάρα πολλά.
Είναι γεγονός ότι η πατρίδα μας βρίσκεται σ΄ένα από τα πιό δύσκολα σκαλοπάτια της ιστορίας της. Από τη μιά μεριά η παγκόσμια οικονομική κρίση, κι΄από την άλλη η εσωτερική πολιτική εξαθλίωση, η εξαθλίωση των κοινοβουλευτικών θεσμών, την έχουν οδηγήσει σε ένα αδιέξοδο. Δεν επιρρίπτω ευθύνες στην Νέα Δημοκρατία. Δεν ανατρέχω στο κακό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ. Δεν μ΄ενδιαφέρουν η Αλέκα, ο Τσίπρας, ο Καρατζαφέρης. Οι ευθύνες βαρύνουν όλους και πιό πολύ τα δυό μεγάλα κόμματα εξουσίας. Αυτά τα δύο κόμματα είναι η αιτία, που η Ελλάδα έφτασε στο σημείο να ζητά μιά κοινοβουλευτική λύση μέσα στον καλλιτεχνικό και αθλητικό χώρο. Όχι πως οι άνθρωποι αυτοί είναι μιάς κατώτερης στάθμης. Προς Θεού! Όμως δεν είναι αυτοί που από μιά πολιτική θέση θα μπορέσουν να προσφέρουν κάτι στην πατρίδα τους. Και μάλιστα αυτές τις τόσο δύσκολες στιγμές. Αυτοί οι άνθρωποι είναι μόνο τα γκλαμουράτα ονόματα, που βρίσκουν κατ΄ευθείαν θέση στα ψηφοδέλτια των κομμάτων με την προσδοκία των ψήφων που μπορεί να ακολουθούν το όνομά τους.
Έτσι λοιπόν την 5η Οκτωβρίου αν κάποιο από τα δύο κόμματα που διεκδικούν την εξοουσία κερδίσει την αυτοδυναμία θα έχουμε μιά κυβέρνηση που μέσα της θα περιέχει τα πάντα. Από ηθοποιούς και μοντέλα μέχρι ποδοσφαιριστές και πυγμάχους. Κι΄αυτοί οι τελευταίοι ίσως χρειάζονται στη Βουλή.
Βέβαια κατά τα ελληνικά δεδομένα και το Σύνταγμα, μιά κυβέρνηση χρειάζεται τους ψήφους γιά να εκλεγεί. Από κει και πέρα έχει και κάποιους με κάποια πείρα και με κάποιο......παρελθόν, γιά να πλαισιώσει τις υπουργικές θέσεις. Οι υπόλοιποι θα καταλαμβάνουν τα έδρανα της Βουλής γιά να τονίζουν με την παρουσία τους τη νίκη του κόμματος και να εισπράτουν την όχι και τόσο ευκαταφρόνητη αμοιβή τους. Μιά αμοιβή η οποία βγαίνει από τις πλάτες του Έλληνα φορολογούμενου. Τώρα το τι μπορεί να πουν αυτοί και ποιά γνώμη μπορεί να έχουν σε θέματα οικονομίας, εξωτερικής πολιτικής, Παιδείας, Δικαιοσύνης, Ευρωπαϊκής Ένωσης, πολύ λίγο τους ενδιαφέρει. Αρκεί που όλοι αυτοί θα κάθονται στα έδρανα του κόμματος και θα χειροκροτούν.
Ευτυχώς που η άρνηση του κ. Ψηνάκη να συμμετάσχει στο ψηφοδέλτιο του εθνοσωτήρα κ. Καρατζαφέρη, απέτρεψε από του να ακουστεί κάποια στιγμή από κάποια γωνιά της Βουλής κι΄ενώ θα μιλούσε κάποιος Υπουργός ή και ο Πρωθυπουργός, η φωνή του να λέει. Σκάσε μωρή !!

Μιά νέα αρχή

Φίλες και φίλοι.
Ένα νέο ιστολόγιο από σήμερα.
Σκοπός του να φιλοξενεί διάφορες δικές μου σκέψεις, απόψεις, απορίες, ερωτιματικά, παραξενιές, γκρίνια και πολλά άλλα. Φυσικά θα φιλοξενεί και τη δική σας γνώμη και κριτική.
Νομίζω πως αυτά όλα είναι αρκετά σαν μιά αρχή.
Ξεκινάμε λοιπόν και σας περιμένω.
Φιλικώτατα
Ντένης Κονταρίνης