Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Από τον φάκελο στο φακελάκι.



Πάντοτε στη ζωή του νεοέλληνα ένας φάκελος ή ένα φακελάκι ήταν γραφτό να πρωταγωνιστεί στη καθημερινότητά του. Αμέσως μετά τον Eμφύλιο του 1946-49 την εμφάνισή του κάνει στην Ελλάδα
“ο φάκελος” Τι ήταν αυτός ο φάκελος; Απλά ένας πολύ φιλόξενος φάκελος των πολιτικών σου πεποιθήσεων και δραστηριοτήτων. Εκεί μέσα ήταν φακελωμένη όλη σου η ζωή από την ημέρα που γεννήθηκες.

Ο φάκελος αυτός εφιλοξενείτο στα ράφια του Υπουργείου Εσωτερικών,στα ράφια διαφόρων υπηρεσιών  αλλά και στα ράφια του κάθε αστυνομικού τμήματος. Έτσι αν χρειαζόσουν κάτι από μια δημόσια υπηρεσία οι αρμόδιοι πρώτα θα έπρεπε να συμβουλευτούν τον φάκελό σου. Και αν μέσα εφιλοξενείτο κάτι επιλήψιμο τότε αλοίμονό σου. Δεν έβλεπες φως στην υπόθεσή σου με τίποτα. Ήταν κάτι τρομερό σαν άκουγες να σου λένε. Έχεις φάκελο. Επί το λαϊκότερον, είσαι φακελωμένος. Ήταν βεβαία η καταδίκη σου ότι δε θα δεις άσπρη μέρα.

Μέχρι που πάνω στην Ελλάδα ήρθε κάποιος Αντρέας – καλή του ώρα εκεί που είναι -  κουβαλώντας μαζί του κάτι που το έλεγε aλλαγή” Τώρα τι ήταν αυτή η αλλαγή κανείς μας δεν κατάλαβε τίποτα γιατί ποτέ δεν την είδαμε.
Κάποια μέρα τούτος ο Αντρέας μας είπε ότι έκαψε του φακέλους. Βέβαια, μάρτυς μου ο Θεός, εμείς ούτε φωτιά είδαμε ούτε καπνό. Και πως να δεις φωτιά και καπνό, όταν το υλικό που υπήρχε στους φακέλους δεν πήγε στη φωτιά αλλά πέρασε αυτόματα στα μηχανήματα; Τέλος πάντων.
Όμως για να έχει με κάτι να ασχολείται η Ελλάς, μετά τους φακέλους πέρασε στο φακελάκι. Τι είναι το φακελάκι; Πολύ απλό. Αυτό που σου λύνει όλα τα προβλήματα και σου ανοιγει όλες τις πόρτες.

Αρκεί μέσα του να φιλοξενεί μια ποσότητα χαρτονομισμάτων ανάλογα με την πόρτα που θέλεις να ανοίξεις. Πας στην Εφορία για να τακτοποιήσεις τις οφειλές σου. Βλέπεις τον υπάλληλο να δυσκολεύεται. Βγάζεις το φακελάκι και ω του θαύματος βρέθηκε η λύση. Πας στη Πολεοδομία να βγάλεις μια οικοδομική άδεια. Τρομερά δύσκολα τα πράγματα. Ο υπάλληλος σηκώνει τα χέρια ψηλά. Μόλις δει όμως το φακελάκι αυτομάτως τα χαμηλώνει τα χέρια του για να αγκαλιάσει το  φακελάκι.
Κάπως έτσι λύνονται όλα τα προβλήματα στην Ελλάδα από την ημέρα που ανακαλύφθηκε το φακελάκι.

Φυσικά ήταν αδύνατον το φακελάκι να μην εμφανιστεί και στον χώρο της υγείας. Σήμερα αποτελεί μια ιδιαίτερη συμπάθεια των ιατρών όλων των ειδικοτήτων. Μην  τολμήσεις να πλησιάσεις γιατρό, κλινική και νοσοκομείο αν δεν έχεις μαζί σου το απαραίτητο φακελάκι. Η πρώτη δουλιά του γιατρού είναι να ανιχνεύσει τις τσέπες σου. Τώρα θα μου πείτε ότι στον χώρο αυτόν υπάρχει ο όρκος του Ιπποκράτη που λέει.

...να χρησιμοποιώ τη θεραπεία για να βοηθήσω τους ασθενείς...αλλά ποτέ για να βλάψω ή να αδικήσω....
Βέβαια τον όρκο αυτόν ο σημερινός γιατρός αν δεν τον έχει πετάξει στα σκουπίδια οπωσδήποτε τον έχει βάλει στην...κωλοτσέπη του. Διότι οι άλλες τσέπες του πρέπει να είναι ελεύθερες για να υποδέχονται τα φακελάκια.  Το περιεχόμενο των οποίων κανονίζει ο γιατρός ανάλογα με το πόσο πολύ τον χρειάζεσαι. Κι΄αν δεν έχεις φακελάκι τότε επισκέψου το πλησιέστερο νεκροπομπείο διότι εκεί σε στέλνει αυτή η εγκληματική νοοτροπία των σημερινών γιατρών της Ελλάδας.
Αν τηρώ τον όρκο αυτό και δεν τον παραβώ ας χαίρω πάντοτε υπολήψεως..μας λέει ο Ιπποκράτης.

Δεν βαρυέσαι κύριε Ιπποκράτη μου. Η υπόληψη είναι το λιγώτερο που τους ενδιαφέρει. Υπόληψη γι΄ αυτούς είναι το πάχος που έχει το φακελάκι.
Βέβαια δεν είναι όλοι έτσι. Και στις διάφορες εφορίες και στις πολεοδομείες και σε όλες τις υπηρεσίες της πατρίδας μας, είναι πολλοί αυτοί που επιτελούν ειλικρινά και τίμια το καθήκον τους.
Το ίδιο και στον χώρο της υγείας. Πολλοί οι γιατροί που τιμούν την λευκή μπλούζα που φοράνε.
Φακελάκι λοιπόν.
Μια μεγάλη ντροπή για την πατρίδα μας. Μια πατρίδα, που θα πρέπει να μάθει να τιμωρεί αυστηρά όλα αυτά τα φαινόμενα αν θέλει να τα εξαλήψει.





Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

Όργιο διορισμών.

Ενώ η δύστυχη Ελλάδα αγωνίζεται να συνέλθει από τα μνημόνεια και τα τόσα άλλα κακά με τα οποία την έχουν φορτώσει οι ελεινοί πολιτικοί της και με μόνους αγωνιστές τον φτωχό λαό της, στον αμαρτωλό χώρο των πολιτικών η βρωμιά και η παλιανθρωπιά συνεχίζονται. 
Ένα όργιο διορισμών ακολούθησε τις εκλογές της 25ης του περασμένου Μάη. Οι ευρωβουλευτές των διαφόρων κομμάτων που ο ελληνικός λαός τους εξέλεξε να τον εκπροσωπήσουν στις Βρυξέλλες άρπαξαν την ευκαιρία να πλαισιωθούν από στενούς συγγενείς τους αφού η φτωχιά πατρίδα τους δίνει αυτή την ευκαιρία και ας πεινάει ο φουκαράς ο συνταξιούχος.
Κάθε ευρωβουλευτής λοιπόν έχει το δικαίωμα να προσλάβει συνεργάτες με μηνιαίο κόστος για κάθε ευρωβουλευτή το ποσόν των 21.000. Οι μισθοί των συνεργατών ξεκινούν από τα 1.700 ευρώ και φτάνουν τις 7.800 τον μήνα αλλά δεν θα υπερβαίνουν τις 21.000 συνολικά. Και το παιγνίδι αρχίζει. Υιοί, θυγατέρες, αδέλφια, ξαδέλφια, κουμπάροι, γαμπροί, αρραβωνιαστικοί, μπατζανάκηδες και κάθε είδους συγγενείς επιστρατεύονται για να φάνε από την φτωχομάνα Ελλάδα.
Ο κ. Νότης Μαριάς των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.
Ο ευρωβουλευτής των ΑΝΕΞ  Νότης Μαριάς ξεκίνησε το χορό διορίζοντας συνεργάτη του τον γιο του. Λαμπρό μέλλον για το παιδί του και φυσικά όχι με ευκαταφρόνητο μισθό.
Ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκαν στις Βρυξέλλες με τους συντρόφους  τους για συνεργάτες.
Η κ. Σοφία Σακοράφα.
Έντονη παρουσία πλάϊ στην κ. Άννα Σακοράφα ο σύζυγός της κ. Μπιτσάνης, ενώ τον κ. Χρυσογόνο συνόδευε η σύζυγός του κ. Μυλωνά.
Η Εύα Καϊλη της ΕΛΙΑΣ
Στα γραφεία της κ. Εύας Καïλή του κόμματος της " Ελιας" πρωταρχικό ρόλο έχει η αδελφή της  Μανταλένα. Κι΄εδώ ο μισθός από τους πλέον υψηλούς.
Η Μαρία Σπυράκη. 
Για άγνωστους λόγους απέφυγε τα συγγενικά πρόσωπα η Μαρία Σπυράκη της Νέας Δημοκρατίας και επέλεξε ως συνεργάτες της δύο νεαρούς, υιούς παλαιών πολιτικών του κόμματος. Τον Γιώργο Μολυβιάτη και τον Μάκη Ζαγορίτη. 
Άφησα τελευταία την  εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, αυτούς που προσπαθούν να μας πείσουν ότι...θα φτιάξουν την Ελλάδα, διότι εκεί μέσα παίχτηκε ένα πολύ άτιμο και πολύ βρώμικο παιγνίδι. Επειδή δεν μπορεί ο κάθε πατέρας να προσλάβει την κόρη του διαβάστε τι έκαναν οι επίδοξοι σωτήρες της Ελλάδας.
Ο Γιώργος Επιτήδειος.
Ο Γιώργος Επιτήδειος πρώην στρατιωτικός, προσέλαβε την Θεοδότα, κόρη του πρώην στρατηγού, Συναδινού. 

Ο στρατηγός Συναδινός.
Και για να μην προσλάβει ο Συναδινός την κόρη του Επιτήδειου, την Μάρθα και αποκαλυφθεί η ανταλλαγή άφησε να την προσλάβει ο τρίτος των ευρωβουλευτών του κόμματος, Λάμπρος Φουντούλης. 
Ο Λάμπρος Φουντούλης.
Τώρα απομένει να μάθουμε ποιόν συγγενή του Επιτήδειου ή του Φουντούλη θα προσλάβει ο Συναδινός, για να συμπληρωθεί το όργιο των διορισμών.
Ένα ακόμη μεγάλο και πολύ βρώμικο παιγνίδι μέσα στον πολιτικό χώρο της Ελλάδας είναι οι συνεργάτες των Ευρωβουλευτών. Αν μάλιστα υπολογιστεί ότι η Ελλάδα διαθέτει εικοσιδύο ( 22 ) ευρωβουλευτές με αποζημίωση 21.000  ευρώ ο καθ΄ένας φτάνουμε να πληρώνει ο ελληνικός λαός το ποσό των 462.000 ευρώ το μήνα. Και οι συντάξεις κάθε τόσο πετσοκόβονται. και ο λαός πεινάει. Ζήτω η Ελλάς.


Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος.



Στ΄αλήθεια αν ρίξετε μια ματιά γύρω σας, σε παγκόσμιο επίπεδο, θα διαπιστώσετε ότι ο κόσμος μας και όμορφος είναι και ηθικός είναι και αγγελικά πλασμένος είναι.  Και ιδού οι αποδείξεις.
Αυτοί που κατηγορούν τον Χίτλερ για έναν μεγάλο δολοφόνο είναι χειρότεροι από αυτόν.
Τα είπε ο Ερντογάν αυτά τα λόγια, για τους Ισραηλινούς, στον λαό της Τουρκίας.
Και να σας πω ότι δεν έχει άδικο. Να δούμε όμως τι θα απαντήσουν οι Ισραηλινοί. Και ιδιαίτερα ο κ. Νετανιάχου, που όταν τον βλέπω να μιλάει παρατηρώ το μίσος που στάζει από τα χείλη του για τους Παλαιστίνιους. Τα γεγονότα στη Λωρίδα της Γάζας με τις πυραυλικές και  χερσαίες επιθέσεις των Ισραηλινών και τους εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Όχι πως και οι Παλαιστίνιοι της ΧΑΜΑΣ είναι έξω από κάθε ευθύνη. Μεγάλο το μέρος της ευθύνης και αυτών.
Πάνω από 60 χρόνια στην περιοχή αυτή μαίνεται ένας πόλεμος συμφερόντων των μεγάλων με θύματα αθώους και από τις δύο πλευρές. Θα πρέπει κάποτε τόσο οι Ισραηλίτες όσο και οι Παλαιστίνιοι να μπορέσουν να κοιτάξουν και να δουν κατάματα το συμφέρον των λαών τους.

Και στην Ουκρανία φυσικά ο κόσμος είναι το ίδιο όμορφος, ηθικός και αγγελικά πλασμένος. Εκεί αν ρωτήσετε τα αντίπαλα στρατόπεδα ειλικρινά αμφιβάλω αν ξέρουν γιατί σκοτώνονται μεταξύ τους.  Όλα ξεκίνησαν όταν πριν ένα χρόνο ξεσηκώθηκαν οι Ουκρανοί για να διώξουν τον πρόεδρο της χώρας τους Βίκτωρα Γιανουκόβιτς. Και ενώ τότε όλοι ήσαν Ουκρανοί σήμερα βλέπουμε να υπάρχουν εκεί Ουκρανοί, Ρώσσοι, Ρωσσόφιλοι, αντάρτες, ανεξάρτητοι και άλλοι. Μη ρωτάτε τι έγινε. Απλά τα συμφέροντα δημιούργησαν τις δικές τους ομάδες και η κάθε μια από αυτές ενεργεί αυτοβούλως.
Έτσι την πλήρωσε και ένα επιβατηγό αεροσκάφος των  Μαλαισιανών αερογραμμών το οποίο περνούσε πάνω από τη χώρα που ο λαός της  δεν ξέρει τι συμβαίνει. Κανείς δεν ξέρει ποιος εκτόξευσε τον πύραυλο και 298 άνθρωποι βρήκαν τραγικό θάνατο. Κανείς δεν τολμάει να αναλάβει την ευθύνη. Κανείς δεν θέλει να δείξει το πρόσωπό του. Ντροπή τους.

Εδώ Ελλάδα. Εδώ να δείτε κόσμο  όμορφο, ηθικό, αγγελικά πλασμένο. Μέρα μεσημέρι. Στην πιο πολυσύχναστη γειτονιά της Αθήνας. Στο Μοναστηράκι. Γεμάτα τα εστιατόρια με κόσμο να απολαμβάνει το μεσημεριανό του.
Ξαφνικά οι σφαίρες αρχίζουν να πέφτουν βροχή.
Εντοπίσθηκε ο αρχιτρομοκράτης Μαζιώτης και όλη η αστυνομία έχει εξαπολυθεί να τον συλλάβει. Να συλλάβουν τον Μαζιώτη που δύο χρόνια πριν ο ηλίθιος νόμος του δεκαοχτάμηνου του άνοιξε τις πόρτες της φυλακής και του ευχήθηκε, στο καλό κ. Μαζιώτη και να μας ξανάρθετε. Τύχη μεγάλη είχαμε και δεν θρηνήσαμε θύματα αλλά και χάρη στην αυτοθυσία ενός αστυνομικού τον συνέλαβαν. Κύριοι αρμόδιοι και υπεύθυνοι, αν υπάρχετε. Κανονίστε τώρα και πάλι να περάσει το δεκαοχτάμηνο, να του ανοίξτε την πόρτα και να αρχίσουμε πάλι να τρέχουμε, να τον ψάχνουμε και να τον κυνηγάμε.

Ακούστε και το ωραίο. Στην πρόχειρη ανάκριση που του έγινε ρωτήθηκε ποιο είναι το επάγγελμά του και απάντησε....Επαναστάτης. Συγνώμη, αλλά μια ζωή κάνει ληστείες, σκοτώνει κόσμο, μπαινοβγαίνει στις φυλακές. Τι θέλατε να σας πει ότι είναι; Υποδηματοποιός; Τι άλλο θα ακούσουμε Θεέ μου!!!

Δεν ήταν δυνατόν να μην είναι όμορφος, ηθικός και αγγελικά πλασμένος ο κόσμος και στον χώρο της ιατρικής. Πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι από τον θάνατο του καρδιοπαθούς, που ο γιατρός του επί δεκαοχτώ μέρες ανέβαλε την εγχείρηση απαιτώντας 1500 ευρώ, ένας ακόμη καρδιοπαθής βγαίνει και λέει ότι ο γιατρός του –καρδιοχειργός σε μεγάλο νοσοκομείο των Αθηνών- όχι μόνο δεν τον εγχειρίζει αν δεν του δώσει 2.000 ευρώ αλλά ενώ έχει άμεση ανάγκη επέμβασης του λέει ότι αν δεν έχει το φακελάκι να φύγει και να επιστρέψει μετά από πέντε μήνες. Τελικά σ΄αυτή τη χώρα δεν υπάρχει κάποιος να πιάσει αυτούς τους εγκληματίες και να τους κλείσει σε μια φυλακή; Και τι θα δούμε ακόμη σ΄αυτόν τον όμορφο, ηθικό και αγγελικά πλασμένο κόσμο.


Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ.


Του Φώτη Μιχαήλ


Κυριακή: Ημέρα του Κυρίου. 
Κυριακή: Ημέρα ανάπαυσης και  αγιασμού.
Και όμως, 1700 χρόνια μετά την καθιέρωση της Κυριακής, ως ημέρας αργίας (επί Μεγάλου Κωνσταντίνου, αρχές 4ου αιώνα) και χωρίς να προηγηθεί ανάλογη λαϊκή απαίτηση, αποφασίζεται από την Πολιτεία η πλήρης κατάργησή της! 

Για εμάς τους Ορθοδόξους Έλληνες, η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας δεν είναι θέμα οικονομικό ή πολιτικό, όπως θέλουνε να το παρουσιάσουν. Είναι θέμα κυρίως Πνευματικό. Είναι ζήτημα, που σχετίζεται με την διασφάλιση της Πολιτισμικής μας Ταυτότητας και με τον σεβασμό στα Ιερά και τα Όσια του Γένους μας.
Ο μεγάλος Εθναπόστολος Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, που έδωσε το αίμα του για να σώσει την αργία της Κυριακής από τις ορέξεις των Οβραίων, σε μια από τις Διδαχές του, τονίζει: ''Εκείνο το κέρδος οπού γίνεται την Κυριακήν είναι αφωρισμένο και κατηραμένο, και βάνετε φωτιά και κατάρα εις το σπίτι σας και όχι ευλογίαν''.

Οι πολιτικοί μας άρχοντες μπορεί να επικαλούνται επ' αυτού πολλές και διάφορες δικαιολογίες. Για εμάς, όμως, η κατάλυση της απ' αιώνων καθιερωμένης Κυριακάτικης αργίας συνιστά  ύβρη βαρύτατη, διότι περιφρονεί ανενδοίαστα την ίδια την Ιστορία μας και πάνω απ' όλα την Ιερή Ορθόδοξη παρακαταθήκη μας.
Στην υπερχιλιόχρονη ιστορική διαδρομή της Ρωμηοσύνης, οι αγορές των προγόνων μας κατά τις Κυριακές ήτανε πάντοτε κλειστές.
Την αργία της Κυριακής δεν την ακούμπησαν ούτε οι Τούρκοι στα μαύρα χρόνια της σκλαβιάς ούτε οι Γερμανοί του '41 ούτε οι Ιταλιάνοι  και οι Βούλγαροι. Την καταργούν, όμως, σήμερα ''δικοί'' μας άνθρωποι και μάλιστα εκλεγμένοι από τα ίδια μας τα χέρια!
Στην περίπτωσή μας δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: Ή ότι εμείς τρελαθήκαμε εντελώς και δεν ξέρουμε προς τα πού πάμε και τι κάνουμε ή ότι οι εχθροί μας, με την δική μας δυστυχώς συγκατάθεση, βάλθηκαν να αφανίσουν  από προσώπου γης κάθε τι, που θυμίζει Ελληνοπρέπεια και Ορθοδοξία. 

Επιτέλους, ποιοι είναι αυτοί που ωφελούνται τόσο πολύ από την λειτουργία της αγοράς ασταμάτητα 365 ημέρες τον χρόνο;
Μήπως είναι οι ήδη εξουθενωμένοι καταστηματάρχες;
Τα λειτουργικά τους έξοδα, με εβδομάδα έξι ημερών μέχρι τώρα, τους έχουνε γονατίσει προ πολλού. Από 'δω και μπρος, με εβδομάδα εφτά ημερών, πόσο ακόμα θα αντέξουνε;
Μήπως είναι τα εκατομμύρια των ανέργων και οι αμέτρητοι ανασφάλιστοι;
Αυτοί έχουνε ξεχάσει τις πόρτες των μαγαζιών εδώ και καιρό. Τι να την κάνουνε και την Κυριακή;
Μήπως είναι οι συνταξιούχοι των 300-600 ευρώ;
Η ανημποριά των άνεργων παιδιών τους, κυριολεκτικά τους έχει στραγγίσει. Τι να απομείνει για να ξοδέψουνε και τις Κυριακές;
Μήπως είναι οι οικογενειακές επιχειρήσεις, οι σύζυγοι και τα παιδιά των καταστηματαρχών;
Αυτοί κι αν δεν είναι, που όχι μονάχα δεν ωφελούνται από το μέτρο, αλλά και έχουνε πάθει την μεγαλύτερη ζημιά: Τα εξαντλητικά ωράρια δοκιμάζουν πολύ σκληρά την συζυγία τους και τα παιδιά τους καταδικάζονται να ζούνε χωρίς γονείς εφτά ημέρες την εβδομάδα!

Για την απόφαση, την οπισθοδρομική και μισάνθρωπη, να καταργηθεί η Κυριακάτικη αργία, δεν θα τα βάλλουμε αποκλειστικά και μόνον με τους κυβερνήτες μας ούτε και με την λεγόμενη ακαδημαϊκή, καλλιτεχνική και οικονομική ελίτ της πολύπαθης Πατρίδας μας. Και δεν θα τα βάλλουμε μαζί τους, όχι γιατί είναι άμοιροι ευθυνών, αλλά διότι το ήθος, η ηθική και τα πιστεύω των περισσοτέρων δεν μας αφήνουν περιθώρια να ελπίζουμε, από την πλευρά τους, για κάτι καλύτερο.
Η ευθύνη, για την απόφαση αυτή, βαρύνει πρωτίστως εμάς τους ίδιους, οι οποίοι και άρχοντες αντίχριστους εκλέγουμε και τις αντίχριστες και ανθελληνικές τους αποφάσεις τις αντιμετωπίζουμε νωχελικά, με φρόνημα  δουλικό και διάθεση καθαρά μοιρολατρική.
Επειδή, όμως, η αργία της Κυριακής συνιστά θέσπισμα πνευματικής τάξεως, πάνω και πέρα από την προσωπική ευθύνη ενός εκάστου, προβάλλει υπερέχουσα η βαριά  ευθύνη των ανθρώπων της Εκκλησίας. Ανθρώπων, οι οποίοι τάχθηκαν οικειοθελώς να φυλάνε ανύσταχτα την ακεραιότητα της Πίστεως και να προστατεύουν σύμπασα την πνευματική μας κληρονομιά από κάθε επίβουλο.

Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας είναι κατ' εξοχήν θέμα Πίστεως. Και σε θέματα Πίστεως, οι προσδοκίες και οι ελπίδες μας στα πρόσωπα των Επισκόπων και των Μητροπολιτών είναι οι μοναδικές που μας απέμειναν.
Πάντως, μέχρι στιγμής, επί του θέματος, οι περισσότεροι άμβωνες παραμένουν βωβοί. Γι' αυτό και αναρωτιόμαστε: 
Μέχρι πότε θα εξακολουθούν να υπάρχουν Μητροπολίτες, οι οποίοι θα ανέχονται ή ακόμα και θα επικροτούν, με την σιωπή τους, αποφάσεις σαν κι αυτή, που θίγουν  τον Πολιτισμό μας και προσβάλλουν βάναυσα την Πίστη μας;



Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

Εναλιοι αρχαιολογικοί χώροι και ιστορικά τοπία σε κίνδυνο.

WARNING_Aktes_Ora_Miden



Ενάλιοι αρχαιολογικοί χώροι και ιστορικά τοπία σε κίνδυνο
της Δέσποινας Κουτσούμπα
ενάλιας αρχαιολόγου και μέλους του ΔΣ του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων


Στις ελληνικές ακτές, τις λίμνες και τα ποτάμια, όπως και στο βυθό, εκτείνονται χιλιάδες μικροί ή μεγάλοι ενάλιοι αρχαιολογικοί χώροι: ναυάγια αρχαίων ή νεότερων πλοίων, βυθισμένοι οικισμοί, αρχαίες λιμενικές εγκαταστάσεις.
-120 κηρυγμένοι ενάλιοι αρχαιολογικοί χώροι
Για παράδειγμα., ο βυθισμένος προϊστορικός οικισμός στο Παυλοπέτρι στην Ελαφόνησο Λακωνίας, ο βυθισμένος προϊστορικός οικισμός στο Σαλάντι Αργολίδας, αλλά και οι αρχαίες λιμενικές εγκαταστάσεις στη θέση των σημερινών λιμανιών, όπως στη Θάσο, τη Μυτιλήνη, την Αίγινα.
-Εκατοντάδες χερσαίοι αρχαιολογικοί χώροι στην ακτογραμμή
Για παράδειγμα, ο αρχαϊκός Ναός του Απόλλωνα Ζωστήρα, στον Λαιμό Βουλιαγμένης, η αρχαία πόλη της Ιτάνου, μια από τις σημαντικότερες πόλης της Κρήτης στα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια, στην Ερημούπολη Λασιθίου.
-Σημαντικά ιστορικά τοπία
Η περιοχή της ναυμαχίας του Ακτίου, ο όρμος Ναυαρίνου όπου έλαβε χώρα η σημαντική για την ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους ναυμαχία του Ναβαρίνου και πολλές άλλες περιοχές αποτελούν ιστορικής αξίας τοπία.
-Νησιά που αποτελούν εξ ολοκλήρου κηρυγμένους αρχαιολογικούς χώρους
Η νησίδα Αλιμνιά, δίπλα στη Χάλκη Δωδεκανήσων, το Γαϊδουρονήσι Κρήτης, η Ελαφόνησος Λακωνίας, πέρα από την περιβαλλοντική τους σημασία, αποτελούν εξ ολοκλήρου κηρυγμένους αρχαιολογικούς χώρους. Το ίδιο συμβαίνει και με σημαντικά οικοσυστήματα, όπως το Εθνικό Πάρκο Σχινιά ή το Εθνικό Πάρκο Βορείων Σποράδων, που προστατεύονται και από τις διατάξεις της αρχαιολογικής νομοθεσίας.

Όλοι οι παραπάνω χώροι απειλούνται από το σχέδιο νόμου για τον αιγιαλό που προγραμματίζει να εισάγει στη Βουλή η ελληνική κυβέρνηση. Όλοι οι παραπάνω χώροι απειλούνται εξίσου από την  παραχώρηση εκτάσεων, μαρίνων, λιμανιών και παραλιών στο χαρτοφυλάκιο του ΤΑΙΠΕΔ, η αποστολή του οποίου είναι η εκποίηση ή ενοικίαση για την εξυπηρέτηση του λεγόμενου «δημόσιου χρέος». Ήδη 150 παραλίες της χώρας, που περιλαμβάνουν ευαίσθητα οικοσυστήματα και αρχαιολογικούς χώρους, καθώς και τα περισσότερα λιμάνια και μαρίνες της χώρας έχουν περάσει στο ΤΑΙΠΕΔ.

Οι αρχαιολογικοί χώροι, οι ιστορικοί τόποι και οι ενάλιες αρχαιότητες ανήκουν σε όλους τους πολίτες. Αυτό προβλέπει και το Σύνταγμα της χώρας. Αποτελούν μέρος του παρελθόντος και του παρόντος μας. Προσπαθούμε να τους προστατεύσουμε και να τους έχουμε προσιτούς σε όλους τους πολίτες, προστατεύοντας ταυτόχρονα και το φυσικό περιβάλλον τους. Η τσιμεντοποίηση του αιγιαλού, ο αποκλεισμός της πρόσβασης των πολιτών για λόγους επιχειρηματικούς ή τουριστικούς, θα σημάνουν την υποβάθμιση των ενάλιων αρχαιολογικών χώρων και, σε πολλές περιπτώσεις, την ιδιωτικοποίηση της πρόσβασης σε αυτούς. Έτσι, το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μετατρέπεται σε πεδίο κερδοφορίας για λίγους. Είναι χρέος όλων μας να τους αποτρέψουμε.

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014

Ο ΙΔΡΩΤΑΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΠΑΖΑΡΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ
Του Φώτη Μιχαήλ

Η Τοπική μας Αυτοδιοίκηση, μέσα σε 70 χρόνια, γνώρισε την ''γερμανική μπότα'' τουλάχιστον δύο φορές: Η πρώτη ήτανε το 1941. Η δεύτερη, πριν από τέσσερα χρόνια, συμπίπτει με την εγκατάσταση του Δ.Ν.Τ. και την υπαγωγή μας σε καθεστώς ξένης οικονομικής επιτήρησης.

Την πρώτη φορά, τον Απρίλιο του '41, οι γερμανικές αρχές κατοχής, υπό την καθοδήγηση του Χέρμαν Νοϊμπάχερ, τοποθετούν, στις Δημαρχίες και τις Κοινότητες, ανθρώπους της δικής τους εμπιστοσύνης έτσι, ώστε να μην ξεφεύγει από τα χέρια των Γερμανών ούτε δράμι Ελληνικής παραγωγής.
Είτε με το στανιό είτε με χαρτονομίσματα πληθωριστικά, αρπάζουν τα πάντα και αφήνουν έτσι τον ελληνικό λαό να πεθαίνει από την πείνα.
Αυτά, στην κατοχή του '41.

Τώρα, στα χρόνια των μνημονίων και της νέας υποταγής, ο γνωστός σε όλους μας κ. Χάνς Φούχτελ -απεσταλμένος της γερμανικής καγκελαρίας- έρχεται, ως φαίνεται, να ολοκληρώσει το ''φιλάνθρωπο έργο'' του κατοχικού Χέρμαν Νοϊμπάχερ. 
Αυτός ο ''καλός μας φίλος'' και οι συνοδεύοντες  αυτόν, Γερμανοί αιρετοί και εκπρόσωποι του ιδιωτικού γερμανικού κεφαλαίου, είναι ολοφάνερο ότι έχουνε βαλθεί, πάση θυσία, να γίνουν ''ευεργέτες'' μας!(**)
Το ''ενδιαφέρον'' τους, ιδιαίτερα μάλιστα για το μέλλον των παιδιών μας,  δεν περιγράφεται! Μας έχουνε, κυριολεκτικά, σκλαβώσει με την ''καλοσύνη'' τους. Άλλωστε, ως καθαρόαιμοι προτεστάντες, βδελύσσονται (σιχαίνονται) τις ''κακές πράξεις''. 
Γι' αυτό κι εμείς, ανταποδίδοντας την ''αγάπη'' τους, σπεύδουμε, ολοπρόθυμα και αφελώς ταυτόχρονα,  να συζητήσουμε μαζί τους ό, τι έχει σχέση με τα εναπομείναντα δημοτικά μας ''φιλέτα''. Τουτέστιν(*):
1. Την ''διαχείριση'' των οικιακών απορριμμάτων.
2. Την ''αξιοποίηση'' της ακίνητης περιουσίας των δήμων.
3. Την ''συνεργασία'' σε θέματα τουρισμού, όπως είναι τα θερμά λουτρά και οι παραλίες.
4. Την ''αναβάθμιση'' της εκμετάλλευσης του ορυκτού μας πλούτου.
5. Την περαιτέρω ’’βελτίωση'' στην παροχή κοινωνικών αγαθών, όπως είναι το νερό και το ρεύμα.
6. Την ''σωτηρία'' της νεολαίας μας από την μάστιγα της ανεργίας, δηλαδή την ''τακτοποίηση'' ετοιμοπαράδοτων γιατρών, νοσοκόμων, μηχανικών και εκπαιδευτικών, στα πλαίσια ενός σύγχρονου παιδομαζώματος, προτεστάντικου αυτήν την φορά και όχι οθωμανικού.

Είναι εξαιρετικά υποτιμητικό, για να μην πούμε υβριστικό, η σάρκωση του δικού μας ιδρώτα να πετιέται στο παζάρι των εθνών και να πωλείται σε τιμές δουλοπαροίκων.(***)
Ή μήπως, πίσω από τα νιάτα μας τα ταλαντούχα, δεν κρύβονται οι κόποι και οι θυσίες των Ελλήνων γονέων, όπως επίσης και ο συλλογικός μας εθνικός κορβανάς;
Τα παιδιά μας δεν τα μεγαλώσαμε για να φύγουν μετανάστες και να τα χάσουμε μια για πάντα. Ιδρώσαμε, κοπιάσαμε και ματώσαμε για να τα δούμε να μεγαλουργούν και να προκόβουν μέσα στην Πατρίδα τους και όχι να μαραζώνουν στα αφιλόξενα κολχόζ της Δυτικής φεουδαρχίας.
Εδώ η ευθύνη των ηγεσιών μας είναι πολύ μεγάλη. Και η ευθύνη αυτή εκπορεύεται και διδάσκεται κατευθείαν από τον παμμέγιστο Κυβερνήτη μας, τον  Ιωάννη Καποδίστρια. Ο λαμπρός αυτός Αστέρας του παγκόσμιου πολιτικού στερεώματος είχε πολύ σοβαρές αντιρρήσεις πάνω στο θέμα της αποστολής Ελληνόπουλων στην Εσπερία.
Σε σχετική επιστολή του επισημαίνει ότι οι σπουδαγμένοι στην Φραγκιά αποξενώνονται τόσο πολύ από τα ήθη, την γλώσσα και την Πίστη των πατέρων τους, ώστε σε περίπτωση επιστροφής ''βαρείας δυσκολίας ευρίσκουσιν εις το συνηθίσαι εκ νέου τα της Πατρίδος και γενέσθαι ωφέλιμοι εις αυτήν''.
Με απλά λόγια, όσα Ελληνόπουλα φεύγουν από νωρίς για τα ξένα ή δεν γυρίζουν ποτέ ή κι αν ακόμα γυρίσουν, μας έρχονται κυριολεκτικά αγνώριστα και ανίκανα να βοηθήσουν την Πατρίδα τους.

Τελικά, από την ''δράση'' των Γερμανών απεσταλμένων και την δική μας ''ανταπόκριση''  συμπεραίνεται ότι σε καμιά περίπτωση η γενιά μας δεν είναι άξια να συγκριθεί με την γενιά των πατεράδων και των παππούδων μας.
Εκείνοι, στην κατοχή του '41, τίποτε δεν παραχώρησαν, οικειοθελώς, στον Γερμανό δυνάστη. Τουναντίον, αγωνίστηκαν και αντιστάθηκαν ηρωικά.
Ενώ εμείς, σήμερα, δίνουμε ''γην και ύδωρ'' στα ''στρατεύματα'' κατοχής, και μάλιστα χαιρόμαστε και από πάνω, που τα παιδιά μας, ως ήδη αφελληνισμένα, ευκολότατα εκγερμανίζονται. Με άλλα λόγια, ζούμε, αυτοβούλως, μια πρωτόγνωρη αφαίμαξη του Έθνους μας. 
Μια αφαίμαξη, η οποία από γερμανικής πλευράς οργανώνεται με τον ''καλύτερο'' δυνατό τρόπο και, από την πλευρά την δικιά μας, ενθαρρύνεται από την ασέβεια και την ασυνέπεια του Πολιτικού μας προσωπικού, ενισχύεται από τον ναρκισσισμό και την εκκοσμίκευση των Εκκλησιαστικών παραγόντων και προωθείται αποτελεσματικά από την άγνοια ή την υστεροβουλία της όποιας πρόθυμης Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Πού, όμως, οφείλεται αυτή η μεγάλη διαφορά αγωνιστικότητας ανάμεσα στους Έλληνες του '41 και του σήμερα; 
Προσωπικώς εκτιμώ ότι η υπεροχή των προγόνων μας είναι θέμα διαφοράς ήθους και ηθικής.
Στην συντριπτική τους πλειονότητα, οι γονείς μας και οι παππούδες μας, ήτανε άνθρωποι της άσκησης, του φιλότιμου, της ντομπροσύνης και της φιλοπατρίας.
Ήτανε πιο κοντά στην Πίστη των Αγίων και των Νεομαρτύρων του Γένους μας.
Ήτανε πιο προσηλωμένοι στο φρόνημα του Ρήγα Φεραίου, του Εμμανουήλ Παπά, του Παύλου Μελά, του Πλαστήρα και της Κυράς της Ρω.
Ήτανε μάνες πιο σεμνές, πιο χαριτωμένες και πιο ηρωικές.
Ήτανε πατεράδες πιο γενναίοι, πιο ριψοκίνδυνοι και πιο ανδροπρεπείς.


ΠΗΓΕΣ:
(*) http://ardin-rixi.gr/archives/16128
(***)http://www.ygeianet.gr/box/cal/29628.pdf

17.6.2014





Τρίτη 1 Ιουλίου 2014

Βραζιλία...
Σ΄ευχαριστούμε πάρα πολύ.

... γιατί στ΄αλήθεια, ο λαός αυτής της χώρας αξίζει ένα μεγάλο “ευχαριστώ” από εμάς.

Τέλος το μουντιάλ για την Εθνική ποδοσφαιρική ομάδα της πατρίδας μας. Όμως ένα τέλος ηρωικό. Με τα καλύτερα λόγια εκφράστηκαν παγκόσμια  ΜΜΕ για τις εμφανίσεις της ομάδας μας στους τέσσερις αγώνες και για τα αποτελέσματα που κατάφερε. Γιατί δεν είναι και λίγο να αποκλείσεις την Ιαπωνία, την Ακτή του Ελεφαντοστού, και να φέρνεις την Κόστα Ρίκα στην διαδικασία των πέναλτυ. Δίκαια λοιπόν αυτά τα παιδιά απέσπασαν τον θαυμασμό του κόσμου.
Όμως εκείνο που ξεχώρισε από όλα είναι η μεγάλη αγάπη του λαού της χώρας που φιλοξενεί το μουντιάλ για τους παίκτες της Ελληνικής ομάδας.
Το γύρω του κόσμου κάνουν οι σκηνές λατρείας των Βραζιλιάνων για τους παίχτες της Εθνικής μας ομάδας. Στ΄αλήθεια είναι συγκινητική η αγάπη όλου του λαού της χώρας που φιλοξενεί τους αγώνες του παγκοσμίου κυπέλλου του ποδοσφαίρου για τους Έλληνες παίκτες, όλο το χρονικό διάστημα που ήσαν εκεί.
Με χίλιους δυο τρόπους προσπαθούν να δείξουν αυτή την αγάπη τους σε μια ομάδα παικτών η οποία στην κυριολεξία βρέθηκε σε ένα λάκκο λεόντων σχεδόν ολομόναχη.
Πολύ ελάχιστοι οι Έλληνες που κατάφεραν να καλύψουν την μακρινή αυτή απόσταση αλλά και τα μεγάλα οικονομικά έξοδα για να βρεθούν στο πλάι των  Ελλήνων παικτών. Μικροί και μεγάλοι έτρεχαν να τους αγκαλιάσουν, να τους φιλήσουν, να φωτογραφηθούν μαζί τους, να ζητήσουν αυτόγραφα. Πάρα πολλοί ήσαν αυτοί που είχαν προμηθευτεί τις χαρακτηριστικές αθλητικές φανέλες με την ένδειξη HELLAS και τις φορούσαν συνεχώς. Αμέτρητοι και αυτοί που μέσα στα γήπεδα μαζί με τους λίγους Έλληνες ζητοκραύγαζαν για την ομάδα μας.
Και όταν όλα αυτά συμβαίνουν από τους ξένους είναι τρομερό να ακούς έναν δικό μας να ειρωνεύεται δημόσια την Εθνική μας ομάδα και να χλευάζει τους παίκτες μετά τον πρώτο ανεπιτυχή αγώνα μας με την Κολομβία. Ευτυχώς που μετά την εμφάνισή μας στον αγώνα με την Ιαπωνία κατάλαβε ότι θα έπρεπε να το βουλώσει και το βούλωσε.
Γενικά και αντικειμενικά θα πρέπει να πο΄λυμε ότι σε τούτο το μουντιάλ του 2014 στην Βραζιλία η Εθνική ομάδα της Ελλάδας έγραψε σελίδες δόξας και θα πρέπει να είμαστε περήφανοι γι΄αυτά τα παιδιά.

Παιδιά.!!!!  Σας ευχαριστούμε.