Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Καταντήσαμε "παλιόψαθα των Εθνών"




Του Φώτη Μιχαήλ, ιατρού

Είναι αλήθεια ότι, στα τελευταία ιδιαίτερα χρόνια, ως Έλληνες, φερθήκαμε υβριστικά: Χλευάσαμε τα ιερά και τα όσια, υποτιμήσαμε τις παραδόσεις μας και πάνω απ' όλα εγκαταλείψαμε την αγάπη και το σέβας σ' αυτό που πάντα ήμασταν: Παλληκάρια, φιλότιμοι, πιστοί και αρκούντως ''τρελοί'', για να τα βάζουμε με πολύ δυνατότερούς μας.
Εν ολίγοις, ανταλλάξαμε την ''ιερή τρέλα'' της Ορθοδοξίας και τον μανιακό έρωτα για την εθνική και πνευματική Ελευθερία, με την λογική, τον καθωσπρεπισμό και την ''πολιτική ορθότητα'' των προτεσταντών και παπικών συν-ευρωπαίων μας.  
Ως λαός παρασυρθήκαμε από τις ''σειρήνες'' των εχθρών της Πίστεως και της Πατρίδας και αφήσαμε να ορίζουν την ζωή μας οι επιθυμίες και τα πάθη τα κομματικά. Ταμπουρωθήκαμε πίσω από διάφορα ξενοκίνητα ιδεολογικά αναχώματα πολεμώντας ο ένας τον άλλον και αφήσαμε τον κομματικό φανατισμό, να σπείρει ανάμεσά μας το μίσος και την διαίρεση. Έτσι, πολύ γρήγορα και χωρίς να το καταλάβουμε, η κομματοκρατία όχι μόνον κυριάρχησε στον εθνικό μας συλλογικό βίο, αλλά κατάντησε σωστή γάγγραινα, που κατέφαγε τα σωθικά της Πατρίδας μας.
Ο στρατηγός Μακρυγιάννης
Έλεγε εκείνος ο ευλογημένος στρατηγός Μακρυγιάννης: ''Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης''.
Μιλάμε κάθε τόσο για μια Ελλάδα ανεξάρτητη, για μια Ελλάδα που θα αποφασίζει για τον εαυτό της... Δυστυχώς, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο! Είμαστε μόνιμα προτεκτοράτο και υπό κατοχήν κάποιας ή κάποιων Δυτικών Δυνάμεων, με την συγκατάθεση την δική μας! Νενέκοι και Εφιάλτες, προσκυνημένοι της πολιτικής και της διανόησης, έγιναν αιτία να καταντήσουμε η ''παλιόψαθα των εθνών''.
Ο συνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης
Τώρα μάλιστα  φτάσαμε σε σημείο να μας λοιδορούν και να μας ειρωνεύονται οι πάντες. Και από πάνω, οι περισσότεροι διανοούμενοι και πολιτικοί μας, χωρίς αιδώ, να δηλώνουν υπέρμαχοι του Κοραϊκού Ευρωπαϊκού συνδρόμου: Να βρισκόμαστε στο Ευρωκοινοβούλιο, Έλληνες όντες, και να φερόμαστε φράγκικα. Να ντρεπόμαστε να ομολογήσουμε την ταυτότητά μας... Αυτό κι αν δεν είναι τραγικό!
Ο πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός
Ο ερευνητής ιστορικός πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός, λέει ότι εδώ χρειάζεται Ελληνορθόδοξη, Ρωμαίικη Πολιτική. Μια πολιτική βασισμένη στην δική μας πατροπαράδοτη πολιτισμική ταυτότητα, που θα μας βγάλει από τον εθνοκτόνο μεταπρατισμό πείθοντας τους ξένους, ότι έχουνε να ωφεληθούν από την σχέση τους μαζί μας.
Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, μονάχα όταν όλοι οι Ηγέτες μας, και κυρίως οι πολιτικοί, πάψουν να φέρονται ξενοκίνητα εντός Ελλάδος και πάρουν την απόφαση, επιτέλους, να ενεργούν προς τα έξω ως Έλληνες.

____________________________________________
Πηγές: 1. Στρατηγός Μακρυγιάννης
          2.  Καθηγητής π. Γεώργιος Μεταλληνός
          3.  Μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης




Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Η Ρεπούση και πάλι χτυπάει.



 Στόχος της αυτή τη φορά η παρέλαση.

Η γνωστή και μη εξαιρετέα κ. Μαρία Ρεπούση, υποτιθέμενη καθηγήτρια, ιστορικός και βουλευτίνα της ΔΗΜΑΡ, ξαναχτύπησε και πάλι. Στόχος της αυτή τη φορά η εθνική μας παρέλαση, την οποία χαρακτήρισε σαν μιλιταριστικό συμβολισμό.
Η γνωστή και νη εξαιρετέα κ. Ρεπούση 
Μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό ΒΗΜΑ η κυρία Ρεπούση είπε. “Γνωρίζετε ότι είναι ένας θεσμός που προέρχεται από τον Ιωάννη Μεταξά και δεν υπάρχει σε άλλες χώρες. “
Δεν μπορεί να καταλάβει η κυρία καθηγήτρια ότι ο Μεταξάς τον θεσμό της παρέλασης όπως και πολλά άλλα τα χρησιμοποίησε για να εξωραϊσει τη δικτατορία του.
Στη συνέχεια η κυρία αυτή είπε τα εξής ακατανόητα.” Ένας λαός οφείλει να θυμάται το παρελθόν του αλλά ο τρόπος που το θυμάται, το διδάσκει και το δοξάζει έχει να κάνει με το ποιο είναι αυτό το κράτος” και ο νοών νοείτω.
Η κυρία αυτή δεν θεώρησε απαραίτητο σαν καθηγήτρια που λέει ότι είναι να πληροφορηθεί και να μάθει ότι η παρέλαση σαν θεσμός γιορτής είναι κάτι που για πρώτη φορά εμφανίζεται στις αρχές του 18ου αιώνα από τον Φρειδερίκο της Πρωσίας. Στην Ελλάδα η παράδοση των μαθητικών παρελάσεων είναι πολύ παλιά.
Το δημοσίευμα της εφημερίδας Εμπρός
Σε δημοσίευμα της εφημερίδας “Εμπρός” της 26ης Μαρτίου 1899 μαθαίνουμε  ότι κατά την εθνική εορτή όλοι οι μεγάλοι δρόμοι της Αθήνας ήσαν σημαιοστολισμένοι. Κατά τον αρθρογράφο, “…ιδιαιτέραν αίσθησιν    έκαμε η πρώτη φορά εφέτος γενομένη παρέλασις των μαθητών των νομαρχιακών σχολείων Αττικής κατά τετράδας βαινόντων με την ελληνική σημαία εμπρός.”
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας “Ελευθεροτυπία της 29-10 -1995  οι ρίζες της ελληνικής παρέλασης φτάνουν στον προηγούμενο αιώνα. Οι πρώτοι που παρήλασαν ήταν οι φοιτητές σε στιγμές εθνικών κινητοποιήσεων. Τα σχολεία εμφανίζονται παραταγμένα στην εθνική γιορτή της 25ης Μαρτίου του 1924, ημέρα που συνέπιπτε με την ανακήρυξη της Δημοκρατίας.
Μαθήτριες στην παρέλαση.
Το 1932 τα σχολεία συμμετέχουν στην παρέλαση μαζί με τους προσκόπους. Όμως για πρώτη φορά η μαθητική παρέλαση παίρνει χαρακτήρα επίσημο  από τον Μάρτιο του 1936. Λίγους μήνες αργότερα ο Μεταξάς θα την εκμεταλλευτεί.
Το ίδιο ανίδεοι θα πρέπει να χαρακτηριστούν και οι βουλευτές της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Ήσυχος και Χρόνης Διαμαντόπουλος οι οποίοι τάσσονται κατά της παρέλασης πιστεύοντας ότι είναι έργο του Μεταξά.

Επιτυχία είχε κι΄εφέτος η παρέλαση
Πολλά τα όσα η κυρία Ρεπούση έχει πει μέχρι σήμερα και τα οποία μας προβληματίζουν κατά πόσο η κυρία αυτή μπορεί να έχει τη θέση του βουλευτή μέσα στη βουλή των Ελλήνων. Θα πρέπει κάποιος κάποια στιγμή να την συνεφέρει.  

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Οι απορίες




Η αλήθεια είναι πως όλοι μας έχουμε κάποιες απορίες που μας βασανίζουν και για τις οποίες προσπαθούμε να βρούμε μια εξήγηση, μια ερμηνεία, μια λύση. Κάποιος τόλμησε και συγκέντρωσε δεκαεφτά τις οποίες κοινοποίησε μέσω ιντερνέτ ζητώντας μιαν απάντηση. Απολαύστε τες.


Δεκαεφτά  απορίες που δεν έχουν ακόμα λυθεί.


1.- Τα περδίκια δεν αρρωσταίνουν ποτέ;
2.- Που είναι ο βρόντος; ( π.χ Τα λέω στον βρόντο )
3.- Γιατί λέγονται πολυ-θρόνες αφού κάθεται μόνο ένας;
4.- Γιατί λέμε κοιμάται σαν μωρόόταν τα μωρά ξυπνούν κάθε δυο ώρες;
5.- Τι σημαίνει κάθομαι όρθιος;
6.-  Τι μέγεθος πρέπει να αποκτήσει το σαγανάκι για να πάψει να αναφέρεται με το υποκοριστικό;
7.- Για ποιο λόγο σιδερώνουν τις πυτζάμες;
8.- Πως λέγεται η φέτα πριν κοπεί;
9.- Πόσο καλή φρούρίσει έχουν πια αυτά τα πράσα που τους πιάνουν όλους εκεί;
10.-Πως λύνει το πρόβλημα με τα οδοντικά σύμφωνα όποιος μιλάει έξω από τα δόντια;
11.-Γιατί το λένε λευκό κρασί αφού είναι κίτρινο;
12.-Υπάρχει επιστημονική εξήγηση γιατί το παρδαλό κατσίκι έχει μεγαλύτερη αίσθηση του χιούμορ από τα υπόλοιπα μονόχρωμα;
13.-Υπάρχει λογική απάντηση στην ερώτηση Γύρισες ;
14.-Πόσοι κούκοι φέρνουν την Άνοιξη;
15.-Γιατί όταν οι τράπεζες στέλνουν τελευταία ειδοποίηση για μια δόση, στη συνέχεια αθετούν την υπόσχεσή τους και ασχολούνται ξανά μαζί μας;
16.-Το @ σε τι ακριβώς μοιάζει με παπάκι;
17.-Από τι υλικό είναι φτιαγμένο το πελεκούδι και καίγεται συνέχεια;



Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Ο Άδωνις και τα κατορθώματά του.


Ένα πολύ μεγάλο σφάλμα του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά ήταν η ανάθεση του Υπουργείο Υγείας στον Άδωνι Γεωργιάδη.
Πρόκειται για ένα από τα πλέον ευαίσθητα Υπουργεία της χώρας και μάλιστα σε μια περίοδο όπου η υγεία στην Ελλάδα βρίσκεται στο πλέον άσχημο σημείο της ύπαρξής  της. Το ΙΚΑ είναι υπο δίαλυση. Νοσοκομεία υπολειτουργούν. Οι γιατροί έχουν γίνει απλησίαστοι. Τα φαρμακεία ζουν σε πόλεμο επιβίωσης. Τα φάρμακα είναι πανάκριβα. Κι΄ο Έλληνας ασθενής πολίτης προσπαθεί να κρατηθεί στη ζωή με...μαγοβότανα.
Μέσα σ΄αυτή την κατάσταση ο πλέον ακατάλληλος για τη θέση του υπεύθυνου γι΄αυτό το τόσο ευαίσθητο και επικίνδυνο Υπουργείο, ήταν βέβαια ο Άδωνις Γεωργιάδης. Άλλωστε και ο ίδιος προσπαθεί να το αποδείξει.
Ο κ. Γεωργιάδης, σαν Υπουργός Υγείας διαθέτει τον περισσότερο χρόνο του στις δημόσιες εμφανίσεις. Είναι καθημερινή η παρουσία του σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, εφημερίδες και ιντερνέτ. Επόμενο είναι να αναρωτηθεί κανείς. Ο κ. Υπουργός πότε ασχολείται με τα τεράστια προβλήματα του Υπουργείου του;
Ένα άλλο που θα πρέπει να του καταλογιστεί είναι ότι δεν σέβεται τη γνώμη των συνομιλητών του, αν τύχει να είναι διαφορετική από την δική του. Τότε ο κ. Υπουργός εξοργίζεται, υψώνει την παράξενη και διαπεραστική φωνή του και χαρακτηρίζει τον μη συμφωνούντα συνομιλητή του, κομμουνιστή. Έτσι λοιπόν όποιος δεν συμφωνεί με τον Άδωνι είναι κομμουνιστής. Να γνωρίζει άραγε ο κ. Υπουργός τι θα πει κομμουνισμός; Μάλλον θα βρίσκεται ακόμη στην εποχή του χωροφύλακα και των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονιμάτων.
Πρόσφατα βρέθηκε στο Λονδίνο για να μιλήσει στους φοιτητές του πανεπιστημίου Ιμπέριαλ. Τώρα ποιός ο λόγος να επωμισθεί η χρεοκοπημένη πατρίδα μας με όλα αυτά τα έξοδα για να βρεθεί ο Άδωνις και η παρέα του στο Λονδίνο, ίσως κανείς να μην ξέρει και να μην το μάθουμε ποτέ.
Βέβαια, όπως γίνεται συνήθως όταν ο Αδωνις έχει διάλογο, ο χώρος του Πανεπιστημίου μετατράπηκε σε χώρο φραστικής παλαίστρας, με αποτέλεσμα για μια ακόμη φορά ο Έλληνας υπουργός Υγείας  να μην καταφέρει να μιλήσει και αποχωρόντας να χαρακτηρίσει τους φοιτητές “κακομαθημένα πλουσιόπαιδα”. Και γεννάται το ερώτημα. Κύριε υπουργέ. Αφου οι φοιητές είναι κακομαθημένα πλουσιόπαιδα γιατί πήγατε να τους μιλήσετε;


Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

Η Τρόϊκα και το ελληνικό λάδι.

Οι αφέντες της Τρόϊκας
Η Τρόϊκα, που κατά διαστήματα εδώ και χρόνια επισκέπτεται την Ελλάδα είναι, στην ουσία, οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ και των δανειστών της πατρίδας μας, που σκοπός τους είναι να φροντίζουν ώστε να μην σπαταλώνται άδικα τα χρήματα των δανείων αλλά και να είναι εξασφαλισμένη η επιστροφή τους κάποια μέρα, κάποιο χρόνο, κάποιο αιώνα. Διότι αυτά τα ποσά που έχει δανειστεί η Ελλάδα δεν πρόκειται να τα ξεχρεώσει ποτέ. Μια ζωή ο Έλληνας θα εργάζεται για να πληρώνει τους τόκους των δανείων.
Δυστυχώς οι άνθρωποι της Τρόϊκας, ο Πωλ Τόμσεν και η παρέα του,  δείχνουν να έχουν παρεξηγήσει τον σκοπό της παρουσίας τους στην πατρίδα μας και έξω από τις βασικές υποχρεώσεις τους και τα δικαιώματά τους  έχουν φτάσει στο σημείο να είναι οι αφεντάδες του τόπου και να ρυθμίζουν ακόμη και τη ζωή των κατοίκων.
Ο Πωλ  Τόμσεν
Μάλλον έτσι ορίζουν αυτοί για τους οποίους εργάζονται.
Είναι φανερό και το αντιλαμβάνεται ο καθ΄ένας που μπορεί να δει λίγο πιο μακρυά, ότι αυτοί οι κύριοι οι ονομαζόμενοι τροϊκανοί παίζουν το αισχρό παιγνίδι του κεφαλαίου πάνω στη ζωή των Ελλήνων. Και αφού κατάφεραν να εξαθλιώσουν τον λαό της  χώρας με τις εγκληματικές περικοπές των εσόδων του και αφού με τον τρόπο αυτό του αφαίρεσαν κάθε δύναμη για αντίσταση τώρα γνωρίζουν ότι μπορούν να παίζουν με όλη τους την άνεση  κάθε παιγνίδι πάνω του.
Πρόσφατα λοιπόν απαίτησαν από την ελληνική κυβέρνηση να θεσπίσει νόμο ώστε να νοθεύεται το ελληνικό ελαιόλαδο με άλλα παράγωγα, σπορέλαια κλπ. Πολλοί είναι οι λόγοι αυτής της απαίτησης. Πρώτον και κύριον το ελληνικό ελαιόλαδο είναι το μοναδικό στον κόσμο κι΄έτσι αποτελεί εμπόδιο στον πλουτισμό άλλων χωρών. Η αναγραφή στην συσκευασία, αγνό παρθένο ελαιόλαδο γκρεμίζει όλα τα εμπορικά κάστρα. Νοθεύοντας λοιπόν νομίμως το ελληνικό ελαιόλαδο θα μπορέσουν οι άλλες παραγωγοί χώρες να διακινήσουν άνετα τα δικά τους κατώτερης ποιότητας ελαιόλαδα, Μετά είναι οι παραγωγοί του σπορέλαιου και άλλων παρομοίων προϊόντων, οι οποίοι πρέπει να διακινήσουν το εμπόρευμά τους και η Ελλάδα μπορεί να γίνει ένα μεγάλο θύμα και ένας κύριος αγοραστής.
Από όλο αυτό το παιγνίδι το κεφάλαιο θα έχει μεγάλα κέρδη. Και αυτό είναι που ενδιαφέρει τα αφεντικά της Τρόϊκας. Να γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι. Για τους Έλληνες και για τον κάθε λαό πολύ λίγο τους ενδιαφέρει.
Σχετικά με την υπόθεση αυτή από το Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Ανάπτυξης εκδόθηκε μια ανακοίνωση η οποία λέει. “Δεν αποτελεί πρόθεση της κυβέρνησης να νομοθετήσει την πρόσμιξη ελαιολάδου με χαμηλώτερης ποιότητας έλαια.”

Ο Υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης.
Βέβαια δεν αρκεί η πρόθεση του Υπουργείου. Εκείνο που μετράει είναι αν ο κ. Κωστής Χατζηδάκης θα μπορέσει να κάμει πράξη την πρόθεσή του αυτή. Το ελληνικό ελαιόλαδο πρέπει να παραμείνει αυτό που γράφει η συσκευασία του αγνό παρθένο ελαιόλαδο. Ένα δικό μας προϊόν που καμμιά Τρόϊκα δεν έχει το δικαίωμα να μας το αλλοιώσει. 

Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

ΕΝ ΟΨΕΙ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ

Τοῦ Φώτη Μιχαήλ, ἰατροῦ

         
Ἡ λαχτάρα μας γιά τήν ὡραιότητα καί τήν ἀλήθεια φέρνει τά βήματά μας στήν Ἀκρόπολη τῆς Ἀθῆνας· στά χρόνια πού χτιζότανε ὁ Παρθενῶνας. Ἕνας ἀπό ἐκείνους τούς ἀθάνατους διδασκάλους τῆς ἀνθρωπότητας, ὁ πασίγνωστος τότε ἀρχιτέκτονας Καλλικράτης, εἶναι ἐκεῖ. Τόν συναντᾶμε στά προπύλαια.

- Καλῶς τους. Ἀπό ποῦ μᾶς ἔρχεστε καί τί ζητᾶτε ἐδῶ στά μέρη μας τά ἱερά;
- Ἐρχόμαστε ἀπό τήν Ἑλλάδα τοῦ 2014. Εἴμαστε ἐμεῖς πού δώσαμε τό ὄνομά σου στήν τελευταία μας διοικητική μεταρρύθμιση, ἀλλά πού ποτέ μέχρι σήμερα δέν μπήκαμε στόν κόπο νά σέ γνωρίσουμε ἀπό κοντά καί νά σέ συμβουλευτοῦμε.
ξήγησέ  μας, σοφέ Καλλικράτη: Γιατί ὁ δικός μας «Παρθενῶνας»,  Καλλικρατικός μας Δῆμος, δέν εἶναι τόσο στέρεος, τόσο φωτεινός, τόσο ἑλκυστικός καί λειτουργικός, ὅπως καί ὁ δικός σου; Ποιά εἶναι τά μυστικά τῆς ἐπιτυχίας σου; Θά μᾶς τά πεῖς;
- Τά μυστικά, πού ζητᾶτε νά μάθετε, θά προσπαθήσω νά σᾶς τά πῶ μέ λόγια ἁπλά:

1ον). Ὅπως θά ἔχετε πληροφορηθεῖ, τό μεγαλειῶδες αὐτό ἔργο δέν εἶναι ἔργο ἑνός μονάχα ἀνδρός. Ὁ Ἰκτῖνος κι ἐγώ καταρτίσαμε τίς μελέτες καί τά σχέδια. Ἐπιστάτης καί ἐλεγκτής δαπανῶν ἤτανε ὁ τιμιώτατος Φειδίας, ἐνῶ   τήν γενική ἐπίβλεψη τήν εἶχε ὁ ἀνύστακτος ἄρχοντάς μας ὁ Περικλῆς.
 Ἐπί ἕξι συνεχῆ χρόνια συνεργαστήκαμε ὅλοι μας ἁρμονικά , χωρίς ἐγωϊσμούς καί ἴδιον ὄφελος. Ὁ καθένας προσέφερε ἀπό τήν πλευρά του τό καλύτερο πού μποροῦσε. Ἔτσι γίνονται στίς πόλεις τά ἔργα τά σπουδαῖα. Ἔτσι νά κάνετε κι ἐσεῖς.

 2ον). Σέ ὅλη του τήν ἔκταση, τό οἰκοδόμημα, κατασκευάστηκε μέ γνώμονα τόν κανόνα τοῦ Πολυγνώτου, καί μέ ἀναλογίες βασισμένες στήν διάμετρο τῶν κιόνων. Κανένας ἀρχιτέκτονας δέν μπορεῖ νά ἀναδείξει ἔργο περιφανές, χωρίς τήν χρήση σταθερῶν κανόνων καί ἀναλογιῶν.
Τό ἴδιο γίνεται καί μέ τίς  ὑποθέσεις τοῦ Δήμου: Κανένας δήμαρχος καί κανένα δημοτικό συμβούλιο δέν μπορεῖ νά πετύχει στό ἔργο του, ἐάν δέν βασίζεται πάνω σέ σταθερούς κανόνες ἠθικῆς συμπεριφορᾶς καί νομιμότητας. Ὅσο γιά τίς «ἀναλογίες», αὐτές προκύπτουν ἀπό τό φιλότιμο καί τό παράδειγμα τῶν ἀρχόντων. Ἀνάλογα μέ τό ποιόν τους διαμορφώνονται καί οἱ πολίτες.

 3ον). Δέν φαίνεται μέ τήν πρώτη ματιά, ἀλλά θά σᾶς τό ἀποκαλύψω: Οἱ κίονες τοῦ Παρθενῶνα δέν εἶναι κατακόρυφοι! Ἐάν προεκταθοῦν νοητά πρός τά πάνω, στά 1852 μέτρα ἀκριβῶς, συναντιοῦνται καί σχηματίζουνε μιά νοητή πυραμίδα. Ἡ κορυφή της εὐθυγραμμίζεται μέ τό κεφάλι τοῦ ἀγάλματος τῆς θεᾶς Ἀθηνᾶς, πού βρίσκεται στό κέντρο τοῦ ναοῦ.
Παρόμοια μπορεῖτε νά λειτουργεῖτε κι ἐσεῖς μέσα στόν Δῆμο σας: Οἱ θελήσεις σας νά μήν εἶναι ἐντελῶς κατακόρυφες. Ἄς γέρνουν κάπως συγκαταβατικά, ὥστε εὔκολα νά συναντιῶνται καί νά γίνονται ἔτσι πιό δυνατές καί πιό καρποφόρες. Καί νά μήν ξεχνᾶτε ὅτι τό ποθούμενο σημεῖο συνάντησής τους εἶναι ἡ «κεφαλή τῆς Ἀθηνᾶς»· δηλαδή, ἡ Σοφία καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.

4ον). Τό μεγαλύτερο ἀπ' ὅλα τά μυστικά εἶναι τά μέτρα πού πήραμε γιά τήν  ἀντισεισμική δόμηση τοῦ Παρθενῶνα:
Πρῶτον, κάθε λίθος ἔχει ἐντελῶς δικό του σχῆμα, καί μέσα στό σύνολο κατέχει θέση αὐστηρά μοναδική.
Δεύτερον, γιά κάθε τμῆμα χωριστά  προηγήθηκε λεπτομερής μαθηματική καί ἀρχιτεκτονική μελέτη.
Καί τρίτον, τά διάφορα μέρη τοῦ οἰκοδομήματος τά ἑνώσαμε γερά μεταξύ τους χρησιμοποιῶντας λιωμένο μολύβι.

- Καί γιατί μᾶς τά λές ὅλα αὐτά, πανεύφημε Καλλικράτη; 

-Σᾶς τά λέω, διότι, ἐάν πράγματι ἐπιθυμεῖτε κι ἐσεῖς νά χτίσετε «ἀντισεισμικά»  τόν δικό σας Καλλικρατικό «Παρθενῶνα», δέν ἔχετε παρά νά μᾶς μιμηθεῖτε ἀντίστοιχα:
 α). Οἱ πολίτες μοιάζουνε μέ τούς λίθους τούς ποικιλόμορφους. Δέν εἶναι ἄτομα πανομοιότυπα· εἶναι  πρόσωπα μέ ξεχωριστούς χαρακτῆρες ὁ καθένας, καί μέ χαρίσματα ἐπίσης διαίτερα. Γι' αὐτό καί ἡ «οἰκοδόμηση» τοῦ Καλλικρατικοῦ σας Δήμου θά γίνει τόσο πιό σταθερή ὅσο πιό κατάλληλα ἀξιοποιηθοῦνε τά διάφορα μέλη του.
β). Πρίν ἀπό κάθε ἀπόφαση καί πρίν ἀπό κάθε ἔργο τοῦ Δήμου ἄς προηγεῖται μελέτη  ἐμβριθής, καί τίποτε νά μή γίνεται στά κρυφά καί στήν τύχη. Τά πρόχειρα ἔργα δέν ἀντέχουνε στούς «σεισμούς».
 γ). Λαός καί διοίκηση γιά  νά λειτουργήσουν «ἀντισεισμικά», δηλαδή μέ ἑνότητα, χωρίς ἀποκλεισμούς καί διχόνοιες, ἔχουνε ἀνάγκη ἀπό «λιωμένο μολύβι». Ἀναζητῆστε το, δυνατό καί ἀνόθευτο, στήν σοφία καί στήν ἀσκητική τῶν προγόνων σας. 

Ατά εἶναι τά μυστικά μου, συμπληρώνει ὁ Καλλικράτης. Ἐάν θέλετε πραγματικά νά τιμήσετε τό ὄνομά μου στόν χῶρο τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοίκησης, βάλτε τα ἁπλῶς σέ ἐφαρμογή. Ἐσεῖς θά εἶστε οἱ κερδισμένοι.







Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014

Επίθεση στο καρναβάλι του Ληξουρίου.

Το Σαββατοκύριακο 1 και 2 Μαρτίου το Ληξούρι, με όλο του τον πόνο, γιόρτασε το πατροπαράδοτο και ιστορικό του καρναβάλι, το οποίο μάλιστα είχε και μεγάλη επιτυχία.
Όμως για δεύτερη φορά φέτος το καρναβάλι του Ληξουρίου, της πόλης που δέχτηκε το μεγαλύτερο χτύπημα από τους τελευταίους σεισμούς, έβαλε για στόχο του ο γραφικός πρωτοπρεσβύτερος της Ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλονίκης, Νικόλαος Μανώλης.
Ο ιερωμένος αυτός με ένα video που ανέβασε στο Youtube επιτίθεται κατά πάντων που διοργάνωσαν ή συμμετείχαν στο φετεινό καρναβάλι της τραυματισμένης πόλης.
Ως συνήθως και αυτός ο πρωτοπρεσβύτερος είναι ένας από όλους αυτούς τους ιερωμένους που το κάθε φυσικό φαινόμενο το ερμηνεύουν σαν τιμωρία του Θεού για τις κακές πράξεις των ανθρώπων.  Όλους αυτούς τους συμφέρει ο Θεός να είναι ένας σκληρός τιμωρός και όχι το αγαθό πνεύμα που αγαπάει και πονάει για τα παιδιά του.
Έτσι, ο γραφικός πρωτοπρεσβύτερος,  συνδέει τους πρόσφατους σεισμούς με το Καρναβάλι.
Ω!!! Της βλασφημείας το μέγεθος, ξεκινάει το video και επιμένει ότι αυτό, το καρναβάλι  είναι που προκάλεσε την οργή του Κυρίου.
Φτάνει στο σημείο να χαρακτηρίσει τις αρχές του τόπου θεομπαίχτες, που έπαθαν δαιμονισμό και οδηγούν το λαό στην καταστροφή. Επιμένει με κάποιο θράσος, ότι το καρναβάλι προκαλεί την οργή του Θεού ο οποίος στέλνει στο νησί τον Εγκέλαδο να τιμωρήσει τους ανθρώπους και να καθαρίσει τον τόπο. Φτάνει στο σημείο να αμφισβητήσει αν ήταν σωστή, τις ημέρες των σεισμών, η επίσκεψη του Αρχιεπισκόπου των Αθηνών στον τόπο της αμαρτίας. Αναρωτιέται αν στην Κεφαλονιά έχει μείνει έστω και ένας άνθρωπος του Θεού.
Θα καλέσω αυτόν τον ιερωμένο να μας πει αν όλα αυτά που ανεξέλεγκτα βγαίνουν από το στόμα του, πιστεύει πως είναι όχι σωστά αλλά τουλάχιστον λογικά, να μας πει τότε ποιά θα έπρεπε να είναι από τον Θεό η τιμωρία του Ρίο ντε Τζανέϊρο της Βραζιλίας; Ή μήπως οι Βραζιλιάνοι δεν έχουν Θεό; Ή μήπως το καρναβάλι τους είναι χριστιανικό;
Θα πρέπει κάποτε αυτή η κωμωδία που θέλει να παίζει ο γραφικός Πρωτοπρεσβύτερος, να σταματήσει. Θα πρέπει ο προϊστάμενός του Μητροπολίτης Άνθιμος, να τον επαναφέρει στην τάξη.  Θα πρέπει ο Μητροπολίτης Κεφαληνίας  Σπυρίδων να μιλήσει. Πάνω απ΄όλα όμως, θα πρέπει οι αρχές του νησιού, που ο κύριος αυτός τους αποκάλεσε δαιμονισμένους και θεομπαίχτες, θα πρέπει να ζητήσουν να σταματήσει να ασχολείται με την Κεφαλονιά και τους κατοίκους της.




Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ


«Το γάρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνην» (1)
       

Του Φώτη Μιχαήλ, ιατρού   
        
 
Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70 η κατάθλιψη ήτανε νόσημα σπανιότατο στην πατρίδα μας. Από 'κει και πέρα, όμως, τα πράγματα άλλαξαν: Η ανασφάλεια, η απογοήτευση, η θλίψη και η απόγνωση άρχισαν να μας επισκέπτονται όλο και πιο συχνά. Οι ψυχίατροι πύκνωσαν και οι συνταγές με αντικαταθλιπτικά πήραν την ανιούσα.
Τι έφταιξε άραγε, που προσβληθήκαμε τόσο άσχημα από αυτήν την καταραμένη αρρώστια;
Ο τραγικός μας ποιητής Ευριπίδης γράφει: ''Πάνω στην ελπίδα πρέπει οι σώφρονες να στηρίζουν την ζωή τους''. Με άλλα λόγια, όταν χάνεται η αρετή και το μέτρο,  θρονιάζεται στις ψυχές μας η θλίψη και η απελπισία.
 Το ίδιο λένε και οι Πατέρες της Εκκλησίας μας: ''Όποιος νικιέται από τα πάθη, δεν θα αποφύγει τα δεσμά της θλίψης. Όποιος ενίκησε τα πάθη του, αυτός ενίκησε και την θλίψη''.(2)
Η σοφία, λοιπόν,  των Αρχαίων προγόνων μας και η πνευματική εμπειρία των Αγίων Πατέρων μάς διδάσκουν ότι η πρωταρχική αιτία φωλιάζει μέσα μας και είναι προϊόν αποκλειστικά και μόνον της υβριστικής μας συμπεριφοράς: Της απώλειας της σωφροσύνης και της καλλιέργειας των παθών.
          Η μάστιγα της κατάθλιψης δεν είναι, όπως νομίζουνε πολλοί,  συνόκαιρη της λεγόμενης κρίσης. Άρχισε να εμφανίζεται πολύ πιο πριν. Απλώς, τώρα στα δύσκολα, η κατάθλιψη κάνει θραύση, διότι οι ψυχές μας βρέθηκαν απροετοίμαστες, αδύναμες και ασθενικές.
Το ''μικρόβιο'' της κατάθλιψης κόλλησε πάνω μας από τότε, που γινήκαμε αυτοείδωλα και προσκυνήσαμε την σκιά μας!    
Από τότε, που χορτάσαμε ψωμί και το πετάξαμε στα σκουπίδια, για να τρώμε στη θέση του το ''παντεσπάνι'' της αποστασίας. 
Κόλλησε πάνω μας από τότε, που σφραγίσαμε τις αγκαλιές μας και αναθέσαμε το μεγάλωμα των παιδιών μας στην τηλεόραση και τα ολοήμερα.
Από τότε, που το ένα αυτοκίνητο στην οικογένεια θεωρήθηκε λίγο και φορτωθήκαμε αβάσταχτα χρέη, για να έχει ο καθένας μας το δικό του!
Από τότε, που οι μάνες σταμάτησαν να θηλάζουν τα μωρά τους, γιατί νόμισαν πως έτσι θα χάσουν τις αναλογίες τους.
Από τότε, που η συζυγία έπαψε να λειτουργεί ως θεοσύστατος θεσμός και ξέπεσε σε απλή και στείρα συγκατοίκηση.  
Από τότε, που οι γέροι πέρασαν στην μοναξιά και η πολυτεκνία χαρακτηρίστηκε ως τεκμήριο εισοδήματος.
Από τότε, που θεωρήσαμε περιττή την πατροπαράδοτη αποταμίευση και βαλθήκαμε να πάμε μπροστά με τα δάνεια και τις ''επιδοτήσεις''.
Από τότε, που οι ζεστές γειτονιές έδωσαν την θέση τους στην ψύχρα της απρόσωπης πολυκατοικίας.
Από τότε, που η διαπλοκή και η τάση δουλικής υποταγής φίμωσαν τους άμβωνες και βούλωσαν τα στόματα των ιθυνόντων.
Από τότε, που η θεραπεύουσα Παιδεία μετατράπηκε σε εκπαίδευση εξοντωτική.
Από τότε, που το θάρρος και το φιλότιμο λύγισαν μπροστά στην δειλία και το  συμφέρον.
Από τότε, που το κοσμοσωτήριο Εκκλησιαστικό γεγονός το υποβιβάσαμε σε ιδιωτική θρησκευτική παράσταση.
Από τότε, που λοιδορήσαμε τις αρετές και αφήσαμε τον εγωϊσμό να κάνει κουμάντο στην ζωή μας.
Έτσι, κάθε φορά που δεν τα καταφέρνουμε στο κυνήγι των επιθυμιών και θίγεται ο εγωϊσμός μας, αμέσως στεναχωριόμαστε, ταραζόμαστε, απογοητευόμαστε και κλεινόμαστε στον εαυτό μας.
         
Συνεπώς το αντίδοτο στην θλίψη, που γεννάει την απελπισία και οδηγεί στην κατάθλιψη, είναι η καταπολέμηση του εγωϊσμού. Και κατά το αρχαιοελληνικό γνωμικό, ''Το νικάν εαυτόν πασών νικών πρώτη και αρίστη''(3).
Μόνον ο αληθινά ταπεινός είναι ήρεμος, ικανοποιημένος και χαρούμενος. Ενώ, αντίθετα, ο εγωιστής είναι πάντοτε αχόρταγος, ανικανοποίητος, ανασφαλής και αγχώδης.
Μια αποτυχία, μια προσβολή, μια ξαφνική πτώχευση μπορούν να οδηγήσουν τον εγωϊστή στην θλίψη, την απόγνωση , την κατάθλιψη ακόμα και στην αυτοχειρία. Ενώ ο αληθινά ταπεινός (όχι ο απλοϊκός ή ο κακομοίρης) , όλα αυτά τα πικρά γεγονότα, τα αντιμετωπίζει πιο ψύχραιμα και πιο καρτερικά.(4)
Γι' αυτό και η κατάθλιψη πολύ σπάνια συναντιέται ανάμεσα στους αθλητές του Πνεύματος, που αγωνίζονται με πίστη και φιλότιμο μέσα στο στάδιο των αρετών.


_____________________________________­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­_________
(2)   Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ
(4) Μοναχός Μωϋσής, Αγιορείτης