Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

Οι Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία.

              
 Μια στατιστική του 2012

Του Σπύρου Γκάρου

Σύμφωνα με τη γερμανική στατιστική υπηρεσία από το Βισμπάντεν, στη Γερμανία το 2012 ζούσαν και εργάζονταν συνολικά 7,2 εκατομμύρια αλλοδαποί πολίτες. Σε σύγκριση με το 2011 υπήρξε μία αύξηση, 282 800 χιλ. (+ 4,1%).

Το 80% προέρχονται από τα καινούρια μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από την κεντρική και πρώην ανατολική Ευρώπη. Αυτές οι χώρες που έγιναν μέλη το 2004 και από την 1. Μαΐου 2011 απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα όπως τα παλιά μέλη της Ε.Ε. την άδεια εργασίας και απεριόριστη παραμονή, είναι η Πολωνία (με + 13,6%), η Ουγγαρία (με + 29,8%), και οι μετανάστες από τη Ρουμανία (+28,8%) και τη Βουλγαρία (+ 26,5 %).

Μία μικρή αύξηση της μετανάστευσης υπήρξε και από τις Μεσογειακές χώρες, αυτές που έχουν οικονομική κρίση, όπως είναι η Ελλάδα (+ 5,1 %) και η Ισπανία (+9,1%).
Πολλοί από τους νέους μετανάστες εγκαθίστανται στην Βαυαρία (+ 65.900), ακολουθούν η Ρηνανία Βεστφαλία και η Βάδη-Βυρτεμβέργη αντίστοιχαμε (με +52 900).

Το 2011 στη Γερμανία ζούσαν 283.684 Έλληνες, από αυτούς 154.525 άντρες και 129.159 γυναίκες . Οι αριθμοί αυτοί το 2012 αυξήθηκαν. Το 2012 ήρθαν για εργασία και εγκαταστάθηκαν στη Γερμανία 12. 473 χιλ. νέοι Έλληνες. Από αυτούς 7.330 άνδρες και 5.143 γυναίκες. Οι 283.684 του 2011 αυξήθηκαν το 2012 στις 298.254.

Η οικονομική ύφεση και η μεγάλη ανεργία στην πατρίδα μας, ανάγκασε πολλούς νέους ανθρώπους να την εγκαταλείψουν και να αναζητήσουν τη μελλοντική τους αποκατάσταση στο εξωτερικό. Πολλοί ήρθαν στις χώρες της Ε.Ε. Αλλά και πολλοί άλλοι έφυγαν στην Αυστραλία και στον Καναδά, εκεί που έχουν συγγενείς. 

 Στη Γερμανία είναι τα πράγματα εύκολα για κάποιον που θέλει να μεταναστεύσει. Οι συνθήκες να έρθει για να βρει εργασία και κατοικία είναι ευνοϊκότερες. Σε αυτό βέβαια  βοηθούν οι ελληνικές κοινότητες (όσες ακόμα υπάρχουν), οι  εθνικοτοπικοί σύλλογοι, αλλά οι συγγενείς και οι φίλοι που ζουν πολλά χρόνια εδώ.
Αυτό που είναι δύσκολο, για το πρώτο χρονικό διάστημα της παραμονής τους, είναι η γερμανική γλώσσα. Ορισμένοι Δήμοι στη Γερμανία, όπως αυτός της Νυρεμβέργης, μαζί με το Συμβούλιο Αλλοδαπών, δημιούργησαν στο Λαϊκό Πανεπιστήμιο νυχτερινά τμήματα για την εντατική εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας των νέων μεταναστών. 

Το μεγάλο πρόβλημα το έχει ιδιαίτερα Πατρίδα μας. Ποιο είναι αυτό; Οι περισσότεροι νέοι που μεταναστεύουν στο εξωτερικό, δεν είναι όπως αυτοί της δεκαετίας του ΄60 ανειδίκευτοι ή βοηθητικοί εργάτες, αλλά έχουν μία ειδικότητα, την οποία απόκτησαν στις σχολές και στα πανεπιστήμια της πατρίδας.

Εννοείται, ότι η ελληνική οικονομία επένδυσε χρήματα για την εκπαίδευσή τους  να γίνουν επιστήμονες, τεχνίτες, χωρίς όμως να έχει για αυτή την επένδυση αντίκρυσμα.  Αυτά  που διδάχτηκαν στην πατρίδα τα πουλάνε σήμερα στο εξωτερικό και όταν εδώ αποκατασταθούν είναι δύσκολο να επιστρέψουν πάλι, η εμπιστοσύνη έχει χαθεί.
Με λίγα λόγια πουλάνε το δυναμικό και τις γνώσεις τους στις άλλες χώρες, εκτός της Ελλάδας. Ποιο είναι σ΄αυτήν την περίπτωση το όφελος στην οικονομία και ανάπτυξη της  χώρας μας ; Τους σπουδάζουμε τους εκπαιδεύουμε και μετά;..Τους στέλνουμε στη Γερμανία, Ευρώπη Αυστραλία να αποδώσουν εκεί αυτά που στην Ελλάδα έμαθαν... 
Με αυτή την οικονομική πολιτική και τη μεγάλη ανεργία, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων, αδειάζουμε τη χώρα μας από το καλύτερο δυναμικό της. Πλην όμως οι πολιτικοί μας ισχυρίζονται ότι η ανάπτυξη  και η πρόοδος έρχονται σύντομα στα επόμενα χρόνια... Προσωπικά αναρωτιέμαι, ... σε ποιους αλήθεια απευθύνονται;...
Τους αριθμούς από τη μετανάστευση του 2013, που όπως είναι αναμενόμενο θα είναι και αυτοί αυξημένοι, θα τους έχουμε τον Οκτώβριο 2014.

Το πλεονέκτημα που σήμερα υπάρχει για τους νέους που έρχονται στη Γερμανία για εργασία, είναι ότι δεν αισθάνονται όπως κάποτε εμείς σαν “Γκασταρμπάϊτερ – Φιλοξενούμενοι Εργάτες” αλλά  είναι “ Ευρωπαίοι -Μετανάστες”... 

Σπύρος Γκάρος


Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013

Η εκκλησία και το δράμα της πατρίδας μας.




Θέλω να πιστεύω πως οι πιο πολλοί από μας, ίσως και όλοι μας, θα έχει τύχει να ακούσουμε από τον άμβωνα κάποιου ναού έναν  ιερωμένο, ανεξαρτήτως βαθμού, να διαλαλεί και να υμνεί τον ρόλο της εκκλησιάς πάνω στη γη και να διαφημίζει την συμπαράστασή της προς τον άνθρωπο, την κοινωνία, την πολιτεία.
Οπωσδήποτε όλοι μας θα έχει τύχει να ακούσουμε για το θαυμαστό, κοινωνικό, έργο, που επιτελεί η εκκλησία και το οποίο φυσικά είναι πληρωμένο από τις δωρεές  και τις χορηγίες κάποιων και όχι από χρήματα δικά τους. Δηλαδή πραγματοποιούν ένα θεάρεστο κοινωνικό έργο όμως με χρήματα άλλων. Κάτι που θα μπορούσε να το κάμει
ο κάθε οργανισμός, ο κάθε φορέας  και σε τελική ανάλυση, ο κάθε άνθρωπος.
Παρ’ όλα αυτά θεωρώ πως είναι καθήκον μας να τους ανταποδώσουμε τα εύσημα για το έργο τους. Όπως είναι και καθήκον μας να τους υπενθυμίσουμε και τις υποχρεώσεις που έχουν προς την πατρίδα μας τώρα που αυτή η πατρίδα βρίσκεται στην πόρτα της χρεοκοπίας και απέναντι στον κίνδυνο της καταστροφής.
Είναι γνωστό σε όλους μας ότι η εκκλησία της Ελλάδας είναι κάτοχος μιας τεράστιας, μιας μυθικής θα έλεγε κανείς περιουσίας όσο και αν οι ηγέτες της αγωνίζονται να το διαψεύσουν. Πολυκατοικίες, σπίτια, καταστήματα, κέντρα διασκέδασης, ξενοδοχεία, κινηματογράφοι, θέατρα, γήπεδα, χωράφια, οικόπεδα, χτήματα και εκτάσεις απέραντες είναι μερικά από τα οικονομικά της στοιχεία. Χώρια οι οικονομικές αποταμιεύσεις και οι τραπεζικοί λογαριασμοί. Οι εκκλησιές σε καθημερινή βάση συγκεντρώνουν το χρήμα του ελληνικού λαού, που το προσφέρει στην αγάπη της εκκλησιάς του. Μιας εκκλησιάς η οποία αρνείται να βοηθήσει την πατρίδα της.
Έχει ήδη αρχίσει μια κάπως πολιτισμένη, θα έλεγα αντιπαράθεση μεταξύ Πολιτείας και εκκλησίας  Η Πολιτεία ζητά την συμπαράσταση της εκκλησίας στο τεράστιο εθνικό πρόβλημα. Της ζητά να δεχτεί μια κάποια φορολογία. Η εκκλησία αρνείται. Και αναρωτιέται κανείς. Είναι αυτή η εκκλησία που θέλει να φαίνεται, ή είναι αυτή που τολμάει να φαίνεται;
Από τα μικρά μας τα χρόνια, τα χρόνια μας τα μαθητικά, γονείς και δάσκαλοι προσπάθησαν να μας συμφιλιώσουν με την εκκλησία. Μας μίλησαν για τον Αθανάσιο Διάκο και τον Παπαφλέσσα. Μας γνώρισαν με τον Κοσμά τον Αιτωλό. Τους δοξάσαμε. Στα εφηβικά μας χρόνια γνωρίσαμε τους παπάδες της Αντίστασης. Τους χειροκροτήσαμε. Σήμερα γνωρίζουμε κάποιους άλλους ιερωμένους που προσπαθούν να μην έχουν καμιά σχέση με αυτά όλα που η θρησκεία κελεύει.
Όλοι στην Ελλάδα συμμερίζονται το δράμα της πατρίδας μας και όλοι προσπαθούν να συμβάλουν με ό,τι και όσο μπορεί ο καθ’ ένας. Αμέτρητα και συγκινητικά τα παραδείγματα. Ούτε ένα παράδειγμα όχι μόνο από την επίσημη εκκλησιά αλλά ούτε από έναν ιερωμένο.Ούτε ένας δεν βρέθηκε να πει ότι προσφέρει μια δεκάρα. Ούτε ένας δεν τόλμησε να δώσει τον μισθό που του δίνει η κατεστραμένη πατρίδα του. Ούτε ένας δεν δήλωσε λίγη συμπαράσταση στο δράμα της Ελλάδας. Δοξάστε τους. Ντροπή τους. Και όχι μόνο αυτό. Έχουν το θράσος – διότι περί θράσους πρόκειται – να βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα για να υπερασπιστούν την αρνητική τους θέση προς την πατρίδα. Μια πατρίδα που με όλο το οικονομικό της δράμα δεν τους έχει αρνηθεί τον μισθό τους. Ντροπή που δεν έχει βρεθεί έστω και ένας ρασοφόρος οποιουδήποτε βαθμού και αξιώματος να πει.
-Κύριοι. Προσφέρω το μισθό μου. Που σε τελική ανάλυση δεν είναι δικός μου. Η πατρίδα μου τον δίνει.
Βέβαια τέτοιες ευαισθησίες δεν υπάρχουν στους ιερείς της πατρίδας μας. Γενικά δεν υπάρχουν στους ιερείς όλου του κόσμου. Οι άνθρωποι που λένε ότι έχουν τη δύναμη να συνομιλούν με το Θεό,  με τα έργα τους μας δείχνουν ότι έχουν τη δύναμη να συνομιλούν μόνο με το χρήμα. Παράδειγμα ο άλλοτε Αττικής που πήγε φυλακή για σεξοσκάνδαλα και για κλοπή 1.000.000 ευρώ.
Αν η εκκλησία μας με την κολοσσιαία περιουσία που διαθέτει είχε την ευαισθησία να βοηθήσει πατρίδα μας ο εξευτελισμός μας διεθνώς θα ήταν πολύ μικρότερος έως ανύπαρκτος.
Οι κύριοι εκπρόσωποι του Χριστού επί της γης –όπως αυτοδιαφημίζονται – θα πρέπει να γνωρίζουν ότι με την συμπεριφορά τους, έχουν ένα μεγάλο μερίδιο της ευθύνης. Και το μερίδιο αυτό μοιραία η ιστορία θα το μεταβιβάσει στις γενιές που θα έλθουν  Να δούμε ποιά θα είναι η απάντησή τους όταν ερωτηθούν.
-Εσείς Άγιοι πατέρες τι εκάματε τότε που η πατρίδα μας κινδύνευε;











Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Δύο διαφορετικές γενιές ανθρώπων.



Αυτοί που θα φτιάξουν την Ελλάδα
Θα αφήσω για λίγο τα παλληκάρια της Ελληνικής Βουλής να απολαμβάνουν τη φαγωμάρα τους για την καρέκλα τους, για τους ψήφους τους, για το κόμμα τους και θα ασχοληθώ με κάτι που θα μας χαλάσει τον ύπνο, αν μπορούμε να κοιμηθούμε, θα μας ταράξει την ησυχία, αν έχουμε ησυχία και θα μας κάνει να επαναστατήσουμε και να θυμηθούμε τα χρόνια τα παλιά.
Τότε που πιστεύαμε πως μπορούμε να φτιάξουμε έναν κόσμο καλύτερο
Τότε που σκαρφαλώναμε  στις πλαγιές των βουνών και φωνάζαμε «στ΄άρματα, στ΄άρματα» πιστεύοντας ότι θα καταφέρουμε να φτιάξουμε έναν κόσμο καλύτερο. Τι καταφέραμε να φτιάξουμε; Απολαύστε το.
Η γενιά των 700 ευρώ πρωταγωνιστούσε στην επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια. Νέα παιδιά με κάποιες σπουδές, με κάποια διπλώματα, με ικανότητες, που πάσχιζαν χρόνια να βρουν μια δουλιά, να απασχοληθούν κάπου και που όμως όταν τα κατάφερναν δεν μπορούσαν να σπάσουν το φράγμα των 700 ευρώ το μήνα.
Στην ουρά με την ελπίδα ενός μεροκάματου
Στη συνέχεια εμφανίστηκαν και άλλες γενιές με ακόμη μικρότερα εισοδήματα. Η γενιά των 500 των 400, η γενιά
stage η γενιά που εργάζεται με μπλοκάκι  Είναι αυτές οι στρατιές των αγωνιστών της ζωής που κατάφεραν στον 21ο αιώνα να ξαναζωντανέψουν το αλήστου μνήμης τεφτέρι του μπακάλη για να μπορέσουν να επιζήσουν. Άνθρωποι, που το διαιτολόγιό τους περιορίζεται στα απολύτως απαραίτητα και τα πιο φτηνά.
Ψάχνοντας για τα πιο φτηνά
Άνθρωποι που οι προμήθειές τους πραγματοποιούνται στις λαϊκές. Άνθρωποι που από τη ζωή τους έχουν σβύσει την λέξη διασκέδαση. Κι΄όμως συνεχίζουν να αγωνίζονται ελπίζοντας. Πιστεύουν σ΄αυτούς που τους λένε ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, ενώ αυτή έχει πεθάνει από χρόνια.. 
Πριν λίγες μέρες όμως έκαμε την εμφάνισή της και μια άλλη γενιά. Όχι πως δεν την ξέραμε. ‘Όχι πως δεν γνωρίζαμε την ύπαρξή της και τον τρόπο ζωής της. Απλούστατα οι περισσότεροι από εμάς ίσως να μην γνωρίζαμε πρόσωπα και νούμερα. Ιδού όμως που μας αποκαλύπτονται. Λέτε να είναι αλήθεια πως ήρθε η ώρα η Ελλάδα να γυρίσει σελίδα; Συγνώμη αλλά όχι. Δεν είμαι μ΄αυτούς που πιστεύουν κάτι τέτοιο. Λόγω τιμής. Όμως πιστεύω πως μέσα στους τριακόσιους της Βουλής υπάρχουν και κάποιοι που θέλουν να φτιάξουν κάτι. Αν τους αφήσουν. Έτσι αυτοί άφησαν να διαρρεύσουν επίσημα προς τα έξω κάποια ονόματα και κάποια νούμερα.
Η Εθνική Τράπεζα Ελλάδας
Και από αυτούς  μαθαίνουμε ότι ο πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας, εκτός από τον ετήσιο μισθό του που είναι 607.835 ευρώ τον χρόνο εισπράττει και 960.000 ευρώ σε bonus και stock options. Σύνολον 1.567.835 ευρώ. Ένας 700ρης θα πρέπει να ζήσει και να δουλέψει (προσοχή. Όχι να εργαστεί. Να δουλέψει !!!!!) 180 χρόνια για να εισπράξει το ίδιο ποσόν. Λέτε να τα καταφέρει; Ο πρόεδρος της ΔΕΗ εκτός από τις ετήσιες αποδοχές του των 300.000 ευρώ εισπράττει και 100.000 ως bonus  Σύνολον 400.000. Εδώ τα πράγματα είναι πιο εύκολα για τους 700ρηδες. Με πενήντα χρόνια δουλιά θα πάρουν όσα παίρνει ο κ. Διευθυντής σ΄ένα χρόνο. Κάτι είναι κι΄αυτό. Ο πρόεδρος του ΟΤΕ βρίσκεται σε αρκετά καλύτερη θέση. 580.000 ευρώ το χρόνο οι αποδοχές του. Ο 700ρης θα πρέπει να αγγίξει τα 90 εργάσιμα χρόνια για ένα τέτοιο ποσόν. Ο πρόεδρος της πάλαι ποτέ ΕΡΤ ανήκε στους .......χαμηλόμισθους. Μόνο 347.000 ευρώ το χρόνο εισέπραττε. Ο 700ρης θα πρέπει να εργαστεί .....μόνο 40 χρόνια για να εισπράξει αυτό το ποσό.
Συμφωνώ ότι οι θέσεις αυτές είναι θέσεις με πολλές και μεγάλες ευθύνες. Είναι θέσεις με υψηλές υποχρεώσεις. Όχι όμως να χρειάζονται οι άλλοι 150 χρόνια δουλιά για να βγάλουν όσα εισπράττουν αυτοί σ΄ένα χρόνο!!!
Ο κατάλογος αυτών των προσώπων, πιστέψτε με, είναι ατέλειωτος. Ενδεικτικά ανέφερα ορισμένους. Άλλωστε τι ωφελεί κι΄αν πούμε όλα τα ονόματα;

Χρόνια τώρα οι τριακόσιοι άθλιοι της Ελληνικής Βουλής μας υπόσχονται να διορθώσουν πολλά. Κι΄εμείς περιμένουμε. 

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

Οι Εθνικόφρονες



Αυτοί που επιμένουν να υμνούν τον φασισμό.



Ακόμη και τη σημαία μας βεβήλωσαν
Είναι δυο τρία χρόνια τώρα που κάποια ονομαζόμενη Ένωση Εθνικοφρόνων Ελληνο-Αμερικανών επιμένει να ξεθάβει μνήμες ολέθριες για την πατρίδα μας δημοσιεύοντας μια αγγελία στην Εφημερίδα με το στερεότυπο Ζήτω ο Μεταξάς Ζήτω η 4η Αυγούστου υμνούντες με τον τρόπο αυτόν την γέννηση του φασισμού στην Ελλάδα. Κι΄αυτό συμβαίνει κάθε 28η του Οκτώβρη, που εμείς οι μη εθνικόφρονες Έλληνες, κατά τη γνώμη τους, γιορτάζουμε τη μεγάλη νίκη του λαού της πατρίδας μας ενάντια στον φασισμό του Μουσολίνι και του Χίτλερ.
Ειλικρινά αναρωτιέμαι προς τι αυτή η αναφορά στον φασίστα Μεταξά και την φασιστική 4η Αυγούστου, αφού αυτή η μέρα, η 28η του Οκτώβρη,  ανήκει δικαιωματικά μόνο στο λαό της πατρίδας μας;  Στον λαό, που ενάντια στον φασισμό έγραψε σελίδες δόξας στα βουνά της Αλβανίας. Αναρωτιέμαι γιατί αυτοί οι κύριοι επιμένουν να διαχωρίζουν εαυτούς αποκαλούμενοι εθνικόφρονες. Όλα αυτά ζωντανεύουν στη μνήμη μου τη δεκαετία του 1950, τότε που οι αυτοαποκαλούμενοι εθνικόφρονες σκότωναν αυτούς, που κατά τη γνώμη τους δεν ήσαν εθνικόφρονες διότι «κάποιοι» πλήρωναν μια λίρα το κεφάλι. Δεν γνωρίζω πως μετρούσανε την εθνικοφροσύνη τους αυτοί οι κύριοι και πως την μετρούν και σήμερα. Εμείς την μετρούσαμε και τη μετράμε με το αίμα που έχουμε δώσει για την πατρίδα μας.
Ο Μεταξικός φασισμός σε όλο του το μεγαλείο
Λυπάμαι που θα χαρακτηρίσω σαν ανιστόριτους τους κυρίους αυτούς, αλλά έτσι είναι. Διότι αν είχαν μπει στον κόπο να ξεφυλλίσουν για λίγο την ιστορία της νεώτερης Ελλάδας θα μάθαιναν ότι η 4η Αυγούστου δεν προσέφερε καμμιά σελίδα δόξας στη χώρα μας. Αντίθετα έγραψε σελίδες ντροπής και αίσχους.
Αν είχαν μελετήσει λίγο την ιστορία της χώρας μας θα γνώριζαν ότι το ΟΧΙ ανήκει στον ελληνικό λαό. Μόνο που ο ήρωάς τους, ο Μεταξάς το είπε γιατί δεν μπορούσε να ανοίξει τις πόρτες της Ελλάδας στους Ιταλούς.
Ο ιδρυτής  του ελληνικού φασισμού
Να τους πω ότι ο Λίνκολν Μακ Βέϋ, Αμερικανός πρόξενος στην Αθήνα εκείνη την εποχή και γνώστης όλων των πραγμάτων, είχε εκμυστηριευτεί στον δημοσιογράφο Κώστα Σισμάνη τα εξής «Αν ο Μεταξάς έλεγε το ναι στους Ιταλούς την άλλη μέρα θα ήταν νεκρός.» Αυτά αναφέρονται στο βιβλίο του Σισμάνη,
«Ένα αποκαλυπτικό ντοκουμέντο», εκδόσεις ΛΜΝ 1982 Αθήναι.
Σήμερα, που για μια ακόμη φορά το άγριο θηρίο του φασισμού, χτυπάει απειλητικά τις πόρτες του κόσμου, σήμερα που η εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής προσπαθεί να μετατρέψει την πατρίδα μας σε μια χώρα δολοφωνιών και εγκλημάτων, σήμερα που όλοι εμείς οι παλαιοί ξαναθυμώμαστε τη φοβερή θηριωδία των κατοχικών δυνάμεων του Χίλτερ και του Μουσσολίνι στην πατρίδα μας, έχουμε υποχρέωση, αν την αγαπάμε, να λέμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στις νέες φασιστικές απειλές που μόνο κακό θα φέρουν στον τόπο μας.
Αυτοί οι αφανείς ήρωες είπαν το ΟΧΙ
Κάθε 28η του Οκτώβρη και κάθε εθνική μας επέτειο, ας θυμώμαστε τα παιδιά του λαού που άφησαν τα χέρια τους, τα πόδια τους, τη ζωή τους στα βουνά της Αλβανίας. Γιατί αυτοί είναι οι ήρωες. Οι αθάνατοι ήρωες. Αυτοί είπαν το ΟΧΙ. Και σ΄αυτούς έχουμε υποχρέωση να φωνάζουμε ένα «Ζήτω»



Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Ποιός τους σκότωσε;



Ποιά συμφέροντα παίχτηκαν πάνω στη ζωή των δύο νέων;


Σκύβω ταπεινά το κεφάλι μπροστά στις σωρούς των δύο αθώων παιδιών, που όπου και να ανήκουν κομματικά, η αφαίρεση της ζωής τους αποτελεί ένα φοβερό έγκλημα.
Ευχή μου, να είναι τα τελευταία θύματα αυτής της τραγωδίας που ζει η πατρίδα μας.
Θα προσπαθήσω κάποιες σκέψεις μου να διατυπώσω. Κάποιες σκέψεις, που από την πρώτη στιγμή που πληροφορήθηκα αυτό το γεγονός οι σκέψεις αυτές με προβλημάτισαν.
Μπορεί όλα να δείχνουν ότι η ψυχρή εκτέλεση των δύο παιδιών και ο σοβαρός τραυματισμός ενός τρίτου είναι αποτέλεσμα μιας εκδίκησης για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον χρυσαυγίτη Γιώργη Ρουπακιά πριν έναν μήνα, όμως μπορεί να μην είναι και έτσι. Η δολοφονία των δύο παιδιών έτσι όπως έγινε έδειξε ότι δεν ήταν κάτι πρόχειρο αλλά προμελετημένο σε βάθος χρόνου. Και φυσικά όχι για τα συγκεκριμένα θύματα αλλά για όποιον θα βρισκόταν εκεί την ώρα της εκτέλεσης του σχεδίου.Διότι σίγουρα πρόκειται για σχέδιο και μάλιστα προμελετημένο και άριστα οργανωμένο.
Οι πρώτες υποψίες, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις των ΜΜΕ αγγίζουν κάποια αντιεξουσιαστική οργάνωση και συγκεκριμένα την Σέχτα. Και τούτο λόγω του περιστρόφου Ζαστάβα που χρησιμοποιήθηκε από τον εκτελεστή. Είναι όμως τούτο ένα αδιάψευστο στοιχείο; Περίστροφα σαν κι΄αυτό υπάρχουν σε όλον τον κόσμο και εύκολο να αποκτηθούν.

Άλλωστε η οργάνωση αυτή ποτέ στο παρελθόν δεν είχε κάποιο παρόμοιο χτύπημα. Πάντοτε άλλοι ήσαν οι στόχοι της. Ούτε ποτέ στο παρελθόν είχε στοχοποιήσει την Χρυσή Αυγή. Και φυσικά θα πρέπει να αποκλεισθούν από κάθε υποψία και όλα τα πολιτικά κόμματα αφού μια τέτοια πράξη τους δεν εξυπηρετεί κανένα συμφέρον. Άλλωστε η Χρυσή Αυγή τον τελευταίο καιρό βρίσκεται στη θέση του κατηγορουμένου με βαρύτατες κατηγορίες για μια σωρεία εγκληματικών πράξεων και όλα έδειχναν πως βάδιζε, αν όχι προς το τέλος της, τουλάχιστον για έναν πολιτικό αποκλεισμό που θα την έφερνε στη δύσκολη θέση της εξαφάνισης. Και αυτός ήταν ο σκοπός όλου του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας. Όλα αυτά οπωσδήποτε ήσαν σε γνώση των ηγετών αυτής της οργάνωσης. Και φυσικά τους απασχολούσε το θέμα της σωτηρίας της. Κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι το θέμα αυτό της σωτηρίας της οργάνωσης, απασχολούσε τον Μιχαλολιάκο και την παρέα του. Να ξαναβγεί η οργάνωσή τους στην επιφάνεια. Και μάλιστα εντυπωσιακά. Με την μορφή του θύματος. Όλα τα υπόλοιπα ήταν εύκολο να γίνουν.