Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

O τουρισμός και η οικονομική κρίση.


Έχω στα χέρια μου ένα άρθρο για την σημασία του τουρισμού για τη χώρα μας, την σημαντική αξία του, για το πόσο εγκληματικά έχει παραμεληθεί αλλά και για το πόσο μπορεί να βοηθήσει την οικονομία της Ελλάδας.
Μεταφέρω εδώ τα κυριώτερα αποσπάσματα και στο τέλος θα αποκαλύψω τον συντάκτη του άρθρου, το έτος που γράφτηκε αλλά και που υπάρχει δημοσιευμένο.
Διαβάστε τα.
Είμαι εξ εκείνων που πιστεύουν και γράφουν ότι εάν υπάρχει κάτι που ημπορεί να είναι μια αξιόλογος πηγή πλούτου δια τον τόπον μας .....είναι ο τουρισμός και η προαγωγή του.
Και όμως εάν είναι κάτι εις το οποίον καμμία κυβέρενησης δεν απέβλεψε σοβαρώς και δια το οποίον δεν έκαμε τίποτε το συστηματικόν και μακρόβλεπτον, είναι αυτό ακριβώς.
Σήμερα το κράτος δια να δικαιολογήσει την αδράνειάν του εις το ζήτημα της προαγωγής του τουρισμού, προβάλει το επιχείρημα της οικονομικής κρίσεως και την ανάγκη εις την οποίαν ευρίσκεται όπως αντιμετωπίσει πλέον επείγοντα ζητήματα.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι και σήμερον δεν θα ημπορούσαμεν να κάμωμεν πολλά δια την προαγωγήν του τουρισμού μας εάν αποφασίζαμεν να εγκαινιάσομεν την αναγκαίαν προς τούτο τουριστικήν πολιτικήν.
Ημείς, δια να προαγάγωμεν τον τουρισμόν μας δεν έχομεν ανάγκην την διαφήμησήν μας. Μας την κάνουν οι ίδιοι οι ξένοι οι οποίοι μας έρχονται και οι οποίοι μένουν κατάπληκτοι από την ομορφιά των τοπείων μας από το θαυμάσιον φως μας και από την υποδεκτικότητα και την φιλοξενία του λαού μας.
Χάριν εις αυτάς τας εντυπώσεις που αποφέρουν οι ξένοι και την προπαγάνδαν που μας γίνεται από τους ίδιους, η κίνησις των περιηγητών εις την Ελλάδα αυξάνει σταθερώς από έτους εις έτος μαζύ δε με αυτήν αυξάνει, φυσικά, και το συνάλλαγμα που αφήνουν εις τον τόπον.
Αναγνωρίζομεν, όπως είπαμεν, ότι το κράτος δεν δύναται πλέον σήμερον να διαθέσει δια τον σκοπόν αυτό μεγάλα ποσά. Μπορεί όμως να διαθέσει εκείνο που δεν του στοιχίζει τίποτε. Το ενδιαφέρον του.
Με λίγα λόγια και για να τελειώνωμεν, χρειάζεται ν΄ ανοίξει το κράτος τα μάτια του, να εκτιμήσει όσον πρέπει την συμβολήν, που μπορεί να κάμει εις την εθνικήν οικονομία μας ο τουρισμός και να καταστρώσει έν τουριστικόν πρόγραμμα με την διάθεσην να το πραγματοποιήσει. Πρέπει να εννοηθεί ότι ο τουρισμός ημπορεί να γίνει το μεγαλύτερο μέρος του οικονομικού μας προβλήματος.
Αυτά όλα φίλοι μου αλλά και πολλά, άλλα γράφτηκαν το 1933 - πριν από εβδομήντα εννέα χρόνια - από τον αείμνηστο μεγάλο λογοτέχνη μας Κώστα Ουράνη. Είναι δημοσιευμένα στο ετήσιο Εγκυκλοπαιδικό Ημερολόγιο του “Εθνικού Κήρυκα” της Νέας Υόρκης τον Ιανουάριο του 1933.
Πρώτο συμπέρασμα, το πόσο διαχρονικό είναι το έγκλημα που διαπράτουν οι ελληνικές κυβερνήσεις από εκείνα τα χρόνια πάνω στον τουρισμό. Πάνω σ΄αυτό το μεγάλο κεφάλαιο της ελληνικής οικονομίας.
Καμμιά κυβέρνηση από τότε αλλά και από πιό παλιά δεν έσκυψε με ενδιαφέρον πάνω σ΄αυτό το μεγάλο πλεονέκτημα που διαθέτει η πατρίδα μας. Κανείς πρωθυπουργός αλλά και υπεύθυνος υπουργός δεν ασχολήθηκε σοβαρά. Όλοι τους κοιτούσαν το συμφέρον τους και τις εξυπηρετήσεις των υμετέρων προς άγραν ψήφων. Με αποτέλεσμα σήμερα ο τουρισμός να μην προσφέρει τίποτα στην Ελλάδα.
Το μεγαλύτερο ίσως κεφάλαιο ανάπτυξης παραμένει στα αζήτητα.
Να ελπίσουμε πως κάποια μέρα κάποιος θα ξυπνήσει; Όμως τέτοια θαύματα στην Ελλάδα δεν συμβαίνουν. Δυστυχώς.

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Χριστούγεννα στο δάσος

Κάποτε τα ζώα συνεδρίαζαν και συζητούσαν το νόημα των Χριστουγέννων, αλλά και τις επιθυμίες που είχε το καθένα τις άγιες αυτές ημέρες:
Το λόγο παίρνει πρώτη η κυρ’ αλεπού φωνάζοντας την επιθυμία της. «Λογικό... μία ψητή γαλοπούλα, ποιος γιορτάζει σήμερα Χριστούγεννα χωρίς να έχει στο τραπέζι του ψητή γαλοπούλα;
Το ελαφάκι από την απέναντι γωνιά με τη ψιλή του φωνούλα εύχεται ένα έλατο.
«Χωρίς έλατο εγώ δε γιορτάζω ποτέ τα Χριστούγεννα».
Αλλά όχι με πολλά κεριά συμπληρώνει κλαψιάρικα η κουκουβάγια. Όχι πολλά φώτα και στολίδια, εμένα μ’ αρέσει η απλότητα, η σκοτεινιά, ένα έλατο στολισμένο με γούστο, πράσινο ζωντανό, δηλαδή φυσικό!

Τι λες μωρή; Φωνάζει το παγόνι. Και πως θα δείξω εγώ το καινούριο μου φόρεμα και τα χρώματά του; Όχι, όχι εγώ χωρίς καινούριο φόρεμα δε γιορτάζω Χριστούγεννα.
Μη ξεχνάς και τα κοσμήματα, στριγκλίζει η κίσσα. Εγώ Χριστούγεννα χωρίς να κλέψω κανένα δακτυλίδι, βραχιόλι ή καδένα δε γίνεται… Τα ωραιότερα Χριστούγεννα για μένα είναι, όταν έχω κοσμήματα.

Και τα μελομακάρονα που τ΄ αφήνεις; Φωνάζει η αρκούδα με τη χοντρή φωνή της.
„Οι λιχουδιές και τα γλυκίσματα είναι η μεγαλύτερη επιθυμία μου, χωρίς αυτά δε γιορτάζω Χριστούγεννα“. „ Κάνε, ότι κάνω εγώ“ λέει ο ασβός, „ύπνο και πάλι ύπνο!“
Τα Χριστούγεννα για μένα σημαίνουν ύπνο, υπάρχει κάτι καλύτερο από το να απολαύσεις τον ύπνο;
„Μη ξεχνάς πρώτα να πιεις“, συμπληρώνει το βόδι. „Πρώτα να πιεις όσο μπορείς και μετά να το ρίξεις στον ύπνο“. Ξαφνικά το βόδι μουγκρίζει δυνατά: „Ω, ω, ωχ!“ Ο γάιδαρος του έριξε στα πισινά μία γερή κλωτσιά. „Ε, ε! βόδι, δε σκέφτεσαι λίγο το νεογέννητο παιδί, αυτό το ανθρώπινο πλάσμα;..
Το βόδι έριξε το κεφάλι κάτω από ντροπή και λέει:
„Το παιδί… Α! Ναι καλά λες…“ το νεογέννητο παιδί „ „Αυτό είναι το κυρίως νόημα των Χριστουγέννων…“ Πλην όμως…απευθυνόμενο στο γάιδαρο τον ρωτάει, „το γνωρίζουν αυτό και οι άνθρωποι;“

Μετάφραση από τα γερμανικά: Σπύρος Γκάρος

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Η μικρή Βιργινία και o Άι - Βασίλης

Μία μικρή χριστουγεννιάτικη ιστορία




Ήταν το έτος 1897 όταν η οκτάχρονη Βιργινία από την Νέα Υόρκη έστειλε μία επιστολή στην εφημερίδα “Sun“, και ήθελε να μάθει, αν πραγματικά υπάρχει o Άι- Βασίλης.
“Είμαι οχτώ χρονών και οι φίλοι μου λένε ότι δεν υπάρχει ο Άι- Βασίλης, ενώ ο μπαμπάς μου ισχυρίζεται ότι αυτά που εσείς στην εφημερίδα σας γράφετε είναι όλα αλήθεια. Σας παρακαλώ, πείτε μου υπάρχει ο Άι-Βασίλης;”
“Βιργινία, οι μικροί σου φίλοι δεν έχουν δίκιο. Οι φίλοι σου αμφιβάλλουν, και βέβαια, σύμφωνα με την ηλικία τους έχουν δίκιο να αμφιβάλλουν. Αυτοί πιστεύουν μόνο σ' αυτά που βλέπουν. Πιστεύουν, ότι δεν μπορεί να υπάρχουν πράγματα που το μικρό τους μυαλό δεν είναι ικανό να τα συλλάβει. Σε όλους τους ανθρώπους, υπάρχει αυτή η αμφιβολία, δεν έχει σημασία αν είναι ενήλικοι ή μικρά παιδιά σαν εσένα και τους φίλους σου .
Μέσα στο άπειρο χάνεται κάποιος, όπως ένα μικρό έντομο. Ενός μυρμηγκιού το μυαλό δε φτάνει να συλλάβει και να αντιληφθεί ποια είναι η αλήθεια.
Βιργινία, βέβαια υπάρχει ο Άι -Βασίλης.
Αυτός υπάρχει, όπως υπάρχει στον κόσμο η αγάπη, η ευγνωμοσύνη και η πίστη. Κι εσύ γνωρίζεις, ότι όλα αυτά υπάρχουν και μας κάνουν τη ζωή ωραία και ευχάριστη. Φαντάζεσαι, πόσο σκοτεινός θα ήταν ο κόσμος αν δεν υπήρχε ο Άι Βασίλης; Θα ήταν τόσο σκοτεινός, όπως το ίδιο σκοτεινός θα ήταν αν δεν υπήρχε και καμία Βιργινία. Σκέφτηκες ποτέ, αν μεταξύ των ανθρώπων δεν υπήρχε εμπιστοσύνη, δεν υπήρχε η ποίηση δεν υπήρχε απολύτως τίποτε που να κάνει τη ζωή τους υποφερτή και ωραία, πως θα ήταν τότε ο κόσμος; Μόνο μία μικρή φωτεινή αχτίδα να τρεμοσβήνει, θα έμενε σαν υπόλοιπο από την όλη ομορφιά. Τότε και το φως το αιώνιο της παιδικής ηλικίας, αυτό που φωτίζει όλον τον κόσμο, θα έσβηνε για πάντα.
Υπάρχει ένας Άι -Βασίλης, αλλιώς δεν θα πίστευες κι εσύ στα παραμύθια.
Σίγουρα, θα μπορούσες να παρακαλέσεις τον μπαμπά σου, ανήμερα της πρωτοχρονιάς να στείλει κάποιους να ψάξουν να το βρουν και αν κανένας από αυτούς δεν τον έβρισκε τι θα σήμαινε αυτό;
Για κανέναν άνθρωπο δεν είναι απλό να συλλάβει, κάτι που δεν αποδεικνύεται. Πολλά ενδιαφέροντα πράγματα μένουν για τα παιδιά, αλλά και για τους ενήλικους αόρατα. Παραδείγματος χάριν οι Νεράιδες, αυτές που χορεύουν στα λιβάδια του φεγγαριού. Εν τούτοις αυτές υπάρχουν. Όλα τα θαύματα δεν τα σκεπτόμαστε, αλλά ούτε και τα βλέπουμε, ούτε ο εξυπνότερος άνθρωπος του κόσμου μπορεί να τ' αντιληφθεί.
Το ίδιο κι εσύ, δεν τα βλέπεις ποτέ όλα. Μπορείς να ανοίξεις το καλειδοσκόπιο και να αναζητήσεις ωραία έγχρωμα παιχνιδάκια. Θα βρεις ορισμένα θρύψαλα και τίποτε παραπάνω. Θα ρωτήσεις, “γιατί”; Επειδή υπάρχει ένα πέπλο το οποίο σκεπάζει τον πραγματικό κόσμο, ένα πέπλο το οποίο δε μπορεί η μεγαλύτερη βία του κόσμου να το διαλύσει.
Μόνο η πίστη, η ποίηση και η αγάπη μπορούν αυτό το πέπλο να το εξανεμίσουν. Τότε με μιας η ομορφιά, και η ζεστασιά της ζωής θα παρουσιαστούν μπροστά μας. Μπορείς να ρωτήσεις, αν αυτό “είναι αλήθεια...”
Εν τούτοις Βιργινία, τίποτε σ΄ ολόκληρο τον κόσμο δεν είναι πιο αληθινό, και τίποτε πιο ανεξίτηλο.
Ο Άι - Βασίλης ζει, και θα ζει μέσα στους αιώνες. Και μάλιστα σε δέκα και μετά από δέκα χιλιάδες χρόνια θα είναι εδώ, για τα παιδιά, όπως εσένα και για κάθε ανοιχτή καρδιά, να τους γεμίζει όλους με χαρά.
Χαρούμενα Χριστούγεννα Βιργινία!


Francis Church“
Μετάφραση/απόδοση:Σπύρος Γκάρος

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Γνωρίζετε την αξία της Ελλάδας;;;;;



Έχουμε, έχουμε και τι δεν έχουμε... δεν έχουμε... το μόνο που δεν έχουμε οι καλοί και ικανοί πολιτικοί , Έλληνες π ο λ ι τ ι κ ο ί . Από την απελευθέρωση και μετέπειτα, όλοι αυτοί που μας κυβερνούν, δηλαδή που εμείς με την ψήφο μας τους δίνουμε την εμπιστοσύνη να μας κυβερνήσουν !!! αντιπροσωπεύουν μόνο τα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων. Με δάνεια μας τύφλωναν με την ψευτοπολυτέλεια την οποία σήμερα θα πρέπει να τους την πληρώσουμε πίσω σφίγγοντας το ζωνάρι μέχρι και την τελευταία του τρύπα...Aυτοί οι άχρηστοι είναι που βούλιαξαν την πατρίδα μας με τα δάνεια.

Εμείς δεν βάλαμε δάνεια, κι όμως εμείς θα πρέπει να πληρώσουμε δάνεια... Κάποιος μεγάλος οικονομολόγος είχε αναφέρει τα εξής: Όταν μία χώρα αναγκάζεται να ξεπουλήσει την περιουσία της για να σταθεί οικονομικά απέναντι στις κοινωνικές της υποχρεώσεις, η χώρα αυτή έχει χρεοκωπήσει. Ένας άλλο ανάφερε: Δίνουμε δάνειο σε μία χώρα, όπως π.χ στην Ελλάδα για την ανάπτυξή της, το οποίο διανέμεται ως εξής: Ένα μεγάλο μέρος του δανείου επενδύεται στις τσέπες των διοικητικών υπαλλήλων (μίζες), ένα δεύτερο μέρος στην πολυτέλεια, που το μεγάλο μέρος του λαού δεν είχε κανένα όφελος, ένα τρίτο μέρος επενδύεται σε μοντέρνο εξοπλισμό του στρατού και της αστυνομίας, ώστε οι κυβερνώντες να μπορούν ν' αντιμετωπίσουν μία εξέγερση του λαού, και ένα τέταρτο μέρος, το μικρότερο, επενδύεται για την ανάπτυψη της χώρας, δηλαδή για τον λαό... Ποιός έλεγχε όλα αυτά τα χρόνια τις κυβερνήσεις μας που δανειζόντουσαν; Ποιος τολμούσε να το κάνει αυτό; Θα εξαφανιζόταν αφού προηγουμένως χαρακτηριζόταν προδότης της πατρίδας. Ή μεγάλη καταστροφή για την πατρίδα μας , ήταν και είναι ότι, εναλλάξ μας κυβερνούν δύο ή τρεις οικογενειοκρατείες, δυναστείες , Ποιος φταίει γι' αυτό;....

ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ;;;

Πάρτε βαθιά ανάσα και διαβάστε.

Για όσους δεν γνωρίζουν τι θα πει Έλληνας και Ελλάδα που "τάχα" πάει για φούντο....

1. Είμαστε μια χώρα που ελέγχει μια χερσαία και θαλάσσια έκταση όση είναι η Γερμανία και η Αυστρία μαζί (450.000 τετρ. χιλιόμετρα), αφού εκτεινόμαστε από την Αδριατική ως τις ακτές του Λιβάνου (περιλαμβανομένης της Κύπρου μας) και από το τριεθνές στον Έβρο ως ανοιχτά της Λιβύης. Θέλεις ΔΥO ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να πας από το πιο δυτικό (Κέρκυρα) στο πιο ανατολικό άκρο του Ελλαδικού χώρου (Λάρνακα).
Σαν να πετάς δηλαδή από τις Βρυξέλλες προς τη Μασσαλία.

2. Στον κόσμο ζουν συνολικά 17.000.000 Ελλαδίτες, Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριοι, Τενέδιοι κλπ.
3. Είμαστε 2οι στον κόσμο σε καταθέσεις στην Ελβετία.
4. Δεχόμαστε 16.000.000 τουρίστες τον χρόνο και διαθέτουμε μια σημαντική τουριστική βιομηχανία.
5. Έχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία που κατασκευάζουν κάθε είδος πλοίου .
6. Έχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων που κατασκευάζουν βαρέα φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϊ, βαγόνια τραίνων, επικαθήμενα, μπετονιέρες, βυτία κλπ.
7. Διαθέτουμε 2.400 υπερδεξαμενόπλοια και μεγάλα φορτηγά πλοία είμαστε έτσι 1οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία, ενώ άλλα 1.500 τεράστια τάνκερ και φορτηγά έχουν οι Κύπριοι πλοιοκτήτες -5οι στον κόσμο.
8. Είμαστε 2οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3οι στις ελιές, 3οι παγκοσμίως στον κρόκο, στα ακτινίδια, στα ροδάκινα.
9. Είμαστε 1οι στον κόσμο σε νικέλιο, 1οι σε λευκόλιθο, 1οι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, 1οι στον κόσμο σε περλίτη, (1.600.000 τόννοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόννοι), 1οι στην ΕΕ σε βωξίτη (2.174.000 τόννοι), 1οι και σε χρωμίτη, 1οι και σε ψευδάργυρο, 1οι και σε αλουμίνα.
10. Έχουμε την 2η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι), ενώ έχουμε και το 2ο καλύτερο Πολεμικό Ναυτικό στο ΝΑΤΟ, με την Τουρκία να είναι ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ!
11. Έχουμε νοτίως της Κρήτης 175 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως. Εντωμεταξύ ο χρυσός που υπάρχει στην Θράκη μας αξίζει 38 δις ευρώ. Έχουμε εκεί, στην Μακεδονία και την Θράκη , τα 3 μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της Ευρώπης. Η αξία του πετρελαίου και του αερίου μας είναι - κρατηθείτε - 10.000.000.000.000 (10 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΆΡΙΑ !) όπως αναφέρει το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το ΥΣΓΣ.
Αυτή τη χώρα πάνε να ξεπουλήσουν για 340 δις;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Δεκέμβρης '44. Το μεγάλο δώρο των Αγγλων

«Ο Λίβανος ήταν τα προξενειά, η Καζέρτα τα αρραβωνιάσματα και η Βάρκιζα τα παντρολογήματα με την αντεπανάσταση και κουμπάρους τους 'Αγγλους και τους Αμερικανούς» 'Αρης Βελουχιώτης.






Με την επιτυχημένη αυτή παρομοίωση, δυό μέρες πριν από το θάνατό του, ο 'Αρης Βελουχιώτης ζωγράφισε στους λιγοστούς συντρόφους που τον ακολουθούσαν στο κυνηγητό που είχαν εξαπολύσει εναντίον του ο στρατός, οι 'Αγγλοι και οι παρακρατικές συμμορίες της δεξιάς, την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η Ελλάδα μετά από τα λάθη της ηγεσίας του ΚΚΕ και την Συμφωνία της Βάρκιζας.
Κι' είναι η αλήθεια πως ακριβώς έτσι έγιναν τα πράγματα, με την διπλωματική οδό που χάραξαν οι 'Αγγλοι και φυσικά με την βοήθεια και συμπαράσταση της ελληνικής κυβέρνησης του Καΐρου και της ελληνικής αντίδρασης. Έτσι οδηγηθήκαμε στην σύγκρουση του Δεκέμβρη και κατ' επέκταση στον Εμφύλιο.
Πέρασαν εξήντα ένα χρόνια από κείνο τον Δεκέμβρη του '44 που έμεινε στην ιστορία της χώρας μας με το τραγικό όνομα «ματωμένος Δεκέμβρης». Ήταν ο Δεκέμβρης που μπροστά του ακόμη κι' αυτή η Ιστορία σταμάτησε και γονάτισε.
Πολλά έχουν γραφτεί από τότε και πολλές γνώμες έχουν διατυπωθεί. Γιά μιά ακόμη φορά οι ευθύνες έπεσαν στην Αριστερή παράταξη και στο ΚΚΕ. Αν έπρεπε να οδηγηθεί στην Δεκεμβριανή σύγκρουση, αν έπρεπε να την αποφύγει, αν κατάλαβε την παγίδα των 'Αγγλων, αν μπορούσε να την αποφύγει, ή αν η ίδια την προκάλεσε.
Ο ιστορικός Τάσος Βουρνάς στην πεντάτομη « Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας» γράφει. «...Το πολιτικό έδαφος της Ελλάδας, υπονομευμένο από τους 'Αγγλους, κλυδωνιζόταν επικίνδυνα και ολοένα τα πράγματα σπρώχνονταν προς την κατεύθυνση που είχαν καθορίσει με μαθηματική ακρίβεια οι 'Αγγλοι. Την εμφύλια σύγκρουση...».
Ο Τάσος Βουρνάς στο έργο του αυτό, διατυπώνει μιάν αλήθεια. Μιάν αλήθεια, που πλέον μετά από τόσα χρόνια έχει αποδειχτεί και ιστορικά. Κάτι που κανείς σήμερα δεν μπορεί να αρνηθεί. Οι 'Αγγλοι οργάνωσαν τον Δεκέμβρη και τον Εμφύλιο και μάλιστα με μαθηματική ακρίβεια, όπως πολύ σωστά αναφέρει.
Όμως και ο ηγέτης του τότε Αγροτικού Κόμματος, Κώστας Γαβριηλίδης, στο ανέκδοτο ημερολόγιό του γράφει. «...Υπάρχουν σήμερα αρκετοί που υποστηρίζουν πως η αντίσταση του Δεκέμβρη δεν έπρεπε να γίνει και πως η καθοδήγηση του εαμικού κινήματος έπεσε στην παγίδα που της έστησε η αντίδραση. Μιά τέτοια θέση είναι εσφαλμένη και επιπόλαια. Αν εξετάσουμε τα βαθύτερα αίτια της σύγκρουσης, θα δούμε πως αυτή ήταν αναπόφευκτη...»
Έχει δίκιο απόλυτα ο Κώστας Γαβριηλίδης. Η Αντίσταση ήταν αδύνατο να αποφύγει την σύγκρουση. Τα αίτιά της, όπως θα δούμε, ήσαν πολύ βαθύτερα. Και τα πάντα είχαν προετοιμαστεί με την γνωστή διπλωματική αγγλική μαεστρία.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και η γνώμη των 'Αγγλων προοδευτικών δεν ήταν διαφορετική. Γνώστες της αγγλικής πολιτικής την γνώριζαν πάρα πολύ καλά, όπως γνώριζαν και τις παγίδες της. Το εβδομαδιαίο αγγλικό περιοδικό «New Statement Nations» στις 27 Μαΐου του 1949 έγραφε «...Ολόκληρη η ελληνική πολιτική, αρχίζοντας από τα τέλη του 1944, ίσως και νωρίτερα ξεκινά από το αναμφισβήτητο γεγονός της αγγλικής και αμερικανικής επέμβασης...»
Η επέμβαση των 'Αγγλων στα εσωτερικά της Ελλάδας ξεκινά σαν αναμφισβήτητο γεγονός. Το γνωρίζουν όλοι. Μόνο η Αντίσταση δεν μπόρεσε να το καταλάβει; Κι΄όμως. Ένας διάλογος του Νίκου Ζαχαριάδη με τον Καπετάν-Τούρκο (Αχχιλέα Ζαχαρόπουλο ) που τον είχε επισκεφτεί στην εξορία του στο Σουργούτ αποκαλύπτει τον ρόλο της ηγεσίας του ΚΚΕ εκείνη την εποχή.

Ρωτάει ο καπετάν -Τούρκος

-Σύντροφε αρχηγέ. Με βασανίζει μια σκέψη.

-Λέγε ρε Τούρκο.

-Αφού ξέραμε τον συσχετισμό δυνάμεων γιατί πήραμε τα όπλα και δεν κάναμε πολιτικό αγώνα;

-Κρίμα που είσαι και μορφωμένος. Και ποιός σου είπε ότι πήγαμε να πάρουμε την ηγεσία; Εμείς δημιουργήσαμε μια ανωμαλία στην Ελλάδα για να μπορέσει ο σύντροφος Στάλιν να εδραιώσει το καθεστώς μας στις χώρες που του έδωσε ο Τσώρτσιλ πίσω από τις πλάτες του Ρούζβελτ.
Είναι ένα ιστορικά αποδεδειγμένο γεγονός ότι ο Δεκέμβρης και κατ΄ επέκταση ο Εμφύλιος είχαν δρομολογηθεί πολύ πιό πρίν από την έκρηξή τους.
Όταν το Νοέμβριο του '42 η ομάδα των σαμποτέρς του Έντυ Μάγερς έπεσε στα ελληνικά βουνά δεν είχαν την παραμικρή ιδέα τι ακριβώς ήταν η Ελληνική Αντίσταση. Πίστευαν πως κάποιες ανοργάνωτες μικροομάδες πατριωτών απλά ενοχλούσαν τον καταχτητή. Όταν όμως διαπίστωσαν ποιός ήτανε ο ΕΛΑΣ άρχισαν να καταστρώνουν τα σχέδιά τους. Κι' ενώ το έργο τους υποτίθεται τελείωσε με την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου οι 'Αγγλοι όχι μόνο δεν έφυγαν, όπως ήταν σχεδιασμένο αλλά παρέμειναν στα ελληνικά βουνά και άρχισαν να καταστρώνουν το καταχθόνιο σχέδιό τους. Δυστυχώς η ηγεσία της Αριστεράς δεν μπόρεσε να καταλάβει τα σχέδια των 'Αγγλων. Μόνο ο 'Αρης Βελουχιώτης μπόρεσε να προβλέψει τι θα μπορούσαν να κάμουν οι 'Αγγλοι και στις 22 Σεπτεμβρίου του '43 έγραφε στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ.
«Οι 'Αγγλοι θα επιβάλουν ένα φασιστικό καθεστώς με άλλο όνομα αν τους αφήσουμε να επικρατήσουν»
Δυστυχώς το ΚΚΕ δεν τον άκουσε κι' αφέθηκε να παίζει το παιγνίδι τους. Η αντίστροφη μέτρηση είχε πλέον αρχίσει.
Το πρώτο χτύπημα θα δοθεί διά στόματος του πρωθυπουργού της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου στο Συνέδριο του Λιβάνου. Ο Παπανδρέου θα κατηγορήσει την αντιπροσωπεία της Εθνικής Αντίστασης σαν δολοφόνους του ελληνικού λαού. Θα τους καταλογίσει μιά ανύπαρκτη τρομοκρατία στην ύπαιθρο όταν αυτή η ύπαιθρος με τις θυσίες του ΕΛΑΣ απολάμβανε την ελευθερία της και τα πρωτοποριακά για την εποχή εκείνη προνόμια της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και της Λαϊκής Δικαιοσύνης.
Και θα αφήσει τους αντιπροσώπους της Αντίστασης αιχμάλωτους στα χέρια των 'Αγγλων να φέρονται από πόλη σε πόλη με το στίγμα των δολοφόνων.
Ποιος ήταν όμως τότε ο Παπανδρέου;
Τον Απρίλη του '44 όταν ο Παπανδρέου βρισκόταν ακόμη στην Αθήνα με γράμμα του στον 'Αγγλο Πρεσβευτή στην ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου, Λήπερ ανέλυε ποιά θα έπρεπε να ήταν η αγγλική πολιτική γιά να εξοντωθεί το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ. Ο Λήπερ έκπληκτος διαβλέπει στην επιστολή αυτή τον πολιτικό που επιζητούσαν οι 'Αγγλοι γιά το παιγνίδι τους στην Ελλάδα. Τον καλεί λοιπόν στο Κάϊρο και παραμερίζοντας τους πάντες τον χρίζει πρωθυπουργό.
«Από τις 26 Απριλίου μέχρι τις 24 Μαΐου η πρωτότυπη νέα Ελληνική Κυβέρνηση απαρτιζόταν μόνο από έναν άνθρωπο. Τον Γεώργιο Παπανδρέου» γράφει στο βιβλίο του «Οι Προστάτες» ο Φοίβος Οικονομίδης. Κανείς από τους Έλληνες πολιτικούς που βρίσκονταν στο Κάϊρο δεν θα δεχτεί να συμμετάσχει στην κυβέρνησή του. Ο Παπανδρέου συγκεντρώνει όλα τα Υπουργεία στα χέρια του και με την αγγλική διπλωματία στο πλάι του θα ορκισθεί Πρωθυπουργός.
Κάτω από την καθοδήγηση του Λήπερ ο Παπανδρέου στο Συνέδριο του Λιβάνου θα παίξει το θέατρο της Εθνικής Ενότητας. Μαζί με τους 'Αγγλους θα αγωνιστεί να φέρει στην Ελλάδα μαζί με την απελευθέρωση της χώρας και τον θρόνο των Γκλύξμπουργκ. Έναν θρόνο που μετά από 21 χρόνια, κυριολεκτικά θα τον πετάξει από την θέση του εκλεγμένου Πρωθυπουργού.
Κάτω από αυτές τις πιέσεις οι αντιπρόσωποι της Εθνικής Αντίστασης θα αναγκαστούν να υπογράψουν το Συμβόλαιο του Λιβάνου. Ο γκρεμός κάτω από τα πόδια των αντιστασιακών έχει αρχίσει να ανοίγει.
Στις 26 Σεπτεμβρίου του '44 στην Καζέρτα της Ιταλίας υπογραφόταν η Συμφωνία με την οποία η Αντίσταση γνωρίζει την δεύτερη ήττα της μετά τον Λίβανο.
«...Πήραμε τις θέσεις μας γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι, εμείς ( Σαράφης, ο στρατηγός Μάντακας, ο συν/χης Παπασταματιάδης) ο ταγματάρχης Μπέης-Αντωνόπουλος του ΕΔΕΣ ο στρατηγός Σκόμπυ, ο επιτελάρχης του, τρεις 'Αγγλοι ταξίαρχοι και ο ταγματάρχης Μάθιους σαν διερμηνέας...» γράφει ο Στεφ. Σαράφης στο βιβλίο του «Ο ΕΛΑΣ»
Εκεί, στο μεγάλο τραπέζι, όπως το αναφέρει ο Σαράφης, οι εκπρόσωποι της Εθνικής Αντίστασης πούλησαν στους 'Αγγλους τα όνειρα και τις ελπίδες του ελληνικού λαού. Του λαού γιά τον οποίο τρία χρόνια πολέμησαν τον καταχτητή πάνω στα ελληνικά βουνά.
Το πρώτο άρθρο της Συμφωνίας ανέφερε.
«Όλαι αι ανταρτικαί ομάδες αι δρώσαι εν Ελλάδι τίθεντε υπό τας διαταγάς της Κυβερνήσεως Εθνικής Ενότητος...»
Δηλαδή ο Παπανδρέου θα αναλάμβανε την διοίκηση όλων των ανταρτών. Όμως το αμέσως επόμενο δεύτερο άρθρο της Συμφωνίας φανέρωνε την παγίδα των 'Αγγλων.
« Η Ελληνική Κυβέρνησις θέτει τας δυνάμεις ταύτας υπό τας διαταγάς του στρατηγού Σκόμπυ....»
Ο Σκόμπυ χάριζε τον ΕΛΑΣ στον Παπανδρέου και αυτός του τον προσέφερε σαν δώρο. Και όμως αυτή την Συμφωνία υπέγραψαν οι εκπρόσωποι της Εθνικής Αντίστασης. Δικαιολογημένα ο Γιουγκοσλάβος ιστορικός και αγωνιστής Πέρο Μοράτσα γράφει «...αλλά ήτανε αναπόφευκτο το λάθος της ελληνικής αριστερής ηγεσίας να οδηγήσει στη σύγκρουση. Γιατί το πιό μεγάλο, το μοιραίο λάθος το είχε ήδη κάνει στην Καζέρτα που έθεσε τις δυνάμεις της κάτω από τις διαταγές του βρετανού στρατηγού Σκόμπυ...»
Ο Γερμανός ιστορικός Χάϊντς Ρίχτερ γράφει γιά την Καζέρτα. «...Η συμφωνία αυτή που κατά το γράμμα του κειμένου της είχε σκοπό να προετοιμάσει την ειρηνική απελευθέρωση της χώρας, στην πραγματικότητα έβαζε τις βάσεις γιά μιά νέα κατοχή της...»
Από εκεί και πέρα ο Δεκέμβρης δεν ήταν πολύ μακριά. Τα γεγονότα που θα αποτελέσουν τις λεπτομέρειες γιά την σύγκρουση, θα εξελιχθούν στην απελευθερωμένη Αθήνα με μαθηματική ακρίβεια ακριβώς όπως είχαν σχεδιαστεί από τους 'Αγγλους.
Στις 27 Νοεμβρίου του '44, ο Γεωρ. Παπανδρέου υπογράφει το διάταγμα περί διαλύσεως των ανταρτικών μονάδων και ταυτόχρονα υποβάλει και την παραίτησή του υποδεικνύοντας σαν λύση την κυβέρνηση Σοφούλη. Αμέσως ο Τσόρτσιλ αποστέλλει στον Παπανδρέου ένα τηλεγράφημα το περιεχόμενο του οποίου χαρακτηρίζεται σαν κυνικό και αυταρχικό αλλά και πολύ απειλητικό.
«....Γιά να εγκαταστήσουμε την κυβέρνησή σας στην Αθήνα, αναλάβαμε τεράστιους κόπους, φασαρίες και έξοδα. Η συμφωνία μου με τον Στάλιν έχει τηρηθεί πιστά από τους Σοβιετικούς. Ελπίζω ότι θα εξαρθείτε στο ύψος των περιστάσεων, προτού αποχαιρετιστούμε οριστικά και προτού η χώρα σας γλιστρήσει στην ερήμωση γιά μιά ακόμη δεκαετία.»
Ούτε λίγο ούτε πολύ ο αφέντης τραβάει εξοργισμένος το αυτί του υποτακτικού του βλέποντας ότι μπορεί να γκρεμιστούν όλα τα σχέδιά του.
Ο Παπανδρέου δεν έχει την τόλμη να σηκώσει το ανάστημά του μπροστά στον Τσόρτσιλ. Αντίθετα με όσα γράφει στο βιβλίο του « Η απελευθέρωσης της Ελλάδος φαίνεται να ήθελε την σύγκρουση. 'Αλλωστε είχε εργαστεί σκληρά γι' αυτήν. Γράφει.λοιπόν «...Ευρίσκουν ότι εχάσαμεν καιρόν διά την σύγκρουσιν και ότι εκάμαμεν μεγάλας υποχωρήσεις. Θα πρέπει πρώτον να υπενθυμίσωμεν την χρονικήν διάρκεια της Κυβερνήσεως μέχρι της ρήξεως. Ήλθαμεν την 18η Οκτωβρίου. Ορκίσθημεν την 23η Οκτωβρίου. Η ρήξις επήλθε ουσιαστικώς την 27η Νοεμβρίου και η στάσης την 3η Δεκεμβρίου. Επομένως από την ορκωμοσία της Κυβερνήσεως μέχρι της ρήξεως παρήλθον μόνον 35 ημέρες....»
Ο Γιάννης Σχοινάς σε άρθρο του στο περιοδικό « Εθνική Αντίσταση » γράφει.
«...Οι Βρεττανοί είναι εντελώς ξεκάθαροι. Ο Γεώργιος Παπανδρέου αποτελούσε τον παράγοντα «κλειδί» στο σχέδιό τους να βγάλουν την Ελλάδα από τα χέρια του ΕΑΜ και να την παραδώσουν στους Έλληνες μοναρχοφασίστες...»
Κι' αυτή είναι η αλήθεια ιστορικά αποδειγμένη. Ο Παπανδρέου υπήρξε το «κλειδί » στο παιγνίδι των 'Αγγλων. Η Ελλάδα ήταν το μήλο της έριδος, κατά την έκφραση του Γουντχάουζ, το οποίο δεν μπορούσε κανείς να αφαιρέσει ατιμωρητί από τα αγγλικά χέρια.
Γιά τις 3 του Δεκέμβρη έχει οργανωθεί το μεγάλο συλλαλητήριο προκειμένου ο λαός της Αθήνας αλλά και όλης της Ελλάδας να διαμαρτυρηθεί γιά την πολιτική των 'Αγγλων. Η κυβέρνηση με εντολή του Σκόμπυ ζητάει την ματαίωσή του. Όμως με την παντελή έλλειψη επικοινωνιών εκείνη την εποχή ήταν αδύνατο να ειδοποιηθούν όλες οι συνοικίες της Αθήνας οι οποίες ήσα πανέτοιμες γιά την μεγάλη αυτή ειρηνική εκδήλωση. Την Κυριακή το πρωί η πλατεία Συντάγματος αλλά και όλοι οι γύρω δρόμοι έχουν μεταβληθεί σε μιά ανθρωποθάλασσα. Και εκεί είναι που σε κάποια στιγμή η πρώτη σφαίρα πέφτει και ο πρώτος νεκρός ξαπλώνεται στο έδαφος.
Ξένοι δημοσιογράφοι που βρισκόντουσαν στο ξενοδοχείο Μεγάλης Βρεταννίας αλλά και στους δρόμους έχουν υποστηρίξει κατά καιρούς πως είδαν πάνω στην σκεπή των Παλαιών Ανακτόρων στρατιώτες με τα όπλα προτεταμένα. Αλλά και στό οίκημα της Γενικής Ασφάλεια που εκείνη την εποχή βρισκόταν στη γωνία Πανεπιστημίου και Αμαλίας οι ίδιοι δημοσιογράφοι είπαν ότι είδα αστυνομικούς να πυροβολούν το άοπλο πλήθος. Οι νεκροί της πρώτης μέρας ανήλθαν στους εικοσιοχτώ. Ποιος όμως έδωσε εντολή να χτυπήσουν;
«Εγώ έδωσα την εντολή να ανοίξουν πυρ...» θα ομολογήσει χρόνια αργότερα σε αθηναϊκή εφημερίδα, ο τότε διευθυντής της αστυνομίας 'Αγγελος Έβερτ. Κανείς δεν θα τον πιστέψει. Κείνη την εποχή διαταγές έδινε μόνο ο μεγάλος αφέντης. Ο αιματοβαμμένος στρατηγός Σκόμπυ. Κι' αυτός ήταν που διέταξε να ανοίξουν πυρ εναντίον των αόπλων διαδηλωτών.
Την άλλη μέρα, 4η του Δεκέμβρη οι συμμορίες της δεξιάς οχυρωμένοι σε ξενοδοχείο της οδού Σταδίου θα ανοίξουν πυρ κατά του λαού της Αθήνας που κηδεύει τα θύματα της προηγούμενης ημέρας. Ο Δεκέμβρης πλέον έχει αρχίσει. Ακριβώς έτσι όπως οι 'Αγγλοι τον είχαν οργανώσει. Με την ευθύνη να επικάθεται στο κεφάλι της Αριστερής παράταξης. Μιά Αριστερής παράταξης που πλέον δεν θα μπορέσει να κάμει τίποτε άλλο παρά να ακολουθήσει το παιγνίδι των 'Αγγλων και να μετράει τους νεκρούς της.
Σε διάγγελμά της η Κεντρικής Επιτροπή του ΕΛΑΣ το οποίο υπογράφουν οι Σιάντος Ιωαννίδης, στις 30 του Δεκέμβρη του 1944 μεταξύ άλλων έγραφε. «...ο καινούργιος χρόνος βρίσκει την Αθήνα και τον Πειραιά βουτηγμένες στο αίμα και τη φωτιά. Ο ελληνικός λαός, ο μαρτυρικός και αδάμαστος, δεν πρόλαβε να χαρεί τη λευτεριά που κατέχτησε μα το αίμα του...»
Την ίδια μέρα ο στρατηγός Σκόμπυ σε ανακοινωθέν του Χριστουγέννων του έλεγε
«...ο στόλος μας έρριψε σήμερον 2.400 βολάς...»
Η Βάρκιζα ήταν πλέον πάρα πολύ κοντά. Κι' εκεί θα παιζόταν η προτελευταία πράξη της αρχαίας τραγωδίας. Με την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας άρχιζε και ο Εμφύλιος. Εκεί θα δινόταν το οριστικό τέλος. Η τελευταία πράξη της αρχαίας τραγωδίας. Και θ' απομείνει ο μαρτυρικός και αδάμαστος ελληνικός λαός να πληρώνει μέχρι σήμερα το δώρο των 'Αγγλων.