Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Τελευταία ευκαιρία να σωθεί η Ελλάδα.




Λίγες μόνο ώρες απομένουν από την τρίτη και τελευταία ψηφοφορία για την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας. Όλα δείχνουν ότι και αυτή η ψηφοφορία δεν θα φέρει το αποτέλεσμα που κάποιοι περιμένουν προκειμένου να αποφευχθούν τα χειρότερα, τα οποία είναι και το αναμενόμενο ότι θα έλθουν. 
Είναι πολλοί αυτοί που κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να μην εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας και να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές. Εκλογές από τις οποίες όλοι τους θα είναι οι ζημιωμένοι αλλά πιο πολύ θα ζημιωθεί ανεπανόρθωτα η πατρίδα μας.
Σταύρος Δήμας. Υπψήφιος πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Όλες οι προσπάθειες του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά προκειμένου να επιτευχθεί ο μαγικός αριθμός των 180 βουλευτών που θα ψηφίσουν τον Σταύρο Δήμα, παραμένουν άκαρπες. Οι δώδεκα ψήφοι που ακόμη χρειάζονται για τον μαγικό αριθμό δεν φαίνονται από πουθενά.
Ο πρόεδρος και κάποια από τα μέλη της Χρυσής Αυγής.
Οι ψήφοι της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής έχουν περιφρονηθεί και αποκλειστεί από όλα τα κόμματα αλλά και από αυτόν τον ίδιον τον υποψήφιο πρόεδρο Σταύρο Δήμα. Και πολύ καλά κάνουν όλοι τους. Προτιμότερη η περιπέτεια της πατρίδας από την εξάρτησή της σε μια εγκληματική οργάνωση. 
Όλα τα κόμματα, είναι γεγονός, πως για ίδιους λόγους οδηγούν συστηματικά την Ελλάδα σε εκλογές.
Σαμαράς, Βενιζέλος. Τι θα κάμουν;
Ακόμη και αυτή η ΝΔ μάλλον φαίνεται να επέλεξε αυτή την οδό αφού οποιαδήποτε άλλη θα είχε σας αποτέλεσμα ένα οδυνηρό πολιτικό τέλος για τον Σαμαρά και τους συν αυτώ. 
Έτσι οι εκλογές είναι προ των πυλών. Όλα τα κόμματα έχουν αποδυθεί σ΄έναν προεκλογικό αγώνα. Συντάσσουν ψηφοδέλτια, ενημερώνουν την επαρχία, στρατεύουν τους ειδικούς και τους απαραίτητους. Οι διαβουλεύσεις σε καθημερινή βάση. Έχει ήδη αρχίσει το μοίρασμα των υπουργείων και των κρατικών θέσεων και όλοι πιστεύουν πως μετά τις εκλογές θα αναπαυθούν στις καρέκλες τους και θα αρχίσουν να χτίζουν την καινούργια Ελλάδα. Αλήθεια, πως θα την φτιάξουν; Θα του αφήσει η Γερμανία της Μέρκελ και του Σόϊμπλερ; Θα τους το επιτρέψει το ΔΝΤ;
Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να σκεφτεί αν το το κόμμα που θα είναι ο νικητής των εκλογών θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση. Αν θα έχει μια εκλογική αυτοδυναμία.
Να γίνει πρωθυπουργός και ας καεί η Ελλάδα.
Κι΄επειδή όλες οι προβλέψεις λογικά δείχνουν νικητή τον ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να πούμε ότι τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων δεν του επιτρέπουν να υπολογίζει σε μια αυτοδύναμη κυβέρνηση. Μοιραία θα αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις. Ποιος όμως θα εμπιστευθεί τον Τσίπρα; 
Σημαντικά γεγονότα που θα σημαδέψουν αυτές τις εκλογές είναι η εκτός απροόπτου απουσία της Δημοκρατικής Αριστεράς από τη Βουλή αφού το εκλογικό της ποσοστό της μόλις και μετά βίας αγγίζει το 1%.
Παύλος Χαϊκάλης. Από κωμικός του θεάτρου έγινε κωμικός της πολιτικής.
Παρόμοιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες το κόμμα των οποίων μετά το σόου "Χαϊκάλη" αντιμετωπίζει σημαντική πτώση του εκλογικού του ποσοστού. Αντίθετα είναι βέβαιη η παρουσία του Ποταμιού στη Βουλή και τα ποσοστά θα είναι θεαματικά για ένα καινούργιο κόμμα.
Σταύρος Θεοδωράκης. Ένα Ποτάμι στην Βουλή.

Όμως ο Θεοδωράκης, τουλάχιστον μέχρις στιγμής, δεν μιλάει για συμμαχίες χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα τις αποφύγει.

Το ΚΚΕ παραμένει πιστό στην  δική του κλασσική θέση της απομόνωσης. Απομένει το νέο κόμμα την ίδρυση του οποίου διαφημίζει ο Γιώργος Παπανδρέου. Όμως αυτός, σαν πολιτικός, πάντα ήταν ένα φαιδρό πρόσωπο. Δεν απομένει λοιπόν παρά να υψώσουμε τα χέρια στον ουρανό σε μια προσευχή. Θεέ μου λυπήσου την πατρίδα μας, την Ελλάδα μας. 

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

Ενοικιάζονται χειροκροτητές, σημαιοφόροι και...φωνακλάδες


Το αποτέλεσμα της προχθεσινής ψηφοφορίας για εκλογή προέδρου, αλλά και οι προοπτικές που υπάρχουν σχετικά με τις άλλες δύο που θα ακολουθήσουν αφήνουν πλέον ελεύθερο το πεδίο για τις βουλευτικές εκλογές, που ακόμη και η ημερομηνία τους έχει προκαθοριστεί. Την 25η Ιανουαρίου, λένε όλοι και όλα, η Ελλάδα ψηφίζει.
Το προεκλογικό κλίμα έχει ήδη αρχίσει με τον πρωταγωνιστή ΣΥΡΙΖΑ να ετοιμάζει τα ψηφοδέλτια. Και φυσικά για μια ακόμη φορά θα ξαναζήσουμε όλα αυτά τα όμορφα και ωραία που συμβαίνουν σε κάθε προεκλογική περίοδο στην Ελλάδα.
Παρακολουθώντας λοιπόν προσεχτικά τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις έμαθα πολλά.
Ο σεβασμός προς την Βουλή των Ελλήνων κατά την ώρα της ορκωμοσίας.
Για παράδειγμα τις μπίζνες που μπορεί να γεννήσει μια περίοδος εκλογών. Και μιλάμε για μπίζνες από ένα μεροκάματο μέχρι πάρα πολλά λεφτά Θέλετε ένα παράγειγμα; Απολαύστε το.
Στην Ελλάδα, όπως σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν πάρα πολλές επιχειρήσεις κοινωνικών εξυπηρετήσεων. Είναι οι επιχειρήσεις αυτές που προσφέρουν ενοικιάσεις καταστημάτων, ενοικιάσεις οικιών, αυτοκινήτων, σκαφών αναψυχής, αεροπλάνων, αίθουσες για εκδηλώσεις και πολλά άλλα παρόμοια, για να μην πολυλογούμε. Τελευταία όμως, το ελληνικό δαιμόνιο ανακάλυψε και επέβαλε στην αγορά μια ακόμη επιχείρηση κοινωνικών εξυπηρετήσεων. Μάλλον το πιο σωστό θα είναι να λέμε...επιχειχήρηση πολιτικών εξυπηρετήσεων.
Αυτούς πληρώνει ο ελληνικός λαός.
Πρόκειται γι΄αυτούς τους αεριτζήδες, που σαν σκοπό τους έχουν να κατεβάζουν ιδέες και οι οποίοι αεριτζήδες, προσκολλημένοι στα όργανα του πολιτικού σχεδιασμού των κομμάτων αναλαμβάνουν έναντι σχετικά υψηλής αμοιβής να στήσουν το σκηνικό στις προεκλογικές συγκεντρώσεις με τους απαραίτητους χειροκροτητές, σημαιοφόρους και φωνακλάδες. Τους απαραίτητους κομπάρσους, δηλαδή, αυτούς που έναντι μια κάποιας αμοιβής διαμορφώνουν το τοπίο της συγκέντρωσης. Όλοι αυτοί είναι συνήθως νεαροί αλλά και ηλικιωμένοι, άνεργοι, άνδρες και γυναίκες, που χωρίς καμιά πολιτική ιδεολογία και με σκοπό την εξασφάλιση ενός μεροκάματου, συνήθως πάρα πολύ καλού, αναλαμβάνουν να παίξουν τον ρόλο, που κατά προτίμηση κατέχουν πάρα πολύ καλά.
Είναι ευνόητο ότι οι επιχειρήσεις αυτές δεν διαθέτουν γραφεία με ταμπέλες, φωτεινές επιγραφές, Ούτε βέβαια διαφημίζονται στα Μέσα Ενημέρωσης Τα γνωστά ΜΜΕ. Προς Θεού. Μπορεί να πρόκειται για παράνομες ενέργειες, μάλλον κομπίνες θάλεγα καλύτερα, αλλά πάνω από όλα λίγος σεβασμός στους νόμους δεν βλάπτει. Τα πάντα γίνονται με δικτυώσεις, καταμερισμό υπηρεσιών και οργανώνονται από τα κινητά τηλέφωνα Έτσι μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα όλοι τους είναι έτοιμοι για να στήσουν το σκηνικό που επιθυμεί και πληρώνει το κόμμα ή ο κάθε πολιτικός. Χειροκροτητές, σημαιοφόροι και φωνακλάδες πολύ πριν από την συγκέντρωση είναι έτοιμοι, δασκαλεμένοι, διαβασμένοι και ξεκινούν για το μεροκάματο. Μεροκάματο καλό, εύκολο και προ πάντων διασκεδαστικό.
Για ένα μεροκάματο.
Από νωρίς λοιπόν όλοι αυτοί καταλαμβάνουν τα πλέον επίκαιρα σημεία στο χώρο που θα μιλήσει ο αρχηγός ή και ο οποιοσδήποτε πολιτικός του οποίου αντέχει η τσέπη να πληρώσει όλους αυτούς. Στις πρώτες γραμμές τοποθετούνται οι φωνακλάδες. Είναι αυτοί, που ώρες πριν να φτάσει ο πολιτικός, ξεσηκώνουν τον κόσμο με τις φωνές τους και τα συνθήματα τους. Τα συνθήματα βέβαια ετοιμάζονται από τα όργανα του πολιτικού σχεδιασμού του κόμματος. Οι φωνακλάδες, αλλά και όλοι οι άλλοι, τα μαθαίνουν και με κάποιους, ανάμεσά τους οι οποίοι τους καθοδηγούν, ξεσηκώνουν τον κόσμο με τις ασταμάτητες φωνές τους. Ακόμη και όταν ο αρχηγός ή ο πολιτικός μιλάει αυτοί δεν σταματάνε να φωνάζουν σε σημείο που πολλές φορές κάποιος δεν μπορεί να ακούσει τι λέει ο ομιλητής. Και αυτό είναι κάτι που χρειάζεται και μετράει. Διότι όσο πιο λίγα ακούς τόσο πιο πολύ πιστεύεις τον αρχηγό ή τον οποιονδήποτε από αυτούς που έχουν αναλάβει να σώσουν την Ελλάδα.
Αύριο σε άλλο κόμμα.
Πίσω από τους φωνακλάδες αναπτύσσονται οι σημαιοφόροι. Συνήθως αυτοί σχηματίζουν ένα μεγάλο τετράγωνο για να δείχνουν πολλοί. Ανεμίζουν τις σημαίες ασταμάτητα αλλά και συγχρόνως φωνάζουν και αυτοί ακατάπαυστα. τα διάφορα συνθήματα. Συνήθως οι σημαίες είναι του κόμματος. Έτσι δείχνουν πόσο πολύ ο λαός θέλει το κόμμα αφού δεν αποχωρίζεται τη σημαία του. Ενίοτε κάποιο κόμμα στην προσπάθειά του να συγκινήσει τον λαό χρησιμοποιεί μόνο ελληνικές σημαίες και πάρα πολύ λίγες σημαίες του κόμματος. Είναι αυτοί που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τον πατριωτισμό του λαού. Και οι δύο σημαίες έχει αποδειχτεί ότι συγκινούν πάρα πολύ αφού στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές πάνω από εξακόσιες χιλιάδες ψηφοφόροι δεν έδωσαν την ψήφο τους στα δυο μεγάλα κόμματα και στις σημαίες τους.
Οι σημαιοφόροι δεν πρέπει με κανένα τρόπο να σταματούν να ανεμίζουν τις σημαίες ακόμη και αν πλάι τους είναι κόσμος που μπορεί να κινδυνεύει από αυτό το ανέμισμα. Κι΄ακόμη θα πρέπει να τις ανεμίζουν πιο ζωηρά σε κάθε κορώνα που εκστομεί ο αρχηγός ή ο πολιτικός. Σε όλες τις συγκεντρώσεις οι σημαίες είναι αμέτρητες σε σημείο που κάθε λογικός σκέφτεται πόσα λεφτά σπαταλώνται προεκλογικά από ένα κράτος που υποφέρει οικονομικά. Πιθανόν να μην γνωρίζουν ότι αυτοί οι ίδιοι, ο λαός, πληρώνει όλα τα προεκλογικά έξοδα.
Οι χειροκροτοτητές είναι αυτοί που έχουν επιφορτιστεί με τον πλέον σπουδαίο ρόλο της όλης παράστασης. Είναι αυτοί που με το χειροκρότημα τους θα ξεσηκώσουν και τους άλλους να χειροκροτούν τον αρχηγό ή τον πολιτικό έστω και αν δεν καταλαβαίνουν τι λέει. Αυτοί διαμοιράζονται στα πλέον στρατηγικά και επίκαιρα σημεία της συγκέντρωσης. Κυρίως καταλαμβάνουν τις θέσεις εκεί που θα κινηθούν τα τηλεοπτικά συνεργεία και φροντίζουν όταν δουλεύει η κάμερα να είναι μπροστά στο φακό. Έτσι το βράδυ ο τηλεθεατής θα δει ότι ο λαός χειροκρότησε ασταμάτητα τον αρχηγό ή τον πολιτικό και το αφεντικό θα δει ότι έκαμαν καλά τη δουλειά του και τους αξίζει το μεροκάματο. Βέβαια και οι χειροκροτητές συμμετέχουν στις φωνές και στα συνθήματα και για ώρες και αυτοί ξελαρυγγιάζονται για ένα μεροκάματο.
Και ο αρχηγός θαυμάζει το πλήθος που τον χειροκροτεί.
Δεν έχει σημασία αν όλοι αυτοί ήταν απόψε στην συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ. Αύριο οι ίδιοι θα είναι στη συγκέντρωση της Νέας Δημοκρατίας. Μεθαύριο στον ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια στο ΚΚΕ και όπου αλλού τους καλέσουν. Μεροκάματο είναι αυτό Και το μεροκάματο δεν έχει κομματική τοποθέτηση, δεν έχει πολιτική ιδεολογία.
Στα μικρότερα κόμματα η κατάσταση είναι διαφορετική. Εδώ δεν υπάρχει πολύ χρήμα. Έτσι τόσο οι σημαιοφόροι αλλά και οι χειροκροτητές και φωνακλάδες μετριούνται στα δάχτυλα. Καμιά φορά μπορεί να είναι και καθαροί ιδεολόγοι που προσφέρονται να βοηθήσουν το κόμμα και κρατούν μια σημαία. Όμως εδώ το ανέμισμα της σημαίας, το χειροκρότημα και οι φωνές είναι πολύ αδύνατα. Δεν υπάρχει μεροκάματο βλέπετε. Ούτε ελπίδα να γίνει το κόμμα κυβέρνηση και να πάρουν κάποια θέση. Γιατί να φωνάξουν λοιπόν; Αυτή είναι η μοίρα των μικρών κομμάτων. Ας προσπαθήσουν κι΄αυτά να γίνουν μεγάλα.








Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2014

Εκλογή και Εκλογές


Ήταν, κατά κάποιο τρόπο, αναμενόμενη η προκήρυξη της πρόωρης εκλογής του προέδρου της Δημοκρατίας. Όχι τόσο διότι η πίεση του ΣΥΡΙΖΑ είχε πάρει διαστάσεις απειλητικές για την ομαλή διακυβέρνηση της χώρας όσο διότι η Κυβέρνηση αλλά και
Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.
ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς διέκριναν ότι κάτω από τις πιέσεις της Τρόϊκας δεν θα μπορούσαν να κάμουν απολύτως τίποτα περισσότερο από την παραίτησή τους οπότε ένα ακόμη μεγάλο πολιτικό κέρδος θα το έπαιρνε ο Τσίπρας και το κόμμα του. Έτσι επιλέχθηκε η λύση της "μεθοδευμένης μεταφοράς της καυτής πατάτας" στον Αλέξη Τσίπρα. 

Σταύρος Δήμας.Υποψήφιος πρόεδρος ελληνικής Δημοκρατίας.
Η εκλογή του Σταύρου Δήμα, ενός γνήσιου τέκνου της ΝΔ, ως υποψηφίου προέδρου έγινε με την απαραίτητη σπουδή από τους κυβερνώντες ώστε να μην επιτευχθεί η συγκέντρωση των 180 ψήφων. Και αυτό επιβεβαιώνεται με την δήλωση Σαμαρά ότι θα είναι υποψήφιος και στην τρίτη ψηφοφορία.  Δηλαδή ο πρωθυπουργός ενώ έχει το παιγνίδι στα χέρια του δεν θέλει να αφήσει κανένα περιθώριο νίκης γι΄ αυτόν και την κυβέρνησή του. Όλα δείχνουν ότι έγιναν για να μην επιτευχθεί η συγκέντρωση των 180 ψήφων, να μην εκλεγεί πρόεδρος και να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές. Φυσικά αυτές θα γίνουν τον Φεβρουάριο, σύμφωνα με τον χρόνο που προβλέπει το Σύνταγμα.  
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας.

Βέβαια όλα δείχνουν - και όλοι θέλουν - οι εκλογές αυτές να αναδείξουν νικητή τον ΣΥΡΙΖΑ και αυτό θα γίνει. Αποκλείεται όμως να κερδίσει την πλειοψηφία των 150 + και να σχηματίσει κυβέρνηση μόνος του. Οπότε αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις. Με ποιόν όμως και με ποιους;  Βασικά θα πρέπει να αποκλειστούν ΚΚΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Χρυσή Αυγή. Απομένουν ΑΝΕΛ και ΔΗΜΑΡ. Όμως είναι αμφίβολο αν αυτές οι εκλογές δώσουν έναν κάποιο ισχυρό αριθμό βουλευτών στα δύο αυτά κόμματα. Αν μάλιστα υπολογιστεί ότι στις εκλογές αυτές θα συμμετάσχει το ΠΟΤΑΜΙ το οποίο θα αντλήσει βουλευτές από αυτά τα κόμματα, τότε μια συνεργασία για τον σχηματισμό κυβέρνησης είναι αδύνατη. Έτσι η χώρα θα βρεθεί σε μια ακυβερνησία τουλάχιστον τους πρώτους τέσσερους μήνες του 2015 με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Οπωσδήποτε το ΝΔΤ θα μας πιέζει, χρήμα δεν θα υπάρχει, οι αγορές θα ζητάνε να πληρωθούν τα ομόλογα, οι δανειστές θα ζητάνε τα λεφτά τους, ο λαός θα υποφέρει και οι πολιτικοί μας θα ψάχνουν να σχηματίσουν κυβέρνηση. 
Η μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας οδηγεί στην καταστροφή, δήλωσε ο Υπουργός Μεταφορών Μιχάλης Χρυσοχοϊδης μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Σκάϊ. Μάλλον έχει κάποιο δίκιο.
Γιώργος Παπανδρέου, ο γνωστός Λεφτά υπάρχουν.
Μέσα σ΄αυτές τις τόσο δύσκολες ώρες για τη χώρα φρόντισε να κάμει την πολιτική του επανεμφάνιση ο Γιώργος Παπανδρέου ζητώντας να παίξει κάποιο ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις χωρίς ίχνος ντροπής για την ευθύνη που φέρει για την κατάντια της χώρας. Χωρίς ντροπή παρουσιάζεται στον ελληνικό λαό αυτός που τόσο αισχρά τον εξαπάτησε μ΄εκείνο το ανεύθυνο λεφτά υπάρχουν. Όμως το σχέδιό του είναι ακόμη πιο ευτελές. Ποντάρει στις πρόωρες βουλευτικές εκλογές στις αρχές Φεβρουαρίου όπου η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι σίγουρη.
Ευαγ. Βενιζέλος. 
Και φυσικά μετά από αυτό θα ακολουθήσει η πολιτική καρατόμηση του Ευάγγελου Βενιζέλου. Περιμένει να ωφεληθεί λοιπόν από αυτές τις εξελίξεις και να αρπάξει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. 

Ό,τι κι΄αν γίνει, όποιος πρόεδρος κι΄αν ψηφιστεί, όποιο κόμμα και αν κερδίσει, όποια κυβέρνηση και αν σχηματιστεί το μεγάλο θύμα θα είναι ένα. Ο δύστυχος ελληνικός λαός. 

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

Σαββατόβραδο στην Αθήνα.



Πάνε πάνω από σαρανταπέντε χρόνια που βρίσκομαι μόνιμα στην ξενιτιά. Άφησα την πατρίδα μου τότε, που μετά από έναν πόλεμο, μια Κατοχή και έναν Εμφύλιο, δεν μπορούσε να θρέψει τα παιδιά της. Άφησα μια πατρίδα πανέμορφη, ήρεμη, ειρηνική. Ήταν τότε που κοιμόμαστε στις αυλές μας και στις ταράτσες μας χωρίς να φοβόμαστε μήπως κάποιος έρθει τη νύχτα και σταματήσει τη ζωή μας. Ήταν τότε που αφήναμε ανοικτά τα σπίτια μας και κανείς δεν έμπαινε μέσα. Ήταν τότε που δεν φοβόμαστε να ζούμε. 
Υπήρχαν κι΄εκείνη την εποχή οι διαδηλώσεις και οι εργατικές απεργίες. Υπήρχαν και τότε οι διάφορες κινητοποιήσεις. Γέμιζαν οι δρόμοι από ανθρώπους που φώναζαν για κάποιο δίκιο που τους στερούσαν. Υπήρχαν και τα πανώ που έγραφαν για ψωμί για γράμματα, για δικαιώματα. Όμως οι δρόμοι τότε δεν βάφονταν με αίμα.
Ήταν τότε που οι άνθρωποι πίστευαν ότι διαδήλωση σημαίνει να φωνάξω για το δίκιο μου κι΄όχι να λεηλατήσω καταστήματα. Πιστεύαμε τότε ότι έπρεπε να κάνουμε τους συνανθρώπους μας να μας καταλάβουν και όχι να τους κάψουμε ζωντανούς. Ήταν τότε που πιστεύαμε ότι διαδήλωση δεν θα πει να σπάμε τα πεζοδρόμια για να πετάξουμε στους αστυνομικούς τα κομμάτια, που αν το σκεφτεί κανείς στοιχίζουν δέκα ευρώ το ένα. Ήταν τότε που οι βόμβες μολότοφ δεν είχαν ακόμη εφευρεθεί.
Ήταν τότε, που παιδιά των δεκαπέντε χρόνων εμείς, γνωρίζαμε ότι δεν είχαμε θέση σ΄αυτές τις κινητοποιήσεις. Άλλωστε οι γονείς τότε είχαν κάποιες σχέσεις με τα παιδιά τους.
Ήταν τότε που την κουκούλα την χρησιμοποιούσαμε για το κρύο και όχι να κρύβουμε το πρόσωπά μας για να παρανομούμε. 
Σαββατόβραδο στην Αθήνα προχτές. Δεκεμβρίου 7. Στην Αθήνα του σήμερα. Μέσα από τα τρία τηλεοπτικά κανάλια που μου προσφέρει η συνδρομή μου παρακολουθούσα τα όσα συνέβαιναν εκεί για τα έξη χρόνια από το θάνατο του νεαρού Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Η αναρχία σε όλο της το μεγαλείο. Ένα έξαλλο πλήθος κουκουλοφόρων που είχαν μετατρέψει την εκδήλωση διαμαρτυρίας σε επιθέσεις καταστροφών, εμπρησμών και λεηλασίας. Οι βόμβες μολότοφ σε πρωταγωνιστικό ρόλο έδειχναν την εξέλιξη την οποία παρουσιάζουν. Μολότοφ εκρηκτικές αλλά και εμπρηστικές. Και οι φωτιές να κατακαίνε τα πάντα. Όλα όσα γίνονταν κάθε άλλο παρά σε έπειθαν ότι αυτό το πλήθος των κουκουλοφόρων διαμαρτύρονταν για τον άδικο πυροβολισμό του μικρού Γρηγορόπουλου.
Ένας που ηθικά διαρατύρεται δεν λεηλατεί καταστήματα, δεν καίει σπίτια, δεν χτυπάει τους συνανθρώπους του.
Στ΄αλήθεια ο πυροβολισμός του νεαρού Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό ήταν ένα έγκλημα. Μεγάλη η ευθύνη του. 'Ομως ακόμη μεγαλύτερη η ευθύνη των γονέων. Των γονέων που επέτρεψαν στο γιο τους την παρουσία του σ΄αυτές τις εκδηλώσεις ή δεν γνώριζαν που είναι το παιδί τους. Και η ευθύνη αυτή βαρύνει όλους αυτούς τους ανήλικους που με την κάλυψη της κουκούλας συμμετέχουν σ΄αυτές τις ταραχές αλλά η ίδια ευθύνη βαρύνει και τους γονείς τους . 
Όλα αυτά τα θλιβερά που συνέβησαν προχτές στην Αθήνα αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, είναι γεγονός ότι φορτώνουν με ευθύνες την κυβέρνηση και οπωσδήποτε μειώνουν το κύρος της και την ικανότητά της. Κι΄είναι επόμενο να ωφελούν πολιτικά κάποιο άλλο κόμμα.
Μαρία Μπόλαρη. Βουλευτίς του ΣΥΡΙΖΑ 
Στα Εξάρχεια βρέθηκε την ώρα των επισοδείων η βουλευτίς του ΣΥΡΙΖΑ Μαρία Μπόλαρη να διαμαρτύρεται  για κάποιον που η αστυνομία είχε συλλάβει. Στην ΓΑΔΑ βρέθηκε ομάδα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να ζητά διευκρινήσεις για συλλήψεις κουκουλοφόρων. Μήπως αυτό το άλλο κόμμα που κρύβεται κάτω από τις κουκούλες έχει κάποιο όνομα;

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Ειδική αποστολή στην Ουκρανία. (Στα χρόνια της δουλείας αλλά επίκαιρη όσο ποτέ.)


Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ

Οι Άγιοι είναι οι πνευματικοί μας οδοδείκτες. Τον δρόμο του Θεού, αυτοί μας τον δείχνουν. Και μας τον δείχνουν όχι βεβαίως ακαδημαϊκά, αλλά μέσα από την πνευματική τους εμπειρία. Με τις διδαχές τους και προπάντων με την ίδια τους την ζωή.
Οι Άγιοι, δηλαδή οι Άνθρωποι του Θεού, είναι οι δάσκαλοί μας και οι βοηθοί μας στον αγώνα για την κάθαρση, τον φωτισμό και την θέωση. Οι αγώνες τους οι πνευματικοί και οι διδασκαλίες τους έχουν ισχύ διαχρονική και ο λόγος τους είναι πάντοτε σύγχρονος, ακέραιος και ασφαλής. 
Είναι θαυμαστό, το πόσο επίκαιροι αναδεικνύονται κάθε φορά, που καλούνται να δώσουν απαντήσεις σε προβλήματα είτε προσωπικά είτε γενικά της ζωής της Εκκλησίας μας.  
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της επικαιρότητας του λόγου και των έργων των Αγίων μας αποτελεί ένας Άγιος καταγόμενος από την καρδιά της Μακεδονίας μας, από την Θεσσαλονίκη. Τον γιορτάζουμε στις 27 Νοεμβρίου και ονομάζεται Δαμασκηνός. Είναι ο Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης, Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης.  
Γεννήθηκε το 1520 στην Πόλη του Αγίου Δημητρίου. Σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και εκάρη μοναχός στην Αδελφότητα των Στουδιτών και στα 1560 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης. Το σύγγραμμά του με τον τίτλο ''Θησαυρός'' στήριξε αποφασιστικά το δούλο Γένος και απέτρεψε τον εκτουρκισμό των Ορθοδόξων Βουλγάρων. 
Ο Γερμανός θεολόγος Στέφαν Γκέρλαχ, μολονότι εχθρικός προς την Ορθοδοξία, μας βεβαιώνει, ότι ο Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης ήταν ένας από τους τρεις πιο μορφωμένους Ορθοδόξους Κληρικούς της εποχής του και μάλιστα ο πιο επαινετός ''λόγω της ιδιαιτέρας μετριοφροσύνης, ολιγάρκειας και των άλλων αρετών του''.(1)
Και πώς, αυτός ο ''λαμπράς παιδείας και άμετρης ταπεινοφροσύνης Επίσκοπος'', από τα μέρη του Λαγκαδά βρέθηκε στα μέρη της Μικράς Ρωσσίας, στην σημερινή Ουκρανία, δηλαδή;
Βρέθηκε εκεί ως ειδικός απεσταλμένος και έμπιστος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως για την αντιμετώπιση ενός πολύ μεγάλου και σοβαρού προβλήματος. 
Και ποιο ήταν το εξαιρετικό αυτό πρόβλημα, για το οποίο στάλθηκε στην Ουκρανία, ως έξαρχος, ο Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης; 
Από ποιόν κίνδυνο, έσπευσε ο Άγιος Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης, να σώσει τους Ορθοδόξους της Ουκρανίας; 
Ο κίνδυνος προερχόταν από τους παπικούς και από την διάδοση της παναίρεσης του παπισμού. Μισσιονάριοι του πάπα διασκορπίστηκαν τότε σε ολόκληρη την χώρα και βάλθηκαν να παρασύρουν τους Ουκρανούς Ορθοδόξους διαδίδοντας τις ολέθριες κακοδοξίες τους. 
Η αποστολή του Αγίου Δαμασκηνού του Στουδίτη ήταν να αντιμετωπίσει την δράση των αιρετικών Λατίνων και να προστατέψει τους Ορθοδόξους Ουκρανούς από τις πλάνες του Βατικανού.
Ο αγώνας δεν ήταν εύκολος. Ο Άγιος είχε να παλέψει με τους ικανότερους και πλέον επιτήδειους συνεργάτες του πάπα. Το Πατριαρχείο το εγνώριζε αυτό πολύ καλά, γι΄αυτό και δεν απέστειλε τον οποιοδήποτε, αλλά διάλεξε προς τούτο την ''σοφία των Ελλήνων''.
Ο αγώνας για την αντιμετώπιση της αιρετικής προπαγάνδας των παπικών κράτησε για τον Επίσκοπο Δαμασκηνό επτά ολόκληρα χρόνια. Από το 1565 έως το 1572. Η κατάρτισή του, οι αρετές του και προπάντων η αγιότητά του έσωσαν τους Ορθοδόξους Ουκρανούς από την αίρεση του ρωμαιοκαθολικισμού και έδωσαν ένα καλό μάθημα στους μέχρι σήμερα αμετανόητους παπικούς. 
Η επικαιρότητα του βίου και των διδαχών του Αγίου Δαμασκηνού του Στουδίτου, Επισκόπου Λητής και Ρεντίνης, είναι τόσο φανερή και κατανοητή, που καθιστούν τις εξηγήσεις εντελώς περιττές. 
Το συμπέρασμα είναι, ότι οι αγώνες του και η διδασκαλία του, αναφορικά με τα τεκταινόμενα αυτές τις ημέρες στην Πόλη των Ονείρων μας, δεν μπορεί παρά να ορίσουν, ως Ορθοδόξων, και την δική μας στάση.
Η Εκκλησία μας, άλλωστε, το τονίζει καθαρά: ''Εορτή Αγίου, μίμησις Αγίου''. Και ο νοών, νοήτω. 

___________________________________
 (1) . http://www.saint.gr/4349/saint

27/11/2014






Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Κατά συνείδηση....



«Όποιος σκέφτεται να ψηφίσει πρόεδρο Δημοκρατίας να κατέβει τώρα από το καράβι.»
Το καράβι του Καμένου.
Με αυτά τα λόγια και με ύφος δικτάτορα ο Πάνος Καμένος, πρόεδρος του κόμματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων έκλεισε τις εργασίες του συνεδρίου του κόμματός του. Βέβαια λίγες μέρες πριν είχε απειλήσει με αποκεφαλισμό όποιον ψήφιζε. Φαίνεται όμως ότι οι Τζιχαντιστές δεν του το επιτρέπουν.
Ο καπετάν Πάνος Καμένος.
Δεν γνωρίζω αν το κόμμα του Πάνου Καμένου είναι ένα κόμμα δημοκρατικό, σε μια χώρα δημοκρατική όπως λέγεται ότι είναι η Ελλάδα και δεν γνωρίζω αν οι βουλευτές αυτού του κόμματος είναι Έλληνες δημοκράτες τους οποίους ψήφισε ο ελληνικός λαός ή είναι ιδιοκτησία και περιουσία του προέδρου του κόμματος και τους έφερε από το χωριό του. Εκείνο που νοιώθω και μου προξενεί αηδία είναι να βλέπω τον βουλευτή τον οποίο ψήφισα δίνοντάς του την εντολή να με αντιπροσωπεύει στην πορεία της πατρίδας μου και στα προβλήματά της, αυτός ο βουλευτής να γίνεται ένα όργανο του κάθε προέδρου, του κάθε κόμματος. Να μοιάζει να δέχεται διαταγές από τον Επιλοχία και η μόνη του αντίδραση να είναι το σκύψιμο του κεφαλιού του. Γιατί αυτό που είδαμε να συμβαίνει στο κόμμα του Καμένου δυστυχώς συμβαίνει σε όλα τα κόμματα της πατρίδας μας. Ακόμα και στο ΚΚΕ εκεί που υποτίθεται ότι υπάρχει η κυριαρχία του λαού δυστυχώς και εκεί οι βουλευτές είναι υποχρεωμένοι να σκύβουν το κεφάλι μπρος στην θέληση και την απόφαση του Γενικού Γραμματέα, όποια και αν είναι. 

Είναι εγκληματικό στον πολιτικό χώρο της πατρίδας μας και μάλιστα σε μέρες τόσο πολύ άσχημες για την τύχη της ο εκλεγμένος βουλευτής να μην έχει το δικαίωμα της συνείδησης. 
Είναι εγκληματικό να γίνεται ένα άβουλο όργανο στα χέρια του κάθε προέδρου ο οποίος να τον κατευθύνει και να τον κινεί σαν μαριονέτα. Να του απαγορεύει να σκέφτεται συνειδητά. Να τον εκμεταλλεύεται για το δικό του συμφέρον και για το συμφέρον του κόμματος θυσιάζοντας το καλό και το συμφέρον της πατρίδας. 
Αυτό το τόσο αισχρό και εγκληματικό παιγνίδι έχει γίνει ιδιαίτερα τρομερά επικίνδυνο αυτό τον καιρό με την επικείμενη εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας.
Τόσο τα κόμματα του Πάνου Καμένου, του Αλέξη Τσίπρα, όσο και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν επιθυμούν να εκλέξει πρόεδρο η παρούσα βουλή αλλά προσπαθούν να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές. Φυσικά γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τι σημαίνει για την Ελλάδα να γίνουν εκλογές αυτό τον καιρό που πάνω της σαν αρπακτικό όρνιο έχει σκύψει η Τρόικα. Γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνουν οι εκλογές όταν το ΔΝΤ μας έχει περάσει τη θηλιά στο λαιμό. Ξέρουν όλοι τους ποιο θα είναι το οικονομικό αλλά και το πολιτικό κόστος αυτών των εκλογών. Καταλαβαίνουν ότι αν το κόμμα τους κερδίσει δυο έδρες πάρα πάνω από αυτές που διαθέτει, η πατρίδα τους και ο λαός της θα χάσουν  όσα έχουν καταφέρει να κερδίσουν με πόνο τα τελευταία πέντε χρόνια. Όμως είναι τόσο άσχετοι με την βαθιά έννοια της πολιτικής, είναι τόσο αδιάφοροι με την κατάντια της Ελλάδας που δεν έχουν την ικανότητα να δουν τι κακό θα της προξενήσουν. Είναι τόσο άσχετοι που δεν δίνουν καμιά σημασία σε όλα αυτά που μπορεί να συμβούν και θα συμβούν. Και για να πετύχουν όλα αυτά φτάνουν στο σημείο να κατασκευάζουν βουλευτές χωρίς πολιτική συνείδηση. Φτάνουν στο σημείο να τους απειλούν αν κάποιος νοιώσει κάποια στιγμή να αγγίζει την καρδιά του η πατρίδα Ελλάδα τον κατεβάζουν από το καράβι και τον αποκεφαλίζουν. Λες και το καράβι είναι ιδιοκτησία τους, είναι ιδιοκτησία του πατέρα τους και όχι περιουσία του ελληνικού λαού. Με τέτοιους πολιτικούς σαν τον Καμένο και τον Τσίπρα προσπαθεί η Ελλάδα να κρατηθεί στη ζωή. Αμφιβάλω αν θα τα καταφέρει.

Φίλες και φίλοι μου.
Παρακαλώ περάστε από τοhttp://eftanhsa.blogspot.com 
Ένας πανέμορφος περίπατος στα χωριά της Ζακύνθου
σας περιμένει.
Ευχαριστώ. 

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Βουλή των Ελλήνων. Ένας θίασος γέλιου.


Ο θίασος "ελληνική βουλή"
Δεν είναι έξω από την πραγματικότητα ότι όταν αναφερόμαστε στη Βουλή των Ελλήνων ο νους μας αυτόματα τρέχει σε θιάσους γέλιου, σε πρόχειρα θεατρικά μπουλούκια που όργωναν την επαρχία της Ελλάδας τις παληές καλές εποχές, σε παραστάσεις καραγκιόζη και γενικά σε εύθυμες και γελοίες καταστάσεις.
Ένα μπουλούκι ευχάριστο.
 
Πολύ δε περισσότερο όταν οι πρωταγωνιστές είναι τα πρόσωπα που, υποτίθεται, μοίρα κακή τα επέλεξε να κατοικοεδρεύουν με την ανοχή μας στο ελληνικό κοινοβούλιο, να διαβιούν και να σιτίζονται με τα χρήματα του πάμπτωχου και δυστυχισμένου Έλληνα συνταξιούχου και να μας παριστάνουν τους αφεντάδες μας.
Κι΄αυτή αφέντης μας είναι.
Ένα από τα πρόσωπα αυτά συμβαίνει να είναι και η θορυβώδης και εκρηκτική βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου που δίκαια έχει χαρακτηριστεί σαν ο Γενικός Εισαγγελέας της Βουλής. 
Είναι γεγονός ότι η κυρία αυτή αποτελεί ένα σπάνιο φαινόμενο στα χρονικά της Ελληνικής Βουλής. Η συμπεριφορά της μέσα στον υποτιθέμενο ιερό χώρο του κοινοβουλίου είναι αχαρακτήριστη. Η κυρία αυτή, ιδιαίτερα στις διάφορες Επιτροπές που την διορίζει το κόμμα της δεν προσφέρει υπηρεσία,δεν υπηρετεί έργο. Αντίθετα εμποδίζει να παραχθεί έργο.
Ό,τι πρέπει για τη Ζωή.
Κύριο χαρακτηριστικό της η ασταμάτητη πολυλογία της. Μιλάει και σχεδόν και η ίδια δεν γνωρίζει τι λέει. Βρίσκεται διαρκώς σε μια θέση αντιπαράθεσης με τον πρόεδρο και όλους τους υπόλοιπους βουλευτές που συμμετέχουν στην όποια Επιτροπή. Ποτέ δεν έχει κάποια συγκεκριμένη θέση για το θέμα που απασχολεί την Επιτροπή και ποτέ δεν εκφέρει κάποια γνώμη. Θέση της να είναι πάντα να είναι αντίθετη με όλους τους άλλους. Δεν επιτρέπει σε κανένα να έχει τον λόγο. Δεν σέβεται κανέναν, δεν υπολογίζει κανέναν, δεν μπορεί να την σταματήσει κανείς έτσι και αποφασίσει να ανοίξει το μελιστάλαχτο στοματάκι της. 
Θαυμάστε τους!!!
Βέβαια ο αρχηγός του κόμματός της, ο κ. Τσίπρας ποτέ δεν προσπάθησε να επαναφέρει στην τάξη την κυρία αυτή απλούστατα διότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου τον εκφράζει και εκφράζει και το κόμμα του.
Κύρια θύματα της ιδιόμορφης συμπεριφοράς αυτής της κυρίας είναι πάντοτε οι πρόεδροι των διαφόρων Επιτροπών στις οποίες το κόμμα της έντεχνα την τοποθετεί. Όλοι αυτοί οι πρόεδροι τρέμουν στην σκέψη τι θα αντιμετωπίσουν όταν κάποια στιγμή η κυρία Κωνσταντοπούλου  θεωρήσει ότι πρέπει να επέμβει. Και αφού αρχίσει, όλοι τους προβληματίζονται πως θα την σταματήσουν. Δεν πτοείται με τίποτα, δεν φοβάται τίποτα, δεν υπολογίζει τίποτα, δεν την σταματάει τίποτα. Κι΄ όταν κάποια στιγμή από μόνη της αποφασίσει ότι...άδειασε ό,τι είχε μέσα της, τότε επέρχεται μια παράξενη σιωπή στην αίθουσα.
Φυλαχτείτε. Προσεύχεται και ετοιμάζεται για επίθεση.
Κανείς πλέον δεν έχει το κουράγιο να μιλήσει διότι είναι τόσο το άγχος με το οποίο τους έχει φορτώσει αυτή η κυρία ώστε όλοι προτιμούν την σιωπή κοιτάζοντας προς την έξοδο της αίθουσα για να φύγουν και να ...ανασάνουν.
Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μπορέσει να πείσει την Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι αυτή η συμπεριφορά της μέσα στη βουλή είναι όχι μόνο ανάρμοστη και αντικοινωνική αλλά και πολύ επιζήμια για το κόμμα της αλλά και γι΄αυτήν την ίδια. Κι΄ακόμα πιο δύσκολο είναι να μπορέσει η ίδια κάποτε να το καταλάβει.

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

Εδώ Πολυτεχνείο ! ! !


Στις 17 του Νοέμβρη η επέτειος του Πολυτεχνείου. Η ματωμένη βραδιά που τα τανκς της χούντας γκρέμισαν την πόρτα του πνευματικού ιδρύματος, παρασέρνοντας κάτω από τις αλυσίδες τους κάποιους φοιτητές και φοιτήτριες γράφοντας έτσι σκοτεινές και εγκληματικές σελίδες στην ιστορία του τόπου.
Η είσοδος του πολυτεχνείου πριν να περάσει το τανκ
Το τανκ πέρασε
Πέρασαν από τότε σαρανταένα χρόνια. Σαρανταένα χρόνια που η φωνή της Μαρίας Δαμανάκη δεν σταμάτησε να συντροφεύει τις καρδιές των Ελλήνων για καλύτερες μέρες.
-Εδώ Πολυτεχνείο. Εδώ Πολυτεχνείο
Και το Πολυτεχνείο πέρασε στην ιστορία. Έγινε μια από τις πλέον δυναμικές σελίδες της. Ήταν ο σηκωμός της νεολαίας ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών. Κάτι, που εκείνη την εποχή μετρούσε σαν ένα μεγάλο γεγονός.
Γιατί δεν ήταν και λίγο μια χούφτα παιδιά να στήσουν τα στήθια τους μπροστά στα τανκς. Να σταθούν εμπόδιο στην είσοδό τους στον χώρο του σχολείου τους και να δεχτούν να θυσιαστούν για την πατρίδα, για τη λευτεριά.
Κι΄όταν η χούντα έφυγε και διαλύθηκε, το Πολυτεχνείο έγινε ένα εργαλείο στα χέρια των κομμάτων που ξεφύτρωσαν μέσα από τη θυσία των φοιτητών. Ένα εργαλείο εκμετάλλευσης ευκαιριών. Κάποια από αυτά τα κόμματα πόνταραν πάνω στην συμμετοχή αυτών των φοιτητών στον ξεσηκωμό και τους πολιτικοποίησαν. Κι΄οι πιο πολλοί δέχτηκαν να ανταλλάξουν την ηρωική προσφορά τους με μια θέση στη Βουλή. Από κει και πέρα ο θρύλος του Πολυτεχνείου άρχισε να χάνει την ιστορική του αξία. Ξέφτισε. Όταν τον ηρωισμό τον ανταλλάσεις χάνει την αξία του. Όταν τη θυσία σου την πουλάς δεν είναι πια θυσία. 
Έτσι τα κόμματα άρχισαν πλέον να χρησιμοποιούν την εξέγερση του Πολυτεχνείου προκειμένου να εξυπηρετούνται τα κομματικά τους συμφέροντα.
Τελευταία πλάι στο θρύλο αυτού του πνευματικού ιδρύματος προστέθηκαν και οι παρακρατικοί. Όχι βέβαια για να δείξουν τον σεβασμό τους στη μεγάλη θυσία των φοιτητών εκείνης της εποχής. Απλούστατα διότι η προσκόλληση δίπλα στο θρύλο του διευκολύνει και κάνει πιο θεαματικές τις κινήσεις τους. Έτσι η γιορτή μετατρέπεται σε μάχη μπρος στην είσοδο και τους γύρω χώρους με κυνηγητό αστυνομίας - παρακρατικών, με φωτιές, με δακρυγόνα, με  τραυματισμούς και γενικά με σκηνές που περισσότερο θυμίζουν μάχη και όχι φόρο τιμής σε μια ιστορική επέτειο.



Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

Προσοχή. Εδώ Ελλάδα.





 


Σκηνές απείρου κάλους στην Βουλή των Ελλήνων όταν μια λεκτική αντιπαράθεση μεταξύ του πρώην
υφυπουργού Παιδείας Γιώργου Στίλιου με την βουλευτή του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη οδήγησε τον πρώην υφυπουργό στην κατάπτυστη πράξη να φωνάξει μέσα στην αίθουσα της Βουλής:
-Σας χρειάζεται ένας Κασιδιάρης ,
αναφερόμενος στο γνωστό επεισόδιο πριν δυο χρόνια κατά την διάρκεια μιας τηλεοπτικής εκπομπής όπου ο προφυλακισμένος χρυσαυγίτης βουλευτής χαστούκισε την Λιάνα Κανέλλη. Άστοχη και κατακριτέα η πράξη του Γιώργου Στίλιου. Περισσότερο διότι ο πρώην υφυπουργός έδειξε ότι δεν διαθέτει την ικανότητα συγκράτησης νεύρων και δεύτερον διότι με αυτή τη φράση,  σας χρειάζεται ένας Κασιδιάρης φαίνεται να δικαιολογεί την κατάπτυστη πράξη του χρυσαυγίτη βουλευτή. Όπως ήταν επόμενο στον Γιώργο Στίλιο ο πρωθυπουργός έδειξε την πόρτα της εξόδου.  

Σε κράτος της μίζας και της αρπαχτής έχει εξελιχθεί η Ελλάδα. Δεν υπάρχει πολιτικός οποιουδήποτε χρώματος και αξιώματος ο οποίος να βρέθηκε παρέα με το...μέλι και να μην βούτηξε μέσα το δάχτυλό του.
Μέσα σε όλους να και ο διαφημιζόμενος για άμεμπτος, Γιώργος Καρατζαφέρης , ο άνθρωπος του Θεού, της εκκλησιάς και την προσευχής να φέρεται σαν ιδιοκτήτης δύο Off Shore εταιρειών, με έδρα κάποιο άγνωστο νησάκι στα στενά της Μάγχης και οι οποίες φέρεται να του έχουν αποδώσει κάποια μίζα, με ελικόπτερο εξ ουρανού κατερχόμενη, άνω του ενός εκατομμυρίου. Φυσικά ο αξιοσέβαστος αρχηγός του ΛΑΟΣ σκίζει τα ιμάτιά του φωνάζοντας ότι είναι αθώος. Βέβαια το ίδιο φώναζε και το ίδιο έσκιζε τα ιμάτιά του και ο Τσοχατζόπουλος, αλλά η Διονυσίου Αρεοπαγίτου είχε άλλη γνώμη. Ο λαός μας λέει – και πολύ σωστά ότι – όπου υπάρχει καπνός είναι και φωτιά. Και η υπόθεση Καρατζαφέρη έχει πολύ καπνό. Μάλλον σύντομα θα δούμε και τη φωτιά.

Οι γιατροί στην Ελλάδα έχουν αποθρασυνθεί. Έφτασαν στο σημείο να έχουν μετατρέψει το φακελάκι σε επιστήμη. Δισεκατομμύρια ευρώ διακινούνται κάθε χρόνο μέσα στα ιατρικά φακελάκια. Και φυσικά όλα αυτά διαφεύγουν και την νόμιμη καταβολή φόρου αφού, τόσο από μέρος αυτού που τα δίνει, αφού δεν μπορεί να μιλήσει όσο και από μέρους αυτού που τα παίρνει αφού δεν μπορεί να τα δικαιολογήσει για να μην οδηγηθεί στην φυλακή, δεν περνάνε ούτε έξω από την Εφορία. Τελευταία έχουν τόσο αποθρασυνθεί που έχουν μπλέξει στον χορό και προμηθευτικές εταιρείες στις οποίες παραγγέλνουν μεγάλες ποσότητες ιατρικού υλικού για τα νοσοκομεία τις οποίες δεν χρειάζονται. Όμως οι εταιρείες εκτελούν τις παραγγελίες και οι παραγγέλλοντας γιατροί εισπράττουν το φακελάκι τους.
Για μια ακόμη φορά να αναφερθώ στις υπέροχες εξαιρέσεις που υπάρχουν στον χώρο και οι οποίες εξαιρέσεις τιμούν τον όρκο του Ιπποκράτη αλλά και την άσπρη μπλούζα που φορούν. Μπράβο στους ολίγους.

Ο χορός για την προεδρία της Δημοκρατίας καλά κρατεί. Τελευταία παίζεται σε διπλό ταμπλό. Το ένα είναι ο μεγάλος αγώνας μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ για την συγκέντρωση των απαιτουμένων βουλευτών. Εκατόν ογδόντα η μια πλευρά και που να τους βρει; Όσο και να τραβάνε και να ξεχειλώνουν ο αριθμός δεν φαίνεται πουθενά. Εκατόν εικοσιένα η Αντιπολίτευση, αλλά και εδώ τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Βλέπετε ο κάθε βουλευτής παίζει το παιγνίδι του. Την Ελλάδα θα κοιτάξει; Το δεύτερο ταμπλό είναι τα ονόματα των υποψηφίων. Πολλά ακούστηκαν προξενώντας ακόμα και γέλια. Πάγκαλος, Κουβέλης, Καραμανλής, Καραμανλής, Δαμανάκη και άλλοι.
Τελευταία εμφανίστηκε κυρία του πλούτου και της αριστοκρατίας να διεκδικεί την υποψηφιότητα, την οποία τόσο πετυχημένα παρουσιάζει ο μεγάλος μας γελοιογράφος ΚΥΡ.
Τελικά από όλους αυτούς που εμπλέκονται στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας υπάρχει έστω και ένας που να γνωρίζει τι αντιπροσωπεύει αυτός ο θεσμός; Ήμαρτον Θεέ μου!!!

Φίλες και φίλοι μου.
Παρακαλώ περάστε και από την ιστοσελίδα μου http://eftanhsa.Blogspot.com
Σας περιμένει ένας όμορφος περίπατος στα νησάκια και τα χωριά των Παξών.



Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

Κυριακή. Είμαστε ανοικτά.



Από καιρό παρακολουθώ τα όσα διαδραματίζονται στην πατρίδα μας σχετικά με την λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές. Βλέπω και διαβάζω, αλλά δεν αποφασίζω να ασχοληθώ περιμένωντας πως ίσως κάποια στιγμή και οι δυό παρατάξεις οι οποίες εμπλέκονται σ΄αυτή την αντιπαράθεση, οπαδοί της Κυριακής αργίας και οπαδοί της Κυριακής εργασίας, καταφέρουν να δουν λίγο πιο μπροστά από τη μύτη τους.
Και νάμαι σήμερα εδώ. Αρχικά με αυτούς της Κυριακής αργίας. Να πω ότι συμφωνώ μαζί τους. Έχουν δικαίωμα να υποστηρίζουν τη θέση τους.
Όμως να τους ρωτήσω κάτι. Αν η αργία τους, το βδομαδιάτικο καθησιό τους δεν ήταν Κυριακή αλλά Δευτέρα, Πέμπτη, Σάββατο. Τι θα γινόταν; Θα άλλαζε η πορεία του κόσμου; Και μην προβάλουν την δικαιολογία της εκκλησίας, διότι αν θέλουν και εκκλησία μπορούν να πάνε και μετά να εργασθούν.
Όμως και να θέλουν να σκεφτούν με τον τρόπο αυτό δυστυχώς πίσω τους υπάρχουν οι καλοθελητές, οι προστάτες, οι ηγέτες, αυτοί που τους καθοδηγούν και δεν τους αφήνουν. Και μιλάω γι΄αυτούς τους άνοστους παλληκαράδες του ΠΑΜΕ – η μεγάλη ζημιά της Ελλάδας- και του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτούς που πρώτα σκέφτονται το καλό του κόμματος και μετά είναι η πατρίδα και όλα τα άλλα. Αυτούς τους καραγκιόζηδες προοδευτικούς, οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν στους άλλους το δικαίωμα να αποφασίζουν αυτοί για τον εαυτό τους και τις εργασίες τους. Χειροδικούν σ΄αυτούς που ανοίγουν τα καταστήματά τους για να εξυπηρετήσουν όσους μπορούν μόνο Κυριακή να βγουν για ψώνια. Δέρνουν πελάτες γιατί τόλμησαν να μπουν σε ανοικτό κατάστημα. Σπάνε βιτρίνες. Καταστρέφουν εμπορεύματα. Αυτό το ονομάζουν αγώνα για το λαό. Σαν δεν ντρέπονται. Δεν υπάρχει ένας από αυτούς να μπορέσει να σκεφτεί πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν άν ανοίξουν τα καταστήματα τις Κυριακές; Δεν μπορούν να σκεφτούν σε πόσα σπίτι θα μπει λίγο ψωμάκι αυτούς τους δύσκολους καιρούς;
Δεν ρίχνουν μια ματιά σε άλλες χώρες προοδευμένες τι γίνεται τις Κυριακές και τις αργίες. Ας κοπιάσουν εδώ να δούνε ομογενειακές επιχειρήσεις εστίασης ανοκτά επτά ημέρες την εβδομάδα επι 24ώρου βάσεως. Ας έρθουν εδώ να δουν τα πολυκαταστήματα που τις Κυριακές είναι ανοικτά δεκαοκτώ ώρες. Να δουν τα περισσότερα καταστήματα ανοικτά Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά. Ας ξυπνήσουν αυτοί οι εργατοπατέρες της πεντάρας.
Νάρθω και στην άλλη παράταξη. Σ΄αυτούς της Κυριακής εργασίας. Άνθρωποί μου συνεχίστε τον αγώνα σας. Γιατί είναι ένας αγώνας που θα δώσει πρόοδο στην πατρίδα μας. Συνεχίστε τον αγώνα σας γιατί θα δώσετε εργασία σε ανέργους. Συνεχίστε γιατί θα δώσετε ψωμάκι σε φτωχούς.
Πιστεύ πως κάποια στιγμή και οι άλλοι θα σας αναγνωρίσουν κάποιο δίκιο. Γιατί στο βάθος βλέπουν το δίκιο σας αλλά το κόμμα, αυτή η μεγάλη ζημιά της πατρίδας μας, δεν τους αφήνουν να το πιστέψουν.

Φίλες και φίλοι μου.
Αν θέλετε περάστε από την ιστοσελίδα μου http://eftanhsa.blogspot.com
Σας περιμένει ένας όμορφος περίπατος στα νησάκια και τα χωριά των Παξών - Αντιπάξων.