Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Οι μαρκαδόροι της ντροπής....



Ξεπερνάω με πόνο την τραγική δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, από την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής - και το αφήνω για πάρα κάτω - για να σταθώ για λίγες στιγμές σε ένα άλλο δράμα. Ένα δράμα που συνέβει σε πολυκατάστημα του Βόλου αλλά θα μπορούσε να συμβεί σε πολλά από αυτά τα καταστήματα που έχουν φυτρώσει σε όλα τα σημεία της Ελλάδας. Της Ελλάδας που μαστίζεται από την οικονομική κρίση. Της Ελλάδας του 27% της ανεργίας. Της  Ελλάδας των οικογενειών που δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη για τα παιδιά τους. Της Ελλάδας που κάθε μέρα ματὠνει και πιο πολύ.
Στο Βόλο λοιπόν και σε κάποιο πολυκατάστημα ένας πατέρας έκλεψε ένα κουτάκι μαρκαδόρους για να μπορέσει να το δώσει στο παιδί του να πάει σχολείο του. Ένας πατέρας και μία μάνα μπορούν να κλέψουν ακόμη και ένα κουτί με μαρκαδόρους όταν το παιδάκι τους στέκει μπροστά τους άφωνο και τους κοιτάζει στα μάτια μη μπορώντας να ψυθιρίσει ούτε ένα “γιατί;” Βέβαια δεν ήταν επαγγελματίας λωποδύτης ο άνεργος και αδέκαρος πατέρας γι΄αυτό και έγινε αμέσως αντιληπτός από τους υπαλλήλους και συνελήφθει.
Προς τιμή της η ελληνική Δικαιοσύνη σαν άκουσε το δράμα του αμέσως τον απάλλαξε και τον άφησε να φύγει. Τον άφησε να φύγει χωρίς τους μαρκαδόρους. Γιατί κανείς δεν σκέφτηκε το παιδάκι που έπρεπε να πάει σχολείο του με μαρκαδόρους. Ούτε το πολυκατάστημα, που αν είχε πάνω του λίγη ανθρωπιά θα μπορούσε να προσφέρει στο παιδάκι τη χαρά των μαρκαδόρων.
Ούτε οι άνθρωποι των δικαστηρίων. Ούτε όλοι όσοι έζησαν αυτή την τραγική ιστορία.  Κανείς δεν σκέφτηκε πως ένα κάποιο παιδάκι, σε μια κάποια γωνιά της Ελλάδας, σε κάποιο φτωχόσπιτο, περίμενε με λαχτάρα να σφίξει στα χέρια του ένα κουτάκι με μαρκαδόρους. Ένα κουτάκι με μαρκαδόρους που μέσα τους έκλειναν όλη την λαχτάρα αυτού του μικρού παιδιού. Ποιός θα μπορέσει ποτέ να κοιτάξει στα μάτια αυτό το παιδάκι και να απαντήσει στο γεμάτο παράπονο γιατί; που κρέμεται από τα χειλάκια του.

...και το μαχαίρι της ντροπής.

Παύλος Φύσσας. Το γελαστό παιδί
Τον κόσμο όλον έχει αναστατώσει το στυγερό έγκλημα στο Κερατσίνι. Όλα τα ΜΜΕ παγκοσμίως και πρωτοσέλιδα δείχνουν την ΄πολιτική κατάντια της Ελλάδας. Ο θάνατος του νεαρού αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τον δολοφόνο χρυσαυγίτη δεν είναι μια απλή δολοφονία. Είναι ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Ενώ ακόμη είναι νωπές οι μνήμες μας από τους Γερμανούς του Β! Παγκοσμίου πολέμου κι΄ενώ αγωνιζόμαστε μήπως και τα ξεπεράσουμε όλοι εμείς που τα ζήσαμε, μπροστά μας υψώνεται το απαίσιο πρόσωπο της Χρυσής Αυγής, μιας οργάνωσης καθαρά εγκληματικής, που όπως περιμέναμε όλοι όσοι μπορούμε να δούμε λίγο πιο μακρυά, έφτασε και στο έγκλημα.
Δυστυχώς η εγκληματική αδιαφορία των πολιτικών υπευθύνων δεν μπόρεσαν να δουν τους στόχους αυτής της συμμορίας και τους άφησαν ανεξέλεγκτους να αλωνίζουν και να πορεύονται για την είσοδό τους στη Βουλή. Κάτι που δυστυχώς το κατάφεραν και να δούμε τώρα πως θα απαλλαγεί η χώρα μας από αυτούς τους εγκληματίες.
Είναι πλέον φανερό ότι από εδώ κι΄εμπρός η εγκληματική αυτή οργάνωση θα συνεχίσει να σκοτώνει όποιον τους αμφισβητεί, τους ενοχλεί, τους εμποδίζει.

Οι δολοφόνοι της Εγκληματικής Αυγής. 
Φτιαγμένη στα πρώτυπα της Βαϊμάρης βαδίζει στα χιτλερικά αχνάρια. Τα τάγματα εφόδου από καιρό είναι έτοιμα και ήδη έκαμαν την παρουσία τους με ένα φόνο. Ο Παύλος Φύσσας, το γελαστό παλληκάρι του Κερατσινίου  σφάχτηκε από τους δολοφόνους του Μιχαλολιάκου γιατί με τα τραγούδια του είχε το θάρρος να τους αμφισβητεί. Κι΄αυτό το δολοφονικό μαχαίρι του χρυσαυγίτη θα περιμένει σε κάποια γωνιά όποιον από εμάς τολμήσει να σταθεί εμπόδιο μπροστά τους.
Η οργή του λαού θα τους κάψει
Ήλθε η ώρα η κυβέρνηση της Ελλάδας, οι πολιτικοί της, η αστυνομία της, ο στρατός της, η εκκλησία, οι πνευματικοί της άνθρωποι αλλά και όλος ο λαός της να σταθούν με θάρρος μπροστά σ΄αυτά τα λυσσασμένα σκυλιά και να τους φωνάξουν. Φτάνει πια. Δεν έχετε καμιά θέση στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία.
Θα το τολμήσουν ή θα συνεχίσουμε να θρηνούμε θύματα; 

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου 2013

Διάφορα απίστευτα και ....ωραία ! ! !



Θαυμάστε τον μεγάλο αρχηγό.
Το θράσος αυτής της εγκληματικής οργάνωσης που λέγεται Χρυσή Αυγή έχει πλέον ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής. Ήρθε η ώρα πλέον η κυβέρνηση της Ελλάδας αλλά και όλοι η υπεύθυνοι να μπορέσουν να δουν τα πράγματα από την πραγματική τους όψη και να αποφασίσουν να δώσουν ένα τέλος στις εγκληματικές της πράξεις πριν να είναι πολύ αργά για το λαό της χώρας αλλά και για την ίδια την τύχη της πατρίδας μας..
Τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής
Τα τελευταία γεγονότα στο μνημόσυνο στον Μελιγαλά, τα έκτροπα μέσα στην αίθουσα της Βουλής, οι τραυματισμοί των αφισοκολητών του ΚΚΕ στο Πέραμα αλλά και η δολοφονία ενός νέου ανθρώπου, του Παύλου Φύσσα  στο Κερατσίνι από τους δολοφόνους του Μιχαλολιάκου έχει πλέον ξεπεράσει  κάθε όριο ανοχής του καθ΄ενός που σέβεται τους νόμους. Οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει να αντιμετωπισθούν σαν επικίνδυνοι για την δημόσια ασφάλεια, τη δημόσια τάξη, να απομονωθούν και εν ανάγκη να τεθούν και εκτός νόμου πριν να είναι αργά για την Ελλάδα αλλά και για τον λαό της. Κύριοι υπεύθυνοι της κυβέρνησης. Δεν πάει άλλο με την Χρυσή Αυγή. Τελειώνετε.

Παραθέτω ένα γράμμα που έλαβα από τον καλό μου φίλο και εξαίρετο συνάδελφο δημοσιογράφο στη Γερμανία, Σπύρο Γκάρο. Διαβάστε.
Το σημεςίο που έγινε η στυγερή δολοφονία
Μετά από τα γεγονότα στο Πέραμα και τον Μελιγαλά έρχεται τώρα και η Αμφιάλη (Κερατσίνι) Στην Γερμανία τα τελευταία χρόνια, από την άκρα δεξιά, (Νεοναζί) είχαμε δέκα δολοφονίες. Εννέα Τούρκους και έναν Έλληνα. Τώρα αυτά αρχίζουν να συμβαίνουν και στην Ελλάδα, ακόμη πιο χειρότερα. Που θα πάμε; Η Χρυσή Αυγή αύξησε τα ποσοστά της κατά δύο μονάδες. Έχουμε συναίσθηση τι κάνουμε; Πάμε για καινούργιο Εμφύλιο; Ποιός στέκεται πίσω από αυτό το σκυλολόϊ της Χρυσής Αυγής; Ποιός τους χρηματοδοτεί και τους οπλίζει;
Νέοι άνθρωποι αφήνουν λουλούδια στον τόπο δολοφονίας
Η ανεργία αυξήθηκε στο 27% και οι άνεργοι νέοι στο 60%. Οι φόροι διαδέχονται ο ένας τον άλλον. Δεν προλαβαίνει κανείς να τους μετράει. Οι κυβερνώντες, μεταξύ αυτών και το ΠΑΣΟΚ, ρισκάρουν μια εξέγερση, η οποία θα έχει πολλά θύματα. Πάμε για τελική διάλυση. Κράτος δεν υπάρχει πλέον και γι΄αυτό θα πρέπει να περιμένουμε άσχημες εξελίξεις.
Τα συμπεράσματα δικά σας.

Πολιτική θύελλα ξέσπασε στην Ελλάδα μετά από την απαράδεκτη ενέργεια του αρχηγού των Ανεξαρτήτων Ελλήνων Πάνου Καμμένου, ο οποίος κάλεσε τους κατοίκους της περιοχής των Σκουριών να λυντσάρουν τον Δήμαρχό τους. 
Ο κ. Λυντσαριστής
Και τούτο διότι ο δήμαρχος εναντιώνεται στις απαιτήσεις μιας μερίδας κατοίκων οι οποίοι δεν θέλουν τη λειτουργία των χρυσορυχείων στην περιοχή τους. Πρωτοφανής η θέση του αρχηγού ενός κόμματος σε μια χώρα που όχι μόνο είναι δημοκρατική αλλά έχει γεννήσει και αυτή τούτη τη δημοκρατία. Τον Πάνο Καμμένο δεν τον απασχολεί αν η  ύπαρξη των χρυσορυχείων στις Σκουριές δίνει ψωμί σε εκατοντάδες οικογένειες. Σκοπός του είναι να προστέσει κάποιους ψήφους στο κόμμα του. Η επέμβαση του Εισαγγελέα στην ενέργεια αυτή του Καμμένου ίσως αποτρέψει και άλλους πολιτικούς να πιστεύουν ότι μας εξουσιάζουν.



Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Προσοχή στα χτυπήματα της Ρεπούση.

Η αμφιλεγόμενη κ. Μαρία Ρεπούση, καθηγήτρια πανεπιστημίου και βουλευτίς της ΔΗΜ.ΑΡ,  χτύπησε και πάλι. Στόχος της και αυτή τη φορά η ελληνική εκπαίδευση, η μόρφωση της ελληνικής νεολαίας, η διαμόρφωση του μέλλοντος της νέας ελληνικής γενιάς και αυτή η ίδια η ύπαρξη της Ελλάδας στο χώρο των γραμμάτων.
Είναι γνωστό ότι η κυρία αυτή έκαμε την πρώτη της εμφάνιση τον  χώρο της ελληνικής Παιδείας, πριν κάποια χρόνια,  με τον περίφημο εκείνον “συνοστισμό” στη Σμύρνη, τον Σεπτέμβρη του 1922, τον οποίο και θέλησε να περάσει στα σχολικά βιβλία. 
Η Ρεπούση και πίσω της ....ο συνωστισμός
Ευτυχώς για την πατρίδα μας που κατάφερε να τον αποφύγει εκείνον..... τον συνοστισμό. Όμως η κυρία Ρεπούση δεν επαναπαύθηκε. Η νέα της εμφάνιση-επίθεση  είχε για στόχο το μάθημα των θρησκευτικών. Όπως ήταν επόμενο η Ελλάδα για μια ακόμη φορά ξεσηκώθηκε εναντίον της. Άνθρωποι των γραμμάτων, της εκκλησίας αλλά και άνθρωποι απλοί στήθηκαν απέναντί της για να της υπενθυμίσουν ότι για μια χώρα και ιδιαίτερα για την Ελλάδα, η θρησκεία είναι μια από τις βάσεις της ύπαρξής της. Και κάπως φάνηκε, παρ΄όλες τις ανόητες δικαιολογίες της, να παραμένει στην άκρη της. Όχι όμως για πολύ.
Πριν σβύσει ο απόηχος των θρησκευτικών νάτην πάλι. Και αυτή τη φορά πάλι στόχος της η ελληνική Παιδεία και συγκεκριμένα το μάθημα των αρχαίων ελληνικών. Ενοχλούν πάρα πολύ αυτήν την κυρία οι αρχαίοι μας φιλόσοφοι, τους οποίους όλος ο κόσμος θαυμάζει και σχεδόν όλα τα πανεπιστήμια του κόσμου έχουν σαν βασικό μάθημά τους τα αρχαία ελληνικά. Και πάλι όλος ο πνευματικός κόσμος της Ελλάδας ξεσηκώθηκε. Ξεσηκώθηκε σε μια πνευματική επανάσταση ενάντια σ΄αυτήν την ύποπτη κυρία.
Πιστεύω πως η Ελλάδα, η πατρίδα μας, η πατρίδα του Όμηρου, του Σωκράτη, του Σοφοκλή, του Ευριπίδη, του Αριστοφάνη, του Πλάτωνα, έχει υποχρέωση να ερευνήσει αυτές τις ενοχλήσεις που υφίσταται η ελληνική Παιδεία από την κυρία αυτή. Δεν είναι δυνατόν η κ. Ρεπούση να ενεργεί από μόνη της. Δεν είναι δυνατόν να επιμένει τόσο πολύ όταν βλέπει τις αντιδράσεις όλης της Ελλάδας. Δεν είναι δυνατόν να κάνει έναν τέτοιο αγώνα όταν δεν είναι πίσω της κάποιοι άλλοι, στους οποίους να μπορεί να στηρίζεται. Θα πρέπει κάποτε οι υπεύθυνοι της πατρίδας μα ς να αποφασίσουν να τα ερευνήσουν όλα αυτά. Δύσκολοι οι καιροί που περνάει η χώρα μας. Βλέπουμε όλοι μας ότι πάνω στη φτωχή Ελλάδα μας έχουν πέσει όρνια αρπακτικά σε μια προσπάθεια να αρπάξουν ό,τι και όσα μπορούν. Και κανείς δεν αποκλείει ότι αυτοί οι κάποιοι θα πρέπει να έχουν κάποια στηρίγματα στα έσω προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους. Και βέβαια ένα καίριο πλήγμα είναι η νέα γενιά να προετοιμαστεί μέσα στο πνεύμα της αμφιβολίας. Να γίνει μια γενιά που θα αμφιβάλει για την ιστορία της, για την θρησκεία της, για την πνευματική της δύναμη. Μια γενιά που θα είναι έτοιμη να πέσει στα δύχτια των αρπακτικών. Ας προσέξουν οι υπεύθυνοι. Και πρώτος ο κ. Κουβέλης ας απαλλάξει το κόμμα του από την ντροπή της Ρεπούση.






Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Quo Vadis ?



Πιστεύω πως αυτός τίτλος από το έργο του Ανιμπάλε Καράτσι, είναι ο πλέον κατάλληλος τίτλος σε ό,τι αποφασίσει να πει ή να γράψει κανείς σήμερα για την Ελλάδα. Quo Vadis.  Ακριβώς.  Που πάμε;  Που πάει αυτή η χώρα; Που βαδίζει αυτός ο τόπος;
Για μια ακόμη φορά οι Έλληνες απέδειξαν ότι  ούτε και αυτό  το δίκιο τους και τα δικαιώματά  τους δεν έχουν μάθει να τα διεκδικούν σωστά. Απέδειξαν ότι δεν γνωρίζουν να απαιτούν το δίκιο τους και να αγωνίζονται γι’ αυτό. Απέδειξαν ότι το πλέον μεγάλο και αναφαίρετο δικαίωμα του εργάτη, η απεργία, το μοναδικό όπλο με το οποίο οι εργαζόμενοι μπορούν να διεκδικούν το δίκιο τους, οι Έλληνες απέδειξαν ότι δεν γνωρίζουν να το χρησιμοποιούν. Μια απλή απεργία, ένα συλλαλητήριο διαμαρτυρίας, μια πορεία, όπως πάντα το μετατρέπουν σε  καταστροφή, σε φωτιά, σε γκρέμισμα, σε κάψιμο αυτοκινήτων, σε σπάσιμο κάθε βιτρίνας που θα βρεθεί μπροστά τους. Κάποια φορά προκαλούν ακόμη και αυτόν τον θάνατο κάποιων ανθρώπων. Φαίνεται πως είναι ακόμη πολύ μακρυά για τους Έλληνες εργάτες, για τους Έλληνες συνδικαλιστές γενικά, το σημείο που θα πρέπει να φτάσουν για να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίον θα μπορούν να διεκδικούν το δίκιο τους και να το πετυχαίνουν.
Δυστυχώς η συνδικαλιστική ηγεσία των Ελλήνων εργατών δείχνει να μην  γνωρίζει τους κανόνες του εργατικού κινήματος. Θα τολμούσα να πω ότι αυτοί οι αυτοαποκαλούμενοι ηγέτες συνδικαλιστές, δεν γνωρίζουν τι είναι το εργατικό κίνημα  Ή μάλλον κάπου το μπερδεύουν με κάποια άλλα πράγματα. Κι’ έτσι το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να έχουν οδηγήσει  την εργατιά σε χέρια κάποιων αγωνιστικών οργανώσεων, κάποιων καιροσκόπων πολιτικών οι οποίοι  χρησιμοποιούν την εργατιά σαν ένα εκτελεστικό όργανο προς εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων. Από το σημείο αυτό και μετά το εργατικό κίνημα έχει αποτύχει. Κι’ ας φωνασκούν στα τηλεοπτικά παράθυρα οι ανεύθυνοι αρχηγίσκοι κάποιων κομμάτων και οι λαλίστακτοι ανίκανοι βουλευτές, πως κόπτονται για το δίκιο των εργατών και για το ψωμί του λαού.
Στην Ελλάδα μπορεί να πει κανείς υπεύθυνα ότι ο ρόλος , η αποστολή, η παρουσία της αντιπολίτευσης έχει παρεξηγηθεί τρομερά. Κι’ αυτό είναι κάτι που πάρα πολλές φορές το έχω αναφέρει σε διάφορα άρθρα μου.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και τα άλλα μικρότερα κόμματα, από την επομένη των εκλογών αρχίζουν έναν αγώνα εξόντωσης της κυβέρνησης. Της οποιασδήποτε κυβέρνησης από τα αρχηγικά κόμματα. Γιατί; Δεν γνωρίζουν. Για ποιό λόγο; Δεν ξέρουν. Με ποιά στοιχεία; Δεν λένε. Το μόνο που φωνάζουν είναι ότι η κυβέρνηση πρέπει να φύγει. Ούτε συζήτηση για διάλογο, για συμπαράσταση, για συμφωνίες σε εθνικά θέματα. Μόνος σκοπός τους να φύγει η κυβέρνηση. Επιστρατεύουν όλα τα μέσα που μπορούν και ο εξωντοτικός πόλεμος αρχίζει. Με το παραμικρό ξεσηκώνουν τους οπαδούς τους και τους αφήνουν  στους δρόμους να φωνάζουν και να διαμαρτύρονται. Τέτοιες κινήσεις είναι επόμενο να οδηγούν σε παρέκτροπα αφού μια τέτοια κίνηση όχι μόνο δεν ελέγχεται αλλά έχει αποδειχτεί ότι ανέχεται και την παρουσία στοιχείων ξένων και επικίνδυνων, όπως οι γνωστοί κουκουλοφόροι.
Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις πολλά μπορεί να γίνουν και πολλά μπορεί να συμβούν. Ακόμη και θάνατοι.
Υπ’ όψη λοιπόν της αντιπολίτευσης, ιδιαίτερα των  κομμάτων της αριστεράς, ότι αντιπολίτευση στην πολιτική δεν σημαίνει πόλεμο αλλά δημοκρατικό διάλογο.
Επειδή όλα προϊωνίζουν ότι η εφαρμογή των οικονομικών μέτρων της κυβέρνησης,  στο άμεσο μέλλον θα προκαλέσει και άλλες διαφωνίες με τα κόμματα της αντιπολίτευσης και επειδή οι αγωνιστές των «πανελληνίων  μετώπων » θα ξεσηκώνουν συνέχεια τον λαό της χώρας, ας ευχηθούμε να πρυτανεύσει ανάμεσά τους η λογική για το καλό της ταλαίπωρης Ελλάδας.