Κάποιες κυρίες της εποχής μας.

Αγγειό κουτσοχέρουλο.

Το...κουτσοχέρουλο αγγειό.

Διακωμωδόντας τα καπέλλα των παπάδων, ο μεγάλος σατυρικός ποιητής της Κεφαλονιάς, ο Αντρέας Λασκαράτος, στο μνημειώδες έργο του

“Τα Μυστήρια της Κεφαλονιάς,” τα ονομάζει αγγειά κουτσοχέρουλα, δηλαδή αγγεία ανάγκης, κατουροδοχεία, με κομένο το χερούλι τους. Πιστεύω πως είναι ο πιό επιτυχημένος χαρακτηρισμός για τα καπέλλα με τα οποία εμφανίζετα κάθε μέρα η μεγαλειοτάτη της Αγγλίας βασίλισσα Ελισάβετ. Μια ματιά στη φωτογραφία και είμαι σίγουρος ότι θα συμφωνήσετε.

Τους Έλληνες δεν τους λυπάμαι.

Θαυμάστε ποιά δεν μας λυπάται.

Σκασίλα μας. Όλη μας η έννοια είναι να μας λυπάται η κυρία Λαγκάρντ. Όταν μια τέτοια κυρία και με τέτοια θέση φτάνει στο σημείο να εκφράζεται με τέτοια λόγια για έναν λαό, που αυτή τον έχει οδηγήσει στην τραγική κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, το μόνο που απομένει σε μας τους Έλληνες είναι να της δώσουμε την μεγαλόπρεπη ελληνική μούτζα που μόνο εμείς ξέρουμε να δίνουμε. 

Ελληνικότατο δώρο για την κυρία Λαγκάρντ.

Όρσε κυρία Λαγκάρντ

Η κυρία “συνωστισμός.”

Αυτή ξέρει να γράφει ελληνική ιστορία.

Φυσικά και θα θυμάστε την κυρία Μαρία Ρεπούση. Έχει δηλώσει καθηγήτρια ιστορικός, αλλά έχει τη δική της γνώμη για το πως πρέπει να γράφεται και να διδάσκεται η ιστορία. Έτσι η κυρία αυτή όταν της ανετέθει η συγγραφή του βιλίου ιστορίας της 6^ης Δημοτικού είδε τη σφαγή των Ελλήνων στο λιμάνι της Σμύρνης τον Σεπτέμβρη του  1922 σαν.....συνωστισμό. Περέλειψε να πει ότι οι Έλληνες είχαν συγκεντρωθεί εκεί προκειμένου να πάνε κρουαζιέρα στην Ελλάδα.

Η κυρία αυτή διεκδικεί θέση στο ελληνικό κοινοβούλιο σαν υποψήφια με το κόμμα Δημοκρατική Αριστερά του  Φώτη Κουβέλη. Είναι λυπηρό για τον κ. Κουβέλη αυτή η επιλογή και θα πρέπει να αναθεωρήσει την απόφασή του και να την εκδιώξει, τη στιγμή μάλιστα που η κυρία αυτή αποχώρησε επιδεικτικά από τη Βουλή όταν ετηρείτο ενός λεπτού σιγής για την μνήμη των σφαγιασθέντων Ποντίων. 

Τι έγινε η κριτική βεντέτα;

Δεκαεννέα ολόκληρα χρόνια κράτησε η βεντέτα ανάμεσα στους Μητσοτάκηδες και τον Αντώνη Σαμαρά. Από το 1993, όταν ο Σαμαράς ανέτρεψε την κυβέρνηση του πατρός Μητσοτάκη ανάμεσά τους φώληασε το μίσος. 

Ο Βεντέτος....

Έχασε η Ντόρα τις προεδρικές εκλογές της ΝΔ, βρέθηκε αντίθετη με τον Σαμαρά, οργάνωσε αντάρτικο με επισκέψεις στην Κύπρο, ψήφιζε αντίθετα από την γραμμή του κόμματος και ο Αντωνάκης της έδωσε τα παπούτσια της στο χέρι. Κι΄αυτή πήγε και έστησε την “Δημοκρατική Συμμαχία”  και κατάφερε να..... μην εισέλθει στη Βουλή των Ελλήνων.

....και η Δημοκρατική Συμμαχία

 Κι΄όλοι μας περιμέναμε μια νέα και ίσως τελική κόντρα. Αντ΄αυτού είδαμε να ανοίγονται οι εκατέρωθεν αγκαλιές και τα χειροσφιξήματα και τα χαμόγελα. Για το καλό της πατρίδας είπαν. Έτσι λένε την βουλευτική  καρέκλα τους και τον παχουλό μισθό του. Πάντως, επειδή οι Κριτικοί τη βεντέτα δεν την σβύνουν παρά μόνο μα αίμα είμαστε σε αναμονή.......!!

Η κυρία Γενική Γραμματεύς του ΚΚΕ.

Κάποιες άλλες στιγμές θα λέγαμε...Ουδέν σχόλιον. Γιατί η Αλέκα μας δεν αξίζει τίποτα περισσότερο. Εξακολουθεί θα είναι ψυχοπαίδι του Στάλιν

Κάπου εκεί στο βάθος βλέπω τον σύντροφο Στάλιν.

Παρέλαβε ένα κόμμα, το κόμμα του λαού όπως της αρέσει να το ονομάζει, με ποσοστό 20% και κατάφερα να το φτάσει στο 5% και..... προχωράει. Με την αρρωστημένη κατάσταση που επικρατεί στην ΚΕ, κανείς δεν μπορεί να πει λέξη, να ασκήσει κριτική κι΄ακόμη να έχει μια δική του γνώμη. Για το ΚΚΕ υπάρχει μόνο η γνώμη και η απόφαση της Γενικής Γραμματέως. Αλλά ούτε και περίπτωση αλλαγής υπάρχει. Αλλάζει μόνο αν η ίδια το αποφασίσει. Κι΄έτσι τα συντρόφια παραμένουν άβουλα δίπλα της ακολουθώντας την στον κατήφορο που έχει χαράξει. Κρίμα, γιατί το κόμμα αυτό είχε κάποτε μια πολύ μεγάλη ιστορία γραμμένη με το αίμα μας.