Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Συμφωνίες, ανταλλάγματα και εκβιασμοί!!!

Συμφωνίες, ανταλλάγματα και εκβιασμοί είναι τα κύρια συστατικά των διεργασιών του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας γιά την εκλογή του νέου προέδρου.
Μετά τις τελευταίες εξελήξεις τα πράγματα μέσα στο κόμμα δείχνουν να παίρνουν τον δρόμο που από την αρχή είχαν προβλέψει όλοι όσοι ασχολούνται με τα εσωτερικά του. Από τους τέσσερεις υποψήφιους κάπως νωρίς έμειναν τρεις, ενώ κανείς νέος δεν τόλμησε να εμφανιστεί.
Πριν από λίγες μέρες, ο Αβραμόπουλος διαφώνησε και αποχώρησε. Δήλωσε ότι διαφώνησε γιατί δεν κατάφερε να επιβάλει την γνώμη του γιά διεύρυνση της βάσης στην ψηφοφορία. Διαφώνησε και αποχώρησε γιατί δεν κατάφερε να σύρει στις κάλπες τους φίλους, τους συγγενείς, τους συγχωριανούς στους οποίους φαίνεται ότι πολύ υπολόγιζε. Όμως όλα δείχνουν ότι δεν είναι έτσι. Μάλλον αποχώρησε γιά να περισώσει κάποιες καταστάσεις, που τον ενδιαφέρουν.
Είναι γεγονός ότι στο εσωτερικό του κόμματος όλοι και όλα κινούνται με βάση συμφωνίες, ανταλλάγματα και καμμιά φορά και εκβιασμούς. «Με εκβιάζουν να παραιτηθώ» δήλωσε πριν λίγες μέρες ο τέταρτος των υποψηφίων Παν Ψωμιάδης.
Και δεν λέει ψέμματα. Ποιός όμως τον εκβιάζει; Η Ντόρα, ο Σαμαράς ή και οι δυό;
Η αποχώρηση του Αβραμόπουλου ήταν αποτέλεσμα κάποιων συμφωνιών. Και όλα δείχνουν ότι οι πρώτες συμφωνίες ξεκίνησαν με την Ντόρα, ή γενικά με τους Μητσοτάκηδες αφού είναι γεγονός ότι όλη η οικογένεια συμμετέχει στο παιγνίδι της διαδοχής με στόχο τους το κόμμα να γίνει ιδιοκτησία τους και στην προεδρική να στρογγυλοκαθήσει το Χαζοχαμόγελο. Άλλωστε και η Ντόρα δεν έπαψε στιγμή να το φωνάζει στα μικρόφωνα και τις κάμερες ότι σκοπός της ζωής της είναι την 30η του μηνός ο προεδρικός θρόνος να είναι δικός της.
Κάπου όμως τα πράγματα, παρ΄όλες τις συμφωνίες, δεν εξελήχθησαν ομαλά γιά τον Αβραμόπουλο
-Μητσοτάκηδες είναι αυτοί – κάπου ο Σαμαράς είπε και έδωσε πάρα πάνω,
ο Δημητράκης δεν θέλει και πολλά, αποστάτης από το παρελθόν, άφησε τους Μητσοτάκηδες και ρίχτηκε στην αγκαλιά του εταίρου των αποστατών.
Είναι αδύνατο να γνωρίζουμε τι έχει συμφωνηθεί. Όμως αυτά θα πρέπει να είναι σημαντικά γιά να φτάσουν στο σημείο να φιληθούν μπροστά στις κάμερες,
Και καλά, θα αναρωτηθεί ο αφελής Έλλην. Όλα αυτά που έλεγε πριν από μέρες, ότι είναι έξω από κάθε συμμετοχή και συμμαχία και ότι οι υποστηρικτές του θα ψηφίσουν κατά συνείδηση Τι να πει όμως κανείς στον αφελή; Αν υπάρχουν Έλληνες που ψάχνουν γιά κάτι τέτοιες λεπτομέρειες, ιδιαίτερα περί συνειδήσεως μέσα στον πολιτικό χώρο της πατρίδας μας, τότε ειλικρινά θα πρέπει να πούμε ότι είμαστε άξιοι της τύχης μας.
Αυτό όμως που είναι κάπως σημαντικό και χρήζει μιάς ιδιαίτερης προσοχής και μελέτης είναι ότι από τόσα στελέχη που διαθέτει το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, έφτασαν να διεκδικούν την προεδρία η κόρη του αρχιαποστάτη Μητσοτάκη, οι δυό αποστάτες του παρελθόντος, Αβραμόπουλος και Σαμαράς και ο γραφικός Μεγαλέξανδρος της Θεσσαλονίκης. Άντε να φτιάξεις κόμμα μ΄αυτούς.

8 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μα αφού τα έχουμε πει φίλε Ντένη,
    Σαμαράς είναι αυτός που φτιάχνει σαμάρια: THE SADDLEMAKER

    Το πρόβλημα είναι ποιος θα τα φορέσει;

    Χαιρετώ

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Συνήθως φίλε Γαβρίλη οι πολιτικοί φτιάχνουν τα σαμάρια γι΄αυτούς που τους ψηφίζουν. Μέχρι που να ξυπνήσουν οι άνθρωποι και να τους τα φορέσουν.
    Νάσαι καλά
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κάθε κόμμα σιορ Κονταρίνη αποκτά τον πρόεδρο που του αξίζει.
    Κόμμα παρωδία; Ε, παρωδία και οι υποψήφιοι πρόεδροι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αγαπητέ μου Φαίδων.
    Σ' ευχαριστώ γιά την επίσκεψη.
    Μάλλον έχεις δίκιο.
    Αν γυρίσουμε προς τα πίσω ψάχνοντας θα βρούμε ότι το κάθε κόμμα έχει τον πρόεδρο που του ταιριάζει. Τώρα πες μου έσυ. Τι κόμμα θα βγεί με πρόεδρο την Ντόρα;
    Νάσαι καλά φίλε. Και να σε βλέπουμε στο καφενείο και στα Εφτάνησα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αγαπητέ ΝτεΚοντ,
    Οπως θα διαβάσεις πιο κάτω, τώρα μόλις επέστρεψα από το Παρίσι. Το επιτελείο μου ακόμη δε με ενημέρωσε για τις διεργασίες του κόμματος και γενικότερα. Οταν όμως ενημερωθώ, οπωσδήποτε θα απαντήσω.

    Η απάντηση που δεν έστειλα στην πρώην ανάρτησή σου λόγο αναχώρησης (και συγνώμη γιαυτό):
    Φίλε ΝτεΚοντ,
    Δεν μπορώ να περιγράψω τον ενθουσιασμό μου για την απάντησή σου και γιαυτά που γράφεις για την προσωπικότητά μου. Το να με παρομοιάζεις με την Τζοκόντα, δείχνει όχι μόνο πόσο αντικειμενικός, αλλά και πόσο καλλιεργημένος γραφιάς είσαι. Λοιπόν, φίλε μου, αν τα καταφέρω και φτάσω στην ανωτερότητα (καλομελέτα κι έρχεται που λέμε) θα ενδιαφερθώ ιδιαιτέρως για τις υποκριτικές τέχνες! Οχι για τις σαμαρικές: αυτές είναι ξεπερασμένες.
    Φίλε μου, αμέσως θα κάνω μια επείγων επίσκεψη στο Λούβρο, να θαυμάσω από πλησίον το μυστιριώδες χαζοχαμόγελό μου. Ισως βρω και κανέναν νέο Νταβίντσι να με ξαναποθανατήσει!
    Τα λέμε όταν επιστρέψω.

    Για τη μεταφορά,
    Νίκος, Manhattan

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κύριε ΝτεΚοντ,
    Οταν ο δημοσιογράφος δεν ακολουθεί την επαγγελματική δεοντολογία, είναι άξιος σαμαρώματος.
    Ναι, ρε φίλε, με το Σαμαρά μιλάς. Πάντως εσύ είσαι αρκετά αντικειμενικός, αλλά όχι και τόσο μ'εμένα.
    Κι εξηγιέμαι. Μη μου πεις ότι δεν ασχολίθηκες περισσότερο με το Χαζοχαμόγελο, όπως την αποκαλείς (μέχρι και στο Παρίσι την έστειλες - με το όνομα όμως συμφωνούμε) και λιγότερο με τους άλλους διαγωνιζόμενους για την καρέκλα του κόμματος. Λοιπόν, ισοζύγιο, φίλε μου.
    Μας αποκαλείς αποστάτες, και συμφωνώ. Αλλά εγώ δεν αποστάτησα από το κόμμα μου για να πάω στον αντίπαλο, όπως οι Μήτσοι. Εγώ αποστάτησα από τον αποστάτη: ο οποίος χάρη Κατσίκη, θυμάσε; θα κατσικοποιούσε όλη τη χώρα. Λοιπόν, για να σώσω τον τόπο, εξαναγκάστηκα να βγω στο βουνό με την Ανοιξη και να τον κατεβάσω. (Να τον σαμαρώσω ήθελα να πω.)
    Κι αν λάχει και χρειαστεί, η Ανοιξη θα ξανανθίσει και σε ψηλότερες κορυφές. Σιγά μην αφήσουμε το Χαζοχαμόγελο να μας αποχαζέψει. Η έτσι, ή αλλιώς, θα της το φορέσουμε.
    Αυτά για τώρα και πιστεύω να μ'έπιασες.

    Για τη μεταφορά,
    Νίκος, Manhattan

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τώρα στο Θεό σου. Πες μου μως να σε προσφωνήσω; Αγαπητή μου Ντόρα ή φίλε Νίκο
    Χαίρομαι που εκτιμάς τη γνώμη που έχω γιά σένα. Και εγώ σου υπόσχομαι ότι θα χαρώ πάρα πολύ και θα το γιορτάσω αν-λέμε, αν- σε δω πρόεδρο της ΝουΔούλας.
    Νάσασι καλά
    ΝτεΚοντ

    ΑπάντησηΔιαγραφή