Βουλή των Ελλήνων. Ένας θίασος γέλιου.

Ο θίασος "ελληνική βουλή"

Δεν είναι έξω από την πραγματικότητα ότι όταν αναφερόμαστε στη Βουλή των Ελλήνων ο νους μας αυτόματα τρέχει σε θιάσους γέλιου, σε πρόχειρα θεατρικά μπουλούκια που όργωναν την επαρχία της Ελλάδας τις παληές καλές εποχές, σε παραστάσεις καραγκιόζη και γενικά σε εύθυμες και γελοίες καταστάσεις.

Ένα μπουλούκι ευχάριστο.

 Πολύ δε περισσότερο όταν οι πρωταγωνιστές είναι τα πρόσωπα που, υποτίθεται, μοίρα κακή τα επέλεξε να κατοικοεδρεύουν με την ανοχή μας στο ελληνικό κοινοβούλιο, να διαβιούν και να σιτίζονται με τα χρήματα του πάμπτωχου και δυστυχισμένου Έλληνα συνταξιούχου και να μας παριστάνουν τους αφεντάδες μας.

Κι΄αυτή αφέντης μας είναι.

Ένα από τα πρόσωπα αυτά συμβαίνει να είναι και η θορυβώδης και εκρηκτική βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου που δίκαια έχει χαρακτηριστεί σαν ο Γενικός Εισαγγελέας της Βουλής. 
Είναι γεγονός ότι η κυρία αυτή αποτελεί ένα σπάνιο φαινόμενο στα χρονικά της Ελληνικής Βουλής. Η συμπεριφορά της μέσα στον υποτιθέμενο ιερό χώρο του κοινοβουλίου είναι αχαρακτήριστη. Η κυρία αυτή, ιδιαίτερα στις διάφορες Επιτροπές που την διορίζει το κόμμα της δεν προσφέρει υπηρεσία,δεν υπηρετεί έργο. Αντίθετα εμποδίζει να παραχθεί έργο.

Ό,τι πρέπει για τη Ζωή.

Κύριο χαρακτηριστικό της η ασταμάτητη πολυλογία της. Μιλάει και σχεδόν και η ίδια δεν γνωρίζει τι λέει. Βρίσκεται διαρκώς σε μια θέση αντιπαράθεσης με τον πρόεδρο και όλους τους υπόλοιπους βουλευτές που συμμετέχουν στην όποια Επιτροπή. Ποτέ δεν έχει κάποια συγκεκριμένη θέση για το θέμα που απασχολεί την Επιτροπή και ποτέ δεν εκφέρει κάποια γνώμη. Θέση της να είναι πάντα να είναι αντίθετη με όλους τους άλλους. Δεν επιτρέπει σε κανένα να έχει τον λόγο. Δεν σέβεται κανέναν, δεν υπολογίζει κανέναν, δεν μπορεί να την σταματήσει κανείς έτσι και αποφασίσει να ανοίξει το μελιστάλαχτο στοματάκι της. 

Θαυμάστε τους!!!

Βέβαια ο αρχηγός του κόμματός της, ο κ. Τσίπρας ποτέ δεν προσπάθησε να επαναφέρει στην τάξη την κυρία αυτή απλούστατα διότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου τον εκφράζει και εκφράζει και το κόμμα του.
Κύρια θύματα της ιδιόμορφης συμπεριφοράς αυτής της κυρίας είναι πάντοτε οι πρόεδροι των διαφόρων Επιτροπών στις οποίες το κόμμα της έντεχνα την τοποθετεί. Όλοι αυτοί οι πρόεδροι τρέμουν στην σκέψη τι θα αντιμετωπίσουν όταν κάποια στιγμή η κυρία Κωνσταντοπούλου  θεωρήσει ότι πρέπει να επέμβει. Και αφού αρχίσει, όλοι τους προβληματίζονται πως θα την σταματήσουν. Δεν πτοείται με τίποτα, δεν φοβάται τίποτα, δεν υπολογίζει τίποτα, δεν την σταματάει τίποτα. Κι΄ όταν κάποια στιγμή από μόνη της αποφασίσει ότι...άδειασε ό,τι είχε μέσα της, τότε επέρχεται μια παράξενη σιωπή στην αίθουσα.

Φυλαχτείτε. Προσεύχεται και ετοιμάζεται για επίθεση.

Κανείς πλέον δεν έχει το κουράγιο να μιλήσει διότι είναι τόσο το άγχος με το οποίο τους έχει φορτώσει αυτή η κυρία ώστε όλοι προτιμούν την σιωπή κοιτάζοντας προς την έξοδο της αίθουσα για να φύγουν και να ...ανασάνουν.
Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μπορέσει να πείσει την Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι αυτή η συμπεριφορά της μέσα στη βουλή είναι όχι μόνο ανάρμοστη και αντικοινωνική αλλά και πολύ επιζήμια για το κόμμα της αλλά και γι΄αυτήν την ίδια. Κι΄ακόμα πιο δύσκολο είναι να μπορέσει η ίδια κάποτε να το καταλάβει.