Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

Εδώ Πολυτεχνείο ! ! !


Στις 17 του Νοέμβρη η επέτειος του Πολυτεχνείου. Η ματωμένη βραδιά που τα τανκς της χούντας γκρέμισαν την πόρτα του πνευματικού ιδρύματος, παρασέρνοντας κάτω από τις αλυσίδες τους κάποιους φοιτητές και φοιτήτριες γράφοντας έτσι σκοτεινές και εγκληματικές σελίδες στην ιστορία του τόπου.
Η είσοδος του πολυτεχνείου πριν να περάσει το τανκ
Το τανκ πέρασε
Πέρασαν από τότε σαρανταένα χρόνια. Σαρανταένα χρόνια που η φωνή της Μαρίας Δαμανάκη δεν σταμάτησε να συντροφεύει τις καρδιές των Ελλήνων για καλύτερες μέρες.
-Εδώ Πολυτεχνείο. Εδώ Πολυτεχνείο
Και το Πολυτεχνείο πέρασε στην ιστορία. Έγινε μια από τις πλέον δυναμικές σελίδες της. Ήταν ο σηκωμός της νεολαίας ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών. Κάτι, που εκείνη την εποχή μετρούσε σαν ένα μεγάλο γεγονός.
Γιατί δεν ήταν και λίγο μια χούφτα παιδιά να στήσουν τα στήθια τους μπροστά στα τανκς. Να σταθούν εμπόδιο στην είσοδό τους στον χώρο του σχολείου τους και να δεχτούν να θυσιαστούν για την πατρίδα, για τη λευτεριά.
Κι΄όταν η χούντα έφυγε και διαλύθηκε, το Πολυτεχνείο έγινε ένα εργαλείο στα χέρια των κομμάτων που ξεφύτρωσαν μέσα από τη θυσία των φοιτητών. Ένα εργαλείο εκμετάλλευσης ευκαιριών. Κάποια από αυτά τα κόμματα πόνταραν πάνω στην συμμετοχή αυτών των φοιτητών στον ξεσηκωμό και τους πολιτικοποίησαν. Κι΄οι πιο πολλοί δέχτηκαν να ανταλλάξουν την ηρωική προσφορά τους με μια θέση στη Βουλή. Από κει και πέρα ο θρύλος του Πολυτεχνείου άρχισε να χάνει την ιστορική του αξία. Ξέφτισε. Όταν τον ηρωισμό τον ανταλλάσεις χάνει την αξία του. Όταν τη θυσία σου την πουλάς δεν είναι πια θυσία. 
Έτσι τα κόμματα άρχισαν πλέον να χρησιμοποιούν την εξέγερση του Πολυτεχνείου προκειμένου να εξυπηρετούνται τα κομματικά τους συμφέροντα.
Τελευταία πλάι στο θρύλο αυτού του πνευματικού ιδρύματος προστέθηκαν και οι παρακρατικοί. Όχι βέβαια για να δείξουν τον σεβασμό τους στη μεγάλη θυσία των φοιτητών εκείνης της εποχής. Απλούστατα διότι η προσκόλληση δίπλα στο θρύλο του διευκολύνει και κάνει πιο θεαματικές τις κινήσεις τους. Έτσι η γιορτή μετατρέπεται σε μάχη μπρος στην είσοδο και τους γύρω χώρους με κυνηγητό αστυνομίας - παρακρατικών, με φωτιές, με δακρυγόνα, με  τραυματισμούς και γενικά με σκηνές που περισσότερο θυμίζουν μάχη και όχι φόρο τιμής σε μια ιστορική επέτειο.



4 σχόλια:

  1. Το Πολυτεχνείο Ζει, στη συνέχεια των λαϊκών αγώνων....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν έγραψες όμως Ντένη και για τη Δαμανάκητι έγινε. Αυτή κι' αν εξαργύρωσε τη φωνή της στο ραδιόφωνο. Βέβαια ούτε βασανίστηκε στην Ε.Α.Τ Ε.Σ.Α Με την αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ''Ας ελπίσουμε ότι φέτος θα είναι η τελευταία φορά, που η επέτειος αυτή αποτελεί ένα μνημόσυνο όχι μόνον εκείνου του γεγονότος, αλλά, κυρίως, της χαμένης μας επαναστατικότητας και αποφασιστικότητας'.

    (Αντιγραφή από την ιστοσελίδα: http://mandatoforos.blogspot.gr/)

    Φ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όντως, η Δαμανάκη τον "εξαργύρωσε" με λάθος τρόπο τον αγώνα της... Επίσης φίλε Ντένη, εκείνη την εποχή υπήρχε κι ένας Ξυλούρης, μια Καρέζη, ένας Θεοδωράκης, ένας Λοϊζος, ενώ σήμερα φτώχεια πολύ, κυριολεκτικά (όπως και τότε) αλλά και μεταφορικά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή