Κατά συνείδηση....

«Όποιος σκέφτεται να ψηφίσει πρόεδρο Δημοκρατίας να κατέβει τώρα από το καράβι.»

Το καράβι του Καμένου.

Με αυτά τα λόγια και με ύφος δικτάτορα ο Πάνος Καμένος, πρόεδρος του κόμματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων έκλεισε τις εργασίες του συνεδρίου του κόμματός του. Βέβαια λίγες μέρες πριν είχε απειλήσει με αποκεφαλισμό όποιον ψήφιζε. Φαίνεται όμως ότι οι Τζιχαντιστές δεν του το επιτρέπουν.

Ο καπετάν Πάνος Καμένος.

Δεν γνωρίζω αν το κόμμα του Πάνου Καμένου είναι ένα κόμμα δημοκρατικό, σε μια χώρα δημοκρατική όπως λέγεται ότι είναι η Ελλάδα και δεν γνωρίζω αν οι βουλευτές αυτού του κόμματος είναι Έλληνες δημοκράτες τους οποίους ψήφισε ο ελληνικός λαός ή είναι ιδιοκτησία και περιουσία του προέδρου του κόμματος και τους έφερε από το χωριό του. Εκείνο που νοιώθω και μου προξενεί αηδία είναι να βλέπω τον βουλευτή τον οποίο ψήφισα δίνοντάς του την εντολή να με αντιπροσωπεύει στην πορεία της πατρίδας μου και στα προβλήματά της, αυτός ο βουλευτής να γίνεται ένα όργανο του κάθε προέδρου, του κάθε κόμματος. Να μοιάζει να δέχεται διαταγές από τον Επιλοχία και η μόνη του αντίδραση να είναι το σκύψιμο του κεφαλιού του. Γιατί αυτό που είδαμε να συμβαίνει στο κόμμα του Καμένου δυστυχώς συμβαίνει σε όλα τα κόμματα της πατρίδας μας. Ακόμα και στο ΚΚΕ εκεί που υποτίθεται ότι υπάρχει η κυριαρχία του λαού δυστυχώς και εκεί οι βουλευτές είναι υποχρεωμένοι να σκύβουν το κεφάλι μπρος στην θέληση και την απόφαση του Γενικού Γραμματέα, όποια και αν είναι. 
Είναι εγκληματικό στον πολιτικό χώρο της πατρίδας μας και μάλιστα σε μέρες τόσο πολύ άσχημες για την τύχη της ο εκλεγμένος βουλευτής να μην έχει το δικαίωμα της συνείδησης. 
Είναι εγκληματικό να γίνεται ένα άβουλο όργανο στα χέρια του κάθε προέδρου ο οποίος να τον κατευθύνει και να τον κινεί σαν μαριονέτα. Να του απαγορεύει να σκέφτεται συνειδητά. Να τον εκμεταλλεύεται για το δικό του συμφέρον και για το συμφέρον του κόμματος θυσιάζοντας το καλό και το συμφέρον της πατρίδας. 
Αυτό το τόσο αισχρό και εγκληματικό παιγνίδι έχει γίνει ιδιαίτερα τρομερά επικίνδυνο αυτό τον καιρό με την επικείμενη εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας.
Τόσο τα κόμματα του Πάνου Καμένου, του Αλέξη Τσίπρα, όσο και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν επιθυμούν να εκλέξει πρόεδρο η παρούσα βουλή αλλά προσπαθούν να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές. Φυσικά γνωρίζουν πάρα πολύ καλά τι σημαίνει για την Ελλάδα να γίνουν εκλογές αυτό τον καιρό που πάνω της σαν αρπακτικό όρνιο έχει σκύψει η Τρόικα. Γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνουν οι εκλογές όταν το ΔΝΤ μας έχει περάσει τη θηλιά στο λαιμό. Ξέρουν όλοι τους ποιο θα είναι το οικονομικό αλλά και το πολιτικό κόστος αυτών των εκλογών. Καταλαβαίνουν ότι αν το κόμμα τους κερδίσει δυο έδρες πάρα πάνω από αυτές που διαθέτει, η πατρίδα τους και ο λαός της θα χάσουν  όσα έχουν καταφέρει να κερδίσουν με πόνο τα τελευταία πέντε χρόνια. Όμως είναι τόσο άσχετοι με την βαθιά έννοια της πολιτικής, είναι τόσο αδιάφοροι με την κατάντια της Ελλάδας που δεν έχουν την ικανότητα να δουν τι κακό θα της προξενήσουν. Είναι τόσο άσχετοι που δεν δίνουν καμιά σημασία σε όλα αυτά που μπορεί να συμβούν και θα συμβούν. Και για να πετύχουν όλα αυτά φτάνουν στο σημείο να κατασκευάζουν βουλευτές χωρίς πολιτική συνείδηση. Φτάνουν στο σημείο να τους απειλούν αν κάποιος νοιώσει κάποια στιγμή να αγγίζει την καρδιά του η πατρίδα Ελλάδα τον κατεβάζουν από το καράβι και τον αποκεφαλίζουν. Λες και το καράβι είναι ιδιοκτησία τους, είναι ιδιοκτησία του πατέρα τους και όχι περιουσία του ελληνικού λαού. Με τέτοιους πολιτικούς σαν τον Καμένο και τον Τσίπρα προσπαθεί η Ελλάδα να κρατηθεί στη ζωή. Αμφιβάλω αν θα τα καταφέρει.

Φίλες και φίλοι μου.
Παρακαλώ περάστε από τοhttp://eftanhsa.blogspot.com 
Ένας πανέμορφος περίπατος στα χωριά της Ζακύνθου
σας περιμένει.
Ευχαριστώ. 

Βουλή των Ελλήνων. Ένας θίασος γέλιου.

Ο θίασος "ελληνική βουλή"

Δεν είναι έξω από την πραγματικότητα ότι όταν αναφερόμαστε στη Βουλή των Ελλήνων ο νους μας αυτόματα τρέχει σε θιάσους γέλιου, σε πρόχειρα θεατρικά μπουλούκια που όργωναν την επαρχία της Ελλάδας τις παληές καλές εποχές, σε παραστάσεις καραγκιόζη και γενικά σε εύθυμες και γελοίες καταστάσεις.

Ένα μπουλούκι ευχάριστο.

 Πολύ δε περισσότερο όταν οι πρωταγωνιστές είναι τα πρόσωπα που, υποτίθεται, μοίρα κακή τα επέλεξε να κατοικοεδρεύουν με την ανοχή μας στο ελληνικό κοινοβούλιο, να διαβιούν και να σιτίζονται με τα χρήματα του πάμπτωχου και δυστυχισμένου Έλληνα συνταξιούχου και να μας παριστάνουν τους αφεντάδες μας.

Κι΄αυτή αφέντης μας είναι.

Ένα από τα πρόσωπα αυτά συμβαίνει να είναι και η θορυβώδης και εκρηκτική βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου που δίκαια έχει χαρακτηριστεί σαν ο Γενικός Εισαγγελέας της Βουλής. 
Είναι γεγονός ότι η κυρία αυτή αποτελεί ένα σπάνιο φαινόμενο στα χρονικά της Ελληνικής Βουλής. Η συμπεριφορά της μέσα στον υποτιθέμενο ιερό χώρο του κοινοβουλίου είναι αχαρακτήριστη. Η κυρία αυτή, ιδιαίτερα στις διάφορες Επιτροπές που την διορίζει το κόμμα της δεν προσφέρει υπηρεσία,δεν υπηρετεί έργο. Αντίθετα εμποδίζει να παραχθεί έργο.

Ό,τι πρέπει για τη Ζωή.

Κύριο χαρακτηριστικό της η ασταμάτητη πολυλογία της. Μιλάει και σχεδόν και η ίδια δεν γνωρίζει τι λέει. Βρίσκεται διαρκώς σε μια θέση αντιπαράθεσης με τον πρόεδρο και όλους τους υπόλοιπους βουλευτές που συμμετέχουν στην όποια Επιτροπή. Ποτέ δεν έχει κάποια συγκεκριμένη θέση για το θέμα που απασχολεί την Επιτροπή και ποτέ δεν εκφέρει κάποια γνώμη. Θέση της να είναι πάντα να είναι αντίθετη με όλους τους άλλους. Δεν επιτρέπει σε κανένα να έχει τον λόγο. Δεν σέβεται κανέναν, δεν υπολογίζει κανέναν, δεν μπορεί να την σταματήσει κανείς έτσι και αποφασίσει να ανοίξει το μελιστάλαχτο στοματάκι της. 

Θαυμάστε τους!!!

Βέβαια ο αρχηγός του κόμματός της, ο κ. Τσίπρας ποτέ δεν προσπάθησε να επαναφέρει στην τάξη την κυρία αυτή απλούστατα διότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου τον εκφράζει και εκφράζει και το κόμμα του.
Κύρια θύματα της ιδιόμορφης συμπεριφοράς αυτής της κυρίας είναι πάντοτε οι πρόεδροι των διαφόρων Επιτροπών στις οποίες το κόμμα της έντεχνα την τοποθετεί. Όλοι αυτοί οι πρόεδροι τρέμουν στην σκέψη τι θα αντιμετωπίσουν όταν κάποια στιγμή η κυρία Κωνσταντοπούλου  θεωρήσει ότι πρέπει να επέμβει. Και αφού αρχίσει, όλοι τους προβληματίζονται πως θα την σταματήσουν. Δεν πτοείται με τίποτα, δεν φοβάται τίποτα, δεν υπολογίζει τίποτα, δεν την σταματάει τίποτα. Κι΄ όταν κάποια στιγμή από μόνη της αποφασίσει ότι...άδειασε ό,τι είχε μέσα της, τότε επέρχεται μια παράξενη σιωπή στην αίθουσα.

Φυλαχτείτε. Προσεύχεται και ετοιμάζεται για επίθεση.

Κανείς πλέον δεν έχει το κουράγιο να μιλήσει διότι είναι τόσο το άγχος με το οποίο τους έχει φορτώσει αυτή η κυρία ώστε όλοι προτιμούν την σιωπή κοιτάζοντας προς την έξοδο της αίθουσα για να φύγουν και να ...ανασάνουν.
Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να μπορέσει να πείσει την Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι αυτή η συμπεριφορά της μέσα στη βουλή είναι όχι μόνο ανάρμοστη και αντικοινωνική αλλά και πολύ επιζήμια για το κόμμα της αλλά και γι΄αυτήν την ίδια. Κι΄ακόμα πιο δύσκολο είναι να μπορέσει η ίδια κάποτε να το καταλάβει.

Εδώ Πολυτεχνείο ! ! !

Στις 17 του Νοέμβρη η επέτειος του Πολυτεχνείου. Η ματωμένη βραδιά που τα τανκς της χούντας γκρέμισαν την πόρτα του πνευματικού ιδρύματος, παρασέρνοντας κάτω από τις αλυσίδες τους κάποιους φοιτητές και φοιτήτριες γράφοντας έτσι σκοτεινές και εγκληματικές σελίδες στην ιστορία του τόπου.

Η είσοδος του πολυτεχνείου πριν να περάσει το τανκ

Το τανκ πέρασε

Πέρασαν από τότε σαρανταένα χρόνια. Σαρανταένα χρόνια που η φωνή της Μαρίας Δαμανάκη δεν σταμάτησε να συντροφεύει τις καρδιές των Ελλήνων για καλύτερες μέρες.
-Εδώ Πολυτεχνείο. Εδώ Πολυτεχνείο

Και το Πολυτεχνείο πέρασε στην ιστορία. Έγινε μια από τις πλέον δυναμικές σελίδες της. Ήταν ο σηκωμός της νεολαίας ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών. Κάτι, που εκείνη την εποχή μετρούσε σαν ένα μεγάλο γεγονός.

Γιατί δεν ήταν και λίγο μια χούφτα παιδιά να στήσουν τα στήθια τους μπροστά στα τανκς. Να σταθούν εμπόδιο στην είσοδό τους στον χώρο του σχολείου τους και να δεχτούν να θυσιαστούν για την πατρίδα, για τη λευτεριά.

Κι΄όταν η χούντα έφυγε και διαλύθηκε, το Πολυτεχνείο έγινε ένα εργαλείο στα χέρια των κομμάτων που ξεφύτρωσαν μέσα από τη θυσία των φοιτητών. Ένα εργαλείο εκμετάλλευσης ευκαιριών. Κάποια από αυτά τα κόμματα πόνταραν πάνω στην συμμετοχή αυτών των φοιτητών στον ξεσηκωμό και τους πολιτικοποίησαν. Κι΄οι πιο πολλοί δέχτηκαν να ανταλλάξουν την ηρωική προσφορά τους με μια θέση στη Βουλή. Από κει και πέρα ο θρύλος του Πολυτεχνείου άρχισε να χάνει την ιστορική του αξία. Ξέφτισε. Όταν τον ηρωισμό τον ανταλλάσεις χάνει την αξία του. Όταν τη θυσία σου την πουλάς δεν είναι πια θυσία. 
Έτσι τα κόμματα άρχισαν πλέον να χρησιμοποιούν την εξέγερση του Πολυτεχνείου προκειμένου να εξυπηρετούνται τα κομματικά τους συμφέροντα.
Τελευταία πλάι στο θρύλο αυτού του πνευματικού ιδρύματος προστέθηκαν και οι παρακρατικοί. Όχι βέβαια για να δείξουν τον σεβασμό τους στη μεγάλη θυσία των φοιτητών εκείνης της εποχής. Απλούστατα διότι η προσκόλληση δίπλα στο θρύλο του διευκολύνει και κάνει πιο θεαματικές τις κινήσεις τους. Έτσι η γιορτή μετατρέπεται σε μάχη μπρος στην είσοδο και τους γύρω χώρους με κυνηγητό αστυνομίας - παρακρατικών, με φωτιές, με δακρυγόνα, με  τραυματισμούς και γενικά με σκηνές που περισσότερο θυμίζουν μάχη και όχι φόρο τιμής σε μια ιστορική επέτειο.

Προσοχή. Εδώ Ελλάδα.

	Σκηνές απείρου κάλους στην Βουλή των Ελλήνων όταν μια λεκτική αντιπαράθεση μεταξύ του πρώην υφυπουργού Παιδείας Γιώργου Στίλιου με την βουλευτή του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη οδήγησε τον πρώην υφυπουργό στην κατάπτυστη πράξη να φωνάξει μέσα στην αίθουσα της Βουλής: -Σας χρειάζεται ένας Κασιδιάρης , αναφερόμενος στο γνωστό επεισόδιο πριν δυο χρόνια κατά την διάρκεια μιας τηλεοπτικής εκπομπής όπου ο προφυλακισμένος χρυσαυγίτης βουλευτής χαστούκισε την Λιάνα Κανέλλη. Άστοχη και κατακριτέα η πράξη του Γιώργου Στίλιου. Περισσότερο διότι ο πρώην υφυπουργός έδειξε ότι δεν διαθέτει την ικανότητα συγκράτησης νεύρων και δεύτερον διότι με αυτή τη φράση,  σας χρειάζεται ένας Κασιδιάρης φαίνεται να δικαιολογεί την κατάπτυστη πράξη του χρυσαυγίτη βουλευτή. Όπως ήταν επόμενο στον Γιώργο Στίλιο ο πρωθυπουργός έδειξε την πόρτα της εξόδου.   Σε κράτος της μίζας και της αρπαχτής έχει εξελιχθεί η Ελλάδα. Δεν υπάρχει πολιτικός οποιουδήποτε χρώματος και αξιώματος ο οποίος να βρέθηκε παρέα με το...μέλι και να μην βούτηξε μέσα το δάχτυλό του. Μέσα σε όλους να και ο διαφημιζόμενος για άμεμπτος, Γιώργος Καρατζαφέρης , ο άνθρωπος του Θεού, της εκκλησιάς και την προσευχής να φέρεται σαν ιδιοκτήτης δύο Off Shore εταιρειών, με έδρα κάποιο άγνωστο νησάκι στα στενά της Μάγχης και οι οποίες φέρεται να του έχουν αποδώσει κάποια μίζα, με ελικόπτερο εξ ουρανού κατερχόμενη, άνω του ενός εκατομμυρίου. Φυσικά ο αξιοσέβαστος αρχηγός του ΛΑΟΣ σκίζει τα ιμάτιά του φωνάζοντας ότι είναι αθώος. Βέβαια το ίδιο φώναζε και το ίδιο έσκιζε τα ιμάτιά του και ο Τσοχατζόπουλος, αλλά η Διονυσίου Αρεοπαγίτου είχε άλλη γνώμη. Ο λαός μας λέει – και πολύ σωστά ότι – όπου υπάρχει καπνός είναι και φωτιά. Και η υπόθεση Καρατζαφέρη έχει πολύ καπνό. Μάλλον σύντομα θα δούμε και τη φωτιά. Οι γιατροί στην Ελλάδα έχουν αποθρασυνθεί. Έφτασαν στο σημείο να έχουν μετατρέψει το φακελάκι σε επιστήμη. Δισεκατομμύρια ευρώ διακινούνται κάθε χρόνο μέσα στα ιατρικά φακελάκια. Και φυσικά όλα αυτά διαφεύγουν και την νόμιμη καταβολή φόρου αφού, τόσο από μέρος αυτού που τα δίνει, αφού δεν μπορεί να μιλήσει όσο και από μέρους αυτού που τα παίρνει αφού δεν μπορεί να τα δικαιολογήσει για να μην οδηγηθεί στην φυλακή, δεν περνάνε ούτε έξω από την Εφορία. Τελευταία έχουν τόσο αποθρασυνθεί που έχουν μπλέξει στον χορό και προμηθευτικές εταιρείες στις οποίες παραγγέλνουν μεγάλες ποσότητες ιατρικού υλικού για τα νοσοκομεία τις οποίες δεν χρειάζονται. Όμως οι εταιρείες εκτελούν τις παραγγελίες και οι παραγγέλλοντας γιατροί εισπράττουν το φακελάκι τους. Για μια ακόμη φορά να αναφερθώ στις υπέροχες εξαιρέσεις που υπάρχουν στον χώρο και οι οποίες εξαιρέσεις τιμούν τον όρκο του Ιπποκράτη αλλά και την άσπρη μπλούζα που φορούν. Μπράβο στους ολίγους. Ο χορός για την προεδρία της Δημοκρατίας καλά κρατεί. Τελευταία παίζεται σε διπλό ταμπλό. Το ένα είναι ο μεγάλος αγώνας μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ για την συγκέντρωση των απαιτουμένων βουλευτών. Εκατόν ογδόντα η μια πλευρά και που να τους βρει; Όσο και να τραβάνε και να ξεχειλώνουν ο αριθμός δεν φαίνεται πουθενά. Εκατόν εικοσιένα η Αντιπολίτευση, αλλά και εδώ τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Βλέπετε ο κάθε βουλευτής παίζει το παιγνίδι του. Την Ελλάδα θα κοιτάξει; Το δεύτερο ταμπλό είναι τα ονόματα των υποψηφίων. Πολλά ακούστηκαν προξενώντας ακόμα και γέλια. Πάγκαλος, Κουβέλης, Καραμανλής, Καραμανλής, Δαμανάκη και άλλοι. Τελευταία εμφανίστηκε κυρία του πλούτου και της αριστοκρατίας να διεκδικεί την υποψηφιότητα, την οποία τόσο πετυχημένα παρουσιάζει ο μεγάλος μας γελοιογράφος ΚΥΡ. Τελικά από όλους αυτούς που εμπλέκονται στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας υπάρχει έστω και ένας που να γνωρίζει τι αντιπροσωπεύει αυτός ο θεσμός; Ήμαρτον Θεέ μου!!! Φίλες και φίλοι μου. Παρακαλώ περάστε και από την ιστοσελίδα μου http://eftanhsa.Blogspot.com Σας περιμένει ένας όμορφος περίπατος στα νησάκια και τα χωριά των Παξών.

Κυριακή. Είμαστε ανοικτά.

	Από καιρό παρακολουθώ τα όσα διαδραματίζονται στην πατρίδα μας σχετικά με την λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές. Βλέπω και διαβάζω, αλλά δεν αποφασίζω να ασχοληθώ περιμένωντας πως ίσως κάποια στιγμή και οι δυό παρατάξεις οι οποίες εμπλέκονται σ΄αυτή την αντιπαράθεση, οπαδοί της Κυριακής αργίας και οπαδοί της Κυριακής εργασίας, καταφέρουν να δουν λίγο πιο μπροστά από τη μύτη τους. Και νάμαι σήμερα εδώ. Αρχικά με αυτούς της Κυριακής αργίας. Να πω ότι συμφωνώ μαζί τους. Έχουν δικαίωμα να υποστηρίζουν τη θέση τους. Όμως να τους ρωτήσω κάτι. Αν η αργία τους, το βδομαδιάτικο καθησιό τους δεν ήταν Κυριακή αλλά Δευτέρα, Πέμπτη, Σάββατο. Τι θα γινόταν; Θα άλλαζε η πορεία του κόσμου; Και μην προβάλουν την δικαιολογία της εκκλησίας, διότι αν θέλουν και εκκλησία μπορούν να πάνε και μετά να εργασθούν. Όμως και να θέλουν να σκεφτούν με τον τρόπο αυτό δυστυχώς πίσω τους υπάρχουν οι καλοθελητές, οι προστάτες, οι ηγέτες, αυτοί που τους καθοδηγούν και δεν τους αφήνουν. Και μιλάω γι΄αυτούς τους άνοστους παλληκαράδες του ΠΑΜΕ – η μεγάλη ζημιά της Ελλάδας- και του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτούς που πρώτα σκέφτονται το καλό του κόμματος και μετά είναι η πατρίδα και όλα τα άλλα. Αυτούς τους καραγκιόζηδες προοδευτικούς, οι οποίοι δεν αναγνωρίζουν στους άλλους το δικαίωμα να αποφασίζουν αυτοί για τον εαυτό τους και τις εργασίες τους. Χειροδικούν σ΄αυτούς που ανοίγουν τα καταστήματά τους για να εξυπηρετήσουν όσους μπορούν μόνο Κυριακή να βγουν για ψώνια. Δέρνουν πελάτες γιατί τόλμησαν να μπουν σε ανοικτό κατάστημα. Σπάνε βιτρίνες. Καταστρέφουν εμπορεύματα. Αυτό το ονομάζουν αγώνα για το λαό. Σαν δεν ντρέπονται. Δεν υπάρχει ένας από αυτούς να μπορέσει να σκεφτεί πόσες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν άν ανοίξουν τα καταστήματα τις Κυριακές; Δεν μπορούν να σκεφτούν σε πόσα σπίτι θα μπει λίγο ψωμάκι αυτούς τους δύσκολους καιρούς; Δεν ρίχνουν μια ματιά σε άλλες χώρες προοδευμένες τι γίνεται τις Κυριακές και τις αργίες. Ας κοπιάσουν εδώ να δούνε ομογενειακές επιχειρήσεις εστίασης ανοκτά επτά ημέρες την εβδομάδα επι 24ώρου βάσεως. Ας έρθουν εδώ να δουν τα πολυκαταστήματα που τις Κυριακές είναι ανοικτά δεκαοκτώ ώρες. Να δουν τα περισσότερα καταστήματα ανοικτά Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά. Ας ξυπνήσουν αυτοί οι εργατοπατέρες της πεντάρας. Νάρθω και στην άλλη παράταξη. Σ΄αυτούς της Κυριακής εργασίας. Άνθρωποί μου συνεχίστε τον αγώνα σας. Γιατί είναι ένας αγώνας που θα δώσει πρόοδο στην πατρίδα μας. Συνεχίστε τον αγώνα σας γιατί θα δώσετε εργασία σε ανέργους. Συνεχίστε γιατί θα δώσετε ψωμάκι σε φτωχούς. Πιστεύ πως κάποια στιγμή και οι άλλοι θα σας αναγνωρίσουν κάποιο δίκιο. Γιατί στο βάθος βλέπουν το δίκιο σας αλλά το κόμμα, αυτή η μεγάλη ζημιά της πατρίδας μας, δεν τους αφήνουν να το πιστέψουν. Φίλες και φίλοι μου. Αν θέλετε περάστε από την ιστοσελίδα μου http://eftanhsa.blogspot.com Σας περιμένει ένας όμορφος περίπατος στα νησάκια και τα χωριά των Παξών - Αντιπάξων.