Η Ευρωπαϊκή Ένωση μετά το Brexit.

Λίγες μέρες μόνο έχουν περάσει από το δημοψήφισμα στην Αγγλία και την νίκη του Brexit και η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και ολόκληρος ο κόσμος δεν μπορεί ακόμη να συνέλθει.

Το κτύπημα ήταν τρομερό και οι προβλέψεις για την μετέπειτα εποχή του κόσμου πολλές και δυσοίωνες.

Ξέχωρα από το κατρακύλισμα των χρηματιστηρίων παγκοσμίως εκείνο που πιο πολύ μετράει είναι η αναζωογόνηση της επιθυμία κάποιων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να ακολουθήσουν την πορεία της Αγγλίας και να διεξάγουν και αυτές δημοψήφισμα για πιθανή έξοδο από τον χώρο της ΕΕ. Αλήθεια έχουν εξετάσει για ποιο λόγο θέλουν αυτήν την έξοδο;

Εξ άλλου στην Αγγλία εκδηλώθηκε η επιθυμία τόσο της Σκωτίας όσο και της Βορείου Ιρλανδίας για ένα δημοψήφισμα προκειμένου να αποκτήσουν την εδαφική ανεξαρτησία τους με σκοπό να παραμείνουν στην ΕΕ.

Όλα αυτά έχουν ξεκινήσει διπλωματικές διαβουλεύσεις στη ΕΕ προκειμένου να χαραχθεί πλέον μια νέα πορεία. Πρωτεύοντα ρόλο διαδραματίζουν τόσο οι Βρυξέλλες όσο και το Βερολίνο.

Σύμφωνα με έγκυρες πηγές το δίδυμο Γαλλία Γερμανία που θεωρούνται η ατμομηχανή της ΕΕ εξετάζουν ένα νέο σχέδιο για να γίνει μια νέα εκκίνηση της ΕΕ. Και μάλλον είναι αυτό που χρειάζεται προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση. Πάντως τόσο η Γαλλία όσο και η Γερμανία δείχνουν να επιθυμούν την όσο το δυνατό σύντομη έξοδο της Αγγλία από την ΕΕ προκειμένου να επιταχύνουν την επανεκκίνηση αυτή. Έτσι οι αποφάσεις τόσο της Μέρκελ όσο και του Ολάν δείχνουν να είναι πλήρως εναρμονισμένες για την διαχείριση και την συντόμευση εξόδου της Αγγλίας από την Ένωση. Βασική προσπάθεια και των δύο είναι να μην δημιουργηθούν καταστάσεις ανασφάλειας για την ΕΕ και έτσι υπάρχουν τέσσερα πιθανά σενάρια.

Το πρώτο σενάριο αφορά την πιθανότητα αντιδράσεων για πιθανή έξοδο και σε άλλες χώρες. Ήδη τόσο η Αυστρία όσο και η Ολλανδία και Φιλανδία έχουν αρχίσει να μιλούν για δημοψήφισμα με σκοπό την έξοδο από την Ευρώπη. Και οποιοδήποτε κι΄αν είναι το αποτέλεσμα είναι γεγονός ότι η ΕΕ θα αντιμετωπίσει δημοσιονομική κρίση.

Στο δεύτερο σενάριο που αφορά την σύσφιξη των σχέσεων και των ενεργειών των μελών κρατών της Ένωσης ο πρωθυπουργός του Βελγίου Γκι Φερχόφστατ είναι κατηγορηματικός. “Η Ευρώπη πρέπει να είναι κάτι περισσότερο από μια χαλαρή ένωση κρατών, που ενεργούν πολύ λίγο και πολύ αργά.” Και έχει απόλυτα δίκιο. Η ΕΕ θα πρέπει να επιδείξει την δύναμή της.

Το τρίτο σενάριο μάλλον δείχνει να διευρύνει το περιεχόμενο του δεύτερου και να μιλάει για μια ομάδα “προθύμων” όπως την ονομάζει η οποία, θα πρέπει να κινείται πιο ευέλικτα προκειμένου να εφαρμόζονται οι αποφάσεις.

Και το τέταρτο σενάριο δείχνει να είναι κάτι το πολύ απλό αλλά και το πλέον λογικό αφού δεν λέει τίποτα περισσότερο από το λαϊκό ”...και η ζωή συνεχίζεται.” Δηλαδή σχεδόν να αγνοηθεί το αποτέλεσμα του αγγλικού δημοψηφίσματος, να γίνει κάτι αδιάφορο για την ζωή της ΕΕ η αποχώρηση της Αγγλία και η Ένωση να προχωρήσει απρόσκοπτα στο δρόμο της.

Όλα καλά και ωραία. Απομένει να δούμε πως θα δεχτούν αυτά τα σενάρια τα κράτη – μέλη της ΕΕ, πως θα καταφέρουν να συνεννοηθούν και να τα εφαρμόσουν και αν θα μπορέσουν να προχωρήσουν όταν, πιθανόν, οι λαοί των κρατών μελών να μην συμφωνούν με αυτές τις αποφάσεις.

Όμως πέρα από όλα αυτά υπάρχει σε πρωταγωνιστικό ρόλο για την οριστικοποίηση της εξόδου της Αγγλίας, ο τρόπος εφαρμογής του άρθρου 50 του καταστατικού της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο άρθρο λέει ότι “το μόνο αρμόδιο για να ενεργοποιήσει το άρθρο 50 και να οδηγήσει στην έξοδο ενός κράτους μέλους της ΕΕ είναι το κοινοβούλιο του κράτους που έχει ζητήσει, μετά από δημοψήφισμα, την έξοδό του”.

Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν αρμόδιο είναι το αγγλικό κοινοβούλιο, το οποίο όμως έχει το δικαίωμα να μην προχωρήσει στην έξοδο αλλά και να προκηρύξει νέο δημοψήφισμα. Κι΄ας γίνει γνωστό ότι στην Αγγλία έχουν ήδη αρχίσει να εμφανίζονται οι πρώτοι “κοψοχέρηδες” οι οποίοι πολλαπλασιάζονται με ταχύτητα. Και, φυσικά, η ΕΕ μάλλον θα χρειαστεί να περιμένει την απόφασή του αγγλικού Κοινοβουλίου. .