Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016

Τα πρώτα γενέθλια.



Πέρασε ένας χρόνος με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πάνω στη χώρα. Ένας χρόνος με αριστερή κυβέρνηση για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ένας χρόνος με μια κυβέρνηση που πάνω της ο λαός μας είχε στηρίξει όλες του τις ελπίδες και περίμενε πάρα πολλά. Ένας χρόνος ελπίδας που όχι μόνο δεν έφερε τίποτα αλλά μας φόρτωσε με ακόμα περισσότερα.
Καμιά από τις προεκλογικές τους υποσχέσεις δεν έγινε όχι πραγματικότητα αλλά τουλάχιστο ένα μικρό όραμα. Μια από τα ίδια και αυτοί. Και λίγο χειρότερα. Ακολούθησαν το νόμο της εκλογικής νίκης. “Χάϊδεψε τις εκλογικές ελπίδες του λαού και η νίκη είναι δική σου”
Αυτό έπραξαν.
Χάιδεψαν τις ελπίδες του λαού. Κατάργησαν στα λόγια τα μνημόνια για να φέρουν ένα τρίτο πιο τρομερό απ΄όλα τα άλλα και ο Θεός να μας φυλάει διότι ένα ακόμη, τέταρτο, έχει αρχίσει να φαίνεται στην γωνία.Υποσχέθηκαν κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και τον φόρτωσαν πιο βαριά πάνω στις πλάτες του ταλαίπωρου λαού. Μίλησαν για σεβασμό στις συντάξεις και κοντεύουν να τις εξαφανίσουν τελείως με τις συνεχείς περικοπές. Μας είπαν ότι οι φόροι θα ελαττωθούν και έγιναν ασήκωτοι. Κι' ακόμη πρόσθεσαν καινούργια βάσανα στα τόσα που σήκωνε ο ελληνικός λαός. Πρόβλημα μεγάλο τα δάνειο της κατοικίας. Κινδυνεύεις να χάσεις το σπίτι σου. Οι φόροι έχουν πολλαπλασιαστεί φοβερά. Η ανεργία κοντεύει να φτάσει το 30%. Οι επιχειρήσεις αγωνίζονται να αποφύγουν το λουκέτο αλλά δεν τα καταφέρνουν. Και πάνω απ΄όλα το φάντασμα του “ασφαλιστικού” σαν μια ακόμη απειλή έχει κρεμαστεί πάνω από τα κεφάλια όλου του λαού. Απελπισία έχει κυριεύσει το λαό της πατρίδας μας. Ένα μεγάλο ποσοστό καταφεύγει στη μετανάστευση. Η χώρα ζει στην εποχή του ΄50. Τότε που όλοι μας παίρναμε τους δρόμους της ξενιτιάς. Και καλά όσοι μπορούν να μεταναστεύσουν. Ίσως καταφέρουν να σωθούν. Τι θα γίνουν όμως όσοι, για κάποιους λόγους δεν μπορούν να βρεθούν στα ξένα;
Επιεικώς θα χαρακτήριζα ανέτοιμο το συγκρότημα του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει την ευθύνη της διακυβέρνησης μιας χώρας τόσο δύσκολης όσο η Ελλάδα. Και φυσικά η δυσκολία είναι αποτέλεσμα προηγουμένων κακών κυβερνήσεων διότι η δύστυχη πατρίδα μας δεν είχε την τύχη, για πάρα πολλά χρόνια, να γνωρίσει μια κυβέρνηση άξια της ιστορίας της. Μια κυβέρνηση που να αγαπάει τη χώρα και να ενδιαφερθεί για το λαό της. Ο Αλέξης Τσίπρας και όλοι οι συνεργάτες του αποδείχτηκε ότι είχαν τέλεια άγνοια της πολιτικής. Ο πολυσυζητημένος Βαρουφάκης αποδείχτηκε ένας θεατρίνος που έδινε παραστάσεις για να εντυπωσιάσει. Ο Λαφαζάνης ανέλαβε υπεύθυνη θέση στην κυβέρνηση με μόνο όραμα την επιστροφή στη δραχμή. Η Κωνσταντοπούλου με τις ενέργειές της στη λειτουργία της Βουλής έδειξε ότι δεν είχε καμιά επικοινωνία με την λογική της πολιτικής. Η Χριστοδουλοπούλου πέρασε στην ιστορία της ηλιθιότητας με εκείνο το ιστορικό "οι μετανάστες λιάζονται στην Ομόνοια" Γενικά όλοι οι συνεργάτες του Τσίπρα μη γνωρίζοντας τι έχουν αναλάβει έδειξαν ότι βρέθηκαν σε λάθος χρόνο και σε λάθος θέσεις.
Και τώρα τι γίνεται;
Όλα αυτά έδωσαν την ευκαιρία να γεννηθούν δυο νέα σχήματα πολιτικής αντίδρασης, τα οποία με την εμφάνισή τους και μόνο πέρασαν στην πολιτική ιστορία της χώρας.
Η επανάσταση των τρακτέρς” και

“το κίνημα της γραβάτας.” Από εδώ κι΄εμπρός αυτά τα σχήματα της πολιτικής αντίδρασης θα έχουν κύριο λόγο σε όλες τις κυβερνήσεις που θα ακολουθήσουν.
Βέβαια, παρ΄όλο που η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα είναι μια αριστερή κυβέρνηση – έτσι έχει δηλώσει - που θα πρέπει να την διακρίνει η τιμιότητα, δεν κατάφερε να αποφύγει να εμπλακεί και αυτή σε σκάνδαλα. Πολλά και διάφορα. Κυρίως οικονομικά αλλά και διορισμούς ημετέρων στο δημόσιο. Έτσι έχουμε τον αντιπρόεδρο της Βουλής Αλέξη Μητρόπουλο να μην δηλώνει τις 800 περίπου χιλιάδες ευρώ. Τον υπουργό οικονομικών Γιώργο Σταθάκη να...λησμονεί να δηλώσει 1.800.000 στα πόθεν έσχες. Τον υπουργό Φλαμπουράρη να δίνει δημόσια έργα στην εταιρεία του. Την Βαλαβάνη να αποσύρει τις οικονομίες της από την τράπεζα πριν από τα capitol controls. Και ακολουθούν οι διορισμοί αμέτρητων συγγενών σε δημόσιες θέσεις. Γεμίζει η Βουλή με ανθρώπους που δεν διαθέτουν ούτε ένα απολυτήριο γυμνασίου. Βαφτίζονται πρόεδροι ΜΚΟ σύζυγοι, αδέλφια και παιδιά. Ακόμη και ο πρόεδρος της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, ο πολυσυζητημένος Ιάσονας – Σχινάς Παπαδόπουλος διόρισε όλη την οικογένειά του στο Ελληνικό Δημόσιο.
Και η Ελλάδα αγωνίζεται και ταπεινώνεται για να εξοικονομήσει δυο δεκάρες να καταφέρει να επιβιώσει. Αυτά πρόσφερε η αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ντροπή. Γιατί η γενιά η δική μου κ.Τσίπρα αγωνίστηκε ηρωικά για την αριστερή ιδεολογία. Διωχτήκαμε, κυνηγηθήκαμε, φυλακιστήκαμε, εξοριστήκαμε κι΄είναι χιλιάδες αυτοί που στήθηκαν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Εσείς τι κάνατε;
Χρόνια πολλά κ. Τσίπρα.


8 σχόλια:

  1. Μμμμμμ, να τον χαιρόμαστε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Παναγία μου!!!! Καλέ τι ευχή είναι αυτή;
      Άννα μου να σου πω και του χρόνου;;;;;;

      Διαγραφή
  2. Πόσο δίκιο έχεις σε όλα, Διονύση! Θα σταθώ στην τελευταία σου φράση, που για μένα, τα λέει όλα: "Εσείς τι κάνατε;
    Χρόνια πολλά κ. Τσίπρα."
    Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα, καλέ μου φίλε
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις απόλυτα δίκιο Μαρίνα μου. Αυτή η ερώτησή μου βασανίζει όλους όσους τον ψήφισαν. Να πω ότι δεν περίμενα να κάμουν τίποτα διότι μπορούσα να δω ότι ήσαν από παντού κλεισμένοι και έρμαιοι στα χέρια και τις ορέξεις των ΘΕΣΜΩΝ. Απλά έλεγαν ψέματα στον λαό για να πάρους τις καρέκλες και να διορίζουν τους δικούς τους. Αν είναι δυνατόν οι άνθρωποι αυτοί να έχουν αριστερή ιδεολογία.
      Την αγάπη μου καλή μου φίλη.

      Διαγραφή
  3. Τελικά κανείς από τους πολιτικούς μας δεν αγαπάει την Ελλάδα.
    Γιατί δεν φεύγουν αυτοί τότε να μας αφήσουν ήσυχους;
    Ούτε μπορώ να φανταστώ τι έχουν ακόμη στο νου τους.
    Καλή εβδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ρούλα μου καλή σου μέρα.
    Όλοι αυτοί οι άχρηστοι έτσι και πιάσουν την "καρέκλα" δεν φεύγουν με τίποτα.
    Νάσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτό εννοώ όταν λέω ότι στη Βουλή και το Σύνταγμα χρειάζεται μια βόμβα! Αυτή η χώρα, αγαπητέ μου φίλε Ντέννη, πρέπει να ξεκινήσει από το μηδέν. Με εντελώς νέα πρόσωπα και νέους κανόνες. Χωρίς δεξιές και αριστερές κυβερνήσεις, βλέπεις όλες το ίδιο είναι ότι και να ψηφίσεις.
    Μόνο έτσι θα υπάρξει ανηφόρα.
    Προς το παρόν όμως ο κατήφορος έχει και παρακάτω, μιας και το πηγάδι έχει αρκετό βάθος.
    Κάπου μάλιστα πρόσφατα έπεσε το μάτι μου στα ΄λόγια της αείμνηστης Μαλβινας Καραλη που έλεγαν "Κυβέρνηση που λυσσα να μεινει στην εξουσία σε χώρα πτωχευμένη ή έχει περιθώρια ακομη να φάει... ή φοβάται την φυλακή!" Και νομίζω ότι στη δική μας περίπτωση συμβαίνουν και τα δύο.
    Για φαντάσου όμως να υπάρχει ένας που θέλει να πάει μπροστά με τον σταυρό στο χέρι; Τα κοράκια της Βουλής θα τον φάνε ζωντανό! Γι' αυτό χρειάζεται ένα πραγματικά νέο ξεκίνημα, αλλά που τέτοια τύχη!
    Την αγάπη μου και τα φιλιά μου, σε σένα και την οικογένειά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για μια ακόμη φορά αγαπητή μου Νϊκη να σου πω ότι έχεις απόλυτα δίκιο. Στο πολιτικό σημείο που έχει φτάσει σήμερα η πατρίδα μας μόνο ¨ενα θαύμα μπορεί να την σώ
      σει. Συμβαίνει όμως αυό το θαύμα να μην μπορεί και να μην θέλει να το δώσει η βουλή.
      Οπότε είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε αυτά που μας δίνουν τα συμφέροντα των πολιτικών μας.
      Και με αυτά το μόνο που μας απομένει είναι να κυλάμε στον κατήφορο που μας έχουν καταδικάσει χωρίς να μας ρωτήσουν.
      Αυτά και ο Θεός να λυπηθεί την Ελλάδα μας.

      Διαγραφή