Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Η Βαυαροκρατία συνεχίζεται !

Με χαρά μου δημοσιεύω σήμερα ένα άρθρο του φίλου γιατρού,
Φώτη Μιχαήλ, από Λαγκαδά Θεσσαλονίκης
σαν απάντηση στο άρθρο μου "Η εκκλησία και το δράμα της πατρίδα μας"


6 Απριλίου 1941 : ημέρα εισβολής των κατοχικών Γερμανικών στρατευμάτων …
6 Απριλίου 2010 : ημέρα εισβολής του ΔΝΤ και των Βαυαρών επιγόνων …


Θυμάμαι τον αείμνηστο Μητροπολίτη Λαγκαδά Σπυρίδωνα , ο οποίος , πολύ πριν ξεσπάσει η παρούσα οικονομική κρίση , είχε προτείνει την κατάργηση του μηνιάτικου για όλους τους δεσποτάδες και την διατήρησή του μόνον για τον κατώτερο κλήρο , για τους οικογενειάρχες παπάδες . Το τί ειρωνεία και κυνήγημα έφαγε , δεν περιγράφεται !
Ακούσατε ποτέ κανέναν γερο-Παΐσιο ή κανέναν Πορφύριο ή Ιάκωβο Τσαλίκη να μιλάει για μηνιαίες αποδοχές και για βιβλιάρια καταθέσεων ; Άνθρωποι όμως σαν κι αυτούς είναι αδύνατον , με τα σημερινά κριτήρια διορισμού επισκόπων , να βρεθούν σε θέσεις Μητροπολιτών.
Είναι ηλίου φαεινότερο : Το σύστημα φροντίζει για την στελέχωση των Μητροπόλεών μας με ανθρώπους της επικοινωνίας , με μετεκπαιδευμένους στα προαύλια των προτεσταντών και του πάπα , με στενούς συνεργάτες γνωστών πολιτικών τζακιών και εν τέλει με δηλωμένους υποτακτικούς στα θελήματα των γνωστών τους αφεντικών . Τι αναμονές μπορούμε να έχουμε από τέτοιο υλικό ;
Υπάρχουν βεβαίως και οι εξαιρέσεις : Βρέθηκαν δύο Μητροπολίτες , ο Μεσογαίας Νικόλαος ( πρώην καθηγητής σε Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο) και ο Άνθιμος , ο μαχητικός νέος μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως , που δήλωσαν δημοσίως ότι παραιτούνται από την μισθοδοσία τους μέχρι η πατρίδα να ανασάνει οικονομικά . Βρέθηκαν έστω δύο δεσποτάδες που πρόσφεραν το μηνιάτικό τους επ' αόριστον. Πόσοι βουλευτές βρέθηκαν να κάνουν το ίδιο ; Ή πόσοι υπουργοί αρνήθηκαν να πάρουν τις υπουργικές τους αποζημιώσεις ; Ούτε ένας !
Μετράω τις πιθανές - αόρατες προς το παρόν - συνέπειες μιας οργανωμένης επίθεσης εναντίον της Διοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδας και προβληματίζομαι :
Στη Ρωμιοσύνη κεφαλή της Εκκλησίας μας ήταν πάντοτε ο Πατριάρχης . Κανένα Υπουργείο , καμιά Κυβέρνηση . Για πρώτη φορά κρατικοποίηση της Εκκλησίας μας καθιερώθηκε επί Όθωνος , ο οποίος ορίσθηκε μάλιστα και Αρχηγός της !
Μήπως έχετε υπ' όψη σας πόσα Ελληνορθόδοξα Μοναστήρια έκλεισαν τότε δια νόμου οι Βαυαροί επίτροποι του Όθωνα ; Πάνω από χίλια πεντακόσια ! Δηλαδή πάνω από 1500 θεματοφύλακες της Εθνικής μας συνείδησης και της Ορθόδοξης πίστης ! Για να μην πω ότι οι προτεστάντες Βαυαροί , λυσσαλέοι πάντοτε εχθροί της Ορθόδοξης Εκκλησιαστικής συνείδησης (όρα : βομβαρδισμοί της Ορθόδοξης Σερβίας) διέλυσαν πάνω από 1500 πολυβολεία εναντίον του Τούρκου δυνάστη .
Έ λοιπόν , κάτι παρόμοιο φοβάμαι ότι παίζεται και στις ημέρες μας : Οι σημερινοί «βαυαροί» μας έχουν παρασύρει σε μια άνευ προηγουμένου - λογικά δικαιολογημένη - επίθεση εναντίον της Ελληνικής Ιεραρχίας , με πραγματικό όμως στόχο το ξερίζωμα της αγνής και άδολης πίστης των απλών ανθρώπων !
Το σύστημα , ούτως ή άλλως, τους δεσποτάδες τους κρατάει τους περισσότερους στο χέρι . Εκείνο που δεν ελέγχει ,όσο θα ήθελε , είναι ο απλός λαός . Χτυπάει λοιπόν τώρα ( λογικοφανώς ) την Διοίκηση της Εκκλησίας , για να μπερδέψει τελικά τους πιστούς , να κάμψει το φρόνημά τους , και να ακυρώσει έτσι κάθε ενδεχόμενη απόπειρα αντίστασης .
Η Βαυαροκρατία συνεχίζεται ! Με ανθρώπους δικούς της , καλοπληρωμένους προδότες της εθνικής μας υπόστασης και τοποθετημένους σε θέσεις κλειδιά του δημόσιου βίου , απεργάζεται μεθοδικά τον αφελληνισμό μας και την απομάκρυνσή μας από την πίστη των πατέρων μας . Όπως και τότε , στα πρώτα χρόνια μετά το 21 , που όπλισε δικά μας χέρια για να ξεκάνουν τον Μεγάλο Καποδίστρια και αποφάσισε ,χωρίς να μας ρωτήσει ,για την εγκατάσταση στα εκκλησιαστικά μας πράγματα διοικητικών αρχών και συνηθειών καθαρά προτεστάντικων .
Αυτό που σήμερα ονομάζουμε Διοικούσα Εκκλησία δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τις δικές μας παραδόσεις .Πρόκειται για μια καθαρά βαυαρική επινόηση που εφαρμόζεται στανικά εδώ και 180 χρόνια !
Να γιατί δηλώνει άβολα ο προκαθήμενος Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στην ενασχόλησή του με θέματα διοικητικά : Διότι η Ελληνορθόδοξη καρδιά του καλείται από τους κονδυλοφόρους της κρατικής διοίκησης να δράσει δυτικότροπα . Διότι ο σημερινός τρόπος διοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδας είναι τελείως ξένος με την πατροπαράδοτη Ορθόδοξη Εκκλησιαστική μας συνείδηση . Διότι η «σχολαστικότητα» των Δυτικών δεν συναντιέται πουθενά με «την ασκητική και μυστική ζωή» των Ρωμιών.
Λένε οι πολιτικοί : «το εθνικό συμφέρον επιτάσσει την οικονομική συμβολή της Εκκλησίας στις δύσκολες αυτές ημέρες». Λένε επίσης ότι «το εθνικό συμφέρον μας υποχρεώνει να λάβουμε επιπρόσθετα φορολογικά μέτρα» . Όταν ακούω αυτή τη φράση “εθνικό συμφέρον”, σκέφτομαι – όπως γράφει και ο Γ. Σκαμπαρδώνης - πως κάποιος θέλει να μου πάρει τα λεφτά από την τσέπη, αλλά δεν ξέρει πώς αλλιώς να το πει. Όχι, βέβαια, πως το όντως εθνικό συμφέρον δεν υπάρχει. Το “λυσιτελές”, που θα έλεγε και ο Θουκυδίδης, Αλλά σε τι τελικά συνίσταται αυτό ; Στην προώθηση της διαπλοκής ; Στη λαθροχειρία του κοινωνικού χρήματος ; Στους παχυλούς μισθούς των διοικητών των ΔΕΚΟ ; Στις προμήθειες των διαχειριστών του εθνικού κορβανά ; Ή μήπως αποκλειστικώς και μόνον στις αβάσταχτες φορολογικές επιβαρύνσεις του ελληνικού λαού και την στανική οικονομική εξαθλίωση της Εκκλησίας ;
Εκλεγμένοι μας άρχοντες , συμμαζέψτε πρώτα όλα τα άλλα και μετά ελάτε να ζητήσετε λογαριασμό και από την Εκκλησία .
Ένα είναι βέβαιο : Ότι η λαϊκή εκκλησιαστική συνείδηση μπορεί να δείχνει απεριόριστη δυστυχώς ανοχή στα αμαρτήματα των πολιτικών μας , αλλά δεν πρόκειται ποτέ να επιτρέψει σε κανέναν δεσπότη να το παίξει πατριώτης εκ του ασφαλούς . Να συνταχθεί με τους επίβουλους και να την προσβάλλει . Αυτό άλλωστε είναι και το βαθύτερο νόημα του πρόσφατου άρθρου του Δ. Κονταρίνη που επιγράφεται «Η εκκλησία και το δράμα της πατρίδας μας».
Η Εκκλησία μας είναι υποχρεωμένη να ασκεί καθημερινά εκτεταμένο κοινωνικό έργο , γι’ αυτό και οφείλει να διαχειρίζεται με τον αποδοτικότερο δυνατό τρόπο ό, τι της εμπιστεύονται τα μέλη της τα πιστά . Δεν έχει κανένα δικαίωμα η διοίκηση της Εκκλησίας να ρίξει εύκολη βορρά στα αχόρταγα σαγόνια του ΔΝΤ ,των Ευρωπαίων ‘’εταίρων μας’’ και των εν Αθήναις άπληστων συνεργατών τους , οτιδήποτε στηρίζει την άσκηση του φιλανθρωπικού της έργου.
Άλλο πράγμα η κακή διαχείριση της λεγόμενης εκκλησιαστικής περιουσίας και άλλο η αβασάνιστη παράδοσή της στους δημίους μας .
Ο καλός ο νοικοκύρης , ο μυαλωμένος πατέρας , δεν ξεπουλάει με την πρώτη σοβαρή οικονομική δυσκολία τα υπάρχοντα της οικογένειάς του . Το κάνει μονάχα σε αδιέξοδες περιστάσεις . Όπως ακριβώς το έκανε ,πριν από 90 χρόνια περίπου , με την παραχώρηση προς το ελληνικό δημόσιο τεράστιων εκτάσεων για την εγκατάσταση των διωγμένων Μικρασιατών αδελφών μας . Όπως το έκανε στα παλιότερα χρόνια της επανάστασης του 21 . Όπως το επανέλαβε με επιτυχία κατά την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα και στα δίσεχτα χρόνια της Γερμανικής κατοχής .
Όπως θα το ξανακάνει και σήμερα , στην περίπτωση που η απληστία των οικονομικών μας παραγόντων και η κραυγαλέα μικρονοϊκότητα κάποιων πολιτικών μας δεν κατορθώσουν τελικά να τα βγάλουν πέρα …


ΦΩΤΗΣ ΜΙΧΑΗΛ

19 σχόλια:

  1. Aγαπητέ φίλε Ντένη συμφωνώ εν μέρει με όσα αναφέρει ο φίλος Φώτης. Κανείς δεν αμφησβητεί όσα γράφει.Είναι σωστά και συμπληρώνω ότι και ο Άνθιμος Θεσσαλονίκης είπε από άμβωνος, ότι δίδει τον μισθό του.Είναι ελάχιστοι οι κληρικοί αυτοί.Η εκκλησία με το τόσο πλούτο της που είναι;;Όμως φίλε μου έτσι βοηθούσαν πάντα οι αξιωματούχοι της εκκλησίας .Θα σας αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αδιαφορίας και συμφέροντος της εκκλησίας που συνέβη την εποχή της βασιλείας του Αλεξίου Κομνηνού . Ο Αλέξιος όταν ανέβηκε στο θρόνο το 1081 βρήκε ένα κράτος ριμαγμένο οικονομικά και περιστοιχισμένο από τρομερούς εχθρούς.Ο σημαντικότερος και πιό επικίνδυνος ήταν ο Γυϊσκάρδος ο Νορμανδρός που ηδη ειχε φθάσει στην Ήπειρο .Τότε ζήτησε βοήθεια χρηματική ,αφού πρώτα ο ίδιος, η οικογένεια του και πολλοί άρχοντες προσέφεραν όλα τα τιμαλφή τους να γίνουν χρήματα .Όμως δεν έφθαναν και αναγκάσθηκε να ζητήσει τη βοήθεια της εκκλησίας βασιζόμενος σε ένα παλιό νόμο ο οποίος έλεγε ότι μπορούσαν να διατεθούν εκκλησιαστικά αντικείμενα για εξαγορά αιχμαλώτων.Πολλοί πατέρες δεν δέχθηκαν, μερικοί ήσαν θετικοί. Έτσι υπερίσχησαν οι θέλοντες.Επήρε λοιπόν τις πόρτες από τις εκκλησίες της περιοχής Χαλκοπρατίου που ήσαν ασημένιες και χρυσές και τις έκανε νόμισματα.Όταν ο πόλεμος τελείωσε ο βασιληάς πέρασε από δίκη με δικαστές ανώτερους αξιωματούχους της εκκλησίας .Έγινε γραπτή καταγραφή των αντικειμένων που πήρε και εδωσε αποζημίωση .Βλέπετε ότι η εκκλησία, ποτέ δεν προσφέρει τίποτε στην πατρίδα άνευ τιμήματος.Τουλάχιστον και οι σημερινοί αξιωματούχοι ας πρόσφεραν μ' αυτόν τον τρόπο αυτήν την κρίσιμη στιγμή στην πατρίδα ως δάνειο ,αλλά αυτοί φωνάζουν και γιατί τους φορολογίσε.Που είναι λοιπόν η αγάπη τους πρός την πατρίδα και ποιό το παράδειγμα τους όταν ο φτωχός συνταξιούχος θα φορολογηθεί και θα δώσει από το υστέρημα του.Αυτά, για να μη ξεχνιόμαστε !!και σας χαιρετώ Κατερίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ σιορ Κονταρίνη
    Ο φίλος σας ιατρός βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση και κάθε σχολιασμός των γραφομένων του είναι χαμένος χρόνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητή Κατερίνα.
    Στα σχόλιά σου υπεύθυνος είναι να απαντήσει ο φίλος γιατρός με την άδεια του οποίου ανήρτησα το άρθρο του
    Θα σταθώ μόνο σε ένα σημείο των γραφτών σου Στις ασημένιες και χρυσές πόρτες των εκκλησιών και γενικά στον πλούτο που παρουσιάζουν και σήμερα οι εκκλησίες.
    Είναι απαραίτητη αυτή η χλιδή σε μιά θρησκεία όπως είναι ο Χριστιανισμός; Σε τι εξυπηρετεί αυτή η επίδειξη πλούτου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αγαπητέ Φαίδων
    Ομολωγώ ότι διακρίνω και κάποιο δίκιο στις θέσεις του καλού μου φίλου, του Φώτη. Και αυτό θα πρέπει να του το αναγνωρίσουμε. Όμως όπως και πιό πάνω γράφω αρμόδιος γιά απάντηση είναι ο ίδιος και ξέρω ότι θα απαντήσει διότι ποτέ δεν φυγομαχεί

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ντένη,καλά λεει και ο Φαίδωνας,μας τα μπέρδεψε λιγο ο γιατρός.
    Να επέμενε τουλάχιστον σε μια άποψη
    θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε ή να διαφωνίσουμε εδώ και κει,εδώς όμως για την ίδια ασθένεια κόβει μια συνταγή αντίθετη από την άλλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Κύριε Ντένη
    εκτιμώ πολύ που δώσατε βήμα και αναρτήσατε το άρθρο του κ. Μιχαήλ. Διαβάζοντας προσεκτικά τα όσα γράφει μένω με την εντύπωση πως πρόκειται για ένα εύστοχο άρθρο, με συγκεκριμένες και ακριβείς τοποθετήσεις χωρίς πνευματικές παρωπίδες.Αναφέρεται ο συγγραφέας σε πνευματικές μορφές της Ορθόδοξης Εκκλησίας όπως τον γέρο-Παϊσιο, τον Λαγκαδά Σπυρίδωνα κ.τ.λ, των οποίων ο βίος συγχρονίστηκε με τον λόγο του Θεού και υπήρξαν φωτεινά παραδείγματα της Ορθόδοξης πίστης. Τώρα όσο για τις περιπτώσεις ανάξιων ιερωμένων -που δυστυχώς είναι αρκετοί-που με τον τρόπο τους διαφοροποιούνται από το χριστιανικό τρόπο ζωής και εκθέτουν την Εκκλησία, ευτυχώς που ισχύει το ότι η Εκκλησία αγιάζεται από την κεφαλή της που είναι ο Χριστός. Οπότε τα υπόλοιπα περισσεύουν.Βέβαια ο καθένας μας έχει τις απόψεις του και βλέπει τα πράγματα από τη δική του οπτική γωνία.Όπως έχω και σε άλλο σχόλιό μου πει, θεωρώ πως και η Εκκλησία δεν πρέπει να εξαιρεθεί από την καταβολή φόρου στο επίπεδο που της αναλογεί χωρίς εκπτώσεις. όμως λογικές του τύπου να πληρώσουμε όλοι -λαός και Εκκλησία-τα σπασμένα των πολιτικών μου προκαλούν αλλεργία. Σε καμιά περίπτωση δε δέχομαι πως πρέπει να σπάει άλλος και να πληρώνει άλλος. Είναι αισχρή η κατάσταση και η απαίτηση των πολιτικών να πληρώσουν όσοι δεν ευθύνονται για την κατάντια τούτη. Αυτοί που διαχειρίστηκαν το δημόσιο χρήμα και το κατασπατάλησαν αυτοί να πληρώσουν. Δε χρωστάμε τίποτα να καταδυναστευόμαστε και να προσπαθούν να μας "κουκουλώσουν-με λογικές του τύπου "για την πατρίδα, για το καλό της κ.τ.λ ''. Εμείς που ζούμε εδώ στην Ελλάδα κ. Ντένη γινόμαστε μάρτυρες καθημερινά της κοινωνικής αναλγυσίας. Δε λειτουργεί τίποτα, δεν υπάρχει κράτος. και το λέω αυτό ευθαρσώς έχοντας πρόσφατη εμπειρία στη συναλλαγή μου με δημόσιους φορείς. Υποτιμάται συνεχώς η νοημοσύνη μας. Το θέμα είναι πολύπλοκο και δεν αναλύεται σε ένα σχόλιο ή ανάρτηση. Πάντως μπράβο στον κ. Μιχαήλ για την τοποθέτησή του.Αληθής και αμερόληπτη κατά την άποψή μου, τα όσα γνωρίζω και τις εμπειρίες μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σιορ Κονταρίνη έτσι σταράτα όπως τα αναφέρεις και απόλυτα αληθινά είναι τα γεγονότα που αφορούν στο μαγαζί που λέγεται εκκλησία της Ελλάδας.
    Η ιστορία αναφέρει ότι λίγο πριν από την πτώση της Κωνσταντινούπολης, Ο τελευταίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ζήτησε από τους πλούσιους βοήθεια για ν' αγοράσει μπαρούτι, να επισκευάσει τα τείχη και ν' αγοράσει προμήθειες. ΤΟΥ ΤΟ ΑΡΝΗΘΗΚΑΝ!!! Λίγο μετά έπεφτε η Πόλη.
    Στη χώρα μας σήμερα, αναμέναμε ότι η πλούσια Εκκλησία, (που παίρνει τους μισθούς των κληρικών από τα λεφτά του Έλληνα φορολογούμενου!!) θα έδινε το καλό παράδειγμα για τη σωτηρία της χώρας με το να αποδεχθεί την απόφαση της πολιτείας για φορολόγηση 20% επί των εσόδων της. Δυστυχώς. Η Εκκλησία της Ελλάδας απεδείχθη ανάλγητη, φιλάργυρη, άπληστη λάτρης του χρήματος, όπως πάντα δηλαδή. Και όσοι μιλάνε για επίθεση στην Εκκλησία, τους υπενθυμίζω ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της Εκκλησίας είναι ο εαυτός της, με τις ανομίες του, την υποκρισία του, με τον Μαμωνά του, τη φιληδονία του και την πονηρία του.
    Όσο για το σχόλιο του "Φώτη", ο άνθρωπος είναι...αλλού! Είναι εκτός πραγματικότητας, κολυμπάει στις έμμονες ιδέες του και χαίρεται αυτάρεσκα την άνευ νοήματος φλυαρία του....



    ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπητοί μου Μαριάνθη και Σπύρο
    Ό,τι μπορούσα να πω πάνω σε ένα ξένο θέμα το είπα στις απαντήσεις που έδωσα στην Κατερίνα και τον Φαίδωνα
    Από κει και πέρα τον λόγο έχει ο γιατρός και συγγραφέας του άρθρου τον οποίον ενημέρωσα.
    Νάσται καλά
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπητή κυρία Κατερίνα ,
    πρώτ’ απ’ όλα σας ευχαριστώ που με το σχόλιό σας , επισημαίνοντας δηλαδή ότι κανείς δεν αμφισβητεί όσα γράφονται στο κείμενό μου και ότι είναι σωστά , με απαλλάσσετε από την ηθική υποχρέωση να απαντήσω στην άκρως προσβλητική αλλά πάντως ωφέλιμη για μένα κριτική του αγαπητού κ. Θεοφίλου.
    Κυρία Κατερίνα , όχι μόνον δεν εκπλήσσομαι που δηλώνετε ότι εν μέρει μόνον συμφωνείτε μαζί μου στο υπό συζήτηση θέμα , αλλ’ αντιθέτως χαίρομαι ιδιαίτερα διότι έτσι θα μας δοθεί η ευκαιρία να ανιχνεύσουμε με ψυχραιμία και νηφαλιότητα οτιδήποτε νοηματοδοτείται διαφορετικά από τον καθένα μας .
    Ο Ρωμηός ήταν και θα εξακολουθήσει να είναι πάντοτε «λοξίας» . Ένας «λοξίας» όμως χαρισματούχος : φιλότιμος και μπεσαλής . Τη μια ρίχνει με πείσμα μπαλουθιές εναντίον σου και την άλλη – μπορεί αμέσως μετά – κάθεται και πίνει παρέα μαζί σου τσίπουρο ή τσικουδιά . Συν-χωρώντας τα πάντα ! Έτσι μονάχα ερμηνεύονται οι απότομες εναλλαγές στη συμπεριφορά του τόσο στην προσωπική του ζωή , όσο και στον συλλογικό του βίο .
    Στο περιστατικό ,που αναφέρετε , το σχετικό με την άρνηση του ιερατείου να προσφέρει τις καλλιτεχνικές πανάκριβες πόρτες των εκκλησιών στο ταμείο της Πόλης , μπορεί άνετα να σταθεί δίπλα σε ένα άλλο παρόμοιο περιστατικό , με δράστη το ίδιο ιερατείο , αλλά από την ανάποδη ! Και να πού αναφέρομαι : Ανάμεσα στα πιο εντυπωσιακά κειμήλια της Ι.Μ. Ιβήρων του Αγίου Όρους συγκαταλέγεται ένα ευμέγεθες κηροπήγιο σε σχήμα λεμονιάς , προσφορά ευσεβών Μοσχοβιτών το 1918 στην Παναγιά την Πορταΐτισα . Μια λεμονιά σημαντικού βάρους , φτιαγμένη από ασήμι και με αρκετά χρυσά λεμόνια κρεμασμένα στα κλαδιά της . Αυτή τη λεμονιά λοιπόν, το πολύτιμο αυτό κειμήλιο , έστειλε αυτοβούλως το μοναστήρι ως βοήθεια στον αρμόδιο για τα πολεμικά καπετάν-Μιαούλη , για να μετατραπεί σε τροφές και μπαρουτόβολα . Ο Μιαούλης όμως , για λόγους ευλάβειας ίσως , το έστειλε πίσω – γι’ αυτό και διασώζεται – με μια ενυπόγραφη επιστολή του ,που μπορεί να την διαβάσει ο κάθε επισκέπτης , και στην οποία δηλώνει ότι προτιμά την βοήθεια της Παναγίας πιότερο από το ασήμι και το χρυσάφι της λεμονιάς !
    Δέστε τον αείποτε «λοξία» Ρωμηό. Ο ένας με την υπηρεσιακή στολή του ράσου και ο άλλος με την όντως υπουργική στολή του καπετάνιου.

    ( Οι επιταγές της ηλεκτρονικής τεχνολογίας με υποχρεώνουν να ολοκληρώσω την
    απάντησή μου στα διάφορα σχόλια συνεχίζοντας σε δεύτερο παράθυρο )

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητοί φίλοι του οικοδεσπότη μας κ. Κονταρίνη , νομίζω πως είναι άλλο πράγμα να δίνει η Εκκλησία το έχει της για να βοηθήσει σε διάφορες περιστάσεις τα παιδιά της , και άλλο να παραδίδει , κάτω από την πίεση των άπληστων και αδηφάγων ντόπιων και ξένων κομπιναδόρων , τα υπάρχοντά της στο αχόρταγο ΔΝΤ ή στους απάνθρωπους και μισάνθρωπους επιγόνους των Βαυαρών . Διότι η «κάλυψη των κερδών» των τριών δίς ευρώ της γουώλ στριτ , εις βάρος της πατρίδας μας - κέρδη που αποκτήθηκαν δυστυχώς με τη σύμφωνη γνώμη των κατά καιρούς εκλεγμένων μας πολιτικών ‘’επιτρόπων’’ - σε καμιά περίπτωση δεν είναι δυνατόν να εξισωθεί σε ηθικό και πολιτικό επίπεδο με την παράδοση της λεγόμενης εκκλησιαστικής περιουσίας στην κ. Μέρκελ και στα αφεντικά του ΔΝΤ.
    Εάν ήταν να δοθούν τα εκκλησιαστικά ακίνητα για συσσίτια και ιματισμό αναξιοπαθούντων Ελλήνων πολιτών , τότε χαλάλι τους . Τότε να εκποιηθούν πάραυτα ! Και επί του προκειμένου σας πληροφορώ ,από προσωπικές μαρτυρίες των γονέων μου, ότι η Εκκλησία της Θεσσαλονίκης , μέσα στα πέτρινα χρόνια της κατοχής , έδινε καθημερινό συσσίτιο στην πλατεία Αγίας Σοφίας σε 4.500 ετοιμοθάνατους από την πείνα Θεσσαλονικείς . Και τους έσωσε .
    Τώρα όμως που πρόκειται για μια καλοστημένη και προσχεδιασμένη οικονομική κατάρρευση , ας πληρώσουν το τίμημα οι όντως υπεύθυνοι και όλοι οι ντόπιοι και ξένοι ,με το αζημίωτο, συνεργάτες τους ,και ας μη επαναλαμβάνεται ‘’ η θυσία της Ιφιγένειας’’ . Φτάνει πια . Αλλά πού τέτοια μπερεκέτια .
    Αγαπητοί φίλοι , συνδαιτυμόνες στο τραπέζι του φιλόξενου κ. Κονταρίνη , η όποια περιουσία της Εκκλησίας μας προέρχεται από τον Ορθόδοξο λαό μας , ανήκει στον Ορθόδοξο λαό μας και η τύχη της αφορά μονάχα τον Ορθόδοξο λαό μας . Αυτός είναι η Εκκλησία μας , και όχι οι δεσποτάδες όπως από άγνοια ή πλάνη νομίζουν κάποιοι . Για την υπόθεση που μας απασχολεί , στο τέλος θα γίνει , φυσικά , αυτό που θα ορίσει η λαϊκή εκκλησιαστική συνείδηση. Η «εκκλησία του Δήμου» . Άλλωστε , έτσι γινόταν πάντοτε .
    Τι έπαθαν όμως ξαφνικά όλοι οι εκκλησιοενδιαφερόμενοι ( συνήθως ουδεμία σχέση έχοντες με την Ορθοδοξία) και έπεσαν να φάνε , με τις προτροπές των επιβούλων του Έθνους μας , ό, τι απέμεινε στην Εκκλησία μετά το πρώτο και μεγάλο φαγοπότι των Βαυαρών του Όθωνα ;
    Με το στανιό θέλουν να υποκαταστήσουν τη θέληση του Ορθόδοξου λαού μας , του κυρίαρχου και ιδιοκτήτη αυτής τέλος πάντων της λεγόμενης Εκκλησιαστικής περιουσίας ;
    Γιατί άραγε δεν ζητάνε να εκποιηθούν και τα βακούφια των Ελλήνων μωαμεθανών της Θράκης ; Μήπως αυτά είναι ευτελέστερης αξίας και δε μας κάνουν ; Ή μήπως παρακατιανά είναι και τα κτήματα των Ελλήνων καθολικών ;
    Άντε λοιπόν να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και λιγάκι …

    Σας είμαι ευγνώμων που με προβληματίσατε γόνιμα .

    ΦΩΤΗΣ ΜΙΧΑΗΛ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αγαπητέ κ. Σπύρο , ειλικρινά χαίρομαι ιδιαίτερα που προβληματιστήκατε πάνω σε μια πολύ συνηθισμένη διαγνωστική μεθοδολογία της καθημερινής ιατρικής πράξης . Αντιληφθήκατε με εξαιρετική ευκολία ότι ο γιατρός μας κινείται με έναν περίεργο και επισφαλή για την αξιοπιστία του τρόπο .
    Όντως , έτσι γίνεται σε όλες τις περιπτώσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε δυσκολοδιάγνωστα νοσήματα : Βάζουμε κατ’ αρχάς μια θεραπεία , και περιμένουμε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα «εκ των ωφελούντων» , όπως λέμε.
    Το υπό συζήτηση θέμα μας ( ‘’νόσημα’’ ) κανένας νουνεχής δεν παραδέχεται ότι μπορεί να έχει μονοσήμαντη ερμηνεία . Γι’ αυτό λοιπόν δόθηκε ένα ‘’εναρκτήριο λάκτισμα’’ και νάσου από κάθε γωνία να ξεπροβάλουν οι ποικίλες θεραπευτικές προσεγγίσεις !
    Αυτές είναι που έχουν σημασία και όχι η ‘’πρώτη μπαλιά’’ .
    Παρακολουθούμε λοιπόν με αμείωτο ενδιαφέρον κάθε πρόταση που μπαίνει στο τραπέζι , όσο ακραία ή απίθανη μας φαίνεται αρχικά . Στο τέλος είναι σίγουρο πως κάτι ωφέλιμο θα προκύψει για όλους . Εξ’ άλλου η απόλυτη ταύτιση των απόψεων μιας ολόκληρης παρέας δε νομίζω πως είναι το ζητούμενο.

    ΦΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αγαπητή κ. Μαριάνθη ,
    Συμφωνώ ευθέως μαζί σας ότι η Εκκλησία της Ελλάδος , σε αυτή τη φάση , πρέπει οπωσδήποτε να πληρώσει τον φόρο που της αναλογεί , διότι αυτό επιτάσσει η στοιχειώδης δικαιοσύνη , και διότι διαφορετικά εκτίθεται στα μάτια κάποιων ολίγων φωνασκούντων για έναν εντελώς δευτερεύοντα λόγο . Και μέχρι εκεί.
    ( Η πρωτεύουσα φροντίδα της Εκκλησίας είναι οντολογικού καθαρά χαρακτήρα ) .
    Με τη διαφορά ότι όλα αυτά τα λεφτά , από συσσίτια , πετρέλαιο για θέρμανση πάμπτωχων νοικοκυριών , αποφυλακίσεις κρατουμένων , ρουχισμό και πληρωμές λογαριασμών ΔΕΗ και ΟΤΕ αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας , θα κινδυνέψουν να μετατραπούν και πάλι σε κότερα και βίλλες !
    Σας ευχαριστώ για την ενθαρρυντική σας παρέμβαση .

    ΦΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Παρακολουθώ τα γεγονότα, μάλλον θα έλεγα τις απόψεις τις δικές σας και των αναγνωστών σας σχετικά με τους υπηρέτες της θρησκείας μας, μάλλον θα έλεγα με τους μεσολαβητές ανάμεσα στα γήινα και τα ουράνια, αν κι αυτοί άνθρωποι είναι σαν κι εμάς τους υπολοίπους, χωρίς κανένα ειδικό χάρισμα ή επιφώτιση πνεύματος,
    Αντιγράφω από τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη.
    "Και οι αναθεματισμένοι της πατρίδος πολιτικοί μας και οι διαφταρμένοι αρχιερείς κι ο τουρκοπιασμένος Κωνσταντινοπολίτης Κωστάκης Σκινάς συνφώνησαν με τους Μπαυαρέζους και χάλασαν και ρήμαξαν όλους τους ναούς των μοναστηριών"

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητέ μου κ. Γαβριήλ ,
    ο Μακρυγιάννης λέει και κάτι άλλο στα απομνημονεύματά του :

    «Και βρίζουν οι πουλημένοι εις τους ξένους και τους παπάδες μας, τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους.
    Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζί εις κάθε μετερίζι, εις κάθε πόνον και δυστυχίαν.
    Όχι μόνον δια να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και γιαταγάνι, πολεμώντας σαν λεοντάρια.
    Ντροπή Έλληνες!»


    ΦΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπητέ μου κ. Γαβριήλ,
    Επιτρέψτε μου να συμπληρώσω την απάντησή μου στο νηφάλιο και ευγενές σχόλιό σας συμφωνώντας μαζί σας στο αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι και οι παπάδες μας συνηθισμένοι άνθρωποι είναι σαν κι εμάς . Γι’ αυτό και κατατρύχονται από τις ίδιες με εμάς αδυναμίες και ανεπάρκειες .
    Αυτό που θα μπορούσα να προσθέσω είναι ότι οι ιερείς , με βάση τις πληροφορίες που έχουμε από τη ζωή των πρώτων Χριστιανών , κατέχουν με τη δική μας έγκριση τη θέση του επικεφαλής σε κάθε μας σύναξη. Κάθε παπάς είναι ένας από εμάς , αλλά είναι ο κορυφαίος της σύναξης . Ο γέρων Παΐσιος τους ονομάζει ‘’ασυρματιστές’’ , διότι μας συνδέουν , όσο αμαρτωλοί και να είναι , με τον Ουρανό , όπως λέτε κι εσείς .
    Όσο για τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος , αυτά τα αποκτά ο κάθε Χριστιανός , συνεπώς και ο κάθε παπάς , με το βάπτισμά του , αλλά σημασία έχει το κατά πόσο με τη θέλησή του τα ενεργοποιεί . Τίποτε αναγκαστικό δεν υπάρχει μέσα στην Πίστη μας .
    Εάν , αγαπητέ μου κ. Γαβριήλ , επιθυμούμε να έχουμε τίμιους πολιτικούς και αδιάβλητους παπάδες , νομίζω ότι οφείλουμε να αναπτύξουμε ως έθνος ισχυρά πνευματικά αντισώματα , ικανά να εξουδετερώνουν κάθε ιό και μικρόβιο που πάει να μας μολύνει …

    Με εκτίμηση
    Φώτ. Μιχαήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Αγαπητέ μου κ. Φ. Μιχαήλ
    Διάβασα την απάντησή σας στο σχόλιό μου, αλλά όπως ξέρουμε για να υπάρχει Ποιμήν πρέπει να υπάρχει Ποίμνιο.
    Άρα εμείς δίνουμε το δικαίωμα (το ποίμνιο) σε αυτούς να υπάρχουν έτσι όπως είναι σήμερα...
    Το θεωρώ απαράδεκτον να αναμιγνύωνται στην πολιτική και στο να έχουν λόγο και να επεμβαίνουν στους νόμους του Ελληνικού κράτους, με το να επιβάλλουν την θέλησή τους, (έστω και αναδρομικώς,) με το ποιος έχει τι δικαίωμα να λέγεται Έλλην...
    Ευχαριστώ,

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αγαπητέ κ. Γαβριήλ,
    Σε όλες τις κοινωνίες και σε όλες τις περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας είναι γνωστό πως τα διάφορα ιερατεία ,και όχι μόνον τα δικά μας, παρουσίαζαν έναν δείκτη ποιότητας ανάλογο με το πολιτισμικό επίπεδο των λαών τους .
    Σήμερα αποτελεί κοινό πια μυστικό, ότι ο πολιτισμός μας – ο τρόπος της ζωής μας - χειρότερος δεν γίνεται . Εκτιμώ ότι περνάμε την πλέον παρακμιακή περίοδο της νεότερης ιστορίας μας . Σε ένα τέτοιο περιβάλλον όμως πώς είναι δυνατόν να μας προκύψουν ικανοί και τίμιοι πολιτικοί , καθαροί και σεμνοί λευίτες , ακέραιοι δικαστικοί λειτουργοί , φιλότιμοι εκπαιδευτικοί κ.λ.π. ; Βλέπετε ότι οι πιο καταφερτζήδες και υποκριτές – και όχι οι πιο οξυδερκείς και αξιοπρεπείς - παίρνουν στα χέρια τους την πολιτική εξουσία , και από την άλλη μεριά επίσης όταν η οικογένεια έχει κανένα παιδί με μειωμένα εμφανώς διανοητικά προσόντα κάνει ό, τι μπορεί για να το οδηγήσει στην ιεροσύνη !
    Και στις δυο περιπτώσεις νομίζω ότι πρόκειται για αρρωστημένα φαινόμενα της πιο κραυγαλέας μορφής πακμιακού εθνικού συλλογικού βίου !
    Οι πολιτικοί μας και οι παπάδες μας , αγαπητέ κ. Γαβριήλ , είναι ό, τι ακριβώς είμαστε κι εμείς . Σάρκα από τη σάρκα μας . Μ’ αυτή την κατρακύλα που πήραμε ως λαός , πού να βρεθούν σήμερα ικανά στελέχη να επανδρώσουν το Εθνικό μας Κοινοβούλιο και την Ιεραρχία μας ; Έχετε πληροφορηθεί τι γίνεται στα κέντρα νεοσυλλέκτων των ενόπλων μας δυνάμεων ; Από την ξευτίλα και την σαπίλα της σημερινής ελληνικής κοινωνίας , αδυνατούν οι επιτελείς μας να συγκροτήσουν τις απαιτούμενες μονάδες . Η ομοφυλοφιλία , τα ναρκωτικά , κάποιες περίεργες θρησκευτικές αιρέσεις , η λιποταξία και διάφορα νεόκοπα ‘’ψυχιατρικά νοσήματα’’ αφήνουν στο τέλος μόνον μια πολύ μικρή ομάδα νεοσυλλέκτων ως ικανή για να υπηρετήσει επάξια την πατρίδα !
    Είμαι της γνώμης ότι σε όλους αυτούς τους αρνησιπάτριδες δεν είμαστε εμείς που τους δίνουμε το δικαίωμα για να είναι αυτοί που είναι , ούτε και στους τυχόν επίορκους πολιτικούς μας και ανάξιους παπάδες μας . Δυστυχώς τα ποικιλόμορφα πλοκάμια της σύγχρονης ‘’βαυαροκρατίας’’ φρόντισαν εδώ και καιρό να αναλάβουν αυτό το φθοροποιό και επαίσχυντο έργο της παροχής αυτού του δικαιώματος: Μέσα στα τελευταία σαράντα χρόνια πνευματικής σκλαβιάς και κατοχής μας κατάντησαν ένα κακοφορμισμένο απόστημα , που μονάχα με ‘’χειρουργική’’ επέμβαση μπορεί να γιατρευτεί . Και μια τέτοια δύσκολη και ριψοκίνδυνη χειρουργική πράξη νομίζω ότι μονάχα κάποια εξαιρετικά επιδέξια και αποτελεσματικά χειρουργικά χέρια μπορούν να την πετύχουν: Άξιοι Πνευματικοί ηγέτες . Τολμώ να πω Θεόσταλτοι . Ιερείς σαν τον πατρο-Κασμά , αρχιερείς σαν τον Χρυσόστομο Σμύρνης , δικαστικοί σαν τον Τερτσέτη, πολιτικοί σαν τον Καποδίστρια , στρατιωτικοί σαν τον Κολοκοτρώνη και … τραπεζίτες σαν τον θρυλικό Εμμανουήλ Παπά , που χάρισε στον Αγώνα όλα του τα υπάρχοντα και θυσίασε για την Πατρίδα όλα του τα παιδιά !
    Μπορεί να βάλθηκαν οι πάντες να μας ξεγράψουν από τον χάρτη των Εθνών , αλλά προσωπικώς έχω μέσα μου βέβαιη την ελπίδα ότι τελικά δεν θα κατορθώσουν τίποτε !
    Γι’ αυτό που γράφετε , ότι η Εκκλησία αναμειγνύεται στην Πολιτική , επιτρέψτε μου να πω το εξής : Η ιστορία μας διδάσκει ότι στη Ρωμηοσύνη συμπορεύονται πάντοτε ο ένας πλάϊ στον άλλον , αλλά ευδιάκριτα ξεχωριστά , Πολιτεία και Εκκλησία , Άρχοντες και Ποιμένες προσφέροντας τη δική του λειτουργία ( έργο λαού) ο καθένας . Στη Ρωμηοσύνη Εκκλησία και Πολιτεία τον ίδιο λαό διακονούν , ο καθένας στο δικό του διακόνημα . Όταν όμως διακονούν τον ίδιο λαό είναι μοιραίο και κάπου να συναντιούνται. Για να συνεργασθούν και όχι να αντιπαλέψουν . Τη Ρωμηοσύνη μη την κλαίς …


    Φώτ. Μιχαήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Συμφωνώ μαζί σας, αγαπητέ μου κ. Μιχαήλ, αλλά επειδή ζω και υπάρχω από πολλά χρόνια στο εξωτερικό, έξω από τα πάτρια σύνορα, ιδιαιτέρως εδώ στις ΗΠΑ, ότι έχει να κάνει με τον ελληνισμό, με τα σχολεία, είναι κάτω από την ομπρέλα της Αρχιεπισκοπής, οι δε αμερικανοί επίσημοι στις διάφορες γιορταστικές τους εκδηλώσεις όταν θέλουν να καλέσουν αντιπροσωπεία της ελληνικής παροικίας καλούν τον Αρχιεπίσκοπο. Ναι μεν Αλλά;
    Το επίσημο ελληνικόν κράτος, αν αφαιρέσουμε τις προξενικές αρχές, δεν έχει καμιά ανάμιξη, δεν μας δίνει καμιά οδήγηση πλεύσης σε μια αφομοιωτική ξένη κοινωνία, ούτε μια συμβουλή για το πως να δημιουργήσουμε μια βιβλιοθήκη με έργα ελλήνων μεταναστών, χωρίς την ανάμηξη των Ιερωμένων οι οποίοι ενδιαφέρνται μόνο για θρησκευτικά βιβλία, ή βίους Αγίων.
    Η Γνώμη μου είναι ότι τα συμφέροντα εδώ στο εξωτερικό της εκκλησίας και του Ελληνισμού διαφέρον κατά πολύ. Ο ελληνισμός η ελληνική γλώσσα θα χαθεί και όχι μόνο, τα βιωματικά γραπτά έργα των πρωτοπόρων ελλήνων μεταναστών θα χαθούν, όταν εμείς θα έχουμε φύγει. Αντιθέτως η Ορθοδοξία απλουστατα αλλάζει γλωσσα, όπως γίνεται σήμερα στις περισσότερες εκκλησίες.

    Ένα μέρος της ζωής μου το έχω ζήσει ναυτικός, στη Θάλλασσα 13 χρόνια, άλλα 10 χρόνια στη Λατινική Αμερική. Η ορθοδοξία απούσα, ο Ελληνισμός παρόν αν και λίγος...

    χαιρετώ

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Συμφωνώ απολύτως με το άρθρο του Φώτη Μιχαήλ και συμμερίζομαι εν μέρει και τις αντιρρήσεις των εκλεκτών συνομιλητών.
    Εκείνο που πρέπει όμως να μας απασχολήσει βαθύτερα και όχι εξωτερικά και επιπόλαια είναι το ερώτημα αν είναι άλλο πράγμα η εκκλησία και άλλο ο λαός. Η ορθόδοξη εκκλησία στην Ελλάδα σήμερα στο 2010, έχει λαϊκό αντίκρυσμα ή είναι κάτι ξεπερασμένο και ποιός μπορεί να μας το πει αυτό, οι πολιτικοί, οι πάσης φύσεως ειδικοί, οι δεξαμενές σκέψεως αμερικανικής και νεοταξικής κοπής ή ο ίδιος ο λαός;
    Η αγάπη του Έλληνα για την πίστη του και την πατρίδα του είναι πολύ μεγάλη και δύσκολα θα μειωθεί, όσο κι αν το επιθυμούν οι ιστρούχτορες της Νέας Εποχής.
    Αποδυνάμωση της εκκλησίας σήμερα σημαίνει μειωμένη αντίσταση του ελληνικού λαού απέναντι στην νέα τρομοκρατία, που είναι ο ψυχικός εκφοβισμός, με αφορμή τα οικονομικά προβλήματα.
    Καλόν αγώνα σε όλους.
    Φιλικά Κώστας Σαμοΐλης, δάσκαλος Θεσσαλονίκη

    ΑπάντησηΔιαγραφή