Η εκκλησία και το δράμα της πατρίδας μας.

Θέλω να πιστεύω πως οι πιο πολλοί από μας, ίσως και όλοι μας, θα έχει τύχει να ακούσουμε από τον άμβωνα κάποιου ναού έναν  ιερωμένο, ανεξαρτήτως βαθμού, να διαλαλεί και να υμνεί τον ρόλο της εκκλησιάς πάνω στη γη και να διαφημίζει την συμπαράστασή της προς τον άνθρωπο, την κοινωνία, την πολιτεία.

Οπωσδήποτε όλοι μας θα έχει τύχει να ακούσουμε για το θαυμαστό, κοινωνικό, έργο, που επιτελεί η εκκλησία και το οποίο φυσικά είναι πληρωμένο από τις δωρεές  και τις χορηγίες κάποιων και όχι από χρήματα δικά τους. Δηλαδή πραγματοποιούν ένα θεάρεστο κοινωνικό έργο όμως με χρήματα άλλων. Κάτι που θα μπορούσε να το κάμει

ο κάθε οργανισμός, ο κάθε φορέας  και σε τελική ανάλυση, ο κάθε άνθρωπος.

Παρ’ όλα αυτά θεωρώ πως είναι καθήκον μας να τους ανταποδώσουμε τα εύσημα για το έργο τους. Όπως είναι και καθήκον μας να τους υπενθυμίσουμε και τις υποχρεώσεις που έχουν προς την πατρίδα μας τώρα που αυτή η πατρίδα βρίσκεται στην πόρτα της χρεοκοπίας και απέναντι στον κίνδυνο της καταστροφής.

Είναι γνωστό σε όλους μας ότι η εκκλησία της Ελλάδας είναι κάτοχος μιας τεράστιας, μιας μυθικής θα έλεγε κανείς περιουσίας όσο και αν οι ηγέτες της αγωνίζονται να το διαψεύσουν. Πολυκατοικίες, σπίτια, καταστήματα, κέντρα διασκέδασης, ξενοδοχεία, κινηματογράφοι, θέατρα, γήπεδα, χωράφια, οικόπεδα, χτήματα και εκτάσεις απέραντες είναι μερικά από τα οικονομικά της στοιχεία. Χώρια οι οικονομικές αποταμιεύσεις και οι τραπεζικοί λογαριασμοί. Οι εκκλησιές σε καθημερινή βάση συγκεντρώνουν το χρήμα του ελληνικού λαού, που το προσφέρει στην αγάπη της εκκλησιάς του. Μιας εκκλησιάς η οποία αρνείται να βοηθήσει την πατρίδα της.

Έχει ήδη αρχίσει μια κάπως πολιτισμένη, θα έλεγα αντιπαράθεση μεταξύ Πολιτείας και εκκλησίας  Η Πολιτεία ζητά την συμπαράσταση της εκκλησίας στο τεράστιο εθνικό πρόβλημα. Της ζητά να δεχτεί μια κάποια φορολογία. Η εκκλησία αρνείται. Και αναρωτιέται κανείς. Είναι αυτή η εκκλησία που θέλει να φαίνεται, ή είναι αυτή που τολμάει να φαίνεται;

Από τα μικρά μας τα χρόνια, τα χρόνια μας τα μαθητικά, γονείς και δάσκαλοι προσπάθησαν να μας συμφιλιώσουν με την εκκλησία. Μας μίλησαν για τον Αθανάσιο Διάκο και τον Παπαφλέσσα. Μας γνώρισαν με τον Κοσμά τον Αιτωλό. Τους δοξάσαμε. Στα εφηβικά μας χρόνια γνωρίσαμε τους παπάδες της Αντίστασης. Τους χειροκροτήσαμε. Σήμερα γνωρίζουμε κάποιους άλλους ιερωμένους που προσπαθούν να μην έχουν καμιά σχέση με αυτά όλα που η θρησκεία κελεύει.

Όλοι στην Ελλάδα συμμερίζονται το δράμα της πατρίδας μας και όλοι προσπαθούν να συμβάλουν με ό,τι και όσο μπορεί ο καθ’ ένας. Αμέτρητα και συγκινητικά τα παραδείγματα. Ούτε ένα παράδειγμα όχι μόνο από την επίσημη εκκλησιά αλλά ούτε από έναν ιερωμένο.Ούτε ένας δεν βρέθηκε να πει ότι προσφέρει μια δεκάρα. Ούτε ένας δεν τόλμησε να δώσει τον μισθό που του δίνει η κατεστραμένη πατρίδα του. Ούτε ένας δεν δήλωσε λίγη συμπαράσταση στο δράμα της Ελλάδας. Δοξάστε τους. Ντροπή τους. Και όχι μόνο αυτό. Έχουν το θράσος – διότι περί θράσους πρόκειται – να βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα για να υπερασπιστούν την αρνητική τους θέση προς την πατρίδα. Μια πατρίδα που με όλο το οικονομικό της δράμα δεν τους έχει αρνηθεί τον μισθό τους. Ντροπή που δεν έχει βρεθεί έστω και ένας ρασοφόρος οποιουδήποτε βαθμού και αξιώματος να πει.

-Κύριοι. Προσφέρω το μισθό μου. Που σε τελική ανάλυση δεν είναι δικός μου. Η πατρίδα μου τον δίνει.

Βέβαια τέτοιες ευαισθησίες δεν υπάρχουν στους ιερείς της πατρίδας μας. Γενικά δεν υπάρχουν στους ιερείς όλου του κόσμου. Οι άνθρωποι που λένε ότι έχουν τη δύναμη να συνομιλούν με το Θεό,  με τα έργα τους μας δείχνουν ότι έχουν τη δύναμη να συνομιλούν μόνο με το χρήμα. Παράδειγμα ο άλλοτε Αττικής που πήγε φυλακή για σεξοσκάνδαλα και για κλοπή 1.000.000 ευρώ.

Αν η εκκλησία μας με την κολοσσιαία περιουσία που διαθέτει είχε την ευαισθησία να βοηθήσει πατρίδα μας ο εξευτελισμός μας διεθνώς θα ήταν πολύ μικρότερος έως ανύπαρκτος.

Οι κύριοι εκπρόσωποι του Χριστού επί της γης –όπως αυτοδιαφημίζονται – θα πρέπει να γνωρίζουν ότι με την συμπεριφορά τους, έχουν ένα μεγάλο μερίδιο της ευθύνης. Και το μερίδιο αυτό μοιραία η ιστορία θα το μεταβιβάσει στις γενιές που θα έλθουν  Να δούμε ποιά θα είναι η απάντησή τους όταν ερωτηθούν.

-Εσείς Άγιοι πατέρες τι εκάματε τότε που η πατρίδα μας κινδύνευε;