Η Μάχη της Κρήτης

Έχουν περάσει εβδομήντα ολόκληρα χρόνια από τον Μάιο του '41, που η Κρήτη έγραψε την δική της ιστορία κατά την διάρκεια του Β! Παγκοσμίου πολέμου.

Ήταν περίπου 9 η ώρα πρωί της 20ης Μαϊου 1941Πάνω από την Κρήτη έλαμπε ένας καταγάλανος ουρανος Ο ήλιος με τις χρυσοκίτρινες αχτίδες του είχε αρχίσει να απλώνει την ανοιξιάτικη ζεστασιά του πάνω στο νησί.
Ο στρατηγός Μπέρναρντ Φράϋμπεργκ, διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων, που είχαν συγκεντρωθεί στην Κρήτη μετά την κατάρευση του μετώπου στη Ελλάδα, έπαιρνε το πρωινό του στον εξώστη του εξοχικού σπιτιού, που χρησιμοποιούσε γιά κατάλυμά του, λίγο έξω από τα Χανιά.
Από μακρυά ένας υπόκοφος θόρυβος ακουγόταν, που ολοένα δυνάμωνε και πιό πολύ. Κάποια στιγμή ο στρατηγός Φράυμπεργκ σήκωσε το βλέμμα του και κοίταξε ψηλά.
Ο καταγάλανος Μαγιάτικος ουρανός της Κρήτης είχε γεμίσει από γερμανικά μεταγωγικά αεροπλάνα και ανεμοπλάνα, τα οποία είχαν ήδη αρχίσει να κατεβαίνουν βιαστικά προς την γη. Ο στρατηγός κοίταξε το ρολόϊ που φορούσε στο χέρι του και γυρίζοντας προς τον Κρις Γουντχάουζ, που έπερνε το πρωινό μαζύ του, του είπε.
-Ήρθαν στην ώρα τους. Και συνέχισε ατάραχος το πρωινό του.
Ο Κρις Γουντχάουζ λίγο πριν είχε μεταφέρει κάποιο σημαντικό μήνυμα του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής και ο Φράϋμπεργκ τον κράτησε να πάρουν μαζϋ το πρωινό τους. Όπως αναφέρει σε ένα προλογιακό του σημείωμα στο βιβλίο “Η μάχη της Κρήτης”, μέρες πριν ο στρατηγός Φράυμπεργκ γνώριζε την ακριβή μέρα και ώρα που οι Γερμανοί θα επιχειρούσαν την επίθεση στην Κρήτη. Ο Βρεταννός διοικητής είχε στην διάθεσή του, από το συμμαχικό στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, μιά ανεκτίμητη πηγή πληροφοριών σχετικά με τις γερμανικές κινήσεις. Την ULTRA. Ήταν η συνθηματική ονομασία των μυστικών πληροφοριών που οι σύμμαχοι, υπέκλεπταν και αποκρυπτογραφούσαν από τις γερμανικές ασύρματες επικοινωνίες. Από τους πρώτους παραλήπτες αυτών των πληροφοριών ήταν και ο στρατηγός Φράϋμπεργκ. Κατεβαίνοντας στην Κρήτη από την Ελλάδα ο Φράϋμπεργκ διαπίστωσε ότι το αεροδρόμιο του Μάλεμε, κύριος στόχος των Γερμανών, αλλά και το στρατηγικό κλειδί γιά την εξέληξη της μάχης που θα επακολουθούσε, δεν είχε την κατάλληλη προστασία. Όμως από τον αρχιστράτηγο των δυνάμεων της Μέσης Ανατολής, Άρτσιμπαλ Γουέϊβελλ, είχε την εντολή “να μην μεταβάλει τις στρατιωτικές του θέσεις” από τον φόβο μήπως οι Γερμανοί αντιληφθούν ότι οι σύμμαχοι ήσαν γνώστες των προθέσεών τους, οπότε η μακροπρόθεσμη αξία της ULTRA θα είχε απωλεσθεί. Αυτό ήταν ένα από τα πολλά τραγικά λάθη που έγιναν στην Κρήτη από τους συμμάχους. Έτσι η τύχη της Μάχης της Κρήτης είχε περάσει στα χέρια των Γερμανών χωρίς και οι ίδιοι να το γνωρίζουν.
Μέσα στο ιδιωτικό τραίνο του Χίτλερ, που ήταν σταθευμένο στο Σέμμερινγκ Πας της Αυστρίας αποφασίστηκε η επίθεση κατά της Κρήτης. Ο στρατηγός Κούρτ Στουντέντ, ο δημιουργός και γνώστης της στρατηγικής των αλεξιπτωτιστών, ήταν ο υποκινητής στο Συμβούλιο αυτό, που έγινε μέσα στο τραίνο στις 21 Απριλίου του 1941.
Ο Στουντέντ είχε να αντιπαλέψει με τις απόψεις των στρατηγών Γιολντ και Κάϊτελ, που συμμετείχαν στο Συμβούλιο, και οι οποίοι ορθά υποστήριζαν πως «...θα ήταν καλύτερα να εξαλείψουν και να κάμουν ακίνδυνη την Μάλτα, αυτό το θανατηφόρο αγκάθι στην καρδιά των γερμανικών και ιταλικών ανεφοδιαστικών γραμμών.» Τελικά οι απόψεις του Στουντέντ επεκράτησαν αφού κατάφερε να πείσει τον Χίτλερ ότι με την κατάληψη της Κρήτης θα μπορούν να απειλούν τις Ρουμανικές πετρελαιοπηγές του Πλοέστι, ένα στόχο μεγάλης στρατιωτικής σημασίας, θα εξασφαλίσουν την ανατολοκή Μεσόγειο από τον αγγλικό στόλο, θα αποτελέσουν μιάν απειλή γιά τις βρεταννικές βάσεις της Αιγύπτου και θα εξασφαλίσουν μιά γερμανική βάση από την οποία θα μπορούν να απειλούν την Παλαιστίνη και την Κύπρο. Πέρα από όλα αυτά όμως εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι ο Στουντέντ ήθελε πάρα πολύ στην Κρήτη, να δοκιμάσει και να αποδείξει στον Χίτλερ ότι οι αλεξιπτωτιστές του θα μπορούσαν πλέον να παίξουν κάποιον αποφασιστικό ρόλο στην εξέληξη του πολέμου. Όμως γιά τον υπερόπτη αυτόν στρατηγό, η δόξα των Γερμανών αλεξιπτωτιστών θα άρχιζε και θα τελείωνε στην Κρήτη. Εκεί έμελλε να είναι η αρχή και το τέλος τους Από τότε το Σώμα των Γερμανών αλεξιπτωτιστών αχρηστεύτηκε και δεν έλαβαν μέρος πλέον σε καμμιά από τις μάχες του πολέμου. Αρχικά ο Χίτλερ δεν ήθελε να συνεχίσει τις επιχειρήσεις του στα νησιά της Ελλάδας. Εξ ΄άλλου θεωρούσε αδύνατη την κατάκτηση της Κρήτης από αέρος.
-Αυτή η επιχείρηση θα αποτύχει και θα κοστίσει πολλές ζωές, είχε πει.
Όμως ο Στουντέντ κατάφερε να τον πείσει. Και ο Χίτλερ έδωσε το πράσινο φως γιά την επιχείρηση “ΕΡΜΗΣ” όπως ονομάστηκε η επέμβαση στην Κρήτη, αλλά έθεσε τους όρους του. Η επιχείρηση να αρχίσει το συντομότερο και να τελειώσει σε μικρό χρονικό διάστημα. Αμέσως να ανασυνταχθούν οι μονάδες και τα μεταγωγικά αεροπλάνα να είναι διαθέσιμα γιά το σχέδιο ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ, την επίθεση στη Ρωσσία.
Απ΄όλα αυτά το μόνο που επέτυχε ο Στουντέντ ήταν η σύντομη αρχή της επιχείρησης. Τα υπόλοιπα τα διαχειρίστηκαν οι Κρητικοί και οι βρεταννικές δυνάμεις που είχαν αναλάβει την άμυνα του νησιού. Κερδισμένη η Ρωσσία, που η Μάχη της Κρήτης καθυστέρηση την γερμανική εισβολή με αποτέλεσμα εκτός από τις ρωσσικές στρατιές, οι Γερμανοί να έχουν να αντιμετωπίσουν και τον μεγαλύτερο εχθρό τους, τον ρωσσικό χειμώνα.
Οι έντεκα ημέρες που κράτησε η Μάχη της Κρήτης, μπορεί να πει κανεί υπεύθυνα, ότι είναι οι έντεκα ημέρες που άλλαξαν την εξέληξη του πολέμου. Τόσο οι Βρεταννικές δυνάμεις του νησιού αλλά πολύ περισσότερο οι κάτοικοί του έγραψαν τις πλέον ένδοξες σελίδες στην ιστορία του Β! παγκοσμίου πολέμου. Και θα μπορούσαν να γράψουν ακόμη περισσότερες αν είχαν καταφέρει να αποφύγουν κάποια καθοριστικά, γιά την μάχη, λάθη. Με κυριότερο την έλλειψη προστασίας στο αεροδρόμιο του Μάλεμε, εκεί όπου ήταν ο κύριος στόχος της γερμανικής επίθεσης αλλά και η θέση κλειδί της όλης μάχης. Το αδύνατο αυτό σημείο στο νευραλγικό αεροδρόμιο στην Κρήτη εκείνη την επόχη, ήταν κάτι που ο Φράυμπεργκ το είχε διαπιστώσει από την πρώτη μέρα που έφτασε στο νησί. Όμως η διαταγή από το στρατηγείο της Μέσης Ανατολής ήταν ρητή. Να μην μεταβάλει τις στρατιωτικές του θέσεις. Έτσι όταν το πρώτο κλιμάκιο των Γερμανών κατάφερε να οχυρωθεί σε κάποιο απο τα υψώματα του αεροδρομίου ουσιαστικά η τύχη της Κρήτης είχε κριθεί. Είχε κριθεί μέσα στις πρώτες 48 ώρες.
Πόσο όμως γνώριζαν εκεί κάτω, στη Μέση Ανατολή, ποιές ακριβώς ήσαν οι στρατιωτικές θέσεις στο Μάλεμε; Αλλά και αν άλλαζε τις στρατιωτικές του θέσεις και ενίσχυε την άμυνα του αεροδρομίου, ο Φράϋμπεργκ, πόσο θα μπορούσε να κρατήσει τους Γερμανούς;
Είναι πολλοί αυτοί που υποστηρίζουν πως αν οι Γερμανοί δεν καταλάμβαναν το Μάλεμε η επιχείρηση στην Κρήτη θα αποτύγχανε. Αυτό μάλλον δεν μπορεί να είναι σωστό. Οι Γερμανοί θα καταλάμβαναν όλο το υπόλοιπο νησί. Και όσο κι΄αν άντεχε ο Φράϋμπεργκ το μόνο που θα μπορούσε να καταφέρει θα ήταν να αιχμαλωτιστεί αυτός και οι βρεταννικές δυνάμεις, αφού ο δρόμος της αποχώρησής του θα είχει κλείσει. Τίποτε όμως από αυτά δεν έγινε και η πρωτοβουλία πλέον είχε περάσει στα χέρια των Γερμανών, οι οποίοι κατάφεραν μέσα στα δύο πρώτα εικοσιτετράωρα να χαράξουν την τύχη της μάχης όπως αυτοί ήθελαν.
Μετά από αυτό δεν απέμενε τίποτα άλλο από την προετοιμασία της μεγάλης πορείας μέσω των Λευκών Ορέων, προς τα Σφακιά, το νοτιώτερο άκρο της Κρήτης γιά την επιστροφή στην Αίγυπτο. Η αυτοθυσία του λαού της Κρήτης και ο τρόπος που αντιμετώπησαν τον εισβολέα έχει περάσει στην ιστορία του κόσμου σαν κάτι το ανεπανάληπτο. Έγραψαν σελίδες δόξας που ποτέ κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν θα μπορέσει να γράψει.