Κλέψε πολλά να μην τιμωρηθείς! ! !

Είδε το φως της Δημοσιότητας πριν από λίγο καιρό, η ετήσια έκθεση του Επιθεωρητού Δημόσιας Διοίκησης γιά το έτος 2009.κ. Λέανδρου Ρακιντζή. Πάρα πολλά και απίστευτα τα όσα αυτή η έκθεση αποκαλύπτει. Το πλέον εντυπωσιακό είναι ότι στον έλεγχο του “Πόθεν έσχες”για τους δημοσίους υπαλλήλους, βρέθηκε ότι ο αντιπρόεδρος ενός συλλόγου υπαλλήλων του Υπουργείου Πολιτισμού, είχε καταθέσεις εννέα (9) εκατομμυρίων ευρώ. Κάποια διευθύντρια του Υπουργείου Υγείας βρέθηκε να μετέχει επ’ αμοιβή σε τριάντα μία (31) επιτροπές.με αποδοχές άνω των δέκα χιλιάδων μηνιαίως. Κάποιος πανεπιστημιακός γιατρός που υπηρετούσε σε δημόσιο νοσοκομείο φεύγωντας, όταν συνταξιοδοτήθηκε, πήρε μαζύ του 440 φακέλους ασθενών γιά να τους έχει στο ιδιωτικό θεραπευτήριο όπου είχε προσληφθεί. Τις παραμονές των εκλογών σε δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς έγινε όργιο προσλήψεων. Μόνο στην ΤΡΑΜ. ΑΕ. το προσωπικό αυξήθηκε κατά 250% Όμως, όπως αναφέρει ο κ. Ρακιντζής στην έκθεσή του, το μεγάλο φαγοπότι έγινε στις δημοτικές επιχειρήσεις. Ούτε ένα δεν τιμωρήθηκε. Ούτε ένας δεν πέρασε την πόρτα κάποιας φυλακής. Ούτε ένας δεν αντίκρυσε το γραφείο κάποιου εισαγγελέα.Μετά από αυτά στήσαμε στη χώρα μας αψίδες με δάφνες γιά να περάσει το ΔΝΤ.
Το 1957, μετά από πέντε ετών υπηρεσία, απολύθηκα από τον στρατό. Κατά τη διάρκεια παράδοσις του ατομικού μου ιματισμού έλειπε μιά κουβέρτα. Μετά από μιά σειρά αμέτρητων μετακινήσεων κάπου παράπεσε, κάπου την κλέψανε. Μου ζήτησαν, τότε 500 δραχμές.Δεν τις είχα. Υπέγραψα ένα χαρτί και πήρα τους δρόμους της ζωής. Πέρασαν περίπου δυό χρόνια. Κάποιο πρωί φάνηκε στο κατάστημα που εργαζόμουν ένα κύριος με κουστούμι. Μου συστήθηκε ως αστυνομικός και μου ζήτησε το χέρι μου. Όχι για να με χαιρετίσει. Να μου περάσει χειροπέδες ήθελε ο άνθρωπος Μου ζήτησε συγνώμη και μου εξήγησε ότι έτσι επιβάλουν οι νόμοι.Έδωσα τα χέρια μου μιά και είχα μάθει από τον Σωκράτη ότι πρέπει να πειθαρχούμε στους νόμους.
-Θα προσπαθώ να σε καλύπτω, θέλησε να δικαιολογηθεί
-Δεν χρειάζεται, του είπα. Ο κόσμος γνωρίζει ότι αυτοί που οδηγούντε με χειροπέδες είναι οι πιό αθώοι.
Κι, έτσι πήγαμε από τον Κολωνό στην Ασφάλεια – Μπουμπουλίνας – με τα πόδια.
Εκεί μου ζήτησαν 500 δραχμές συν 127.50 τόκους Σύνολον 627.50 Τώρα τι να τους πω; Ότι είχα μόνο τις 7.50; Με 1.000 δραχμές μισθό το μήνα τι να έχω; Κομπόδεμα;
Οδηγήθηκα στις φυλακές της Καλλιθέας. Με τζιπ αυτή τη φορά Και – πράγμα παράξενο - δεν με χρέωσαν τη βενζίνη.
Στο κελί μου βρήκα..... έναν υπέροχο κόσμο. Παρ’ όλα αυτά μου φέρθηκαν άψογα. Προηγήθηκαν οι σχετικές.....ανακρίσεις πως, πότε, που, γιατί κλπ. Και σε μια στιγμή ακούστηκε η φωνή του..... θαλαμάρχη.
-Μάγκες .Όλοι τσόντα να το βοηθήσουμε το ανθρωπάκι.
Το ανθρωπάκι ήμουν εγώ.. Καλωσύνη τους, δεν χρειάστηκε. Οι δικοί μου κατάφεραν σε τρεις μέρες να συγκεντρώσουν το ποσόν και πέρασα την πόρτα της εξόδου.
Αφού εμένα, λοιπόν για 500 δραχμές με οδήγησαν με χειροπέδες στη φυλακή αυτούς τους μεγαλοαπατεώνες, αυτούς τους μεγαλοκλέφτες, αυτούς τους συμμορίτες, αυτούς τους εγκληματίες, αυτούς τους άρπαγες τι πρέπει να τους κάνουν; Μήπως είδατε να τιμωρηθεί έστω και ένας; Μήπως είδατε να πληρώσει έστω και ένας; Μήπως είδατε να κάμουν κατάσχεση των κλοπιμαίων σε κανέναν;
Αυτή είναι η πατρίδας μου κύριοι. Πατρίδα δύο ταχυτήτων. Πατρίδα γιά πολίτες δύο κατηγοριών.Κι’ ας λέει το Σύνταγμα ότι όλοι είμαστε ίσοι.