Μήπως αυτό είναι ένα σκάνδαλο;;;;;;;;;

Δύο από τους μονίμους κατοίκους της Βουλής

Σ’ αυτές τις τόσο δύσκολες στιγμές που περνάει η Ελλάδα, αυτοί που θα έπρεπε πρώτοι να δείνουν το παράδειγμα της περικοπής των περιττών εξόδων, της εξάλειψης της σπατάλης και την αποδοχή των αποφάσεων της Κυβέρνησης, δεν είναι άλλοι από τους πολιτικούς της χώρας। Αυτοί πρώτοι θα έπρεπε να δείχνουν στο λαό ότι πρέπει να γίνουν κάποιες θυσίες Κι’ αυτές τις θυσίες θα έπρεπε πρώτοι αυτοί να τις κάνουν।
Όμως αυτοί είναι που προκαλούν περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον Αυτοί είναι, που όχι μόνο δεν ανέλαβαν κάποιες υποχρεώσεις, όχι μόνο δεν δήλωσαν κάποια συμμετοχή στον οικονομικό αγώνα της χώρας, αντίθετα προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν με τα αλόγιστα και περιττά έξοδά τους.
Πριν από καιρό η ολομέλεια της Βουλής αποφάσισε την κατασκευή ηλεκτρονικής ιστοσελίδας η οποία εστοίχησε περίπου ένα εκατομύριο ευρώ. Ειλικρινα κανείς, όσο και ελάχιστες ηλεκτρονικές γνώσεις να έχει, δεν είναι δυνατόν να καταλάβει γιά πιό λόγο αυτή η ιστοσελίδα της Ελληνικής Βουλής απαίτησε αυτό το αστρονομικό ποσό γιά την κατασκευή της.
Πριν από λίγες μέρες ένα ακόμη..... ηλεκτρονικό παρατράγουδο της Βουλής των Ελλήνων είδε το φως της δημοσιότητας Θαυμάστε τι έγινε.
Η Βουλή των Ελλήνων κατά ομόφωνη απόφαση ( ΦΕΚ 223 Α ) ενέκρινε εν μέσω αυτής της φοβερής κρίσης και αγνοόντας τις εφιαλτικές στιγμές που ζει η χώρα μας και ο λαός της, πρόγραμμα επιδότησης γιά όλους ανεξαίρετα τους βουλευτές και ευρωβουλευτές προκειμένου να αγοράσουν τον δικό τους προσωπικό εξοπλισμό πληροφορικής γιά να αναπτύξουν τις δημόσιες σχέσεις τους μέσω του διαδικτύου.
Αναρωτιέται ο ταλαίπωρος λαός της Ελλάδας αν αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή γιά να αποκτήσουν τον ηλεκτρονικό τους εξοπλισμό αυτοί οι τριακόσιοι παρείσακτοι της Ελλάδας Αναρωτιέται ο ταλαίπωρος λαός της Ελλάδας αν αυτό που χρειάζεται η χώρα μας τούτες τις τραγικές στιγμές της ιστρίας της είναι να αποκτήσουν ηλεκτρονικό εξοπλισμό οι βουλευτές. Κι’ όμως δεν βρέθηκε ούτε ένας με λίγο φιλότιμο να σηκωθεί και να φωνάξει.
-Όχι κύριοι . Δεν χρειαζόμαστε ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Αυτά τα χρήματα δώστε τα να φάνε κάποιοι δυστυχισμένοι.
Φυσικά σε κάτι τέτοιο δεν μας έχουν μάθει οι κύριοι πολιτικοί της Ελλάδας. Αντίθετα η πρώτη τους δουλιά και πρώτη τους ενέργεια είναι η δική τους τσέπη, το δικό τους συμφέρον, η δική τους καλοπέραση. Όλοι οι άλλοι δεν υπάρχουν. Πως λοιπόν και γιατί ο λαός να πειθαρχήσει. Γιατί να μην βγεί στους δρόμους να υπερασπιστεί το λιγοστό ψωμάκι του; πως να μην διαδηλώσει γιά τις περικοπές του πενιχρού μισθού του; Πως να μην αγωνιστεί γιά την ζωή και το μέλλον των παιδιών του
Αξίζει να ρίξει κανείς μιά ματιά σ’ αυτά τα ηλεκτρονικά αντικείμενα με τα οποία η Βουλή των Ελλήνων θέλει να εφοδιάσει τους άχρηστους τροφίμους της.
Θα τους εφοδιάσει λοιπόν με επιτραπέζιους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, laptops, Note books, πολυμηχανήματα εκτυπώσεως, τηλεφωνικά κέντρα, Fax, λογισμικό αυτοματισμό πολιτικού γραφείου, προγράμματα Η/Υ, δορυφορικό δέκτη, και ό,τι άλλο gadget περιλαμβάνει ένα σύγχρονο πολιτικό γραφείο.
Όπως προκύπτει από τα επίσημα έγγραφα κάθε βουλευτής επιλέγοντας τον δικό του προμηθευτή προσκομίζει στο Τμήμα Προμηθειών και Διαχειρίσεως της Βουλής, τιμολόγια αγοράς έως 5.500 ευρώ έκαστος (ανάλογα με την κατηγορία που ανήκει) και ο προμηθευτής θα περάσει να εξοφληθεί από τη Βουλή των Ελλήνων. Από την τσέπη του Έλληνα φορολογούμενου δηλαδή.
Μ΄ένα πρόχειρο υπολογισμό του επιδόματος που δικαιούνται οι τρακόσιοι της Ελληνικής Βουλής μαζύ με τους ευρωβουλευτές που επίσης και αυτοί δικαιούνται το επίδομα, μας δίνει ένα ποσόν μεγαλύτερο των 5.500 ευρώ έκαστος.
Μιλάμε λοιπόν γιά ένα συνολικό ποσό της τάξης του 1.500.000 και πάνω. Μιλάμε γιά ένα άσκοπο έξοδο όταν η χώρα μας μήνες τώρα έχει το χέρι της απλωμένο γιά ζητιανιά σε όλο τον κόσμο και ειπράτει χαστούκια και καρπαζιές. Μιλάμε γιά ένα σκάνδαλο εξοργιστικό όταν διαπράτεται από αυτούς οι οποίοι θα έπρεπε να είναι το υπόδειγμα της αρετής γιά τους πολίτες της χώρας
Και ερωτάται ο Πρωθυπουργός κ. Γεώργιος Παπανδρέου Αν αυτό δεν είναι ένα μεγάλο σκάνδαλο τότε τι είναι;

Ζητούνται creamers

Φυσικά η πρώτη σας απορία θα είναι γιά τη λέξη creamers. Τι μπορεί να σημαίνει αυτή η λέξη. Μην βιάζεσθε. Αμέσως, με την αρχή της ιστοριούλας μας θα σας δοθεί και η απάντηση.
Λοιπόν. Υπάρχει μιά πάρα πολύ ενδιαφέρουσα αγγελία γιά προσφορά εργασίας, αυτή τη φορά μέσα από το διαδύκτιο, που πραγματικά αξίζει να την δουμε πιό εξεταστικά, αλλά και οι διαθέτοντες τα προσόντα, να τρέξουν. Και η αγγελία γράφει.
"Ζητούνται νέοι να περάσουν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο σε μιά γαλλική παραλία αλείφοντας με αντηλιακό τις πλάτες γυναικών και ανδρών. Η αμοιβή είναι 5.000 ευρώ." Φυσικά ακολουθούν οι λεπτομέρειες και οι απαιτήσεις.
Και γιά να είμαστε πιό σαφείς. Η παραθαλάσσια πόλις Σαμπλ ντ’ Ολόν στη δυτική Γαλλιά, μιά από τις πιό όμορφες και κοσμικές λουτροπόλεις της Γαλλίας άρχισε να ψάχνει γιά υποψήφιους γιά την δουλειά του καλοκαιριού, όπως χαρακτηριστικά την ονομάζουν. Το παγκοσμίως δημοφηλές θέρετρον της δυτικής Γαλλίας αναζητεί μέσω του διαδυκτίου δύο μόνο creamers χρησιμοποιώντας αυτήν την αγγλική λέξη.
Η δουλειά των νεαρών που θα προκριθούν και θα προσληφθούν γι’ αυτή την εργασία θα είναι να περάσουν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο στην παραλία με πάρα πολλά δείγματα αντηλιακής κρέμας γιά να μπορούν να διαλέγουν οι λουόμενοι την κρέμα της αρέσκειάς των και να τους αλείφουν τις πλάτες.
Τα προσόντα που απαιτούνται είναι οι νέοι να διαθέτουν ωραία εμφάνιση και να έχουν και κάποιες στοιχειώδεις ιατρικές γνώσεις. Ακόμη θα πρέπει να είναι σε θέση να διασκεδάζουν τους λουομένους και να να είναι ικανοί να διοργανώνουν κάποιες δραστηριότητες στην παραλία. Κατά κάποιο τρόπο τα καθήκοντα τους θα είναι περίπου τα ίδια με αυτά των ναυαγωσωστών. Μονόν που αυτοί αντί να σώζουν ανθρώπους από πνιγμό θα τους σώζουν από τα ηλιακά εγκάυματα. Μοναδικά προσόντα των υποψηφίων να είναι νέοι και ωραίοι. Η πληρωμή γιά τους δυό μήνες θα είναι πέντε χιλιάδες ευρώ. Βέβαια τα χρήματα δεν είναι πολλά γιά να στήνεται ένας νέος μιά ολόκληρη μέρα κάτω από τον ήλιο και να αλείφει τις πλάτες με αντιηλιακό. Ή να παριστάνει τον γελωτοποιό προκειμένου να διασκεδάζουν οι προνομιούχοι. Σκεφτείτε όμως και τι θα απολαμβάνει. Θα χορτάσουν τα χέρια του να χαϊδεύουν πλάτες. Η κάθε ωραία Γαλλιδούλα θα του απλώνει την πλάτη της και θα του λέει
-Σας παρακαλώ με αλείφεται με την τάδε λοσιόν;
Και ο ταλαίπωρος ο νέος θα αρχίζει να χαϊδεύει τις υπέροχες πλάτες. Είναι κι΄αυτό ένα πολύ ωραίο, πολύ μεγάλο και πολύ γλυκό κέρδος. Δεν συμφωνείτε; Και αν ανοίξει η όρεξη της Γαλλιδούλας και του ζητήσει να προχωρήσει το άλειμα και πιό χαμηλά με λίγη καλή φαντασία μπορείτε να φανταστείτε τη συνέχεια. Να περάσει τη μέση της και αλείφωντας να προχωρεί προς τα χαμηλά και άντε να δούμε που θα του πει η δεσποινίς να σταματήσει.
Έχουμε και την άλλη περίπτωση Να του ζητηθεί να προστατεύσει με το αντιηλιακό του και την εμπρόσθια όψη του κορμιού της Γαλλιδούλας। Φυσικά και δεν αποκλείεται κάτι τέτοιο. Ούτε και θα μπορεί ο νεαρός να αρνηθεί την προσφορά του Οπότε ποιός τη χάρη του νεαρού που θα αρχίσει να απλώνει το αντιηλιακό του πάνω στα γαλλικά στήθια και άλλα ωραία.
Βεβαια όπως σε κάθε επάγγελμα υπάρχουν τα στραβά, τα ανάποδα, τα απρόοπτα, έτσι και εδώ στο επάγγελμα του αντιηλιακού, του creamer, υπάρχουν κάποιες παρόμοιες περιπτώσεις Διότι κανείς και τίποτε δεν αποκλείει στην υπέροχη αυτή παραλία της Γαλλίας να συμβαίνουν τα στραβά και τα ανάποδα. Γιά παράδειγμα η κυρία που θα ζητήσει την προστασία του νεαρού να είναι κάποια κυρία μιάς άλλης.....εποχής και οι πλάτες που θα διαθέτει να μην προσφέρονται γιά μιά ανωτέρου επιπέδου εργασία από μέρους του νεαρού. Τώρα θα μου πείτε, η γρηά η κότα έχει το ζουμί, που λέει και μιά καλή μου φίλη. Φυσικά αυτό είναι κάτι που δεν ξέρουμε αν έχει αποδειχτεί μέχρι σήμερα Όμως ο νεαρούλης μας σε μιά τέτοια περίπτωση δεν θα νοιώσει και πολύ άνετα. Τι να κάνουμε όμως Αυτά έχει το επάγγελμα.
Πάντως πρόκειται γιά μιά πάρα πολύ καλή δουλειά, με πάρα πολλά έξτρα, με κάποιες ωραίες στιγμές και πολλές αναμνήσεις. Έτσι όσοι διαθέτετε τα προσόντα που απαιτούνται – εγώ είμαι εκτός - σπεύσατε μήπως και πετύχετε την πρόσληψή σας διότι προβλέπω ότι θα είναι χιλιάδες οι νεαροί που θα τρέξουν να πάρουν τη δουλιά έστω και γιά δυό αξέχαστους μήνες.

Η Βαυαροκρατία συνεχίζεται !

Με χαρά μου δημοσιεύω σήμερα ένα άρθρο του φίλου γιατρού,
Φώτη Μιχαήλ, από Λαγκαδά Θεσσαλονίκης
σαν απάντηση στο άρθρο μου "Η εκκλησία και το δράμα της πατρίδα μας"


6 Απριλίου 1941 : ημέρα εισβολής των κατοχικών Γερμανικών στρατευμάτων …
6 Απριλίου 2010 : ημέρα εισβολής του ΔΝΤ και των Βαυαρών επιγόνων …


Θυμάμαι τον αείμνηστο Μητροπολίτη Λαγκαδά Σπυρίδωνα , ο οποίος , πολύ πριν ξεσπάσει η παρούσα οικονομική κρίση , είχε προτείνει την κατάργηση του μηνιάτικου για όλους τους δεσποτάδες και την διατήρησή του μόνον για τον κατώτερο κλήρο , για τους οικογενειάρχες παπάδες . Το τί ειρωνεία και κυνήγημα έφαγε , δεν περιγράφεται !
Ακούσατε ποτέ κανέναν γερο-Παΐσιο ή κανέναν Πορφύριο ή Ιάκωβο Τσαλίκη να μιλάει για μηνιαίες αποδοχές και για βιβλιάρια καταθέσεων ; Άνθρωποι όμως σαν κι αυτούς είναι αδύνατον , με τα σημερινά κριτήρια διορισμού επισκόπων , να βρεθούν σε θέσεις Μητροπολιτών.
Είναι ηλίου φαεινότερο : Το σύστημα φροντίζει για την στελέχωση των Μητροπόλεών μας με ανθρώπους της επικοινωνίας , με μετεκπαιδευμένους στα προαύλια των προτεσταντών και του πάπα , με στενούς συνεργάτες γνωστών πολιτικών τζακιών και εν τέλει με δηλωμένους υποτακτικούς στα θελήματα των γνωστών τους αφεντικών . Τι αναμονές μπορούμε να έχουμε από τέτοιο υλικό ;
Υπάρχουν βεβαίως και οι εξαιρέσεις : Βρέθηκαν δύο Μητροπολίτες , ο Μεσογαίας Νικόλαος ( πρώην καθηγητής σε Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο) και ο Άνθιμος , ο μαχητικός νέος μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως , που δήλωσαν δημοσίως ότι παραιτούνται από την μισθοδοσία τους μέχρι η πατρίδα να ανασάνει οικονομικά . Βρέθηκαν έστω δύο δεσποτάδες που πρόσφεραν το μηνιάτικό τους επ' αόριστον. Πόσοι βουλευτές βρέθηκαν να κάνουν το ίδιο ; Ή πόσοι υπουργοί αρνήθηκαν να πάρουν τις υπουργικές τους αποζημιώσεις ; Ούτε ένας !
Μετράω τις πιθανές - αόρατες προς το παρόν - συνέπειες μιας οργανωμένης επίθεσης εναντίον της Διοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδας και προβληματίζομαι :
Στη Ρωμιοσύνη κεφαλή της Εκκλησίας μας ήταν πάντοτε ο Πατριάρχης . Κανένα Υπουργείο , καμιά Κυβέρνηση . Για πρώτη φορά κρατικοποίηση της Εκκλησίας μας καθιερώθηκε επί Όθωνος , ο οποίος ορίσθηκε μάλιστα και Αρχηγός της !
Μήπως έχετε υπ' όψη σας πόσα Ελληνορθόδοξα Μοναστήρια έκλεισαν τότε δια νόμου οι Βαυαροί επίτροποι του Όθωνα ; Πάνω από χίλια πεντακόσια ! Δηλαδή πάνω από 1500 θεματοφύλακες της Εθνικής μας συνείδησης και της Ορθόδοξης πίστης ! Για να μην πω ότι οι προτεστάντες Βαυαροί , λυσσαλέοι πάντοτε εχθροί της Ορθόδοξης Εκκλησιαστικής συνείδησης (όρα : βομβαρδισμοί της Ορθόδοξης Σερβίας) διέλυσαν πάνω από 1500 πολυβολεία εναντίον του Τούρκου δυνάστη .
Έ λοιπόν , κάτι παρόμοιο φοβάμαι ότι παίζεται και στις ημέρες μας : Οι σημερινοί «βαυαροί» μας έχουν παρασύρει σε μια άνευ προηγουμένου - λογικά δικαιολογημένη - επίθεση εναντίον της Ελληνικής Ιεραρχίας , με πραγματικό όμως στόχο το ξερίζωμα της αγνής και άδολης πίστης των απλών ανθρώπων !
Το σύστημα , ούτως ή άλλως, τους δεσποτάδες τους κρατάει τους περισσότερους στο χέρι . Εκείνο που δεν ελέγχει ,όσο θα ήθελε , είναι ο απλός λαός . Χτυπάει λοιπόν τώρα ( λογικοφανώς ) την Διοίκηση της Εκκλησίας , για να μπερδέψει τελικά τους πιστούς , να κάμψει το φρόνημά τους , και να ακυρώσει έτσι κάθε ενδεχόμενη απόπειρα αντίστασης .
Η Βαυαροκρατία συνεχίζεται ! Με ανθρώπους δικούς της , καλοπληρωμένους προδότες της εθνικής μας υπόστασης και τοποθετημένους σε θέσεις κλειδιά του δημόσιου βίου , απεργάζεται μεθοδικά τον αφελληνισμό μας και την απομάκρυνσή μας από την πίστη των πατέρων μας . Όπως και τότε , στα πρώτα χρόνια μετά το 21 , που όπλισε δικά μας χέρια για να ξεκάνουν τον Μεγάλο Καποδίστρια και αποφάσισε ,χωρίς να μας ρωτήσει ,για την εγκατάσταση στα εκκλησιαστικά μας πράγματα διοικητικών αρχών και συνηθειών καθαρά προτεστάντικων .
Αυτό που σήμερα ονομάζουμε Διοικούσα Εκκλησία δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τις δικές μας παραδόσεις .Πρόκειται για μια καθαρά βαυαρική επινόηση που εφαρμόζεται στανικά εδώ και 180 χρόνια !
Να γιατί δηλώνει άβολα ο προκαθήμενος Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος στην ενασχόλησή του με θέματα διοικητικά : Διότι η Ελληνορθόδοξη καρδιά του καλείται από τους κονδυλοφόρους της κρατικής διοίκησης να δράσει δυτικότροπα . Διότι ο σημερινός τρόπος διοίκησης της Εκκλησίας της Ελλάδας είναι τελείως ξένος με την πατροπαράδοτη Ορθόδοξη Εκκλησιαστική μας συνείδηση . Διότι η «σχολαστικότητα» των Δυτικών δεν συναντιέται πουθενά με «την ασκητική και μυστική ζωή» των Ρωμιών.
Λένε οι πολιτικοί : «το εθνικό συμφέρον επιτάσσει την οικονομική συμβολή της Εκκλησίας στις δύσκολες αυτές ημέρες». Λένε επίσης ότι «το εθνικό συμφέρον μας υποχρεώνει να λάβουμε επιπρόσθετα φορολογικά μέτρα» . Όταν ακούω αυτή τη φράση “εθνικό συμφέρον”, σκέφτομαι – όπως γράφει και ο Γ. Σκαμπαρδώνης - πως κάποιος θέλει να μου πάρει τα λεφτά από την τσέπη, αλλά δεν ξέρει πώς αλλιώς να το πει. Όχι, βέβαια, πως το όντως εθνικό συμφέρον δεν υπάρχει. Το “λυσιτελές”, που θα έλεγε και ο Θουκυδίδης, Αλλά σε τι τελικά συνίσταται αυτό ; Στην προώθηση της διαπλοκής ; Στη λαθροχειρία του κοινωνικού χρήματος ; Στους παχυλούς μισθούς των διοικητών των ΔΕΚΟ ; Στις προμήθειες των διαχειριστών του εθνικού κορβανά ; Ή μήπως αποκλειστικώς και μόνον στις αβάσταχτες φορολογικές επιβαρύνσεις του ελληνικού λαού και την στανική οικονομική εξαθλίωση της Εκκλησίας ;
Εκλεγμένοι μας άρχοντες , συμμαζέψτε πρώτα όλα τα άλλα και μετά ελάτε να ζητήσετε λογαριασμό και από την Εκκλησία .
Ένα είναι βέβαιο : Ότι η λαϊκή εκκλησιαστική συνείδηση μπορεί να δείχνει απεριόριστη δυστυχώς ανοχή στα αμαρτήματα των πολιτικών μας , αλλά δεν πρόκειται ποτέ να επιτρέψει σε κανέναν δεσπότη να το παίξει πατριώτης εκ του ασφαλούς . Να συνταχθεί με τους επίβουλους και να την προσβάλλει . Αυτό άλλωστε είναι και το βαθύτερο νόημα του πρόσφατου άρθρου του Δ. Κονταρίνη που επιγράφεται «Η εκκλησία και το δράμα της πατρίδας μας».
Η Εκκλησία μας είναι υποχρεωμένη να ασκεί καθημερινά εκτεταμένο κοινωνικό έργο , γι’ αυτό και οφείλει να διαχειρίζεται με τον αποδοτικότερο δυνατό τρόπο ό, τι της εμπιστεύονται τα μέλη της τα πιστά . Δεν έχει κανένα δικαίωμα η διοίκηση της Εκκλησίας να ρίξει εύκολη βορρά στα αχόρταγα σαγόνια του ΔΝΤ ,των Ευρωπαίων ‘’εταίρων μας’’ και των εν Αθήναις άπληστων συνεργατών τους , οτιδήποτε στηρίζει την άσκηση του φιλανθρωπικού της έργου.
Άλλο πράγμα η κακή διαχείριση της λεγόμενης εκκλησιαστικής περιουσίας και άλλο η αβασάνιστη παράδοσή της στους δημίους μας .
Ο καλός ο νοικοκύρης , ο μυαλωμένος πατέρας , δεν ξεπουλάει με την πρώτη σοβαρή οικονομική δυσκολία τα υπάρχοντα της οικογένειάς του . Το κάνει μονάχα σε αδιέξοδες περιστάσεις . Όπως ακριβώς το έκανε ,πριν από 90 χρόνια περίπου , με την παραχώρηση προς το ελληνικό δημόσιο τεράστιων εκτάσεων για την εγκατάσταση των διωγμένων Μικρασιατών αδελφών μας . Όπως το έκανε στα παλιότερα χρόνια της επανάστασης του 21 . Όπως το επανέλαβε με επιτυχία κατά την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα και στα δίσεχτα χρόνια της Γερμανικής κατοχής .
Όπως θα το ξανακάνει και σήμερα , στην περίπτωση που η απληστία των οικονομικών μας παραγόντων και η κραυγαλέα μικρονοϊκότητα κάποιων πολιτικών μας δεν κατορθώσουν τελικά να τα βγάλουν πέρα …


ΦΩΤΗΣ ΜΙΧΑΗΛ

Η εκκλησία και το δράμα της πατρίδας μας.

Θέλω να πιστεύω πως οι πιό πολλοί από μας, ίσως και όλοι μας, θα έχει τύχει να ακούσουμε από τον άμβωνα κάποιου ναού έναν ιερωμένο, ανεξαρτήτως βαθμού, να διαλαλεί και να υμνεί τον ρόλο της εκκλησιάς πάνω στη γη και να διαφημίζει την συμπαράστασή της προς τον άνθρωπο, την κοινωνία, την πολιτεία.
Οπωσδήποτε όλοι μας θα έχει τύχει να ακούσουμε γιά το θαυμαστό, κοινωνικό, έργο, που επιτελεί η εκκλησία και το οποίο φυσικά είναι πληρωμένο από τις δωρεές και τις χορηγίες κάποιων και όχι από χρήματα δικά τους. Δηλαδή πρα γματοποιούν ένα θεάρεστο κοινωνικό έργο όμως με χρήματα άλλων. Κάτι που θα μπορούσε να το κάμει
ο κάθε οργανισμός, ο κάθε φορέας και σε τελική ανάλυση, ο κάθε άνθρωπος.
Παρ’ όλα αυτά θεωρώ πως είναι καθήκον μας να τους ανταποδώσουμε τα εύσημα γιά το έργο τους. Όπως είναι και καθήκον μας να τους υπενθυμίσουμε και τις υποχρεώσεις που έχουν προς την πατρίδα μας τώρα που αυτή η πατρίδα βρίσκεται στην πόρτα της χρεοκοπίας και απέναντι στον κίνδυνο της καταστροφής.
Είναι γνωστό σε όλους μας ότι η εκκλησία της Ελλάδας είναι κάτοχος μιάς τεράστιας, μιάς μυθικής θα έλεγε κανείς περιουσίας όσο και αν οι ηγέτες της αγωνίζονται να το διαψεύσουν. Πολυκατοικίες, σπίτια, καταστήματα, κέντρα διασκέδασης, ξενοδοχεία, κινηματογράφοι, θέατρα, γήπεδα, χωράφια, οικόπεδα, χτήματα και εκτάσεις απέραντες είναι μερικά από τα οικονομικά της στοιχεία. Χώρια οι οικονομικές αποταμιεύσεις και οι τραπεζικοί λογαριασμοί. Οι εκκλησιές σε καθημερινή βάση συγκεντρώνουν το χρήμα του ελληνικού λαού, που το προσφέρει στην αγάπη της εκκλησιάς του. Μιάς εκκλησιάς η οποία αρνείται να βοηθήσει την πατρίδα της.
Έχει ήδη αρχίσει μιά κάπως πολιτισμένη, θα έλεγα αντιπαράθεση μεταξύ Πολιτείας και εκκλησίας Η Πολιτεία ζητά την συμπαράσταση της εκκλησίας στο τεράστιο εθνικό πρόβλημα. Της ζητά να δεχτεί μιά κάποια φορολογία. Η εκκλησία αρνείται. Και αναρωτιέται κανείς. Είναι αυτή η εκκλησία που θέλει να φαίνεται, ή είναι αυτή που τολμάει να φαίνεται;
Από τα μικρά μας τα χρόνια, τα χρόνια μας τα μαθητικά, γονείς και δάσκαλοι προσπάθησαν να μας συμφιλιώσουν με την εκκλησία. Μας μίλησαν γιά τον Αθανάσιο Διάκο και τον Παπαφλέσσα. Μας γνώρισαν με τον Κοσμά τον Αιτωλό. Τους δοξάσαμε. Στα εφηβικά μας χρόνια γνωρίσαμε τους παπάδες της Αντίστασης. Τους χειροκροτήσαμε. Σήμερα γνωρίζουμε κάποιους άλλους ιερωμένους που προσπαθούν να μην έχουν καμιά σχέση με αυτά όλα που η θρησκεία κελεύει.
Όλοι στην Ελλάδα συμμερίζονται το δράμα της πατρίδας μας και όλοι προσπαθούν να συμβάλουν με ό,τι και όσο μπορεί ο καθ’ ένας. Αμέτρητα και συγκινητικά τα παραδείγματα. Ούτε ένα παράδειγμα όχι μόνο από την επίσημη εκκλησιά αλλά ούτε από έναν ιερωμένο.Ούτε ένας δεν βρέθηκε να πει ότι προσφέρει μιά δεκάρα. Ούτε ένας δεν τόλμησε να δώσει τον μισθό που του δίνει η κατεστραμένη πατρίδα του. Ούτε ένας δεν δήλωσε λίγη συμπαράσταση στο δράμα της Ελλάδας. Δοξάστε τους. Ντροπή τους. Και όχι μόνο αυτό. Έχουν το θράσος – διότι περί θράσους πρόκειται – να βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα γιά να υπερασπιστούν την αρνητική τους θέση προς την πατρίδα. Μιά πατρίδα που με όλο το οικονομικό της δράμα δεν τους έχει αρνηθεί τον μισθό τους. Ντροπή που δεν έχει βρεθεί έστω και ένας ρασοφόρος οποιουδήποτε βαθμού και αξιώματος να πει.
-Κύριοι. Προσφέρω το μισθό μου. Που σε τελική ανάλυση δεν είναι δικός μου. Η πατρίδα μου τον δίνει.
Βέβαια τέτοιες ευαισθησίες δεν υπάρχουν στους ιερείς της πατρίδας μας. Γενικά δεν υπάρχουν στους ιερείς όλου του κόσμου. Οι άνθρωποι που λένε ότι εχουν τη δύναμη να συνομιλούν με το Θεό, με τα έργα τους μας δείχνουν ότι έχουν τη δύναμη να συνομιλούν μόνο με το χρήμα. Παράδειγμα ο άλλοτε Ατικής που πήγε φυλακή για σεξοσκάνδαλα και γιά κλοπή 1.000.000 ευρώ.
Αν η εκκλησία μας με την κολοσσιαία περιουσία που διαθέτει είχε την ευαισθησία να βοηθήσει την πατρίδα μας ο εξευτελισμός μας διεθνώς θα ήταν πολύ μικρότερος έως ανύπαρκτος.
Οι κύριοι εκπρόσωποι του Χριστού επί της γης –όπως αυτοδιαφημίζονται – θα πρέπει να γνωρίζουν ότι με την συμπεριφορά τους, έχουν ένα μεγάλο μερίδιο της εθύνης. Και το μερίδιο αυτό μοιραία η ιστορία θα το μεταβιβάσει στις γενιές που θα έλθουν Να δούμε ποιά θα είναι η απάντησή τους όταν ερωτηθούν.
-Εσείς Άγιοι πατέρες τι εκάμετε τότε που η πατρίδα μας κινδύνευε;

Ανθρωπόμορφα τέρατα

Βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής. Η πιό μεγάλη ημέρα της Μεγαλοβδομάδας αλλά και η πλέον σημαντική στιγμή που το Θείο δράμα κορυφώνεται.
Είναι οι ώρες, είναι οι στιγμές, που οι άνθρωποι συγκεντρωμένοι στις εκκλησιές προσεύχοντε συμμετέχοντες στη θυσία του Θεανθρώπου. Στιγμές ιερές.
Τη μέρα και την ώρα αυτή επέλεξαν τα δελτία ειδήσεων γιά να ανακοινώσουν σε όλο τον κόσμο ότι κάποιοι που έχουν τον τίτλο του ανθρώπου χωρίς, δυστυχώς, να είναι άνθρωποι, κάποιοι που δεν έχουν καμμιά σχέση ούτε και με τα ζώα, που σε τελική ανάλυση τα διακρίνει και κάποια ευαισθησία γιά κάποια άλλα πιό αδύναμα ζώα, αυτοί οι άνθρωποι που καμάρωναν στα πλούσια σπίτια του με τις πισίνες, τους κήπους τους, τα πανάκριβα έπιπλά τους, τα υπερπολυτελή αυτοκίνητά τους, τα καραβάκια τους, άνθρωποι που τα γλέντιοα τους γίνοται αναγνώσματα στις στήλες των εφημερίδων, οι άνθρωποι αυτοί καταδέχτηκαν να στηθούν σε κάποιες ουρές των φτωχών ανθρώπων, των ανήμπορων, των αρρώστων για να εισπράξουν κι΄αυτοί το επίδομα αλληλεγγύης που χορηγεί η Πολιτεία και που κάποια λανθασμένα στοιχεία έδειξαν ότι το δικαούνται..Μάλιστα αναφέρθηκε χαρακτηριστικά ότι έβαζαν ένα πρόχειρο κουστουμάκι και παρίσταναν τον φτωχό άνθρωπο. Τον άνθρωπο της ανάγκης.
Πάνω από δυό χιλιάδες τέτοια ανθρωπόμορφα τέρατα στήθηκαν στις ουρές των αρμοδίων υπηρεσιών γιά να αφαιρέσουν από κάποιον φτωχό, από κάποιον ανήμπορο, από κάποιον άρρωστο, το βοήθημα , να το εισπράξουν να το μετατρέψουν σε ακριβά ποτά και πανάκριβα πούρα και να καθίσουν μπρος στην πισίνα του σπιτιού τους να τα απολαύσουν αδιαφορόντας αν κάποιος συνάνθρωπος τους περνούσε το πασχαλιάτικο βράδυ του και αυτός και η οικογένειά του χωρίς ένα πιάτο φαγητό. Ανθρωπόμορφα τέρατα που αδιαφόρησαν μπρος στον πόνο τον ανθρώπινο τούτες τις άγιες μέρες γιά να εισπράξουν το ποσό των 260 ευρώ.
Ήταν προς τιμή του το ΣΔΟΕ που σε σχετικό έλεγχο τους ανακάλυψε, τους εντόπισε, τους κατέγραψε και – δυστυχώς - απλά τους ζήτησε να επιστρέψουν τα χρήματα Και αυτό είναι που ενόχλησε μιά ολόκληρη Ελλάδα. Αυτό είναι που σκόρπισε την αγανάκτηση σε καθε άνθρωπο με λίγη ευαισθησεία, με λίγο φιλότιμο.
Ε, λοιπόν όχι κύριοι. Όχι κύριοι του ΣΔΟΕ, του Υπουργείου Οικονομικών, της Ελληνικής Δικαιοσύνης, του Ελληνικού κράτους, της οποιασδήποτε αρμόδιας υπηρεσίας. Όχι. Τέτοια απάνθρωπα εγκλήματα δεν σβύνουν με την επιστροφή των χρηματών. Τέτοιες εγκληματικές παλιανθρωπιές δεν σταματούν με το να γυρίσουν τα χρήματα πίσω. Δεν είναι δυνατόν τέτοια κακουργήματα σε βάρος δεινοπαθούντων ανθρώπων να σβύνουν με την επιστροφή των χρημάτων. Σε κάτι τέτοια εγκλήματα η Πολιτεία θα πρέπει να είναι αμείληκτη. Η Δικαιοσύνη θα πρέπει να επιλαμβάνεται. Και οι φυλακές θα πρέπει να είναι η κατάληξη τέτοιων εγκληματικών πράξεων.
Τα ανθρωπόμορφα αυτά τέρατα, κύριοι υπεύθυνοι, δεν έχουν καμμιά θέση ανάμεσά μας. Δεν έχουν καμμιά θέση ανάμεσα σε τίμιους φτωχούς αγωνιστές της ζωής. Δεν έχουν καμμιά θέση ανάμεσα στις κοινωνίες των ανθρώπων. Ανάμεσά μας δεν χωρούν. Όμως αφού η Πολιτεία – και πολύ σωστά – έχει απαλείψη την τιμωρία της εξόντοσης η πλέον παραδειγματική τιμωρία γι΄αυτούς θα ήταν η δημοσιοποίηση του ονόματος τους για να μπορεί η κοινωνία να τους αποφεύγει σαν μιάσματα. Να γίνουν γνωστοί γιά να τους φτύνει ο κόσμος όπου τους βλέπει. Να δημοσιοποιηθούν οι φωτογραφίες τους γιά να επιδυκνείονται προς παραδειγματισμό. Να καταλάβουν ότι δεν μπορούν να δολοφονούν ανθρώπους της ανάγκης αφαιρώντας τους το λίγο ψωμί που τους δίνει δίκαια η Πολιτεία.
Η περιφρόνηση όλων μας είναι η παραδειγματική τιμωρία τους. Και αυτό θα πρέπει πρώτη η Πολιτεία να το εφαρμόσει. Δώστε στους απλούς ανθρώπους τα ονόματα και τις φωτογραφίες αυτών που τους κλέβουν το ψωμί τους. Τιμωρείστε τους επιτέλους.