Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Οι Γερμανοί ξανάρχονται

Προφητικός ο τίτλος που έδωσε στο έργο του ο αείμνηστος Αλέκος Σακελλάριος.
Οι Γερμανοί ξανάρχονται. Το θυμάστε; Φαίνεται είναι της μοίρας μας οι Γερμανοί – και όχι μόνο – να έρχονται και να ξανάρχονται στη δόλια τη χώρα μας.


Απ’ ό,τι φαίνεται οι δημοσιογράφοι του γερμανικού περιοδικού FOCUS, αλλά και του ΣΤΕΡΝ, δεν έχουν καταφέρει να ξεχάσουν ότι είναι απόγονοι εκείνων, που εκήρυξαν τον Β! Παγκόσμιο πόλεμο και που αιματοκύλισαν την ανθρωπότητα επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Δεν έχουν καταφέρει να ξεχάσουν ότι γέμισαν με αίματα όλο τον κόσμο. Παρέα με τον κ. Βιλενβέμπερ του περιοδικού ΣΤΕΡΝ επιμένουν να θυμίζουν στον κόσμο ότι κάποιοι, όχι και τόσο μακρυνοί προγονοί τους είναι αυτοί που έσφαξαν τους δέκα χιλιάδες Ιταλούς στρατιώτες της Μεραρχίας AQUI στην Κεφαλονιά και την Κέρκυρα τον Σεπτέμβρη του ’43. Ότι είναι απόγονοι αυτών που εδημιούργησαν τα κρεματόρια γιά τη θανάτωση εκατομμυρίων ανθρώπων.
Δεν θέλω να χαρακτηριστώ ρατσιστής για τον απολούστατο λόγο. Γιατί δεν είμαι ρατσιστής. Απλούστατα, αγαπώ τον άνθρωπο όταν είναι άνθρωπος και μισώ τον βάρβαρο όταν ψευτοπαριστάνει τον άνθρωπο.
Γιά την σημερινή οικονομική κατάσταση της πατρίδας μας είμαστε υπεύθυνοι εμείς και μόνο εμείς. Κι΄εχουμε την αξιοπρέπεια να μην ζητάμε ευθύνες από κανέναν παρά μόνο από εμάς. Από εκεί και πέρα δεν είναι δυνατό να επιτρέπουμε σε οποιοδήποτε σκουπιδοπεριοδικό σε οποιονδήποτε κουρελοδημοσιογράφο να διασύρει την αξιοπρέπειά μας, τον πολιτισμό μας, την ιστορία μας και την παγκόσμια προσφορά και τον συμβολισμό του πολισμού μας σε όλο τον κόσμο. Γιατί θα πρέπει οι κύριοι μπακαλοδημοσιογράφοι των δύο γερμανικών περιοδικών να γνωρίζουν καλά ποιά είναι η Αφροδίτη της Μήλου, ποιά είναι η παγκόσμια ακτινοβολία της, τι εκπροσωπεί και ποιά μηνύματα αυτό το άγαλμα στέλνει σε όσους έχουν την ικανότητα να τα συλλάβουν. Κι΄είναι υποχρέωσή του να της δείχνουν λίγο σεβασμό, αν διαθέτουν.
Η απάντηση που δίνει στους Γερμανούς πορνοδημοσιογράφους.μέσα από το περιοδικό της «Ο Τόπος μου» η Εθελοντική Ομάδα Δράσεως του νομού Πιερίας είναι αρκετά αισχρή. Δεν την εγκρίνω. Όμως είναι η μόνη γλώσσα που μιλάνε και καταλαβαίνουν οι Γερμανοί του FOCUS και του ΣΤΕΡΝ και σ’ αυτή την ίδια γλώσσα, πολύ σωστά, θα έπρεπε να τους απαντήσουν.
Έχει φωτογραφία τον Σάτυρο από το Μουσείο των Αθηνών στον οποίο έχουν προσθέσει ένα υπερμεγέθες ανδρικό όργανο και την λεζάντα
Η σημερινή έκδοση του περιοδικού μας και η παρουσία του Σατύρου, είναι αφιερωμένη σε σας, στους συνεργάτες σας και στο έγκυρο περιοδικό σας, τους γράφουν Και μόνο μιά τέτοια αφιέρωση τους χρειαζόταν. Αν αυτοί που εξουσιάζουν αυτό το έντυπο διαθέτουν έστω και ένα ίχνος από φιλότιμο – πράγμα σπάνιο γιά τους Γερμανούς - θα πρέπει με ένα άλλο εξώφυλλο να ζητήσουν δημόσια την πρέπουσα συγνώμη από όλον τον κόσμο. Αλλά το να ζητά κανείς απο τους Γερμανούς να ζητήσουν συγνώμη μοιάζει με το να ζητά από αυτούς να καταλάβουν ποίοι είναι.
Ο έταιρος των ανθελλήνων Γερμανών, ο υπέυθυνος του περιοδικού ΣΤΕΡΝ κ. Βιλενβέμπερ σε άρθρο του την περασμένη εβδομάδα με τίτλο «Αγαπητοί Ελληνες »
αναφέρεται σε όλο όσα κατά τη γνώμη του εδημιούργησαν την οικονομική κρίση στην Ελλάδα . Λες και του ζητήσαμε τη γνώμη τοιυ. Από την φοροδιαφυγή μέχρι τις.....μεγάλες συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων. Το που είδε αυτές τις συντάξεις δεν το λέει. Ακόμη γράφει γιά κλοπές στο δημόσιο, σκάνδαλα και άλλα τα οποία συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα.
Λησμονεί ο κ. Βιλενβέμπερ την διαφθορά της Γερμανίας. Κάνει πως δεν γνωρίζει ότι η έδρα της Siemens βρίσκεται στη Γερμανία. Δεν θυμάται το περσινό σκάνδαλο και τις μίζες που έπαιρναν οι γιατροί από τα νοσοκομεία προκειμένου να στέλνουν σε αυτά ασθενείς. Κι΄ακόμη ο υποτίθεται έγκριτος αυτός δημοσιογράφος δεν γνωρίζει ότι τα αμύθητα ποσά με τα οποία το Γερμανικό κράτος βοήθησε τις τράπεζες – κλέφτες - να επιζήσουν, τώρα η γερμανική κυβέρνηση τα περνάει στον γερμανικό λαό προκειμένου να πληρωθουν από αυτόν.
Δεν υπάρχει πλέον καμμιά αμρφιβολία γιά το παιγνίδι που έχει ενορχηστρωθεί και παίζεται σε βάρος της πατρίδας μας. Όλοι αυτοί που έχουν αυτοδιοριστεί αφεντάδες των λαών έχουν αρχίσει να τροχίζουτν τα δόντια τους γιά να επιπέσουν πάνω στο αδύναμο πτώμα της. Να ζητήσουμε τη βοήθεια του Θεού; Δεν θα κερδίσουμε τίποτα, Κι΄αυτός με το μέρος τους φαίνεται να είναι. Αλλοιώς θα έπρεπε να να έχει ρίξει τις φωτιές του και να τους έχει κάψει όλους.

Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010

Δήλωση μετανοίας

Ο κάτωθι υπογεγραμμένος.....δηλώ υπευθύνως ότι ουδέποτε υπήρξα κομμουνιστής ούτε ευρέθην ποτέ εγγεγραμμένος εις ουδεμίαν οργάνωσην κομμουνιστικήν και κατά τας τελευταίας εκλογάς εψήφισα παράταξην εθνικόφρονα. Ως εκ τούτου ανήκω αποκλειστικώς εις την εθνικόφρωνα παράταξιν και είμαι και παραμένω ακραιφνής Έλλην πολίτης πιστός εις τας εθνικάς παραδόσεις και εις τα ιδανικά της πατρίδος.
Είναι μιά δήλωση μετανοίας. Ένα κατάλοιπο μιάς μαύρης εποχής γιά τη δόλια Ελλάδα. Μιά δήλωση αποκήρυξης της κομμουνιστικής ιδεολογίας κείνα τα πέτρινα χρόνια που ενέργειες σαν κι’ αυτή της δήλωσης, καταράκωναν την αξιοπρέπια του ανθρώπου. Βέβαια υπήρχαν πολλά σχέδια δηλώσεων. Όπως εκείνη που διατυμπάνιζε ότι αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας. Και φυσικά στο τέλος η υπογραφή του μετανοημένου. Η ταπείνωση, Η ντροπή. Ο εξευτελισμός του ανθρώπου σε όλο του το μεγαλείο
Η δήλωση μετανοίας, προϊόν της μεταξικής δικτατορίας, που κατά τη γνώμη των ειδικών της χωροφυλακής και της ασφάλειας της Αστυνομίας που τότε, εκείνη την εποχή αποτελούσαν τους προμαχώνες της Ελληνικής Βασιλευομένης Δημοκρατίας, η δήλωση μετανοίας υποτίθεται ότι αφ’ ενός μεν ήταν η εξάληψη κάθε κινδύνου του καθεστώτος από την κομμουνιστική παρουσία στην χώρα και αφ’ εταίρου υπέσκαπται την ενότητα του κομμουνιστικού κόμματος, αφού οι δηλωσίες αποτελούσαν πλέον το μαύρο πρόβατο γιά το κόμμα. Απόδειξη ότι και αυτός ο Άρης Βελουχιώτης ακόμη, με όλη την τρομερή δράση που ανέπτυξε ενάντια στους καταχτητές και τα αξιώματα που απέκτησε δεν είχε αποβάλει τελείως την μομφή του δηλωσία. Που τα θυμήθηκα; Πως μου ήρθε η ιδέα; Η χιώτικη ΑΛΗΘΕΙΑ αναδημοσίευσε στην στήλη της Πριν 50 χρόνια την δήλωση αυτή που ακόμη και το 1960, έντεκα χρόνια μετά το τέλος – υποτίθεται – του Εμφυλίου, ήταν απαραίτητη προκειμένου κάποιος να μπορέσει να διεκδικίσει τίμια ένα κομμάτι ψωμί γιά την οικογένειά του, να τον αφήσουν να ζήσει στον τόπο του, να του επιτρέψουν το δικαίωμα να ανασαίνει. Γιά όλα αυτά τα στοιχειώδη δικαιώματά του απαραιτήτως θα έπρεπε να υπογράψει την δήλωση μετανοίας, την αποκήρυξη των κομμουνιστικών δεδομένων και των πιστεύω του, να δημοσιευτεί η δήλωσή του στις εφημερίδες, σημείο νίκης των ηλιθίων κυβερνώντων αφού ήσαν τόσο σίγουροι ότι ο δηλωσίας πλέον αποτελούσε.....υγειές στοιχείο της εθνικόφρονης κοινωνίας. Και τότε πιθανόν να μπορούσε να πάρει λίγο ψωμί γιά τα παιδιά του και λίγο αέρα να ανασαίνει. Όμως με πολλή ντροπή και το στίγμα χαραγμένο στο μέτωπο.
Τότε ήταν που τα ξερονήσια του Αιγαίου άρχισαν να γράφουν τη δική τους Ιστορία με τις χιλιάδες των αμετανοήτων να μετρούν τον καημό τους και τον πόνο τους. βράχο, βράχο, όπως είχε γράψει ο εξόριστος ποιητής Γιάννης Ρίτσος. Βασανηστήρια που θύμιζαν Μεσαίωνα, ξυλοδαρμοί που άγγιζαν το χέρι του Χάρου και οι παντός είδους εξευτελισμοί της ανθρώπινης αξιοπρέπειας γιά την απόσπαση της υπογραφής στην δήλωση. Γιά να αποκηρύξει μετά βδελυγμίας το πιστεύω του, τους αγώνες του, τις ελπίδες του, το όραμά του γιά μιά καλύτρη ζωή.Τότε ήταν που τα στρατοδικεία είχαν εκτιμήσει την ανθρώπινη ζωή όσο άξιζαν οι πέντε σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Κι΄ήταν τότε που ο αείμνηστος πρωθυπουργός και ακαδημαϊκός Παν Κανελλόπουλος βρώμισε τον Παρθενώνα με την παρομοίωσή του με την Μακρόνησο.
Πάνω σ΄αυτές τις βάσεις η Φρειδερίκη με το γιό της έλεγαν ότι προσπαθούσαν να χτίσουν μιά Ελλάδα γιά το μέλλον. Στην πραγματικότητα δημιουργούσαν την Ελλάδα των δύο κόσμων. Των ευνομουμένων και των περιφρονημένων.
Εξήντα χρόνια μετά ο απόηχος του Εμφύλιου δυστυχώς απλώνεται ακόμη πάνω από την Ελλάδα και τους ανθρώπους της.Αυτά μόνο είναι όσα κατάφεραν τότε οι διώχτες του λαού. Αυτά κουβαλήσαμε κι΄εμείς μιά ζωή ολόκληρη χωρίς να μπορέσουμε ποτέ να απαλλαγούμε τελείως από αυτά

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Α ρε Έλληνα αθάνατε ! ! !

ΣΥΝΑΛΛΑΓΕΣ
Πωλούνται από άνεργο του Ο.Α.Ε.Δ.
αποδείξεις από διάφορες αγορές ειδών
ένδυσης, υπόδησης, επίπλων και άλλων
ειδών. Επίσης πωλούνται αποδείξεις από
παροχή υπηρεσιών ιατρών, δικηγόρων
υδραυλικών και αλουμινάδων. Δεκτός
διακανονισμός ή ανταλλαγή με μηχανάκι.
Γιά τους πρώτους 5 που θα επικοινω-
νήσουν, χαρίζεται από 1 απόδειξη
μεγαλοδικηγόρου του Κολωνακίου με
ποσό άνω των 500Ε εκάστη. Πληρο-
φορίες τηλ. 210 333-2000

Είναι μιά αγγελία που την «ψάρεψα» σε κυριακάτικη αθηναϊκή εφημερίδα. Αρχικά στάθηκα και την κοιτούσα. Την διάβασα τουλάχιστον τρεις φορές. Δεν μπορεί να είναι αλήθεια, σκέφτηκα! Κι΄ήταν επόμενο η πρώτη μου αντίδραση, να είναι ο προβληματισμός. Μα είναι δυνατόν ! Να πουλάει αποδείξεις; Πως γίνεται αυτό;
Αναλογίστηκα όλα όσα είχαν γίνει τις προηγούμενες ημέρες σχετικά με την φορολογική χρησιμότητα των αποδείξεων και τις συνεχείς ανακοινώσεις του αρμόδιου Υπουργείου.
Μέτρησα τον τηλεοπτικό βομβαρδισμό που γεύτηκε όλη η Ελλάδα από αρμόδιους και μη. Σκέφτηκα ότι οι Έλληνες , κατανόησαν την σημασία της απόδειξης ,σε κάθε τους οικονομική συναλλαγή. Κι΄ακόμη ότι γίνεται επί τέλους ,έστω και ένα μικρό βήμα προόδου στο κυνήγι της φοροδιαφυγής. Όμως ετούτος ο άνθρωπος, πως σκέφτεται και πουλάει τις αποδείξεις του;. Τι θα πει στην εφορία; Πως θα γλυτώσει φόρους; Εκτός και αν έχει τόσες πολλές, ώστε υπερκαλύπτεται και πουλάει τις υπόλοιπες. Μα πάλι, σκεφτόμουν, είναι δυνατόν ένας άνεργος του ΟΑΕΔ να έχει ξοδέψει τόσα πολλά ,ώστε να έχει και περίσσευμα αποδείξεων;. Παρ΄όλα αυτά όμως ειλικρινά, άρχισα να τον θαυμάζω. Μπράβο ρε Έλληνα, φώναξα μέσα μου. Την είδες την περίπτωση και την άρπαξες από τα μαλλιά. Βέβαια με τέτοια ζήτηση που θα είχαν οι αποδείξεις, όλο και κάτι θα οικονομούσε,καθ’ ότι και άνεργος. Όμως και πάλι τα πράγματα, δεν μου βγαίνανε. Εκείνο το δώρο των 500Ε από μεγαλοδικηγόρο του Κολωνακίου που προσέφερε, δεν μου πήγαινε καλά. Είναι δυνατόν, σκεφτόμουν ένας υπάλληλος του ΟΑΕΔ και μάλιστα άνεργος σήμερα, να έχει πάρε δώσε με μεγαλοδικηγόρο του Κολωνακίου;
Τηλεφώνησα στον φίλο στην Αθήνα να δούμε τι γινέται. Όπότε ο δικός μου, την άλλη μέρα πρωί ,πρωί., χωρίς να υπολογίσει την διαφορά της ώρας μου τηλεφωνεί
-Καλά, δεν περίμενες να περάσει λίγο η ώρα να ξημερώσει, του λέω.
-Ξύπνα, μου λέει και σου έχω νέα από τις αποδείξεις.
-Τι έγινε; του λέω
-Από το Υπουργείο Οικονομικών μου είπανε, ότι δεν πουλάνε αποδείξεις.
Έμεινα γιά λίγο προσπαθώντας να ξυπνήσω, να δω αν βλέπω όνειρο, να συνειδη- τοποιήσω, ότι μιλάω με τον δικό μου
-Μα εγώ δεν σου είπα να τηλεφωνήσεις στο Υπουργείο βρε βούρλο, του λέω.
-Εσύ δεν μου είπες, αλλά το τηλέφωνο που μου έδωσες, ήταν του Υπουργείου Οικονομικών.
Έμεινα γιά λίγο κρατώντας το ακουστικό στο χέρι και κοιτάζοντας στο άπειρο.
-Α ρε αθάνατε Έλληνα! ! ! ψιθύρισα σε λίγο
Ο άθλιος, όχι μόνο είχε δημοσιεύσει στην εφημερίδα μιά καλοστημένη φάρσα μ’ αυτή την αγγελία, αλλά έδωσε και τον αριθμό του Τηλεφωνικού Κέντρου του Υπουργείου Οικονομικών. Καταλαβαίνεται τώρα τι γέλιο έπεσε στο Υπουργείο, από τις εκατοντάδες των τηλεφωνημάτων, που θα έλαβαν, με τα οποία,θα ζητούσαν να αγοράσουν τις αποδείξεις ,αλλά και να πάρουν δώρο την απόδειξη του κολωνακιώτη μεγαλοδικηγόρου.

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

ΑΟΥΣΒΙΤΣ - Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ - ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ

Το Καφενείο έχει τη χαρά να φιλοξενεί σήμερα
ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του καλού φίλου
και συνάδελφου από τη Γερμανία, Σπύρου Γκάρου

Μία μελανή κηλίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Στις 20 Ιανουαρίου 1942 συναντήθηκαν
15 αξιωματούχοι του τρίτου Ράιχ κατόπιν εντολής του στρατάρχη, Hermann Göring (Χέρμαν Γκέρινγκ) σε ένα υπερπολυτελές ξενοδοχείο πλησίον της λίμνης Wannsee (Βανσέε - Βερολίνο), να αποφασίσουν και να δώσουν την τελική λύση (Endlösung) στο εβραϊκό πρόβλημα. Πρόεδρος
σ΄ αυτήν την άκρως απόρρητη συνδιάσκεψη ήταν ο ανώτερος διοικητής των ΕΣ-ΕΣ Reinhard Heydrich, (Ράινχαρτ Χάϊντριχ), επί του πρωτοκόλλου ο συνταγματάρχης των ΕΣ-ΕΣ Adolf Eichmann (Αδόλφος Άϊχμαν). Ο Heydrich δήλωσε αμέσως την πρώτη ημέρα της συνδιάσκεψης στους παρευρισκόμενους, ότι ο Göring (Γκέρινγκ) τον εξουσιοδότησε, μαζί με τον αρχηγό των ΕΣ-ΕΣ , Heinrich Himmler (Χάϊνριχ Χίμλερ), να προετοιμάσουν την “ τελική λύση”, με λίγα λόγια την εξολόθρευση 11 περίπου εκατομμυρίων Εβραίων από την Γαλλία, Αγγλία, Ισπανία, Σουηδία, Ελβετία και Τουρκία. Ο ίδιος, όπως είπε, πριν λίγες ημέρες πέτυχε 537.000 Εβραίοι από τη Γερμανία, Αυστρία, Βοημία να μεταφερθούν στην Ανατολική Ευρώπη. Αν κάποιος διάβαζε τους δύο τόμους από το βιβλίο του Χίτλερ “Ο αγώνας μου- Mein Kampf “ δεν θα ήταν δύσκολο να καταλάβει το μίσος που έτρεφε αυτός, κατ' αρχήν για τους Γάλλους, οι οποίοι κέρδισαν τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και εισέπραξαν, ταπεινώνοντας την Άρια φυλή των Γερμανών, τις περιοχές και τα ανθρακωρυχεία του Saarland. Ταυτόχρονα εκδήλωνε το μεγάλο μίσος που έτρεφε ενάντια στους Εβραίους, τους Σλάβους και τους Μπολσεβίκους. Έπρεπε όλοι αυτοί οι κατωτέρας φυλής άνθρωποι να εξολοθρευτούν και να κυριαρχήσει στη Ευρώπη η ράτσα των Αρίων, η καθαρά γερμανική φυλή. Το ότι προετοίμαζε έναν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ήταν ξεκάθαρο. Αυτά που ακριβώς ανάφερε στο “Main Kampf“ τα έκανε πραγματικότητα, δηλαδή τη καταστροφή της Ευρώπης και το μεγάλο έγκλημα στην Ανθρωπότητα. Κατ' αρχήν ξεκίνησε το ανθρωποκυνηγητό των Εβραίων εντός και εκτός Γερμανίας. Ήδη πριν από τη σύσκεψη στη λίμνη Βάνσεε, με έγκριση του Χίτλερ, εκτελέστηκαν 900 000 Εβραίοι από τη Γερμανία, Πολωνία και από τις περιοχές που είχαν καταληφθεί από τα γερμανικά στρατεύματα. Στις 22 Ιουνίου 1941 το πρωί, τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο “Μπαρμπαρόσα” και οι γερμανικές μεραρχίες εισέβαλαν στο ρωσικό έδαφος. Τα τάγματα των ΕΣ-ΕΣ, του Heinrich Himmler, αποτελούμενα από 30 000 άντρες, ακολουθούσαν στα μετόπισθεν με στόχο να καθαρίσουν τις καταληφθείσες περιοχές από τους αντάρτες, τους Μπολσεβίκους και τους Εβραίους. Υπήρχε η εντολή όσοι συλλαμβάνονται να εκτελούνται επί τόπου. Σε μία αναφορά του ο Himmler έγραφε: “τέλος Ιουλίου, εκτελέστηκαν 800 Εβραίοι, άντρες και γυναίκες, ηλικίας 16 μέχρι 60 χρονών”. Το φθινόπωρο 1941 ο Χίτλερ κάλεσε στο επιτελικό του γραφείο τους συνεργάτες του,Goebbels και Heyndrich (Γκέμπελς και Χάϊντριχ), και συμφώνησαν να ενεργήσουν τη μεταφορά όλων των Εβραίων από τη Γερμανία, Αυστρία, Βοημία -παιδιά, γυναίκες και άντρες- για εκτέλεση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (ΚΖ) στην Πολωνία. Το φθινόπωρο 1941 μεταφέρθηκαν στο Γκέτο της Βαρσοβίας 130 000 Εβραίοι από τη Γερμανία. Για τους περισσότερους ήταν ένα ταξίδι χωρίς γυρισμό. Λίγους μήνες αργότερα ακολούθησαν τα επόμενα εκατομμύρια των Εβραίων από τις κατεχόμενες χώρες. Η μεταφορά γινόταν με τρένα από μακρινές περιοχές, πχ. από τη Γαλλία, Ελλάδα, Ολλανδία, σε κλειστά βαγόνια, που ήταν ειδικά για μεταφορά ζώων. Χωρίς ενδιάμεσο σταθμό έφταναν οι άνθρωποι στη ράμπα τoυ στρατοπέδου, δηλαδή της φάμπρικας του θανάτου, εξαντλημένοι και άλλοι ήδη πεθαμένοι. Ένα από αυτά τα στρατόπεδα, το μεγαλύτερο, ήταν του Άουσβιτς. Εκεί γινόταν η διαλογή, από τους άντρες, τις γυναίκες και τα παιδιά, όπως επίσης από τους ικανούς για εργασία. Όλοι οι άλλοι κατέληγαν από τη ράμπα κατ' ευθείαν στους θαλάμους αερίων. Τον Σεπτέμβριο 1941 στο μπλοκ 11του Άουσβιτς διενεργήθηκαν από τα ΕΣ-ΕΣ οι πρώτες δοκιμές εξόντωσης κρατουμένων με υδροκυάνιον (Zyklon B ). Μέσω της εισπνοής αυτό το αέριο παραλύει τους πνεύμονες και επιφέρει τον ακαριαίο θάνατο.Ο διοικητής του στρατοπέδου Rudolf Höß (Ρούντολφ Χες) δήλωσε ικανοποιημένος από αυτή τη μέθοδο και την έθεσε αμέσως σε εφαρμογή. Με αυτό τον τρόπο δε χρειαζόταν να χρησιμοποιεί το εκτελεστικό απόσπασμα για μαζικές εκτελέσεις, μέσω της εξόντωσης με το υδροκυάνιο δεν είχε το πρόβλημα να απομακρύνει συνεχώς το αίμα των θυμάτων. Η δοκιμή ήταν επιτυχής, κατ' αρχήν έγινε σε 600 αιχμαλώτους από τη Ρωσία και 300 από την Πολωνία. Αυτοί ήταν τα πρώτα θύματα του αερίου (Zyklon B). Πέντε κιλά υδροκυάνιο ήταν αρκετά για να θανατωθούν, μέσα σε 10 ή 20 λεπτά της ώρας, 1500 κρατούμενοι. Υπήρχαν στο Άουσβιτς θάλαμοι χωρητικότητας 2 χιλιάδων ατόμων. Οι νεκροί από τους θαλάμους των αερίων μεταφέρονταν στοιβαγμένοι, με ανοιχτά κάρα στα πλησίον κρεματόρια και εκεί καίγονταν. Παρ' όλο που η διοίκηση του στρατοπέδου προσπαθούσε να κρατήσει απόρρητες, από τους κατοίκους της γύρω περιοχής, αυτές τις εγκαταστάσεις, εντούτοις η δυσοσμία από την πτωμαΐνη και το καμένο κρέας απλωνόταν στην ατμόσφαιρα και τις πρόδιδε. Επειδή το Άουσβιτς δεν επαρκούσε για την εξόντωση χιλιάδων ανθρώπων, που έφερναν καθημερινώς τα τρένα από όλη την Ευρώπη, εγκατέστησαν στο διπλανό χωριό, Μπιρκενάου, και άλλους θαλάμους αερίων και κρεματόρια (Ι και ΙΙ) τους οποίους έθεσαν αμέσως σε ενέργεια.
Τον Ιουλίο 1942 ο Φύρερ, μετά την δολοφονία του Heyndrich, έδωσε εντολή στον αρχηγό των
ΕΣ-ΕΣ Heinrich Himmler να αναλάβει τη διοίκηση όλων των στρατοπέδων συγκέντρωσης και να συνεχίσει την “τελική λύση - Endlösung”. Τις τελευταίες 12 εβδομάδες, πριν από τη λήξη του πολέμου, μεταφέρθηκαν στο Άουσβιτς και εκτελέστηκαν 437 000 Ούγγροι Εβραίοι. Ο Χίτλερ τους πήρε μαζί του στο θάνατο. Η τραγωδία αυτή συνέβη το 1944, λίγες ημέρες πριν αυτός αυτοκτονήσει. Δέκα μέρες, πριν ακόμα φτάσουν τα σοβιετικά στρατεύματα στο Άουσβιτς, ο διοικητής Fritz Bracht (Φριτς Μπραχτ) έδωσε διαταγή 60 000 κρατούμενοι να μεταφερθούν πεζή και να διανεμηθούν στα στρατόπεδα των άλλων περιοχών. Αυτή την πορεία θανάτου οι 10 000 από αυτούς δεν την άντεξαν. Στο Άουσβιτς εκτελέστηκαν και θανατώθηκαν από τα αέρια 1 100 000 Εβραίοι, επίσης ορισμένες χιλιάδες αιχμάλωτοι από τη Σοβιετική Ένωση και άλλες εθνικότητες.
Στις 27 Γενάρη 1945, οι Σοβιετικοί στρατιώτες άνοιξαν τις πύλες του Άουσβιτς. Ήταν οι πρώτοι που αντίκρισαν τη φρικιαστική εικόνα του στρατοπέδου ή σωστά της “φάμπρικας του θανάτου”, Μία εικόνα από σωρούς πτωμάτων όσα δε πρόλαβαν οι Ναζί να κάψουν στους φούρνους, βουνά από μαλλιά, ρούχα και υποδήματα και άλλα αντικείμενα. Κανείς δε μπορεί να φανταστεί τι είδαν τα μάτια αυτών που μπήκαν πρώτοι σ΄ αυτές τις εγκαταστάσεις. Τα ρωσικά στρατεύματα απελευθέρωσαν από το Άουσβιτς 7 000 χιλιάδες κρατουμένους, όσοι είχαν απομείνει ακόμα ζωντανοί. Ένα μεγάλο μέρος από αυτούς, δεν είχε την τύχη να επιζήσει για πολύ χρόνο την απελευθέρωση του. Γενικά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης (ΚΖ) εξοντώθηκαν, από την πείνα, αρρώστιες, κακουχία, ιατρικά πειράματα, στο εκτελεστικό απόσπασμα, και στους θαλάμους των αερίων 5,5 εκατομμύρια Εβραίοι. Το Άουσβιτς στην Πολωνία διατηρείται σαν μουσείο και έχει γίνει τόπος προσκύνησης για τις επόμενες γενιές των ανθρώπων, γιατί “όποιος ξεχνάει την ιστορία του, αυτή επαναλαμβάνεται”. Υπάρχει ακόμα στην είσοδο το έμβλημα:
ARBEIT MACHT FREI = Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ.
Η αρχή του τέλους.
Το μεγάλο “Ερώτημα” που παραμένει ακόμα αναπάντητο είναι: Οι μεγάλες δυνάμεις , οι ΗΠΑ και η Μεγάλη Βρετανία, δε γνώριζαν τι συνέβαινε σ' αυτά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Σ' αυτές τις φάμπρικες του θανάτου; Γιατί τηρούσαν σιγή ιχθύος τη στιγμή που εκατομμύρια άνθρωποι έπεφταν θύματα του φρικιαστικού εγκλήματος των Ναζί; Όπως ο Ρούσβελτ το ίδιο και ο Τσόρτσιλ γνώριζαν πολύ καλά, επίσης αυτό το γνώριζε, και το Βατικανό, ο Πάπας Πίος. Το δίκτυο των μυστικών υπηρεσιών την εποχή εκείνη λειτουργούσε άριστα, οι πληροφορίες έδιναν και έπαιρναν. Τίποτε δεν υπήρχε που να μη γίνεται γνωστό στις κυβερνήσεις των μεγάλων δυνάμεων. Γιατί λοιπόν δεν επενέβησαν να σταματήσουν αυτή την ανθρώπινη τραγωδία, αλλά περίμεναν να περάσουν όλα αυτά τα χρόνια; Η “αρχή του τέλους” για το τρίτο Ράιχ δεν ήταν τα μεγάλα εγκλήματα του Χίτλερ και των συνεργατών του στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά το λάθος τους να επεκταθούν και σε άλλες περιοχές εκτός Ευρώπης και να θέσουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας. Επίσης αιτία ήταν, και οι πρώτοι γερμανικοί πύραυλοι που έπληξαν το Σεπτέμβριο 1944 το Λονδίνο. Αυτό βέβαια είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα που μπορεί κανείς να ασχοληθεί... Θα παραμείνουμε όμως σήμερα στην ιστορική επέτειο (27Ιανουαρίου 1945), της κατάληψης και απελευθέρωσης των κρατουμένων του Άουσβιτς.
Σπύρος Γκάρος
Γερμανία