Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Νικόλαος  Πλαστήρας.

Ένας πολιτικός προς παραδειγματισμό.

Κάποια από τα πολλά αξιόλογα που συνέβησαν στη ζωή του τα μεταφέρω εδώ. Συμβάντα που χαρακτηρίζουν τον άντρα και είναι παράδειγμα για τους σημερινούς ελεεινούς πολιτικούς της πατρίδας μας.
Ο Πλαστήρας, άρρωστος από την φυματίωση που τον βασάνιζε, έμενε σ΄ένα μικρό σπίτι στο Μετς, κοντά στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Του πρότειναν να του βάλουν ένα τηλέφωνο δίπλα στο κρεββάτι του. Αυτός αρνήθηκε λέγοντας.
-Μα τι λέτε; Η Ελλάδα πεινάει κι΄εμένα θα μου βάλετε τηλέφωνο;
Πολλές φορές το φαγητό του ήταν ψωμί, ελιές και λίγη φέτα. Τότε του έλεγαν οι δικοί του πως έχει ανάγκη από καλύτερο φαγητό. Και τους απαντούσε.
-Τι κάνω; Σκάβω για να καλοτρώγω;
Κάποια μέρα ο Δημήτρης Λαμπράκης δώρησε στον Πλαστήρα ένα χρυσό στυλό. Ο Πλαστήρας κάλεσε τον φίλο του Αντρέα μαι του λέει.
-Εγώ δεν βάζω χρυσές υπογραφές. Μου φτάνει το στυλουδάκι μου. Να το στείλεις πίσω.
-Μα θα προσβληθεί, του λέει ο φίλος του.
-Δεν πειράζει, του είπε αυτός. Ας μου κόψει το νερό από το κτήμα. Δεν θέλω δώρα, Αντρέα. Γιατί τα δώρα φέρνουν και αντίδωρα.
Το 1952 και ενώ ήταν κατάκοιτος από την ασθένειά του, τον επισκέφθηκε η τότε βασίλισσα Φρειδερίκη. Εξεπλάγει βλέποντας τον πρωθυπουργό να χρησιμοποιεί ένα ράντζο για τον ύπνο του. Τον ρώτησε με οικειότητα.
-Νίκο. Γιατί το κάνεις αυτό;
Και η απάντηση ήλθε αφοπλιστική.
-Συνήθισα Μεγαλειοτάτη το ράντζο από τον στρατό και δεν μπορώ να το αποχωριστώ.
Όταν πέθανε ο Πλαστήρας στις 26-7-1953 τον έντυσαν το νεκρικό κοστούμι που το αγόρασε ο φίλος του Διονύσιος Καρρέρ, γιατί ο ίδιος τον μισθό του τον προσέφερα διακριτικά σε απόρους και ορφανά. Ο γιατρός που ήταν παρών και υπέγραψε το πιστοποιητικό θανάτου μέτρησε στο ταλαιπωρημένο κορμί του, είκοσι επτά σπαθιές και εννέα σημάδια από βλήματα.
Αυτά είναι μερικά από τα αμέτρητα συμβάντα στη ζωή αυτού του ηρωικού στρατηγού, του υπέροχου Ανθρώπου και του τίμιου πολιτικού.

ΠΗΓΗ
www. ellhnografos.blog.


3 σχόλια:

  1. Ο Πλαστήρας, ήταν άνθρωπος, όταν κάνανε προεκλογική εκστρατεία δεκαετία του 1940 φώναζαν:
    Ο Πλαστήρας, ο Πλαστήρας ο μεγάλος μας Σωτήρας.
    Εγώ προσωπικά τον ευγνωμονώ διότι το 1952 πέρασε τον νόμο 2057/52 όπου έδωσε αμνηστία στα παιδάκι του κόσμου όπου τα είχε καταδικάσει το Ελληνικό κατεστημένο, με κατηγορητήριο ότι ζήταγαν μια καλυτέρευση των συνθηκών να τρώνε μια μπουκιά ψωμί
    Έτσι με είχαν καταδικάσει κι εμένα στην εισαγγελία Πειραιώς δραπέτη 40 μέρες φυλάκιση και μου είχαν κατασχέσει τα χαρτιά μου Ναυτικό Φυλλάδιον κλπ...κλπ...

    Ας είναι αιωνία του η μνήμη
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Που να βρεθούν τέτοιοι πολιτικοί
    στις μέρες μας!!
    Νάσαι καλά Ντένη, χαιρετισμούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χρόνα Πολλά Χριστός Ανέστη!!
    Ωραία ανάρτηση, δεν γνώριζα για την γενναιοδωρία και την απλότητά του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή