Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

OPEL Η βιομηχανία θρίλερ

Από τον καλό φίλο και εκλεκτό συνάδελφο Σπύρο Γκάρο
από την Νυρεμβέργη το πάρα κάτω άρθρο.
Αξίζει να το διαβάσετε.

Σεισμική δόνηση έγινε στην αυτοκινητοβιομηχανία OPEL στην Ευρώπη. Η παγκόσμια οικονομική ύφεση και η μεγάλη κρίση στη μητρική εταιρία General Motor (GM) στις ΗΠΑ επηρέασε αρνητικά και τη θυγατρική της εταιρία OPEL στη Γερμανία. To έλλειμμα από τα μεγάλα λάθη των μάνατζερ στη GM έφτασε το 2008 στα 31 δισεκατομμύρια δολάρια
(24,2 δισεκατομμύρια εύρο). Για να το καλύψει προσπάθησε με απειλές κι εκβιασμούς, ότι θα κλείσει τις θυγατρικές της αυτοκινητοβιομηχανίες στην Μ. Βρετανία και τη Γερμανία, να της χορηγηθεί οικονομική βοήθεια για να σταθεί στα πόδια της. Απαιτούσε από τη γερμανική κυβέρνηση 3,3 δισεκατομμύρια εύρο για να μην κλείσει την OPEL και στείλει τις 25 χιλιάδες εργαζόμενους από τα εργοστάσιά του Rüsselsheim (14670), Bochum (4960), Kaiserslautern (3379) και Eisenach (1690) στο ταμείο ανεργίας. Υποτίθεται, ότι οι άνεργοι θα είναι πάνω από 50 000, αν υπολογίσουμε και όλους αυτού που εργάζονται σε βιομηχανίες που προμηθεύουν την OPEL με ανταλλακτικά.. Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι η OPEL στη Γερμανία, ήταν και είναι μία επικερδής βιομηχανία , τα κέρδη τα εισπράττει η GM χωρίς να πληρώνει φόρους στο γερμανικό κράτος και τα επενδύει στην έδρα της στο Detroit/ΗΠΑ. Μετά από πολλές διαπραγματεύσεις και σθεναρή αντίδραση, με απεργίες και πορείες των εργαζομένων και τις πιέσεις από το συνδικάτο της μεταλλουργίας (IGM), αποφάσισε η GM τον Σεπτέμβρη 2008 να πουλήσει την OPEL. Πολλοί υποψήφιοι παρουσιάστηκαν. Κατ’ αρχήν προτάθηκε να την αναλάβουν οι μεγαλοαντιπρόσωποί της στη Γερμανία , σύντομα όμως ενδιαφέρθηκαν οι αυτοκινητοβιομηχανίες FIAT, η Magna, η κινέζικη BAIC και η βελγική επενδυτική εταιρία RHJI – Ripplewood. Ο κύβος τελικά έπεσε στην καναδική εταιρία Magna, η οποία με συμμετοχή 15% του ρωσικού τραπεζικού συγκροτήματος GAZ έδωσε μία συμφέρουσα προσφορά . Όρισε σαν στόχο μέσα σε μία εξαετία να διαθέσει στην αγορά 750 000 οχήματα με προϋπόθεση να διατηρηθούν τα εργοστάσια της OPEL στις παραπάνω πόλεις. Βέβαια το συμβόλαιο είχε και ορισμένα αρνητικά σημεία. Δηλαδή μέχρι το 2014 η Magna θα αποταμίευε περίπου 265 εκατομμύρια εύρο, μειώνοντας σταδιακά τον αριθμό του προσωπικού καταργώντας 10 000 θέσεις των οποίων οι 3 000 θα είναι στη Γερμανία. Οι εργαζόμενοι πήραν βαθιά αναπνοή αφού η θέση τους μετά από τόσους μήνες αγωνίας κατά κάποιον τρόπο σώθηκε και οι μελλοντικές προοπτικές ήταν καλές. Δε χάρηκαν όμως για πολύ, αφού η GM ζητώντας συγνώμη από τη γερμανική κυβέρνηση πήρε πίσω την απόφασή να πουλήσει την OPEL. Ο πόλεμος των νεύρων συνεχίζεται και έγινε «θρίλερ».
Εντούτοις οι ελπίδες δε χάθηκαν, η GM υποσχέθηκε ότι όλα τα εργοστάσια της OPEL θα μείνουν και θα συνεχίσουν την παραγωγή τους όπως μέχρι σήμερα, αυτό βέβαια με μία ανακαίνιση η οποία σημαίνει απολύσεις μέχρι 4 500 εργαζομένων. Μόνο από το εργοστάσιο του Rüsselsheim θα φύγουν 2 500. Πιθανώς να κλείσει ένα από τα εργοστάσια στη Γερμανία. Αυτά ανέφερε ο καινούριος μάνατζερ Nick Reilly. Πιστεύει ότι η γερμανική κυβέρνηση μαζί με τους Ευρωπαίους θα του δώσουν τη βοήθεια που χρειάζεται των
3,3 δισεκατομμυρίων εύρο. Το Συμβούλιο Προσωπικού πρότεινε η OPEL από εταιρία περιορισμένης ευθύνης (GmbH) να μετατραπεί σε ανώνυμο εταιρία (AG). Οι πολιτικοί των ομόσπονδων κρατιδίων της CDU και της FDP είναι σκεφτικοί να πληρώσουν από τα χρήματα των φορολογουμένων τους για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της GM ώστε να ενεργήσει την ανακαίνιση. Είναι γεγονός ότι η εμπιστοσύνη απέναντι στην GM έχει διαταραχθεί.
Η καγκελάριος κυρία Merkel ζήτησε από την GM ένα συγκεκριμένο πλάνο. Χωρίς αυτό το σχέδιο η GM δεν παίρνει βοήθεια, ταυτόχρονα οι εργαζόμενοι της OPEL ζητούν μεγαλύτερη ανεξαρτησία και συμμετοχή στη διοίκηση, να μην εξαρτώνται μόνο από τις αποφάσεις του κέντρου που είναι στο Detroit των Ηνωμένων Πολιτειών. Η υπόθεση της OPEL παραμένει ανοιχτή και το μέλλον της είναι ακόμα σκοτεινό. Εικοσιπέντε χιλιάδες άνθρωποι με τις οικογένειές τους ζούνε στην αβεβαιότητα. Κανείς δεν γνωρίζει πως θα είναι το αύριο που θα ξημερώσει….

6 σχόλια:

  1. Τα εκβιαστικά παιχνίδια των πολυεθνικών= Η αγωνία των εργαζομένων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Απόλυτα δίκιο έχεις φίλε Φαίδωνα.
    Αυτές είναι οι πολυεθνικές και γνωστό σε μας το παιγνίδι τους.
    Από κει και πέρ αόπμως τι γίνεται;;;;;;
    Ντε Κοντ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ντένη και Σπύρο[συνονόματε] οπου νά ναι θα τρώγονται μεταξύ τους.Ολοι οι μεγάλοι πολέμοι της ιστορίας εγιναν ανάμεσα στους μεγάλους ,γιατί ο ενας πήγαινε να φάει το ψάρι του άλλου .Ετσι ειναι το κεφάλαιο,οταν τρώει τις σάρκες του λαού μετά τρώει τις δικές του.
    Δεν εχει ιδέα η απληστεία απο το "παν μέτρον άριστον"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θυμάμαι είμασταν στη Γερμανία, Αμβούργο ξεφορτώναμε σιτάρι, ένας μηχανικός του πλοιου μου εξήγησε ότι ποιανού ήταν τα κεφάλαια στα εργοστάσια αυτοκινήτων του καιρού εκείνου 1956
    όλα αμερικάνικα,

    Ε! τι άλλο να πω,
    ομολογώ ότι δεν ξέρω, μάλλον δεν παρακολουθώ τα νεότερα.

    χαιρετώ
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Δίκιο έχεις φίλε Σπύρο.
    Οι μεγάλοι διαφεντεύουν τα πάντα. Ακόμη και τη δική μας ζωή. Θα τα ξαναπούμε
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλε Γαβρίλη.
    Η αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία είχε κατακτήσει όλον τον κόσμο γιά να μην μπορεί κανείς να την συναγωνισθεί. Όμως η πλεονεξία πληρώνεται. Μόνο που πολλές φορές την πληρώνουν και οι λαοί. Όπως γίνεται και στις μέρες μας.
    Νάσαι καλά
    Ντένης

    ΑπάντησηΔιαγραφή