Μιζες και λαδώματα

Του Γιώργου Βάμβουκα

Καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΑΣΟΕΕ)

Η διαφθορά αποτελεί το βαρύτατο και διαχρονικά αθεράπευτο νόσημα του πολιτικού μας συστήματος, το οποίο ευθύνεται για τις χρεοκοπίες του νεώτερου ελληνικού κράτους. Ως γνωστόν, η Ελλάδα στο παρελθόν χρεοκόπησε τέσσερις φορές, και ειδικότερα, τα έτη 1827, 1843, 1893 και 1932. Η πέμπτη χρεοκοπία της χώρας συντελέστηκε την άνοιξη του 2010, με την υποταγή της πατρίδας μας και του ελληνικού λαού στις ταπεινωτικές δεσμεύσεις των μνημονίων.

Οι υπερβολικές δαπάνες εξυπηρέτησης του υπέρμετρου δημόσιου χρέους, εξανάγκασε τον Μάιο του 2010 τον πρωθυπουργό Γεώργιο Α. Παπανδρέου, να παραδεχτεί την αδυναμία της Ελλάδος, να αντεπεξέλθει στις δανειακές της υποχρεώσεις, υποτάσσοντας έτσι τη χώρα και την ελληνική κοινωνία στις εξευτελιστικές και κτηνώδεις οικονομικές πολιτικές των μνημονίων.

Από τη στήλη αυτή, θα έχουμε την ευκαιρία σε επόμενες αναλύσεις μας, να διερευνήσουμε σε βάθος τα αίτια, που προκάλεσαν την χρεοκοπία των Δημοσίων Οικονομικών ουσιαστικά το 2009, με επακόλουθη την είσοδο της ελληνικής κοινωνίας στην ατραπό των αιμοσταγών μνημονιακών πολιτικών. Ωστόσο, ένα από τα κυριότερα αίτια, που συνετέλεσαν στην πρόσφατη χρεοκοπία της Ελλάδος, είναι η διαφθορά του πολιτικού-δικομματικού κατεστημένου, που υφάνθηκε ιδίως μετά το 1980, από μια μασονία καρεκλοκένταυρων της εξουσίας και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών. Η διαφθορά ήταν και εξακολουθεί να είναι, η αθεράπευτη πληγή του μεταπολιτευτικού ελληνικού κράτους.

Ένα διεφθαρμένο δικομματικό σύστημα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ), το οποίο διαποτισμένο από την φατριοκρατία (εργατοπατέρες, σπουδαρχίδες καθηγητές πανεπιστημίου, μιζαδόροι επιχειρηματίες των κρατικών προμηθειών, κ.ά.), έριξε τη χώρα στον γκρεμό της χρεοκοπίας. Φυντάνια και μπουμπούκια σαν τον Παπαντωνίου,

τον Τσοχατζόπουλο, τους Βατοπεδινούς, των δομικών ομολόγων, κ.λπ., δηλαδή μεγαλοστελέχη των αριστερών προοδευτικών δυνάμεων και της λαϊκής δεξιάς, πλούτισαν με τις μίζες και τα λαδώματα, προκαλώντας την εκτόξευση του δημοσίου χρέους σε αστρονομικά επίπεδα και εξωθώντας την ελληνική κοινωνία για πολλά χρόνια στην οδύνη των μνημονίων.

Αρκετές ερευνητικές εργασίες έχουν υπολογίσει ότι τα παράνομα εισοδήματα της διαφθοράς στη χώρα μας, αντιπροσωπεύουν περίπου το 20% του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν). Αυτό σημαίνει ότι την περίοδο 1980-2013, τα έκνομα εισοδήματα της διαφθοράς κατά μέσο όρο, εκτιμώνται σε 30 δισ. ευρώ κάθε χρόνο. Συνεπώς, την περίοδο 1980-2013, τα παράνομα εισοδήματα που δημιουργήθηκαν από άνομες πράξεις, όπως μίζες από κρατικές προμήθειες, λαδώματα από συναλλαγές στον κρατικό μηχανισμό, τρομακτικές υπερβάσεις κρατικών δαπανών, ξέπλυμα χρήματος, κ.λπ., εκτιμώνται γύρω στα 1.000 δισ. ευρώ. Από το ποσό των 1.000 δισ. ευρώ, τα 50 δισ. εκτιμάται ότι αφορά μίζες, σχετιζόμενες με τα εξοπλιστικά προγράμματα και διάφορες άνομες δραστηριότητες στα πλαίσια των λειτουργιών της εθνικής άμυνας, όπως λαθρεμπόριο καυσίμων, κ.λπ.

Τα παράνομα εισοδήματα των 1.000 δισ. ευρώ, μπήκαν στις τσέπες κάποιων πολιτικών, καρεκλοκένταυρων της εξουσίας, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, αετονύχιδων εθνικών προμηθευτών, κ.ά. Οι μίζες και τα λαδώματα, που πήραν οι επιτήδειοι του κυκλώματος πολιτικής και επιχειρηματικής εξουσίας, επιβάρυναν υπέρμετρα τις κρατικές δαπάνες, εκτοξεύοντας το δημόσιο χρέος σε αστρονομικά επίπεδα και ρίχνοντας τουλάχιστον δύο γενιές Eλλήνων στο λάκκο των μνημονιακών λεόντων. Για παράδειγμα, οι υπερβάσεις των κρατικών δαπανών στα ολυμπιακά έργα υπολογίζονται τουλάχιστον σε 15 δισ. ευρώ, οι μίζες στα γερμανικά υποβρύχια υπερβαίνουν ίσως τα 2 δισ. ευρώ, κ.λπ., υπερβάσεις δαπανών που προκαλούν την διεύρυνση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και την αλματώδη άνοδο του δημοσίου χρέους.

Αν δεν παταχθεί στη ρίζα του το σύστημα διαφθοράς, που οι μασόνοι της εξουσίας εξύφαιναν με μεθοδικότητα μετά την μεταπολίτευση, δεν πρόκειται να μειωθούν δραστικά τα κρατικά ελλείμματα και το δημόσιο χρέος. Οι θυσίες του ελληνικού λαού θα πηγαίνουν στις τσέπες τους.