Η (επίκαιρη) απολογία του Νίκου Καζαντζάκη το 1925

Η απολογία του Νίκου Καζαντζάκη στην ανακριτική αρχή του Ηρακλείου, που δημοσιεύτηκε τη Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 1925, δεν αποτελεί μόνο ένα έξοχο πολιτικό κείμενο αλλά είναι και δραματικά επίκαιρη σήμερα, την εποχή της κρίσης. Μιας εποχής που η σύγχυση, οι πολιτικές και κοινωνικές συγκρούσεις αλλά και οι αντιφάσεις στον πολιτικό λόγο κυριαρχούν. Παρατίθεται ένα τμήμα της διάσημης «απολογίας του Καζαντζάκη»

Ο Νίκος Καζαντζάκης

Πιστεύω ότι το σύγχρονον αστικόν καθεστώς κατέστη ανίκανον να ρυθμίσει τας συγχρόνους ανάγκας και ανησυχίας του κοινωνικού συνόλου.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΣ.-Στηρίζεται εις την άνισον κατανομήν του πλούτου, εις την ασύστολον εκμετάλλευσιν των εργαζομένων τάξεων υπό αρπακτικής ισχυρώς ωργανωμένης κεφαλαιοκρατίας.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΣ.-Η ολοένα καταρρέουσα ηθική βάσις εις τας σχέσεις μεταξύ των ατόμων, παραλύει οιανδήποτε, εντός του αστικού καθεστώτος, προσπάθειαν όπως στηριχθή επί ηθικών αρχών ατομική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή των ανθρώπων.

ΠΟΛΙΤΙΚΩΣ.-Η σχεδόν καθολική έλλειψις κάθε ενδιαφέροντος δια τα κοινά, ή σχεδόν αποκλειστική εξυπηρέτησις της αρχούσης τάξεως υπό της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, εις βάρος της μεγίστης πλειονοψηφίας του λαού, καθιστά ανεπαρκή και επιπολαίαν οιανδήποτε αλλαγήν προσώπων ή θεσμού.Ταύτα πάντα θεωρώ συμπτώματα της παρακμής μιας τάξεως. Η αστική τάξις απέδωκεν-και εις θαυμαστήν ποσότητα και ποιότητα-ό,τι ηδύνατο εις την σκέψιν, εις την τέχνην, εις την επιστήμην, εις την πράξιν. Επάλαισεν εναντίον της προηγούμενης της Φεουδαλικής ιδεολογίας, ενίκησεν, εδημιούργησεν, εξετέλεσεν τον προορισμόν της-αρχίζει ν’ αποσυντίθεται και να βαίνει εις εξαφάνισιν.Τοιούτος υπήρξε πάντοτε ο ρυθμός της ιστορίας.

Ο Καζαντζάκης με την σύζυγό του Ελένη

Μια τάξις, εκάστοτε εναλάσσουσα-οι βασιλείς, οι ευγενείς, οι αστοί-γεννάται, παλαίει, νικά, δημιουργεί, και εξαφανίζεται. Και άλλη τάξις την διαδέχεται, διαγράφουσα και αυτή, εις την πάροδον των αιώνων, την ιδίαν μοιραίαν τροχιάν.Ζώμεν, ακλονήτως πιστεύω, το τέλος μιας κοινωνικής τάξεως, της αστικής.Ποία τάξις θα την διαδεχθή; Ουδεμία τάξις έμενε δια παντός εις την εξουσίαν. Η αστική τάξις θ’ ακολουθήση και αυτή, τον απαράγραπτον φυσιολογικόν νόμον και τότε η τάξις των εργαζομένων μοιραίως θα την διαδεχθή. Η επίγνωσις αύτη κατέστη η αφετηρία μιας νέας όλως βαθυτέρας, αντιλήψεως των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων της τάξεως των εργαζομένων. Αντελήφθη δια πρώτην φοράν ότι χρέος έχει να οργανωθεί, να μορφωθή, να διατυπώση ωρισμένον πρόγραμμα, αφού είνε κεκλημένη, από ιστορικήν ανάγκην αργά ή γρήγορα να διαδεχθή την άρχουσαν σήμερον αστικήν τάξιν.Τοιουτοτρόπως συντάσσονται, συνειδητά πλέον, αναγκασμέναι από τον ιστορικόν ρυθμόν, τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα.Τον ρυθμόν τούτον επετάχυνεν απροσδοκήτως ο εκραγείς παγκόσμιος πόλεμος. Ο πόλεμος ούτος μετέβαλε την ψυχικήν ατμόσφαιραν του κόσμου ότι θ’ απήτει γενεά ολόκληρος δια να γίνη καταληπτόν έπειτα από την φοβεράν ταύτην δοκιμασίαν της ανθρωπότητος, αμέσως όχι μόνον γίνεται ιδέα αντιληπτή, αλλά και αγωνίζεται να μετουσιωθή εις πράξιν.

Η κηδεία του Νίκου Καζαντζάκη

Η ψυχική αύτη μεταπολεμική αγωνία η οξεία συναίσθησις πως είνε ανάγκη πλέον να εξευρεθή μια λύτρωσις από την οικονομικήν αυτήν κοινωνικήν πολιτικήν και πνευματικήν αθλιότητα, αποτελεί σήμερον την Μεγάλην παγκόσμιον Πραγματικότητα.Απέναντι της Μεγάλης ταύτης παγκοσμίου Πραγματικότητος, έχομεν την Μικράν πραγματικότητα την καθαρώς τοπικήν της Ελλάδος.Ποία είνε η Ελληνική αύτη πραγματικότης και ποία κατ’ ανάγκην ανακύπτει η σχέσις μεταξύ της Μεγάλης και της Μικράς Πραγματικότητας;Μόνον εάν σαφώς απαντήσωμεν εις το ερώτημα τούτο θα ημπορέσωμεν ν’ αντιληφθώμεν το σύγχρονον ημών χρέος ως Ελλήνων και ως ανθρώπων.Εις την Ελλάδα δεν υπάρχει ακόμη εις τόσην οξύτητα και έντασιν όσον εις άλλους βιομηχανικώς ή πνευματικώς περισσότερον προηγουμένας χώρας, η σαφής διαγραφή της πάλης των τάξεων.

Ο τάφος του.

Εν τούτοις, σήμερον, με τα μέσα της συγκοινωνίας, με τα βιβλία, με τας εφημερίδας, με τας διαλέξεις, με την εργατικήν παγκόσμιον αλληλεγγύην, με την φοβεράν και γονιμωτάτην πείραν του μακροχρονίου πολέμου, μία Ιδέα δεν δύναται να εντοπισθή εις μίαν χώραν, αλλά υπερπηδά ταχύτατα τα σύνορα και διατρέχει όλην την γην. Διά τούτο, είτε θέλομεν είτε μη, είτε είμεθα ώριμοι είτε μη, η παγκόσμιος αύτη Ιδέα, η οποία εις πολλάς ήδη χώρας ήρχισε να μεταβάλλεται εις τεραστίαν δύναμιν-θα παρασύρη και την Ελλάδα, χωρίς να την περιμένει να ωριμάση Βιομηχανικώς ή πνευματικώς. Η μικρά τοπική πραγματικότης θα παρασυρθή από την Μεγάλην.Ποίον λοιπόν είναι το χρέος μας; Πιστεύω βαθύτατα ότι το χρέος των δυνάμενων να έχωσιν επίδρασιν εις τον τόπον μας, είτε επί του πεδίου της σκέψεως είτε επί του πεδίου της δράσεως είναι τούτο: Να προσαρμόσωμεν την μικράν μας Πραγματικότητα εις την Μεγάλην. Πώς; Μορφώνοντες, φωτίζοντες τον λαόν, τονώνοντες τας ανωτέρας ηθικάς Αρχάς που απομένουν ακόμη, καταδεικνύοντες όχι μόνον πλέον τα δικαιώματα, αλλά και τας υποχρεώσεις άς έχει μία τάξις ήτις μέλλει ν’ αναλάβη ευθύνας.

Μόνον εάν τοιουτοτρόπως προπαρασκευάσωμεν τον λαόν, θα είμεθα εις θέσιν, όταν θα έλθη η μοιραία κρίσιμος στιγμή, να προσαρμόσωμεν την σημερινήν παγκόσμιον ορμήν προς αναδημιουργίαν με τας ιδιαιτέρας συνθήκας του τόπου μας, με την ειδικήν ψυχολογίαν της ιστορίας και του λαού μας.Ο αγών, όπως τον αντιλαμβάνωμαι, δεν είναι απλώς οικονομικός. Η οικονομική χειραφέτησις είναι μόνον μέσον προς ψυχικήν και πνευματικήν χειραφέτησιν του ανθρώπου. Δεν ζητούμεν ν’ ανατρέψωμεν την θρησκείαν, την οικογένειαν, την Πατρίδα, αλλά να δώσωμεν ανώτερον, βαθύτερον περιεχόμενον εις την θρησκείαν, εις την οικογένειαν, εις την Πατρίδα.Ολοι, όσοι πονούμεν τον άνθρωπον, έχομεν χρέος

Το Μουσείο Καζαντζάκη

α) να μην ανεχώμεθα πλέον την αδικίαν και την ανηθικότητα της συγχρόνου κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής
β) να διασώσωμεν και να τονίσωμεν το δικαίωμα, το οποίον έχει ο λαός να θέλη να βελτιώση την θέσιν του. Και όχι μόνον το δικαίωμα αλλά και την δύναμιν να υψώση το επίπεδον της όλης ζωής του.Σκοπός μας είναι να δημιουργήσωμεν μίαν ανωτέραν ηθικήν, να φέρωμεν δικαιοσύνην εις τον κόσμον, να δώσωμεν βαθυτέραν έννοιαν εις την αρετήν, εις την τιμήν, εις την ανθρωπότητα.

Δεν ελπίζω τίποτα. Δεν φοβάμαι τίποτα. Είμαι λέφτερος

Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Από http://www.theinsider.gr/

Τζούλιααααααα!!! Σώσε την Ελλάδααααααα!!!

Όσο κι΄αν φαίνεται απίθανο και παράξενο, είναι ένα γεγονός. Η γνωστή και μη εξαιρετέα Τζούλια, με τα αλησμόνητα CD's και τα τόσα σκάνδαλα έχει βάλει πλώρη να εισέλθει στη Βουλή των Ελλήνων και μάλιστα ως αρχηγός κόμματος.
Για του λόγου το αληθές διαβάστε την συνέντευξή της και μετά θα το κουβεντιάσουμε.
Η Τζούλια Αλεξανδράτου και πάλι στην επικαιρότητα. Με συνέντευξή της στην κυπριακή ιστοσελίδα Onlycy,com ανακοινώνει ότι είναι έτοιμη να δημιουργήσει το δικό της κόμμα. Η Τζούλια είπε στον δημοσιογράφο που της πήρε τη συνέντευξη.
“Ετοιμάζω ένα νέο κόμμα και είναι η πρώτη φορά που το λέω στο Site σας. Στην Ελλάδα δεν το έχω πει. Και σκέφτομαι πολύ σοβαρά όχι να κάνω ένα κόμμα για να λέω κάνω ένα κόμμα αλλά ίσως είναι μια πρωτοποριακή κίνηση. Ίσως και ο κόσμος, από αντίδραση, ποτέ δεν ξέρεις, να με ψηφίσει. Ο κόσμος έχει αγανακτήσει με την πολιτική κατάσταση του τόπου μας και από όλη αυτή την κατρακύλα που επικρατεί στην Ελλάδα και αντί να καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια και να περιμένουμε τα χειρότερα ας δούμε και μια άλλη πλευρά ή ας κάνουμε και μιά άλλη κίνηση, που ίσως καλυτερέψει τα πράγματα. Ποτέ δεν ξέρεις...”
Τελικά τα πράγματα μάλλον είναι σοβαρά αφού η Τζούλια σε σύντομο χρονικό διάστημα ξαναχτύπησε. Επί ελληνικού εδάφους αυτή τη φορά Και μάλιστα με χτύπημα επιλεγμένο και επαγγελματικό.
Η υποψήφια αρχηγός κόμματος αυτή τη φορά μιλάει για τις δραστηριότητες που θα αναπτύξει εντός της Βουλής εάν και εφ΄όσον οι Έλληνες δεν έχουν τίποτα καλύτερο να κάμουν και την στείλουν στη Βουλή.
“...θα ζητήσω να επιστραφεί ο χρυσός που έχει κλαπεί από την Τράπεζα της Ελλάδας, να καταβληθούν οι Γερμανικές αποζημιώσεις, να γίνει κάθαρση και να καταδικαστούν όσοι έφαγαν από την Ζήμενς και από άλλα κοινοτικά κονδύλια...”
Όσο και να θέλει κανείς να πάρει στα σοβαρά τις δηλώσεις της διάσημης πορνοστάρ το ότι χρησιμοποιεί τα ίδια που χρησιμοποίησαν και πολλοί άλλοι κατά το παρελθόν προκειμένου να εξασφαλίσουν μια θέση στη Βουλή, καταλαβαίνει ότι πρόκειται για ένα ακόμη τρωκτικό που επιθυμεί μια καρέκλα βουλευτική με τα όσα αυτή προσφέρει στον κάτοχο.
Αν η μοίρα της Ελλάδας της χρωστάει να δει τη Τζούλια μέσα στη Βουλή τότε καλά να πάθουμε. Διότι θα πρέπει κάποτε να βρεθεί ένας άνθρωπος που να αγαπάει στ΄αλήθεια τούτη τη χώρα. Ένας άνθρωπος τίμιος, δυνατός, ηθικός που να θελήσει να βάλει ένα τέλος σ΄αυτό το αίσχος που επικρατεί στη Βουλή των Ελλήνων. Σ΄αυτή τη Βουλή, που όποιος θέλει μπαίνει αρκεί να αποδείξει ότι είναι άχρηστος. Θα πρέπει να βρεθεί ένας τίμιος άνθρωπος που να φτιάξει ένα νόμο και να ζητάει από όλους όσους επιθυμούν να είναι στη Βουλή, να είναι τίμιοι, να έχουν γνώσεις, ήθος, αξία και όρεξη να ξαναχτίσουν την πατρίδα μας. Θα πρέπει να έχει το θάρρος να φωνάξει ότι οι πρωταγωνιστές των παλκοσένικων, των γηπέδων, των ξενυχτάδικων, των CD’s της πορνείας και της κομπίνας δεν θα περνούν ούτε έξω από τη Βουλή. Τότε θα υπάρχει μια ελπίδα να φτιάξει η δόλια πατρίδα. Αλλοιώς πάρτε και τη Τζούλια και φτιάξτε τον “Θίασο η Ωραία Ελλάς” Αρχίστε τις παραστάσεις και βγάλτε βόλτα τον δίσκο επαιτείας.

2011 Η ΔΙΑΣΚΕΨΗ ΚΟΡΥΦΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΙΜΑ

Η διάσκεψη στο Ντέρμπαν (Durban)στη Νοτιοαφρικανική Ένωση με θέμα τις κλιματικές αλλαγές.

Τα προβλήματα που υπάρχουν στον κόσμο
δεν μπορούμε να τα λύσουμε με το ίδιο σκεφτικό
μ' αυτό που τα δημιουργήσαμε. ( Α. Αϊνστάιν)

Στις 29.11 μέχρι και 10.12.2011 συνήλθε η 17η προγραμματισμένη συνδιάσκεψη κορυφής στην πόλη Ντέρμπαν (Durban) της Νοτιοαφρικανικής Ένωσης. Στη συνδιάσκεψη αυτή έλαβαν μέρος αντιπρόσωποι από 192 χώρες για να αποφασίσουν ποια μέτρα θα λάβουν ώστε η υπερθέρμανση στον πλανήτη, μέχρι το 2100 να μην υπερβεί τους 2 βαθμούς Κελσίου. Η επόμενη συνδιάσκεψη για το κλίμα θα γίνει το 2012 στο Κατάρ της Αραβίας

Το 1992 στο Ρίο ντε Τζανέιρο (Rio de Janeiro), στη πρώτη συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών, με θέμα τη βιομηχανική ανάπτυξη και τις επιδράσεις που έχει αυτή επί του κλίματος, συμμετείχε ένας μεγάλος αριθμός αντιπροσώπων από 194 χώρες, όπως επίσης πολλοί αντιπρόσωποι μη κυβερνητικών οργανώσεων. Σε ό,τι αφορά τη μεταβολή του κλίματος στον πλανήτη η οργάνωση του ΟΗΕ – (UNFCCC), ζήτησε από τις χώρες μέλη, να θέσουν στόχο τον περιορισμό της εκπομπής των ρύπων και ιδιαίτερα του διοξειδίου του άνθρακα (CO2) που παίζει πρωτεύοντα ρόλο στη μεταβολή και υπερθέρμανση του κλίματος. Οι αποφάσεις που πάρθηκαν στη συνδιάσκεψη του 1992, τέθηκαν δύο χρόνια αργότερα, στις 21. Μαρτίου 1994, σε ισχύ.
Τον Δεκέμβριο του 1997, διενεργήθηκε στο Κιότο (Kyoto) της Ιαπωνίας η διάσκεψη κορυφής με θέμα: η υπερθέρμανση του πλανήτη. Σ' αυτή τη συνδιάσκεψη συμμετείχαν 158 χώρες με 2.300 αντιπροσώπους. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις έστειλαν 3.900 παρατηρητές, επίσης συμμετείχαν 3.700 αντιπρόσωποι από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης (ΜΜΕ). Η συνδιάσκεψη στο Κιότο ήταν μία από τις μεγαλύτερες που έγιναν μεταξύ 1992 και 1997. Στις 11.12. 1997 συντάχθηκε ένα πρωτόκολλο που υποχρέωνε τις χώρες με βαριά βιομηχανία, μεταξύ 2008 και 2012 να μειώσουν τις εκπομπές του CO2 και όλων των άλλων αερίων, (CH4,HFCs,PFCs, N2O, SF6), που ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα, κατά 5,2% τοις εκατό λιγότερο, από τα όρια της εκπομπής του 1990. Σήμερα διαπιστώνεται, ότι η αύξηση της εκπομπής ρύπων στην ατμόσφαιρα δημιουργούν τεράστιους κινδύνους για το κλίμα και τον πλανήτη. Ο γίγαντας της βιομηχανικής ανάπτυξης, η Κίνα, με 1,3 δισεκατομμύρια κατοίκους, εκπέμπει τεράστιες ποσότητες CO2. Η κατά κεφαλή κατανάλωση διοξειδίου του άνθρακα στην Κίνα είναι 6 τόνοι ετησίως. Σε σύγκριση, οι Γερμανοί εκπέμπουν CO2 κατά κεφαλή 16 τόνους και οι Αμερικάνοι 25 τόνους . Επίσης το Κατάρ στην Αραβία, εκπέμπει κατά κεφαλή 80 τόνους. Είναι γνωστό, ότι οι περιοχές που εκπέμπουν τις τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα (CO2) στην ατμόσφαιρα είναι : οι ΗΠΑ και ακολουθούν η Ε.Ε, η Κίνα, η Ρωσία, η Ιαπωνία, η Ινδία και ο Καναδάς. Μεταξύ 1990 και 2008 η εκπομπή στην ατμόσφαιρα του εκμεταλλευομένου για την ενέργεια CO2 και των άλλων αερίων αυξήθηκε στο 41% τοις εκατό, δηλαδή από 22,5 Gt σε 31,5 Gt (δισεκατομμύρια τόνους), αναλυτικά 900 τόνοι στο λεπτό.

“Παίζουμε ρώσικη ρουλέτα με το κλίμα, κανείς δε γνωρίζει τι υπάρχει μέσα στη θαλάμη του όπλου. Είμαι όμως ελάχιστα αισιόδοξος για το περιεχόμενό του σε σύγκριση με ορισμένους άλλους...“ (W. Broecker – Γεωφυσικός).

Λίγες ημέρες πριν από το συνέδριο, στις 29.11.2011, οι μετεωρολόγοι της οργάνωσης WMO (World Meteorogical Organisation) παγκόσμια μετερεολογική οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών, δήλωσαν, ότι σύμφωνα με τις έρευνες που ενήργησαν, η συγκέντρωση των αερίων του θερμοκηπίου, ιδιαίτερα του διοξειδίου του άνθρακα (CO2) και του μεθανίου στην ατμόσφαιρα το 2010 ήταν πολύ υψηλότερη από κάθε άλλη χρόνια.

Ο χρόνος πιέζει, εμείς χρειαζόμαστε τη φύση και όχι η φύση εμάς.

Η πρόεδρος των πρασίνων στην ΟΔΓ, σε ό,τι αφορά το κλίμα, δήλωσε:
“...είναι τρομακτικό το μέγεθος και η ταχύτητα που το κλίμα σε παγκόσμια κλίμακα μεταβάλλεται. Αυτό θα πρέπει να μας κρατάει σε συνεχή συναγερμό...” (Claudia Roth)

Η προθεσμία που δίνεται, για τον περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτης στους 2 βαθμούς Κελσίου, είναι το έτος 2020. Μία παγκόσμια υπερθέρμανση άνω των 2 βαθμών θα σήμαινε για πολλές χώρες μεγάλες φυσικές καταστροφές. Σύμφωνα με τις έρευνες που έγιναν το Φεβρουάριο 2007, από τους επιστήμονες (κλιματολόγους) της οργάνωσης IPCC (Interkontinental Plane in Ultimaten Charge), ανέφεραν ξεκάθαρα, ότι ο άνθρωπος επιδρά αρνητικά επί του κλιματολογικού συστήματος και αυτό θα πρέπει να τεθεί σαν βάση για μία αναλυτική συζήτηση μεταξύ των χωρών με έχουν βαριά βιομηχανία. Είναι γεγονός, ότι ο πληθυσμός στη γη αυξάνεται πολύ γρήγορα, ταυτόχρονα αυξάνεται και η ανάγκη για ενέργεια. Ήδη τον Οκτώβριο του 2011 ο πληθυσμός στη γη πέρασε τα (7) εφτά δισεκατομμύρια, μέχρι το 2050 υπολογίζεται ότι, θα υπερβεί τα 10 δισεκατομμύρια. Να σκεφτεί κάποιος, ότι πριν από δύο περίπου αιώνες , το έτος 1840 η γη κατοικείτο μόνο από ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους. Αυτοί ζούσαν ως επί το πλείστον από τη γεωργία. Οι μετρήσεις των μορίων των αερίων του θερμοκηπίου, εννοείται τα παράγωγα της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης του 1850, ήταν 280 ppm, (parts per million = μόρια ανά εκατομμυριοστό). Τα τελευταία χρόνια έχουμε αύξηση από 280 ppm στα 390 ppm. Δραματική θα είναι η κατάσταση όταν αυτά ξεπεράσουν τα 400 ppm τότε θα πρέπει να περιμένουμε μεγάλους καύσωνες, έλλειψη πόσιμου νερού, ξηρασία του εδάφους, αύξηση της στάθμης στη θάλασσα, αλλά και οι επιδημίες θα πολλαπλασιαστούν. Ήδη σήμερα αντιμετωπίζουμε αρκετά καιρικά φαινόμενα τα οποία θα πρέπει να μας δημιουργούν μεγάλες ανησυχίες, π. χ. οι θύελλες, οι τυφώνες, οι σφοδρές καταιγίδες, και πολλά άλλα τα οποία οφείλονται κυρίως στην “ατμόσφαιρα του θερμοκηπίου”, η οποία είναι το αποτέλεσμα της αυξανόμενης ρύπανσης της ατμόσφαιρας από το CO2 και των ισοτόπων του. Στα προηγούμενα 650.000 χρόνια, το διοξείδιο του άνθρακα δεν ήταν τόσο υψηλό όσο τα τελευταία χρόνια. Οι κυριότερες πηγές του είναι το κάρβουνο, το πετρέλαιο και το αέριο.

“Το κλίμα δεν είναι κανένα υπομονετικό γαϊδούρι. Μοιάζει περισσότερο με άγριο θηρίο” (W. Broecker/ Γεωφυσικός).

Στη δεκαετία του ΄70 μία ομάδα επιστημόνων της National Academy of Sciences στις ΗΠΑ δήλωσε, ότι ο διπλασιασμός της ποσότητας του διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα θα επιφέρει αύξηση της θερμοκρασίας μεταξύ 1,5 και 4,5° βαθμούς Κελσίου.
Ήδη το έτος 1990 δημοσιεύτηκε η πρώτη έκθεση από την έρευνα που ενήργησε η IPCC (Intergovernental Panel of Climate Change), ακολουθησαν η δεύτερη και η τρίτη έκθεση το 1996 και το 2001. Και οι τρεις εκθέσεις αναφέρονται στον αυξανόμενο ρυθμό της μεταβολής του κλίματος, στα αίτια και στις συνέπειες από αυτήν την μεταβολή.
Οι επιστήμονες και οι κλιματολόγοι όπως πολλές οργανώσεις των Ηνωμ. Εθνών ισχυρίζονται, ότι στην υπερθέρμανση του πλανήτη μεγάλο ρόλο παίζει η ανθρώπινη συμπεριφορά. Είναι στο χέρι μας να καθυστερήσουμε ή να συντομεύσουμε μία υπερθέρμανση. Αυτά τα προβλήματα θα κληρονομήσουν από εμάς οι επόμενες γενιές. Θα τους παραδώσουμε έναν κατεστραμμένο πλανήτη;..

Σπύρος Γκάρος.

Νυρεμβέργη.

Από την Βάρκιζα στον Εμφύλιο

Προς το τέλος του Δεκέμβρη του '44, η μάχη της Αθήνας έχει κριθεί. Η Αριστερή παράταξη, ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, μετά από μια σειρά καθοριστικών λαθών της ηγεσίας της βρίσκεται πλέον στο έλεος των 'Αγγλων. Έτσι σύρεται στην υπογραφή της ανακωχής, την οποία υπέγραψαν στις 11 Ιανουαρίου του 1945. Είναι χαρακτηριστικό ότι την συνθήκη ανακωχής υπέγραψε ο στρατηγός Ρόναλντ Σκόμπυ και όχι η ελληνική κυβέρνηση. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ποίοι πολέμησαν ποιους τον Δεκέμβρη του '44 στην Αθήνα.Το επόμενο βήμα γιά την αριστερά -και που δεν μπορούσε πλέον να το αποφύγει- ήτανε να συρθεί στην Βάρκιζα.Στη Διάσκεψη της Βάρκιζας βρέθηκαν αντιμέτωπες οι δύο ελληνικές παρατάξεις και στο παρασκήνιο οι 'Αγγλοι. Την Αριστερή παράταξη, την οποίαν αποτελούσαν οι Γιώργος Σιάντος, Δημ. Παρτσαλίδης, Ηλίας Τσιριμώκος και ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης, σαν Τεχνικός Σύμβουλος, συνόδευαν όλα τα τραγικά σφάλματα που είχαν διαπραχθεί από την πολιτική της ηγεσία καθ' όλο το διάστημα, από την ημέρα της απελευθέρωσης μέχρι την ημέρα της ανακωχής, που υπογράφτηκε την 11η Ιανουαρίου του '45.
Η αντιπροσωπεία της Εθνικής Κυβέρνησης αποτελείται από τους Ιωάννη Σοφιανόπουλο, Περ. Ράλλη, Ι. Μακρόπουλο και Τεχνικό Σύμβουλο τον συνταγματάρχη Παυσανία Κατσώτα. Πίσω της έχει την υποστήριξη των 'Αγγλων, οι οποίοι και κατευθύνουν τις συζητήσεις της Διάσκεψης.Όλο το βάρος των συζητήσεων δόθηκε στο άρθρο 3 "περί αμνηστίας" το οποίο ανέφερε τα εξής."Αμνηστεύονται τα πολιτικά αδικήματα τα τελεσθέντα από της 3ης Δεκεμβρίου 1944 μέχρι της υπογραφής του παρόντος. Εξαιρούνται της αμνηστίας τα συναφή κοινά αδικήματα κατά της ζωής και της περιουσίας, τα οποία δεν ήσαν απαραιτήτως αναγκαία δια την επιτυχία του πολιτικού αδικήματος."Το περιεχόμενο του άρθρου ουσιαστικά, άφηνε ακάλυπτους και στο έλεος του κάθε αυτόκλητου διώκτη, όλους τους μαχητές του ΕΛΑΣ στο σύνολό τους.
Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο που κάνει ο Βασίλης Μαθιόπουλος στο βιβλίο του"Η ελληνική Αντίσταση και οι Σύμμαχοι""Το κριτήριο γι' αυτό (το άρθρο) και την ερμηνεία άφησαν οι αντιπρόσωποι στην Βάρκιζα στην ουσία στον χωροφύλακα και το όργανο ασφαλείας, θέσεις που επανδρώθηκαν μετά τα Δεκεμβριανά κατά βάση από μέλη των κατοχικών Ταγμάτων Ασφαλείας."
Και ο Διονύσης Χαριτόπουλος στο βιβλίο του "Αρης. Ο αρχηγός των ατάκτων" γράφει: "H Συμφωνία της Βάρκιζας είναι η μεγίστη προδοσία των ανθρώπων που εμπιστεύθηκαν τη ζωή τους και το μέλλον της χώρας σε μια εξαρτημένη και ανίκανη πολιτική ηγεσία, η οποία δεν συμβιβάστηκε έστω, όταν μπορούσε, αλλά σύρθηκε μυωπικά σε μια συνθηκολόγηση που προοιώνιζε τα χειρότερα".
Για τον αντικειμενικό παρατηρητή η Συμφωνία της Βάρκιζας, για την αριστερή παράταξη, ήταν μια ακόμη αποτυχία της πολιτικής ηγεσίας του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.Οι υπεύθυνοι, φυσικά προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα με κάποιες δηλώσεις.Σύμφωνα με δηλώσεις του Γιάννη Ζεύγου. "Το ΕΑΜ και το ΚΚΕ είχαν στην διάθεσή τους 50χιλ. στρατό φανατισμένο και έτοιμο να συνεχίσει τον αγώνα. Όμως συνέχιση του πολέμου εσήμαινε την πλήρη καταστροφή των ελληνικών πόλεων και χωριών. Ο στρατηγός Σκόμπυ ήτανε έτοιμος να επεκτείνει τον ολοκληρωτικό πόλεμο που εφάρμοσε στην Αθήνα. Και το ΕΑΜ πήγε στη Βάρκιζα για να μην συνεχιστεί ο πόλεμος και εξοντωθεί ο ελληνικός λαός."
Στην εφημερίδα "Ελεύθερη Ελλάδα" της 15ης Φεβρουαρίου 1945-τρεις μέρες μετά την υπογραφή της Συμφωνίας- δημοσιεύεται ο λόγος του Γιώργου Σιάντου, που σε κάποιο σημείο του λέει: "Η συμφωνία που πραγματοποιήθηκε δεν είναι παράδοση χωρίς όρους. Είναι μια συμφωνία ούτε όπως την ήθελε ο λαός ούτε όπως την ήθελε η δεξιά. Ό,τι μπορούσαμε να επιτύχουμε για τον λαό το επιτύχαμε. Παραπάνω θα εσήμαινε ρήξη."Η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ όμως υποστηρίζει: "Μπορούσαμε και έπρεπε να συνεχίσουμε τον πόλεμο έξω από την Αθήνα." Η ηγεσία της αριστερής παράταξης προτίμησε την Βάρκιζα.Ο ελληνικός λαός, την μάχη της Αθήνας, την είδε σαν μια απόφαση να ολοκληρωθεί το κοινωνικό και εθνικό έργο του αγώνα του. Στον αγώνα του αυτόν είχε όλη την συμπαράσταση των λαών της Ευρώπης ακόμη και μεγάλου μέρους του λαού των ΗΠΑ."...βρισκόμαστε στο πλευρό σας -έγραφε προς την ΕΠΟΝ η Νεολαία Αμερικής-. Η ανθρωπότητα ολόκληρη θα θυμάται τη δική σας πάλη. Ζήτω η ελευθερία."
Τον ίδιο χρόνο που στην Βάρκιζα έπεφτε η ταφόπλακα στα όνειρα και τους αγώνες του ελληνικού λαού, στην Γιάλτα της Κριμαίας, οι τρεις Μεγάλοι αποφάσιζαν την συντριβή του φασισμού έτσι ώστε "...οι απελευθερωμένοι λαοί να μπορούν να εκμηδενίσουν τα τελευταία ίχνη του χιτλερισμού και του φασισμού και να δημιουργήσουν δημοκρατικούς θεσμούς σύμφωνα με τις αρχές του χάρτη του Ατλαντικού, που εγγυώνται το δικαίωμα όλων των λαών να εκλέγουν την μορφή της διακυβέρνησής τους."

Τραγική σύμπτωση οι δύο αποφάσεις, της Γιάλτας και της Βάρκιζας, να δοθούν στους λαούς του κόσμου την ίδια μέρα. Η μία να μιλάει για το δικαίωμα της ελευθερίας τους και η άλλη να επισημοποιεί μια φασιστική πολιτική κάτω από τις αλυσίδες των αγγλικών τανκς.Στις 12 του Φλεβάρη του 1945 η Συμφωνία της Βάρκιζας ήτανε μια τραγική πραγματικότητα για την Ελλάδα. Τους όρους της Συμφωνίας και ιδιαίτερα το άρθρο 3 οι 'Αγγλοι και η αντιδραστική παράταξη της Δεξιάς δεν τα σεβάστηκαν ποτέ. Από την επομένη άρχισε ο διωγμός των μαχητών του ΕΛΑΣ των κομμουνιστών, των οπαδών του ΕΑΜ και ακόμη των αριστερών ιδεολόγων έστω και αν δεν είχαν καμιά απολύτως ανάμιξη σε τίποτα. Τα στίφη των παρακρατικών με την κάλυψη των 'Αγγλων και της υποτιθέμενης εθνικής Κυβέρνησης εξαπολύθηκαν στις πόλεις και στην ύπαιθρο σφάζοντας, καίγοντας, σκοτώνοντας και βιάζοντας. Η ανθρώπινη ζωή έφτασε να κοστίζει όσο η λάμα ενός μαχαιριού. Η ηγεσία της αριστερής παράταξης ανίκανη να προστατεύσει τον λαό που πρόδωσε, είχε εξαφανιστεί. Κι' είχε απομείνει στην προσωπική προσπάθεια του καθ' ενός να προστατεύσει τη ζωή του, την τιμή του, την περιουσία του.
Σε σύντομο χρόνο οι αριστεροί όλοι συνειδητοποίησαν ότι ο μόνος τρόπος για να γλιτώσουν από το μαχαίρι των παρακρατικών ήταν να "ξαναβγούνε στα βουνά."
Κι' αυτή τη λύση προτίμησαν. Τα βουνά και πάλι άρχισαν να γεμίζουν. Ο Εμφύλιος που τόσο πολύ επιθυμούσαν οι 'Αγγλοι ήτανε πλέον θέμα χρόνου. Ένα χρόνο μετά την Συμφωνία της Βάρκιζας ο Εμφύλιος θα άρχιζε με την επίθεση στο Λιτόχωρο.
.