Απ’ όλα έχει ο μπαξές.

Ένα καζάνι που βράζει είναι η Ελλάδα
και ο Θεός να βάλει το χέρι του.
Αισίως πιάσαμε τον μήνα Ιούνιο. Με το καλό. Γιατί τούτο το μήνα έχουνε να γίνουνε πολλά και διάφορα. Βασικά η Νέα Δημοκρατία έχει το Συνέδριό της

Το τι θα γίνει μπορούμε να το προβλέψουμε. Όλοι τους είναι έτοιμοι, σαν μιά γροθιά που έλεγε κι’ η Ντόρα μας, με τα μαχαίρια στο χέρι και ....λάβετε θέσεις. Πάντως η Ντόρα θα το γλεντήσει το Συνέδριο στην απ’ έξω. Και διόλου απίθανο κείνες της μέρες να ανακοινώσει και την ίδρυση του κόμματός της. Και χαρές ο Αντωνάκης!!!!! Ο οποίος Αντωνάκης εσυνόδευσε ως την πόρτα της εξόδου από το κόμμα τους Βουλγαράκη και Ρουσσόπουλο πιστεύοντας πως έτσι θα οδηγηθεί πιό ισχυρός στο Συνέδριο. Μάλιστα προσπαθεί να απαλλαγεί και από τον Καραμανλή σίγουρος πως θα καταφέρει την κάθαρση του κόμματός του το οποίο ο Μεσσήνιος πολιτικός, όπως τον αποκαλούσαν αδυνατεί να διακρίνει τα χάλια τους.
Όχι βέβαια πως η αντίπαλη παράταξη βρίσκεται σε καλύτερη θέση. Τρικυμίες περνάει και το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα πολύ άγριες. Σαν να μην τους έφτανε το οικονομικό με τις μύριες αντιδράσεις και με το ΔΝΤ στις πλάτες μας, τους προέκυψε και ο Τάσος Μαντέλης. Το εκλεκτο αυτό τέκνο της Κεφαλονιάς - μετά την Τζούλια Αλεξανδράτου - που σαν να μην τρέχει τίποτα το ομολόγησε।

-Ναι κύριοι. Τα έπιασα από την Siemens Κάτι σαν “Αμάρτησα γιά το παιδί μου”την εποχή της αλησμόνητης Μάρθας Βούρτση Και φυσικά ο Μαντέλης δεν έφτασε στην ομολογία χωρίς να είναι σίγουρος ότι έχει κάποιες πλάτες που δεν θα αφήσουν τις πόρτες της φυλακής να ανοίξουν. Διότι αν ανοίξουν υπάρχει και ο Τσουγκράνης που κάτι έχει να πει κι’ αυτός. Οπότε έτσι και μπει μέσα κάποιος, το στόμα του δεν θα παραμείνει κλεστό και οι πόρτες της φυλακής θα αρχίσουν να υποδέχονται πολλά από τα βλαστάρια του ελληνικού κοινοβουλίου. Αυτό βέβαια δεν το θέλει κανείς από τους εκλεγμένουw του ελληνικού λαού. Ούτε και ο Αριστοτέλης Παυλίδης. Που και αυτός γιά το παιδί του αμάρτησε.
Βρήκε ευκαιρία όμως ο Αντωνάκης και σου λέει

. Κάτσε να καλέσουμε στην ανακριτική τον Σημίτη να βάλουμε σε μπελάδες το ΠΑΣΟΚ Και μάλιστα ο Αντωνάκης βλέπει το παιγνίδι να παίζεται και σε διπλό ταμπλώ. Σου λέει, αν καλέσουμε το Σημίτη αυτόματα οι άλλοι θα καλέσουν τον Καραμανλή οπότε αυτομάτως απαλλάσομαι από τον Μπούλη και..... τις σιναγρίδες του.
Τώρα βέβαια από όλα αυτά ο λαός δεν έχει να βγάλει ούτε μιά μπουκιά ψωμί. Θα παραμείνει στη φτώχια του και θα κοιτάζει ποίοι τον κυβερνάνε Απλά οι φωστήρες του πολιτικού χώρου του αποσπούν την σκέψη του από την φτώχια του και τη δυστυχία του. Του προσφέρουν θέαμα. Ας φροντίσει αυτός ο λαός λοιπόν να αντιδράσει δραστικά.

Γιά παράδειγμα Αν χρωστάτε στην εφορία και σας πιέζουν να πληρώσετε, πηγαίνεται και σταθείτε με θράσος μπροστά στον έφορο και πείτε του

-Θα περάσει ο κύριος ( τονίστε το κύριος ) Τόλης Βοσκόπουλος να πληρώσει το χρέος μου μαζύ με το δικό του.
Αλήθεια τι απόγινε με τον Τόλη και τα πεντέμιση εκατομμύρια; Μήπως έμαθε κανείς τίποτα;
Στην άλλη επιτροπή, γιά το Βατοπέδι, τα πράγματα μετά την κατάθεση της Μαντέλη – αχ αυτοί οι Μαντέληδες – έχουν πολύ αγριέψει. Μεγάλα ονόματα της παρελθούσης δόξας, της ΝουΔούλας έχουν έρθει στο προσκήνιο των μεγάλων ενόχων Αγγέλου, Μπασιάκος, Δούκας, Κοντός, Ρουσσόπουλος και φυσικά οι..... άγιοι υπηρέτες του Κυρίου, οι θεοσεβέστατοι και θεοφοβούμενοι κ.κ.Εφραίμ και Αρσένιος. Οι οποίοι ξεδιάντροπα έκλειναν τα συνωμοτικά ραντεβού τους με τους πολιτικούς και κανόνιζαν “το βράδυ να φάνε στο σπίτι του Θοδωράκη” Του γιού του ταχυδρόμου καλέ!!!.
Τελικά βρε παιδιά όλη η Ελλάδα έχει γίνει μιά επιτροπή. Και ψάχνουνε. Στ’ αλήθεια τι ψάχνουνε να βρούνε; Πιστεύετε ότι θα βρούνε κάτι; Και γιατί δεν ψάχνουν να βρούνε πως θα τα βγάλει πέρα ο φουκαράς ο Έλληνας που σε λίγο θα ψάχνει τα σκουπίδια, όπως τα ψάχναμε στην Κατοχή, γιά να βρει κάτι να φάει.
Πάντως ο Τσοχατζόπουλος, ο ωραίος της παρέας του ΠΑΣΟΚ επί Αντρέα, φρόντισε να μεταβιβάσει το πολυσυζητημένο ακίνητο της οδού Διονυσίου Αεροπαγείτου, στην σύζυγό του, μόλις τρεις μέρες πριν να υπογραφεί το νέο διάταγμα περί φορολογίας ακινήτων. “Σίρμα”του σφυρίξανε κάποιοι και ο Άκης το’ πιασε. Σιγά που θα πλήρωνε καμμιά δεκάρα στην πατρίδα του. Όχι βέβαια από την τσέπη του. Αυτά είναι γιά τα κορόϊδα.
Ο Γιωργάκης ο Καρατζαφέρης δεν ακούγεται. Όχι πως δεν τον ενδιαφέρουν όλα όσα γίνονται. Κάθε άλλο. Γάτα ο Γιώργαρος. Περιμένει να δει τις εξελίξεις και στα δυό κόμματα γιά να δει τι θα αρπάξει. Και νάσται σίγουροι ότι όλο και κάτι θα πέσει στο μαντρί του.

Όσο για τα άλλα δυό κόμματα ας τ’ αφήσουμε. Η Αλέκα κοιτάζει τ’ άστρα και περιμένει να της πουν πότε θα γίνει η επανάσταση. Εκείνη η επανάσταση καλέ, που λένε ότι θα φτιάξει τον κόσμο!!!!.Όπως τον έφτιαξε και η Οκτωβριανή.
Γιά τον Τσίπρα τι να πούμε. Ψάχνει να βρει τι ενοχλεί τον ελληνικό λαό γιά να το διορθώσει. Πως;;;; Μήπως ξέρει!!!

Ένας έφηβος λυπάται το λαό του ! ! !

Το κείμενο που ακολουθεί είναι η έκθεση ενός μαθητή Λυκείου στη Χίο πάνω σε θέμα σχετικό με τα αίτια του κοινωνικού προβλήματος της φτώχιας. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ από την οποία και το μεταφέρω.
« Οι μέρες που ζούμε είναι πολύ δύσκολες. Και θα είναι ακόμη δυσκολότερες οι επόμενες για αρκετά χρόνια. Διότι αυτοί που μας κυβερνούν είναι εντελώς άχρηστοι, καλοπερασάκηδες και κλέφτες. Αυτά είναι τα τρία χαρακτηριστικά που δεν πρέπει να έχει ένας ηγέτης ούτε στο ελάχιστο. Το ελληνικό κράτος πηγαίνει "κατά διαόλου" εδώ και πάρα πολλά χρόνια, γιατί κατ’ αρχάς είμαστε υποχείρια άλλων, ενώ εμάς δεν μας βοηθάει κανένας δικαιολογημένα। Διότι όταν βλέπει ότι βοηθάει οικονομικά και τα λεφτά αντί να πηγαίνουν στο κράτος πηγαίνουν στις τσέπες κάποιων «έξυπνων» γιατί να τα δώσει; Διότι τους Έλληνες που βρίσκονται σε υψηλόβαθμες θέσεις το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι πόσα θα φάνε και όχι το καλό του κράτουςΤο κακό όμως είναι ότι δεν χορταίνουνε। Τρώνε, τρώνε, τρώνε και δεν χορταίνουν με τίποτα.Δεν φταίει όμως μόνο αυτό. Διότι οι γιατροί, οι δικηγόροι και ένα σωρό άλλα λαμόγια δηλώνουν 10.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα και έχουν βίλλες στην Εκάλη, σπίτια στο εξωτερικό και ακριβά αμάξια και ένα σωρό άλλα τέτοια πανάκριβα αγαθά. Εγώ δεν τους ζηλεύω στο ελάχιστο επειδή έχουν τα αγαθά αυτά. Με γειά τους με χαρά τους. Αλλά δεν μπορεί το κράτος που τόσα χρόνια έκανε τα στραβά μάτια σε όλα αυτά τα εγκλήματα – διότι εγκλήματα είναι όλα αυτά – τώρα που τα "βρήκε μπαστούνια" να έρχεται και να πετσοκόβει εμένα και κάθε άλλον τίμιο πολίτη, που ήταν "εν τάξει" στα φορολογικά του καθήκοντα και ουσιαστικά δεν έχει τίποτα εκτός από αυτό που έχει ιδρώσει γιά να αποκτήσει, και να του κόβει ό,τι έχει κερδίσει με αγώνες και θυσίες.

Το κράτος έχει γίνει μπάχαλο γιατί όλοι κοιτούν να βολέψουν σε μιά καλή θέση τους συγγενείς, τους φίλους και τους ψηφοφόρους τους με μηδενικά προσόντα. Αυτοί όλοι το μόνο που κάνουν είναι να ψοφοκάθονται, να καπνίζουν και στο τέλος του μήνα να παίρνουν τα λεφτά που δεν άξιζαν καθόλου να αποκτήσουν σε σχέση με αυτά που έχουν προσφέρει. Ακόμα και αυτοί που τόσα χρόνια τρώνε και τρώνε τα λεφτά του κράτους τώρα που υπάρχει ανάγκη έχουν εξαφανιστεί. Συγνώμη αλλά δεν θα έπρεπε να δώσουν λεφτά – όχι από την τσέπη τους αλλά από τα κλεμένα – γιά να ξελασπώσει το ελληνικό κράτος;
Ο ελληνικός λαός έχει φτάσει σε ένα σημείο που ουσιαστικά τον λυπάμαι. Το μόνο που κάνουν οι Έλληνες είναι να κλέβουν, να τρώνε, να κοιμούντε και να πίνουν καφέδες. Η δουλιά και το φιλότιμο είναι είδος εξαφανισμένο πλέον. Το κράτος πάντως, είναι πολύ «δίκαιο» και αναγνωρίζει τους καλούς πολίτες. Γιά «ευχαριστώ» τους παίρνει ό,τι έχουν και δεν έχουν. Γιατί δεν μπορεί να αγγίξει τους δυνατούς και τους πλούσιους. Ξαναλέω.

Δεν ζηλεύω τον πλούτο, αλλά είναι δυνατόν να πληρώνω εγώ την ίδια φορολογία που έχω ένα σπίτι και δυό τρία χωράφια, με έναν που έχει 4-5 σπίτια, 3-4 εξοχικά, 5 αμάξια και ένα σωρό άλλα; Αυτό είναι εντελώς αδιανόητο. Αλλά τι να γίνει; Έτσι ήταν, έτσι και θα είναι το ελληνικό κράτος. Δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ μέχρι οι πολίτες να το συχαθούν. Αλλά ακόμα και τότε δεν θα αλλάξει διότι υπάρχουν πάρα πολλοί που τους συμφέρει αυτή η άθλια κατάσταση γιατί από αυτήν πλουτίζουν. Κλείνοντας θα πω κάτι που είπε ένας κωμικός. « Εάν χρωστάς στην τράπεζα 3.000 ευρώ είσαι κλέφτης. Εάν κλέψεις 20.000 είσαι εγκληματίας. Εάν κλέψεις 10.000.000 σε χτυπάνε στην πλάτη και σου λένε, "δεν πειράζει." Τέλος εάν κλέψεις 10.000.000.000. σου δίνουν και παράσημο.
Αυτά από έναν έφηβο, μαθητή Λυκείου, που έχει αρχίσει να βλέπει το κράτος στο οποίο είναι γραμμένο του να ζήσει। Τα συμπεράσματα δικά σας.

Οι υπογραμμήσεις είναι της εφημερίδας.

Το ταμείον είναι μείον ! ! !

Είναι μιά πραγματική ιστορία, παρουσιάζει ενδιαφέρον, την ψάρεψα στην ημερήσια ΑΛΗΘΕΙΑ της Χίου και σας την μεταφέρω προς γνώσην σας.
Στις 7 Φεβρουαρίου 1825 και ενώ η Επανάσταση βρισκόταν σε πολύ δύσκολη καμπή, «συνομολογήθει εν Λονδίνω εθνικόν δάνειον δύο εκατομμυρίων λιρών, διά την χρηματοδότησην του αγώνος.»
Δείτε πως έγινε η κατανομή αυτού του δανείου.
Το δάνειον συμφωνείται στο 55% της ονομαστικής του αξίας, γιά να καλυφθούν οι επισφάλειες των Άγγλων πιστωτών, δηλαδή αυτομάτων τα 2.000.000 γίνονται 1.100.000 λίρες ! ! ! Εμείς βέβαια πληρώναμε τόκους γιά 2.000.000
Από τα 1.100.000 κρατούνται προκαταβολικά :
-Τόκοι δύο χρόνων 200.000
-Μεσιτικά 68.000 λίρες.
-Εξαγορά ομολογιών δανείου 212.000 λίρες
-Συμβολαιογραφικά 13.700 λίρες
-Έξοδα Ελλήνων μεσαζόντων 15.487 λίρες.
Από τα εναπομείναντα, στέλνονται στις ΗΠΑ 156.000 λίρες γιά την κατασκεύη δύο φρεγατών.

Τελικά κατασκευάστηκε μόνο μία που ήρθε στην Ελλάδα μετά το τέλος της Επανάστασης και την έκαψε με τα ίδια του τα χέρια ο Ανδρέας Μιαούλης την 1η Αυγούστου 1831 στο λιμάνι του Πόρου, όταν επαναστάτησε εναντίον του Καποδίστρια και τα στρατεύματα του Κυβερνήτη έκαναν γιουρούσι γιά να καταλάβουν τον εξεγερμένο στόλο ( Δεν το ξέρατε ούτε αυτό, έτσι;)
Επίσης 123.000 λίρες μένουν στην Αγγλία γιά την αγορά έξη πολεμικών πλοιαρίων. Από αυτά πήραμε μόνο την “Καρτερία ” και αυτήν μετά την Επανάσταση.
Και συνεχίζουμε.
-Για μισθοδοσία του φιλέλληνα Κόχραν 37.000 λίρες
-Για αποπληρωμή πολεμοφοδίων 77.200 λίρες.
-Διάφοροι λογαριασμοί (;;;;) 47.000 λίρες.
Έτσι, από τα 2.000.000 χρυσές λίρες, έφτασαν τελικά στην Ελλάδα μόνο 190.000 λίρες। Αντί αυτά τα ελάχιστα που απόμειναν να πάνε στον αγώνα κατά των Τούρκων κατασπαταλήθηκαν στον Εμφύλιο που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στους Μωραϊτες και στους Ρουμελιώτες. Οι καπεταναίοι στρατολογούσαν κόσμο για να χτυπήσουν τους εσωτερικούς εχθρούς και πληρωνόντουσαν από τα λεφτά του δανείου. Άλλο πλιάτσικο κι’ εκεί, πέραν του γεγονότος ότι Έλληνες σκότωναν Έλληνες. Ο Γκούρας γιά παράδειγμα είχε ένα σώμα εκατόν πενήντα ενόπλων αλλά έκανε ψεύτικους καταλόγους για πεντακόσιους και τσέπωνε τη μισθοδοσία και τα τροφεία τους. Το ίδιο και οι αντίπαλοί του.
Όταν λοιπόν ο Καποδίστριας ανέλαβε κυβερνήτης έδωσε εντολή στον Πρόεδρο της επιτροπής οικονομικών Ανδρέα Κοντόσταυλο να κάνει μιά απογραφή ( να και η πρώτη απογραφή στην ιστορία μας ) της περιουσίας του κράτους. Το κείμενο της επιτροπής ήταν λεπτομερέστατο και εξαιρετικά σύντομο. Περιείχε μία μόλις πρόταση.
“Κύριε Κυβερνήτα, εις το ταμείον του κράτους ευρέθη εν μόνον νόμισμα και αυτό κίβδηλον”

Τα σχόλια δικά σας αγαπητοί μου φίλοι.

Ζητείται φιλότιμο!!!

Ο λαός της Ελλάδας έχει φουσκώσει από οργή – και όχι άδικα – ενάντια στους γαλάζιους πολιτικούς. Τους πολιτικούς της ΝΔ που κατέστρεψαν την χώρα και οδήγησαν τον λαό της στην εξαθλίωση. Και το λιγότερο που ζητά από αυτούς είναι να μην τον προκαλούν. Να επιστρατεύσουν κάποιο ίχνος φιλότιμου, αν τους έχει απομείνει και να εξαφανιστούν από το πρόσωπο της γης. Ο λαός της Ελλάδας ζητά από αυτούς κάτι, που από μόνοι τους θα έπερεπε να το έχουν καταλάβει αν διέθεταν λίγο φιλότιμο. Φυσικά κάτι άγνωστο γι΄αυτά τα υποκείμενα. Όμως είναι τόσο χοντρόπετσοι όλοι τους που με τίποτα δεν θέλουν να αφήσουν την Dolce Vita στην οποία ήσαν μαθημένοι ακόμη και όταν ο λαός δημόσια τους ξεφτυλίζει.
-Έξω οι κλέφτες!!! Είναι η κραυγή που βρίσκεται τα χείλη του κάθε Έλληνα αυτόν τον καιρό
-Έξω οι κλέφτες!!! Είναι η φράση που φιγουράρει σε κάθε έντυπο.
-Έξω οι κλέφτες!!! Είναι ο πόθος του λαού. Ενός λαού που νοιώθει ότι προδόθηκε εγκληματικά από τους πολιτικούς του.
Μερικά ευτράπελα που έγιναν τελευταία στην Αθήνα μαρτυρούν την αηδία που έχει ο λαός γι’ αυτούς τους αηδιαστικούς πολιτικούς.
Πυρ και μανία έγινε ο γνωστός “ήρωας” της δεκάρας ο Γερασιμάκης ο Γιακουμάτος, όταν δημοσιογράφος του είπε μεταξύ σοβαρού και αστείου να αποφεύγει, λόγω κρίσης, τις εμφανήσεις του σε γνωστό Καφέ του Κολονακίου στο οποίο συχνάζει.
-Στους ομοίους σου και στους δικούς σου καραγκιόζηδες να τα λες αυτά, του απάντησε ο πρώην υφυπουργός που..... μετάνοιωσε που δεν έρριξε τον Καραμανλή. Και φυσικά σαν ήρωας που αυτοδιαφημίζεται προτίμησε να εξαφανιστεί.
Αλλά και ο Κωστάκης ο Καραμανλής δεν άλλαξε τις συνήθειές του ούτε και το φαγητό που είναι η αδυναμία του. Καρφί δεν του καίγεται γιά το χάλι της χώρας κι'ας είναι δική του είναι η ευθύνη.

Σε εστιατόρια που προσφέρουν πολύ και καλό φαγητό συχνάζει σχεδόν καθημερινά. Έτσι λοιπόν όταν κάποια κυρία τον είδε να γευματίζει σε κεντρικό εστιατόριο της Αθήνας, τον πλησίασε, τον έφτυσε και του είπε.
-Φτού σου ρε! Μόνο να τρώς ξέρεις. Λέγεται ότι ο Κωστάκης άφησε το φαγητό του και έφυγε. Προσωπικά δεν το πιστεύω. Ο Κωστάκης φαγητό δεν αφήνει γιά τίποτα.
Σε εστιατόριο της Κηφησιάς την έπαθε και ο πρώην Τσάρος της οικονομίας, ο Γιωργάκης ο Αλογοσκούφης. Όταν μπήκε γιά να απολάυσει την καλοπέρασή του ήταν τέτοια η πρόγκα από τους πελάτες που έφυγε πριν καθήσει.

Όσο γιά τον ήρωα του Βατοπεδίου, τον γιό του ταχυδρόμου, τον Θοδωρή τον Ρουσόπουλο καλέ, αυτός την έπαθε σε γιορτή κάποιου Κολλεγίου όπου βρέθηκε προσκαλεσμένος, αλλά δεν πρόλαβε ούτε να καθίσει αφού τον σφύριξαν απειλητικά. Τι να τους πει; Ότι κάλεσε τον Εφραίμ στο σπίτι του γιά του ευλογήσει την βρώσιν και την πόσιν;
Στο γνωστό Καφέ του Κολονακίου συχνάζει και ο Βουλγαράκης. Κάποιο βράδυ βρέθηκε αντιμέτωπος με το πλήθος που οι διαθέσεις του δεν ήσαν και τόσο ήρεμες ούτε και τόσο ευγενικές. Ακούστηκαν πολλά που δεν είναι δυνατόν να γραφτούν. Και ο αυτοδιαφημηζόμενος ως πλούσιος αναγκάστηκε να φύγει από την πόρτα του προσωπικού.
Φυσικά και θα θυμάστε το Βασιλάκη τον Μαγγίνα. Τον υπουργό, με εκείνο το πολυσυζητημένο ακίνητο, που ήταν καντίνα, που ήταν βίλλα, που ήταν εξοχικό, που ήταν εκτός σχεδίου, που ήταν καταπάτηση οικοπέδου και πολλά άλλα. Αυτόν τον προγγάρισαν στο δρόμο και έψαχνε να βρει στενάκια να αποφύγει τα χειρότερα.
Ενδεικτικά λοιπόν μερικά στιγμιότυπα σαν προειδοποίηση προς τους κυρίου γαλάζιους πολιτικούς. Ο κίνδυνος υπάρχει παντού και πάντα Αφού σας λείπει το φιλότιμο αποφεύγετε να κυκλοφορείτε στους δρόμους. Φυσικά αυτά δεν είναι μόνο γιά τους γαλάζιους. Τα προβλήματα αρχίζουν και γιά τους πράσινους. Με την κυρία Γκερέκου να την οδηγούν σε παραίτηση τα χρέη του διάσημου συζύγου της κυρίου Βοσκόπουλου, θα αρχίσουν και στο στρατόπεδο των πρασίνων να παίζουν τα βιολιά.
Προσοχή λοιπόν κύριοι. Αφού δεν θέλετε να έχετε καλές σχέσεις με το φιλότιμο τουλάχιστον μην κυκλοφορείτε στους δρόμους. Είναι επικίνδυνο.

Μιά γροθιά, η Νέα Δημοκρατία.

Τελικά η Ντόρα μας, προεκλογικά, τα έλεγε πάρα πολύ σωστά। «Mιά γροθιά θα είναι η Νέα Δημοκρατία μετά τις εκλογές»। Το θυμάστε; Κι’ ενώ όλη η Ελλάδα γνώριζε πως όποιος από τους δυό αναδυκνειόταν πρόεδρος του κόμματος, ο άλλος δεν θα τον αναγνώριζε, η Ντόρα προσπαθούσε να μας πείσει ότι είμαστε βλάκες.

Μεγάλο, βαθύ το μίσος και πολύς ο χρόνος που το κουβαλάνε πάνω τους Μητσοτάκηδες και Σαμαράς। Και την επομένη των εκλογών τα σύννεφα πλάκωσαν πάνω στους ουρανούς της ΝουΔούλας. Και μάλιστα σύννεφα μάυρα, βαρειά κι’ ασήκωτα.
Άλλωστε και ο μεγάλος πρώην πεωθυπουργός είχει φροντίσει να μας προετοιμάσει και να ανάψει πιό άγριες τις φωτιές. «Όποιος δεν αναγνωρίσει τον νέο πρόεδρο που θα αναδείξουν οι εκλογές, θα’ χει να κάνει μαζύ μου», είχε δηλώσει το παλληκαράκι της Ραφήνας.Φυσικά τον νέο αρχηγό η Ντόρα ούτε στιγμή δεν τον αναγνώρισε. Μάλιστα λέγεται, χωρίς να είναι εξακριβωμένο ότι το βράδυ των εκλογών και αφού είχαν ανακοινωθεί τα αποτελέσματα με την νίκη του Σαμαρά, τηλεφώνησε στον Καραμανλή – που θεωρούσε συνένοχο της ήττας της - και τον πέρασε γενεές δεκατέσσερες. Λένε μάλιστα ότι του είπε να πάει να προβεί σε κάποια σεξουαλική πράξη. Λένε!!!! Δεν νομίζω όμως να της έκαμε το χατήρι ο Κωστάκης. Όμως από κείνο το βράδυ η Ντόρα έχασε εκείνο το ιστορικό χαμόγελο που όλους μας είχε σκλαβώσει.
Τέλος πάντων από εκείνο το μοιραίο για τους Μητσοτάκηδες βράδυ η γροθιά που διαφήμιζε η Ντόρα και που κανείς δεν την πίστεψε, άρχισε να παίρνει σάρκα και όστα απέκτησε όνομα, πήρε απειλητικές θέσεις εναντίον του κόμματος της ΝουΔούλας αλλά και εναντίον του νέου αρχηγού.
Δεν παρουσιάστηκε η Ντόρα στη προσυνεδριακή επιτροπή, ταξείδεψε στην Κύπρο με ύφος αρχηγού κόμματος και σε κάθε ευκαιρία δεν έκρυβε τα δόντια της.
Κάποια στιγμή το χαμόγελο ξαναφάνηκε στα χείλια της αλλά καλύτερα να μην είχε φανεί. Σκέτο δηλητήριο γιά όλα και γιά όλους.
Από το υπόλοιπο Μητσοτακαίϊκο ο μεν Κυριάκος δέχτηκε κάποιο χάρτινο υπουργείο που του πέταξε ο Σαμαράς μόνο και μόνο γιά να διασπάσει τους Μητσοτάκηδες. Και ο Κυριάκος τσίμπησε. Ο δε μπαμπάς Μηστοτάκης, ο και επίτιμος επιλεγόμενος δεν μιλάει. Κι’όταν δεν μιλάει ο μπαμπάς Μητσοτάκης κάτι ετοιμάζει. Γνωστό αυτό από τα παλιά γιά μας τους παληούς.
Από την σοβαρή πλευρά τώρα τα πράματα έχουν ως εξής.
Ανεξάρτητα από την προσωπική αντιπαράθεσή τους, ο Αντώνης Σαμαράς και η Ντόρα Μπακογιάννη εκπροσωπούν δύο διαφορετικούς πολιτικούς κόσμους. Κι΄αυτό, εκτός από την πολιτική διαμάχη του παρελθόντος, είναι αυτό που αποτελεί το κρίσιμο στοιχείο που καθιστά αδύνατη την συνύπαρξή τους. Πολλά στελέχη της ΝΔ υποστήριζαν ότι οι δρόμοι Σαμαρά-Ντόρας κάποτε θα χώριζαν αφού τα περιθώρια γιά κοινή πορεία είχαν εξαντληθεί.
Το πολιτικό διαζύγιο του Αντώνη Σαμαρά με την Ντόρα Μπακογιάννη οποσδήποτε δρομολογεί εξελήξεις στην Νέα Δημοκρατία με άγνωστα όμως προς το παρόν αποτελέσματα. Όμως ανώτατα στελέχη της ΝΔ δεν αποκλείουν η πρώην υπουργός να πρωταγωνιστήσει σε διεργασίες για την δημιουργία νέου κόμματος. Παρ’όλα αυτά από το επιτελείο της ΝΔ δηλώνουν ότι πλέον, μετά τη διαγραφή, το κόμμα θα εμφανίζεται με ενιαία φωνή, Όμως......
Κύκλοι της ΝΔ υποστηρίζουν ότι η διαγραφή της Ντόρας δεν ήταν στις προθέσεις του Αντώνη Σαμαρά. Οδηγήθηκε στην απόφασή του αυτή από την ενέργεια της Ντόρας στην υπερψήφηση των μέτρων της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ προσφέροντας έτσι την επικράτηση της κυβερνητικής κίνησης.
Απ΄την πλευρά της η Ντόπρα Μπακογιάννη, όπως έλεγε σε συναδέλφους της « θα κινηθώ με γνώμονα τη συνείδησή μου και το συμφέρον της χώρας» Απόλυτα δίκαιο και οποσδήποτε η κάλυψη από τα άρθρα του Συντάγματος. Όμως ο Αντώνης Σαμαράς απαιτούσε την κομματική πειθαρχία στην απόφασή του, έστω και αντισυνταγματικά.. Απόφαση της κοινοβουλευτικής ομάδας δεν υπήρχε.
Από το σημείο αυτό και μετά είναι γεγονός ότι στη ΝΔ έχουν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου. Ο πόλεμος έχει αρχίσει και θύμα θα είναι το κόμμα. Αυτό είναι το μόνο γεγονός που μπορεί να συμπαιράνει ο κάθε αντικειμενικός παρατηρητής. Βέβαια η Ντόρα Μπακογιάννηα πριν από λίγο καιρό σε συνέντευξή της στο «Βήμα της Κυριακής» είχε δηλώσει ότι δεν είναι στις προθέσεις της να ιδρύσει ένα ακόμη κόμμα με το σκεπτικό ότι αν οι καιροί δεν απαιτούν την ίδρυση ενός νέου πολιτικού φορέα η ενέργεια είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Και φυσικά εννοούσε την ίδρυση των κομμάτων από τους Σαμαρά και Αβραμόπουλο.
Η οικονομική κρίση και η δεινή θέση της Ελλάδας μέσα σ’ αυτήν μπορούν κάλλιστα να χρησιμοποιηθούν σαν αιτία ότι οι καιροί απιτούν την ίδρυση ενός ακόμη πολιτικού κόμματος. Το ερώτημα είναι ποιά θα είναι η στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη σε μιά τέτοια κίνηση από μέρους της αδελφής του;
Γεγονός είναι ότι ο Σαμαράς έχει πετύχει να βρίσκεται ανάμεσα στο Μητσοτακαϊκο κι’ έχει χωρίσει την άγια οικογένεια στα δύο. Οπότε ο πόλεμος στην ΝΔ θα πάρει ακόμη πιό άγριες διαστάσεις.
Πάντως είναι γεγονός – και θα αποδειχτεί – ότι ο Αντώνης Σαμαράς με την διαγραφή της Ντόρας υπέηγραψε τον πολιτικό του θάνατο. Και οποσδήποτε ο μύθος της γροθιάς έχει σβύσει. Οι γροθιές είναι πάρα πολλές στην Νέα Δημοκρατία.

Quo Vadis?

Πιστεύω πως αυτός τίτλος από το έργο του Ανιμπάλε Καράτσι, είναι ο πλέον κατάλληλος τίτλος σε ό,τι αποφασίσει να πει ή να γράψει κανείς σήμερα για την Ελλάδα. Quo Vadis. Ακριβώς Που πάμε; Μετά μάλιστα τα τραγικά γεγονότα της 5ης Μαϊου στην Αθήνα με τον θάνατο τριών νέων ανθρώπων και ενός αγέννητου μωρού, το μόνο που κανείς μπορεί να πει είναι Που πάμε; Που πάει αυτή η χώρα; Που βαδίζει αυτός ό τόπος;
Για μιά ακόμη φορά οι Έλληνες απέδειξαν ότι ούτε και αυτό το δίκιο τους και τα δικαιώματά τους δεν έχουν μάθει να τα διεκδικούν σωστά. Απέδειξαν ότι δεν γνωρίζουν να απαιτούν το δίκιο τους και να αγωνίζονται γι’ αυτό. Απέδειξαν ότι το πλέον μεγάλο και αναφαίρετο διακίωμα του εργάτη, το μοναδικό όπλο με το οποίο οι εργαζόμενοι μπορούν να διεκδικούν το δίκιο τους, οι Έλληνες απέδειξαν ότι δεν γνωρίζουν να το χρησιμοποιούν. Μιά απλή απεργία, ένα συλλαλητήριο διαμαρτυρίας, μιά πορεία, όπως πάντα το μετατρέπουν σε καταστροφή, σε φωτιά, σε γκρέμισμα, σε σπάσιμο κάθε βιτρίνας που θα βρεθεί μπροστά τους. Χτες προχώρησαν ακόμη ένα βήμα πιό μπροστά. Τη διασμαρτυρία τους, την διαδήλωσή τους την μετέτρεψαν σε όπλο δολοφονιών. Τρεις νεκροί ο απολογισμός και ένα αγέννητο μωρό.Φαίνεται πως είναι ακόμη πολύ μακρυά γιά τους Έλληνες εργάτες, γιά τους Έλληνες συνδικαλιστές γενικά, το σημείο που θα πρέπει να φτάσουν γιά να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίον θα μπορούν να διεκδικούν το δίκιο τους και να το πετυχαίνουν.
Δυστυχώς η συνδικαλιστική ηγεσία των Ελλήνων εργατών δείχνει να μην γνωρίζει τους κανόνες του εργατικού κινήματος. Θα τολμούσα να πω ότι αυτοί οι αυτοαποκαλούμενοι ηγέτες συνδικαλιστές, δεν γνωρίζουν τι είναι το εργατικό κίνημα Ή μάλλον κάπου το μπερδεύουν με κάποια άλλα πράμματα. Κι’ έτσι το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να έχουν οδηγήσει την εργατιά σε χέρια κάποιων αγωνιστικών οργανώσεων, κάποιων καιροσκόπων πολιτικών οι οποίοι χρησιμοποιούν την εργατιά σαν ένα εκτελεστικό όργανο προς εξυπηρέτηση κομματικών συμφερόντων. Από το σημείο αυτό και μετά το εργατικό κίνημα έχει αποτύχει. Κι’ ας φωνασκούν στα τηλεοπτικά παράθυρα οι ανεύθυνοι αρχηγίσκοι κάποιων κομμάτων και οι λαλίστακτοι ανίκανοι βουλευτές, πως κόπτονται γιά το δίκιο των εργατών και γιά το ψωμί του λαού.
Στην Ελλάδα μπορεί να πει κανείς υπεύθυνα ότι ο ρόλος , η αποστολή, η παρουσιά της αντιπολίτευσης έχει παρεξηγηθεί τρομερά. Κι’ αυτό είναι κάτι που πάρα πολλές φορές το έχω αναφέρει σε διάφορα άρθρα μου.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά και τα άλλα μικρότερα κόμματα, από την επομένη των εκλογών αρχίζουν έναν αγώνα εξόντωσης της κυβέρνησης. Της οποιασδήποτε κυβέρνησης από τα δύο αρχηγικά κόμματα. Γιατί; Δεν γνωρίζουν. Για ποιό λόγο; Δεν ξέρουν. Με ποιά στοιχεία; Δεν λένε, γιατί, απλά, δεν έχουν στοιχεία. Το μόνο που φωνάζουν είναι ότι η κυβέρνηση πρέπει να φύγει. Ούτε συζήτηση γιά διάλογο, γιά συμπαράσταση, γιά συμφωνίες σε εθνικά θέματα. Μόνος σκοπός τους να φύγει η κυβέρνηση. Επιστρατεύουν όλα τα μέσα που μπορούν και ο εξωντοτικός πόλεμος αρχίζει. Με το παραμικρό ξεσηκώνουν τους οπαδούς τους και τους αφήνουν στους δρόμους να φωνάζουν και να διαμαρτύρονται. Τέτοιες κινήσεις είναι επόμενο να οδηγούν σε παρέκτροπα αφού μιά τέτοια κίνηση όχι μόνο δεν ελέγχεται αλλά έχει αποδειχτεί ότι ανέχεται και την παρουσία στοιχείων ξένων και επικίνδυνων, όπως οι γνωστοί κουκουλοφόροι.
Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις πολλά μπορεί να γίνουν και πολλά μπορεί να συμβούν. Ακόμη και θάνατοι. Όπως ο τραγικός θάνατος αυτών των τριών νέων παιδιών προχτές, στην οδό Σταδίου, μέσα στα γραφεία της Marfin
Υπ’ όψη λοιπόν της αντιπολίτευσης, ιδιαίτερα των δύο μικρών κομμάτων της αριστεράς, ότι αντιπολίτευση στην πολιτική δεν σημαίνει πόλεμο αλλά δημοκρατικό διάλογο.
Επειδή όλα προιωνίζουν ότι η εφαρμογή των οικονομικών μέτρων της κυβέρνησης, που μόλις τώρα αρχίζει, στο άμεσο μέλλον θα προκαλέσει και άλλες διαφωνίες με τα κόμματα της αντιπολίτευσης και επειδή οι αγωνιστές των «πανελληνίων μετώπων » θα ξεσηκώνουν συνέχεια τον λαό της χώρας, ας ευχηθούμε οι τρεις προχτεσινοί νεκροί να είναι και οι τελευταίοι.

Ξανακτυπούν οι Ούνοι της Μέρκελ

Γιά μιά ακόμη φορά οι υπεύθυνοι του γερμανικού περιοδικού Focus άφησαν το
μίσος τους προς την Ελλάδα να ταξειδέψει σε όλο τον κόσμο με το εξώφυλλο του συχαμένου περιοδικού τους.
Η Αφροδίτη της Μήλου και αυτή τη φορά το θύμα της γερμανικής ηληθιότητας, της παλιανθρωπιάς των δημοσιογράφων του περιοδικού Με το χέρι της απλωμένο σε ζητιανιά
"Η Ελλάδα και τα λεφτά μας" είναι ο τίτλος αυτού του πολιτιστικού εγκλήματος από τους Ούνους της Μέρκελ Γιά ποιά λεφτά τους μιλάνε; Ξεχνούν ότι ακόμη δεν έχουν εξοφλήσει την οικονομική υποχρέωση γιά τα εγκλήματα που έκαναν στην πατρίδα μας κατά την διάρκεια του Β! Παγκοσμίου πολέμου;
Λησμονούν οι κατά τα άλλα εραστές της μόρφωσης Γερμανοί ότι εμείς δεν είμαστε απόγονοι των Ούνων αλλά του Σωκράτη, του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη και πολλών άλλων;
Λησμονούν ότι εμείς οι Έλληνες δεν είχαμε ποτέ σαν ηγέτη κάποιον σφαγέα της οικουμένης με το όνομα Χίτλερ. Δεν είμαστε εμείς οι Έλληνες που αιματοκυλήσαμε την ανθρωπότητα μετατρέποντας σε ερείπια έναν ολόκληρο κόσμο. Εμείς φτιάξαμε Ολυμπιακούς αγώνες. Δεν είμαστε εμείς οι Έλληνες αυτοί που συσώρευσαν πάνω από σαράντα εκατομμύρια πτώματα πάνω στη γη. Εμείς φτιάξαμε τις επιστήμες. Δεν είμαστε εμείς οι Έλληνες αυτοί που έφταιαξαν ένα Άουσβιτς. Εμείς φτιάξαμε Παρθενώνες. Δεν είμαστε εμείς που έχουμε γιά πρωθυπουργό μας μιά Μέρκελ.
Από κάποια λάθη, από κάποιους κακούς χειρισμούς από κάποιους ανεύθυνους οδηγηθήκαμε σ' ένα σημείο να ζητάμε τίμια κάποια βοήθεια γιά να επιζήσει η χώρα μας και ο λαός της. Κάποια βοήθεια σαν κι' αυτές τις ηθικές και τις πνευματικές, που έχουμε δώσει κι' εμείς σε όλο τον κόσμο. Κάποια βοήθεια που θα μας επιτρέψει να συνεχίσουμε να υπάρχουμε και να προσφέρουμε Δυστυχώς οι Γερμανοί, με τα βάρβαρα αισθήματα που τους διακρίνουν, την περιπέτεια αυτή της Ελλάδας την είδαν σαν μιά ευκαιρία να υπενθυμίσουν στον κόσμο ποιοί είναι। Ένας λαός που δεν έχει κανέναν σεβασμό σε παγκόσμια θαύματα της τέχνης, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να σιωπά। Να το βουλώνει, όπως λέμε στο χωριό μου Όμως και κάποιοι υπεύθυνοι τόσο Έλληνες όσο και ξένοι αν σέβονται τον εαυτό τους, αν σέβονται την πατρίδα τους, αν σέβονται όλο τον κόσμο, αν σέβονται τον πολιτισμό που τους έχει αφήσει παρακαταθήκη η αρχαία Ελλάδα, αν γνωρίζουν την πνευματική αξία των έργων που οι βάρβαροι χλευάζουν, έχουν υποχρέωση να επέμβουν ακόμα και δικαστικά και να απαιτήσουν την παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων αυτού του βρωμερού έντυπου.
Κύριε Παπανδρέου, πρωθυπουργέ της Ελλάδας, κύριε Γερουλάνε, Υπουργέ Πολιτισμού της πατρίδας μου. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν