Είναι γεγονός ότι από τα παλιά χρόνια η πολιτική της Γαλλίας χαρακτηριζόταν από κάποιες ιδιαιτερότητες. Ιδιαιτερότητες, που πάντοτε επηρεάζονται από το κλίμα της εποχής. Μέχρι που το 1789 η Γαλλία καταλήγει στην επανάσταση που συγκλόνησε όλον τον κόσμο. Μια επανάσταση που που οι αρχές της μεταδόθηκαν στην Δυτική Ευρώπη και πέρα από αυτήν. Κι΄είναι γεγονός ότι οι φιλελεύθερες και ριζοσπαστικές ιδέες αυτής της επανάστασης άλλαξαν ριζικά την πορεία της ιστορίας του κόσμου.
Κάπως έτσι έγιναν τα πράγματα και στις εκλογές του πρώτου γύρου της 23ης Απριλίου. Νικητής ο Εμμανυέλ Μακρόν, που δεν ανήκει σε κανένα πολιτικό κόμμα, δεν έχει καμιά σχέση με την πολιτική και που πρόσφατα βρέθηκε να είναι υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας και τον οποίον πριν ένα χρόνο ο πρωθυπουργός Μάνουελ Βάλλς τον είχε διορίσει υπουργό Οικονομίας.
Είναι γεγονός ότι πάνω στις πλάτες του ο Μακρόν δεν κουβαλάει καμιά πολιτική εμπειρία. Κι΄όμως τόλμησε να αναμετρηθεί με πολιτικούς αντιπάλους που είχαν ένα κάποιο πολιτικό παρελθόν και περισσότερο να αναμετρηθεί με την Μαρίν Λεπέν, την γυναίκα που δίκαια έχει χαρακτηριστεί σαν ο ξανθός τρόμος πάνω από την Ευρώπη. Αναμετρήθηκε μαζί της, την νίκησε και όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι θα την κατανικήσει και στον δεύτερο γύρο της 7ης Μαίου.
Άπειρος όσον αφορά τις προεκλογικές αναμετρήσεις, ο Μακρόν, καθώς δεν έχει εκλεγεί ποτέ ξανά σε δημόσιο αξίωμα και δίχως κάποιο κόμμα να τον στηρίζει στο Κοινοβούλιο, κατάφερε να αποκωδικοποιήσει τα μηνύματα της Γαλλικής κοινωνίας, κατάφερε να κατανοήσει τι θέλει ο λαός της χώρας και να προσελκύσει έτσι κοντά του τους απαγοητευμένους της Γαλλίας που τώρα πλέον με την παρουσία του στον πολιτικό χώρο έχουν αρχίσει να αισιοδοξούν.
Σε όλη την Ευρώπη αλλά και κατ΄επέκτση σε όλον τον κόσμο, η επικράτηση του Μακρόν στις εκλογές της Γαλλίας θεωρείται ότι αποτελεί το ερμητικό κλείσιμο της πόρτας στην άκρα δεξιά την οποίαν εκπροσωπεί η Λεπέν και αποτελεί έναν μεγάλο κίνδυνο για την Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, Και τούτο φαίνεται ότι θα γίνει κατορθωτό αφού οι ψηφοφόροι των Φρανσουά Φιγιόν, Ζαν-Λικ Μαλανσόν, Μπενουά Αμόν κατά μεγάλο ποσοστό, στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών φαίνονται να ψηφίζουν τον Εμμανυέλ Μακρόν και όχι την Μαρίν Λεπέν. Έτσι προβλέπουν ότι το ποσοστό νίκης του Μακρόν θα ξεπεράσει το 60% έναντι του 30 ή 31% της Λεπέν.
Είναι γεγονός ότι η νίκη του Μακρόν ικανοποίησε τις προσδοκίες όλου του κόσμου αφού κανεί δεν έβλεπε με καλό μάτι την πιθανή επικράτηση της ακροδεξιάς υποψήφιας.
Φορτωμένη με τις ακροδεξιές επαναστατικές ιδέες της η Λεπέν δεν έπαψε στιγμή, από το ξεκίνημα της προεκλογικής της εκστρατείας να προβάλει τις ακραίες θέσεις της σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και να δηλώνει ότι θα προχωρήσει στην διάλυσή της, εάν και εφ΄όσον ήθελε εκλεγεί. Είναι βέβαιο ότι αν η Λεπέν βρεθεί στη θέση της προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας το Frexit θα είναι το πρώτο της έργο. Κάτι που επιθυμεί πάρα πολύ η Λεπέν όχι για να βγάλει την πατρίδα της από αυτόν τον οργανισμό και να την διασώσει όσο διότι θεωρεί την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν κάτι άχρηστο και επιζήμιο για την παγκόσμια πρόοδο.
Αντίθετα, ο Εμμανυέλ Μάκρον είναι ένθερμος υποστηρικτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και είναι αυτός που θα αγωνιστεί γι΄αυτήν και την παραμονή της Γαλλίας σε αυτήν.
Είναι γεγονός ότι αν θα επικρατήσει ο Μακρόν στον δεύτερο γύρο των εκλογών και για να μπορέσει να αναλάβει άνετα την διακυβέρνηση της χώρας θα πρέπει να προχωρήσει σε κάποιες πολιτικές συμμαχίες. Πολλές τέτοιες συμμαχίες αναφέρονται χωρίς αυτή τη στιγμή κάτι να είναι θετικό και τεκμηριωμένο. Για όλα αυτά την ευθύνη έχει το επιτελείο του Μακρόν το οποίο, όλα δείχνουν, ότι είναι ικανοποιητικά αξιόλογο.
Ο δεύτρος γύρως των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας θα είναι ο καθοριστικός για την χώρα και αυτός θα δώσει στον νικητή τα κλειδιά για το μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων.Ένα καθοριστικό ρόλο σε όλα αυτά θα διαδραματίσει η προσωπική αναμέτρηση των δύο υποψηφίων - ντιμπέϊτ - την 3η Μαίου όπου από την αναμέτρηση αυτήν μάλλον δεν θα αλλάξουν οι προβλέψεις για τον νέο κάτοικο του προεδρικού μεγάρου που όπως όλα δείχνουν δεν θα είναι άλλος από τον Εμανυέλ Μακρόν. Ίδωμεν.