ΤΟ ΠΙΚΡΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΟΥ Δ.Ν.Τ

Ένα ακόμη άρθρο του καλού μου φίλου και εκλεκτού συνάδελφου δημοσιογράφου από την Γερμανία, του Σπύρου Γκάρου σχετικά με το ΔΝΤ. Παρακαλώ απολάυστε το.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και η Διεθνής Τράπεζα ιδρύθηκαν το 1944, όταν ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος πλησίαζε στο τέλος του। Από την 1η μέχρι και την 23η Ιουνίου συνήλθαν σε ένα συνέδριο, στην περιοχή Bretton Woods στη New Hampshire στις ΗΠΑ 44 υπουργοί οικονομικών των νικητριών χωρών να συζητήσουν και ν' αποφασίσουν την αναδιοργάνωση της οικονομίας στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο Ευρώπη। Δύο σχέδια οικονομικής ανάπτυξης τέθηκαν σε συζήτηση: το σχέδιο του Άγγλου οικονομολόγου John Maynard Keynes και του Αμερικανού ομολόγου του Dexter Whit

Το νόμισμα που καθορίστηκε σαν κατευθυντήρια δύναμη ήταν το δολάριο. Ο Keynes αντιπροσώπευε τη Διεθνή Τράπεζα και ο White το ΔΝΤ.
Με το σύστημα Bretton Woods τα δύο μεγάλα ιδρύματα από τις 23 Ιουνίου 1944 συνεργαζόμενα άρχισαν να καθορίζουν τις τύχες των χωρών μελών της Ευρώπης, της Αφρικής, Νοτιοανατολικής Ασίας, Ασίας και Λατινικής Αμερικής. Μετά από τη λήξη του ψυχρού πολέμου τα δύο ιδρύματα του Bretton Woods καθόριζαν επί πλέον την τύχη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων. Το αμερικανικό κεφάλαιο διεισδύει και κυριαρχεί σταδιακά στις αγορές της Ευρώπης και στις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Μέσω των αναπτυξιακών δανείων επιβάλλει την “παγκόσμια τάξη” εκμεταλλευόμενο τους λαούς, οδηγώντας τους στην παγκόσμια φτώχεια, στην εξαθλίωση και στον πόλεμο. Με λίγα λόγια μία συνέχιση της κάποτε αγγλικής “αποικιοκρατικής πολιτικής” και ταυτόχρονα μία διεθνώς “δολαριοποίηση” των αγορών στο πλέον υψηλό της επίπεδο. Ο καθηγητής οικονομικών επιστημών στην Οτάβα κ. Μιχαήλ Χοσουντόφσκι χαρακτήρισε την πολιτική των ιδρυμάτων του “Bretton Woods“, δηλαδή την αποχαλίνωση του παγκόσμιου εμπορίου, “παγκόσμια βαρβαρότητα”. Δεν πρέπει να παίρνουμε μόνο σαν παράδειγμα τι συνέβη στην Αργεντινή και να παραβλέπουμε τα δραματικά γεγονότα που διαδραματίσθηκαν από την δανειοδότηση μέσω του ΔΝΤ, την ονομαζόμενη “θεραπεία σοκ”, στις γειτονικές μας χώρες, στα Βαλκάνια, πχ Ρουμανία, Βουλγαρία, Βοσνία. Θ' αναφερθώ μόνο σε μία περίπτωση της “θεραπεία σοκ”, αυτή που διενεργήθηκε στη Ρωσία το έτος 1992 λίγο μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου. Οι δυνάμεις της Δύσης (G7) δεν έβλεπαν θετικά το γεγονός η πρώην Σοβιετική Ένωση, ο κάποτε εχθρός τους, ότι θα πρέπει να αναπτυχθεί και να γίνει μία ανταγωνιστική κεφαλαιοκρατική δύναμη. Ο στόχος του ΔΝΤ ήταν, η Ρωσία να παραμείνει αδύναμη, εξαρτώμενη οικονομικά από το αμερικανικό κεφάλαιο , δηλαδή από το δολάριο. Το ΔΝΤ έπρεπε να ελέγχει, να προγραμματίζει και να καθοδηγεί την οικονομία στο νέο ρωσικό καθεστώς. Με τη μέθοδο της “θεραπείας σοκ” (*) το ΔΝΤ ενίσχυε τα ενδιαφέροντα του μεγάλου ιδιωτικού εμπορίου και της μαφιόζικης οικονομίας. Τα κοινωνικά ιδρύματα αποδιοργανώθηκαν, οι κρατικές επιχειρήσεις πτώχευσαν και ιδιωτικοποιήθηκαν. Εκείνη την εποχή οργανώθηκε και η περιβόητη “Ρώσικη Μαφία”, η οποία ήταν πιο σκληρή και από αυτή της “Καμόρα”. Ο ρωσικός λαός συντηρείτο από εράνους, πακέτα με τρόφιμα και φάρμακα που έστελνε ο Ερυθρός Σταυρός των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Αρκετοί ήταν αυτοί που πουλούσαν τα όργανά τους (νεφρά), για να συντηρηθούν οι ίδιοι και τα παιδιά τους. Η διαφθορά, το έγκλημα, οι ληστείες και η πορνεία έφτασαν σε έξαρση. Ο πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν μέσω των μεταρρυθμίσεων, που κατόπιν εντολής του ΔΝΤ επέβαλε στην οικονομία, μετάτρεψε τη χώρα του σε τριτοκοσμική. Tο κτίριο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτων
Τα προγράμματα λιτότητας του ΔΝΤ και της Διεθνούς Τράπεζας ήταν καθαρά προγράμματα οικονομικής εξαθλίωσης για μεγάλα στρώματα της ρωσικής κοινωνίας . Οι τιμές 27 προϊόντων καθημερινής ανάγκης ανήλθαν στα 9900 τοις εκατό. Τα προγράμματα του ΔΝΤ το ίδιο και ο πληθωρισμός, με τη δολαριοποίηση των τιμών, επέφερε την κατάρρευση του εθνικού νομίσματος. Ένα Ρώσος καθηγητής, οικονομολόγος στην Ακαδημία της Μόσχας είχε αναφέρει τα εξής: “Την εποχή του κομμουνιστικού συστήματος η ποιότητα της ζωής ήταν καλή, χωρίς πολυτέλεια και υπερβολές. Όλοι είχαμε εργασία και καλύπταμε τις καθημερινές μας ανάγκες. Οι κοινωνικές παροχές ήταν για όλους ίσες. Σε σύγκριση με αυτές της Δύσης βέβαια, ήταν δεύτερης κατηγορίας. Σήμερα μπορούμε να παρομοιάσουμε τις συνθήκες που ζούμε και τις κοινωνικές παροχές που έχουμε, με αυτές μιας τριτοκοσμικής χώρας”. Αυτά ανέφερε ο πολίτης μιας μεγάλης χώρας με τεράστιο πλούτο. Παραδείγματα υπάρχουν και από άλλες χώρες που δανειοδοτήθηκαν από το ΔΝΤ. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί, ότι αυτοί οι δύο οργανισμοί του “Bretton Woods“ πέτυχαν τους στόχους που είχαν θέσει, δηλαδή την οικονομική ανάπτυξη και το διεθνές εμπόριο να τα πενταπλασιάσουν, απέτυχαν όμως στα πλάνα τους να περιορίσουν τη φτώχεια και την πείνα στον κόσμο. Τουναντίον σήμερα στον πλανήτη ζουν περισσότεροι φτωχοί άνθρωποι παρά ποτέ. Η διαφορά μεταξύ φτώχειας και πλούτου συνεχώς αυξάνεται, η βία διαλύει την οικογένεια και την κοινότητα , το ίδιο συμβαίνει και με την κατάσταση στο ευρύτερο περιβάλλον, η οποία μέρα με την ημέρα χειροτερεύει, ( τελευταία η μεγάλη καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού).
Φτάνουμε λοιπόν σήμερα κι εμείς οι Έλληνες να γευτούμε το “πικρό φάρμακο” που μας προσφέρει το ΔΝΤ. Η “νέα τάξη πραγμάτων” και τα προγράμματα της Διεθνούς Τράπεζας με το ΔΝΤ μας οδηγούν μέσω της λιτότητας στην ανεργία, στη φτώχεια και στο „μαρασμό”. Να ελπίζουμε μόνο, ότι το μέλλον της πατρίδας μας, δε θα είναι τόσο μαύρο, όπως αυτό της Ρωσίας, της Αργεντινής ή των χωρών του τρίτου κόσμου.
* Αυτό που εμείς ονομάζουμε “Μνημόνιο”।

Σπύρος Γκάρος। Δημοσιογράφος Γερμανία

Η Κατίνα.

Μην σας παρασύρει ο τίτλος και νομίσετε ότι πρόκειται να ασχοληθώ με κάποια συγκεκριμένη Κατίνα. Καθε άλλο Απ’ό,τι μπορώ να θυμηθώ καμμιά Κατίνα δεν σημάδεψε την ζωή μου και καμμιά Κατίνα δεν διασταυρώθηκε με τους δρόμους μου, αλλά ούτε και έχω τίποτα προηγούμενα με κάποια Κατίνα. Απλά κι’ αόριστα θα σας μιλήσω για την.........Κατίνα.
Δεν ξέρω πως και γιατί κάποια στιγμή ο ελληνικός λαός -και για να είμαι πιό συγκεκριμένος, οι κάτοικοι της δύστυχης Ελλάδας και όχι εμείς οι του εξωτερικού, -αποφάσισαν να δώσουν ένα όνομα στο φτηνό και κακόγουστο κουτσομπολιό, στο κουτσομπολιό της ζήλειας και της απαξίωσης. Και ειλικρινά δεν ξέρω για ποιό λόγο του έδωσαν το όνομα «Κατίνα» Έτσι σήμερα στην Ελλάδα όταν λέμε «Κατίνα» δεν εννοούμε μια γυναίκα αλλά το το φτηνό και απαξιωτικό κουτσομπολιό.
Γένους θηλυκού λοιπόν το φτηνό κουτσομπολιό δίνει και παίρνει σε όλες τις τάξεις του ελληνικού λαού. «Αυτός είναι Κατίνα» λέει κάποιος. για έναν λάτρη του κουτσομπολιού. «Με ξεκατίνιασε» λέει ο άλλος που υπέστει βαρεία επίθεση κουτσομπολιού. «Εγώ Κατίνα δεν γίνομαι» λέει ένας τρίτος θέλωντας να υπερασπιστεί το υποτιθέμενο αξιοπρεπές επίπεδό του. Προσοχή : Κατίνα πολύ αγριεμένη
Η« Κατίνα» όμως και το «ξεκατίνιασμα» έχουν βρει πρόσφορο έδαφος ιδιαίτερα στον καλλιτεχνικό χώρο.Το τι γίνεται εκεί μέσα από «Κατίνες» και «Ξεκατινιάσματα» δεν λέγεται. «Κατίνες» οι περισσότεροι καλλιτέχνες «ξεκατινιάζουν» τους άλλους, που και αυτοί είναι «Κατίνες» οι οποίοι με τις σειρά τους «ξεκατινιάζουν» τους προηγούμενους. Είχα την ευκαιρία προχτές να παρακολουθήσω στην τηλεόραση – την ελληνική βεβαίως – μια κάποια κυρία ηθοποιό, με κάποια, στ’ αλήθεια, ιστορία και κάποιες επιτυχίες, να δίνει συνέντευξη σε κάποιο τηλεοπτικό κανάλι και όταν κάποια στιγμή ρωτήθηκε πως νοιώθει που κάποιος επίσης γνωστός show man την κουτσομπολεύει στο πρόγραμμά του κάθε Τρίτη περίπου στις εννέα η ώρα, η κυρία απήντησε.
-Τώρα μιλάμε για μια πολύ μεγάλη «Κατίνα.»
(Παρένθεση: Αυτό δείχνει ότι έχουμε διαφόρων μεγεθών Κατίνες. Κλείνει η παρένθεση και πάμε πάρα κάτω.)
-Ναι αλλά αυτός σας «ξεκατίνιασε.» – έτσι ακριβώς – είπε η δημοσιογράφος.
-Και τι θέλεις κορίτσι μου; Να γίνω κι’ εγώ «Κατίνα;»
Τελικά σε όλη την διάρκεια της συνέντευξης η κυρία ηθοποιός μεταχειρίστηκε για πολλούς και διάφορους άλλους πάνω από πενήντα φορές τις λέξεις «Κατίνα» και «ξεκατίνιασμα» Μετά από ένα ξεκατίνιασμα

Μετά από όλα αυτά μου γεννήθηκε μια απορία. Πως οι Κατίνες πάσης Ελλάδος δεν έχουν ακόμη ξεσηκωθεί να επαναστατήσουν και εν ανάγκη να προσφύγουν στον Άρειο Πάγο, στο Συμβούλιο της Επικρατείας ακόμη και σε αυτό το Δικαστήριο των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προκειμένου να υπερασπιστούν την αξιοπρέπεια του ονόματός των.
-Τόσα ονόματα κύριέ μου υπάρχουν. Ήταν ανάγκη να διαλέξετε το δικό μας όνομα;.
Αναρωτιέμαι μήπως το όνομα Κατίνα δίνει μια κάποια πιό μεγάλη έμφαση στο αδίκημα του φτηνοκουτσομπολιού; Χάθηκαν οι Μαρίες, οι Πολυξένες, οι Τασίες, οι Αθηνές, οι Ρούλες, οι Ελένες. Χιλιάδες τα θυληκά ονόματα στη χώρα μας. Την Κατίνα βρήκατε να διαλέξετε; Γιατί;.
Μέχρις στιγμής απ’ό,τι μπορώ να γνωρίζω ούτε μια Κατίνα δεν έχει επίσημα διαμαρτυρηθεί. Κι’ έτσι το «ξεκατίνιασμα» στην Ελλάδα δίνει και παίρνει.
Αυτός ο γνωστός show man κάθε Τρίτη στις εννηά, ένα κάποιο διάστημα «ξεκατίνιαζε» σε μόνιμη βάση γνωστό ποινικολόγο της Αθήνας. Το τι του έσουρνε δεν περιγράφεται. Κι’ ο «ξεκατινιασμένος» πονικολόγος, τα πήρε.......στο κρανίο, έγινε για ένα διάστημα κι’ αυτός «Κατίνα» και «ξεκατίνιαζε» τον show man και μετά κατέφυγε στην Δικαοσύνη και επανέφεραν τον show man στην τάξη ο οποίος όμως κάπου-κάπου «ξώφαλτσα» όπως λέει κι’ ο λαός μας του ρίχνει και μια «κατινιά»
Φυσικά δεν ήταν δυνατόν από το «ξεκατίνιασμα» και τις «κατινιές» να απουσιάζουν οι πολιτικοί μας. Αυτοί κι’ αν είναι «Κατίνες» Έτσι και πιάσουν κάποιον στο στόμα τους τον «ξεκατινιάζουν» μέχρι τελικής πτώσης. Ο Παπανδρέου «ξεκατινιάζει» τον Σαμαρά. Ο Σαμαράς που το παίζει σαν να μην είναι «Κατίνα» ρίχνει άδειες «κατινιές» στον Γιωργάκη. Ο Τσίπρας «ξεκατινιάζει» την Αλέκα. «Κατίνα» και η Αλέκα μας και από τις ολίγες, «ξεκατινιάζει» όλους και όλα.Ο Πάγκαλος – όσο του το επιτρέπει η κοιλιά του – «ξεκατινιάζει» την Βάσω. Η Ντόρα «ξεκατινιάζει» τον Καρατζαφέρη. Κι’ ο Μητσοτάκης ο δράκουλας τους «ξεκατινιάζει» όλους.
Τελικά με τις «Κατίνες» και τα «ξεκατινιάσματα» δεν μπορεί κανείς να βρει άκρη στην Ελλάδα μια και όλοι οι νεοέλληνες έχουν στο αίμα τους το DNA της Κατίνας.
Ίσως είναι κι’ αυτό μιά λύση για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.

ΚΛΙΜΑ – O ΧΡΟΝΟΣ ΠΙΕΖΕΙ

Στις 6 Δεκεμβρίου 2010, στην πόλη Cancun στο Μεξικό, συνήλθαν 190 χώρες με θέμα τη μεταβολή του κλίματος. Η παγκόσμια μετεωρολογική οργάνωση WMO, παράλληλα με το συνέδριο, προειδοποίησε ότι, όπως φέτος το 2010, το ίδιο και μελλοντικά, αν δεν περιορίσουμε την υπερθέρμανση του κλίματος στους 2° βαθμούς Κελσίου τότε θα αντιμετωπίσουμε ακραίες καιρικές καταστάσεις που πολλές φορές θα καταλήγουν σε καταστροφές..
Το 2010, στην Κεντρική Ευρώπη, είχαμε χαμηλές θερμοκρασίες, αντιθέτως στον Καναδά και στη Γροιλανδία μετρήθηκαν, από τους εκεί μετεωρολογικούς σταθμούς, θερμοκρασίες αυξημένες
κατά 3° βαθμούς Κελσίου. ...Εάν δεν πάρουμε μέτρα ενάντια σ΄ αυτή την υπερθέρμανση, τότε η θερμοκρασία στον πλανήτη θα αυξάνεται, και θα αυξάνεται... συνεχώς. Αυτή είναι η πραγματικότητα... ανάφερε ο πρόεδρος της οργάνωσης WMO, Michel Zaraud. Ο Barry Coates, διευθυντής της Oxfam Neuseeland, δήλωσε: Βρισκόμαστε ήδη σε μία αλλαγή, οι αριθμοί που έχουμε μπροστά μας το αποδεικνύουν. Εκατομμύρια άνθρωποι την ζουν κάθε χρόνο εντονότερα. Στους πρώτους μήνες του 2010, από τις ακραίες καιρικές συνθήκες είχαμε 21 000 θύματα, το διπλάσιο αριθμό από αυτόν που είχαμε το 2009.

( Ένα παλαιότερο άρθρο αλλά πάντα επίκαιρο):
Πολύς χρόνος δε μας απομένει. Την απόφαση που πάρθηκε, μέσω πολλών αντεγκλήσεων,
η υπερθέρμανση του κλίματος να μην υπερβεί τους 2° βαθμούς Κελσίου, μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε έναν εμπαιγμό απέναντι στην ανθρωπότητα. Η απόφαση αυτή ήταν, για όλες τις χώρες (183) που συμμετείχαν στο τότε συνέδριο της Κοπεγχάγης, καθοριστική και δεσμευτική. Δηλαδή θα πρέπει να μειώσουν μέχρι το 2020 τις εκπομπές των αερίων που δημιουργούν το κλίμα θερμοκηπίου στο 20-30%, κυρίως του διοξειδίου του άνθρακα CO2. Το κάνουν; Γιατί μετά από το συνέδριο του Κιότου της Ιαπωνίας δεν το ξεκίνησαν; Μήπως πιέζονται από τις δυνάμεις των μεγάλων συμφερόντων; Είναι γνωστό, ότι αυτοί που εκπέμπουν τις τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, είναι κατά περιοχές, οι ΗΠΑ και ακολουθούν η Ε.Ε., η Κίνα, η Ρωσία, η Ιαπωνία και η Ινδία. Ο αντιπρόσωπος της πρώτης, πρόεδρος Barack Obama , δήλωσε απλώς, ότι έλαβε την απόφαση που πάρθηκε υπόψιν του, ο δε Κινέζος αντιπρόσωπος υποσχέθηκε ότι μέχρι το 2020 θα έχει μειώσει η Κίνα τις εκπομπές του CO2 περίπου στα 25 μέχρι 40 τοις εκατό. Σ' αυτό το συνέδριο, οι αντιπρόσωποι, ιδιαίτερα των ανεπτυγμένων χωρών, κατά τη διάρκεια της συζήτησης ο ένας έριχνε το μπαλάκι στον άλλο. Κανείς δεν άκουγε τους τριγμούς από τα παγόβουνα της Αρκτικής και της Γροιλανδίας. Κανείς δεν έβλεπε το λιώσιμο από τους παγετώνες του Κιλιμαντζάρου και των Άλπεων. Κανείς δε γνώριζε, ότι η έκταση της παγωμένης θάλασσας στο βόρειο ημισφαίριο από 14,0 εκατομμύρια τ.χλμ. που ήταν το έτος 1930 έφτασε το 2005 στα 11,5, μία απώλεια 2,5 εκατομμυρίων τ.χλμ. Αλλά και κανείς δεν έλαβε υπόψιν του, τους επιστήμονες και κλιματολόγους, που αυτοί χτυπούν το καμπανάκι του κινδύνου, ότι εξαιτίας της ρύπανσης και της υπερθέρμανσης της ατμόσφαιρας. Το CO2 έφτασε στα 390 ppm *, κι εφόσον ξεπεράσει τα 400 ppm, τότε θα πρέπει να περιμένουμε μεγαλύτερες φυσικές καταστροφές από αυτές των τελευταίων δεκαετιών.

Το έτος 1930 έπληξε την ηπειρωτική Ευρώπη μία τρομερή καταιγίδα, διαφορετική από τις προηγούμενες, αφήνοντας πίσω της μεγάλες καταστροφές. Τότε ο Ουίνστον Τσόρτσιλ προειδοποίησε τους συμπατριώτες του, να είναι προετοιμασμένοι γιατί μελλοντικά θα αντιμετωπίσουν πρωτόγνωρα καιρικά φαινόμενα. Πολλοί δεν τον πίστεψαν, τουναντίον, τον εξόργισαν με την αναποφασιστικότητα τους. Η απάντησή του στη χαλαρή τους αντίδραση ήταν:
Η εποχή της αναβλητικότητας, των ημιμέτρων, της αναβολής των λύσεων, και της καθυστέρησης φτάνει στο τέρμα της. Από εδώ και στο εξής τη θέση της θα την πάρει η εποχή των επιπτώσεων. (Ουίνστον Τσόρτσιλ, 1936).

Σήμερα αποδεικνύεται, ότι η εποχή των επιπτώσεων έφτασε. Οι ηγέτες, των βιομηχανικά αναπτυγμένων χωρών, πιθανώς ένεκα πολιτικού κόστους, ή σίγουρα επειδή απέναντί τους έχουν έναν υποβολέα που τους διαβάζει τι θα πρέπει να διαπραγματευτούν και να δηλώσουν, φεύγουν από το κάθε συνέδριο, δήθεν απογοητευμένοι ή ικανοποιημένοι για κάτι που δεν πέτυχαν, όπως έγινε και φέτος το Δεκέμβριο στη Κοπεγχάγη . Στόχος τους είναι η ανάπτυξη και το κέρδος χωρίς όρια. Τα ημίμετρα που αποφάσισαν να πάρουν δε φτάνουν για να προλάβουμε μία καταστροφή. Το κλίμα δεν παίζει την κολοκυθιά. Ποιοι θα πληρώσουν τα επακόλουθα αυτής της καταστροφής; Αυτοί σίγουρα όχι... Αντιθέτως, είναι γνωστό, ότι αυτοί θα αποκομίσουν πάλι κέρδη. Το παγκόσμιο κεφάλαιο κερδίζει από τις καταστροφές, αυτό θα γίνει και τώρα εφόσον εμείς αδρανούμε και αδιαφορούμε. Μην περιμένουμε να έρθει το 2020, όσο συντομότερα περιορίσουμε τις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα, τόσο μεγαλώνουν οι ελπίδες να γλιτώσουμε από τους μεγάλους καύσωνες, τις πλημμύρες, τη ξηρασία, τις επιδημίες και τις ασθένειες, και την εξαφάνιση πολλών παραθαλάσσιων περιοχών. Εκτός όλων αυτών να υπολογίζουμε ότι θα αντιμετωπίσουμε ένα μεγάλο κύμα προσφυγιάς, που για να επιζήσει, θα προσπαθήσει να εγκατασταθεί στις βόρειες περιοχές του ημισφαιρίου, κι αυτό μπορεί να προξενήσει και πολέμους. Ο πληθυσμός του πλανήτη ήδη έφτασε στα 7 δισεκατομμύρια, και μ' αυτό το ρυθμό αύξησης στα μέσα του αιώνα ίσως να περάσουμε τα 10 δισεκατομμύρια. Αν κοιτάξουμε στο βάθος της ιστορίας, η ανθρωπότητα πέρασε μεγάλες κρίσεις και καταστροφές τις οποίες εμείς σήμερα αγνοούμε. Οι ανέσεις και οι ψευδαισθήσεις που ζούμε δεν μας βοηθούν να δούμε την πραγματικότητα. Πιστεύουμε, ότι, όπως είναι το σήμερα, θα είναι και το αύριο κι όλα θα πάνε καλά.
Δεν πιάνουμε τα σήματα που μας στέλνουν το κλίμα, η μείωση των πηγών ενεργείας, η ρύπανση του περιβάλλοντος, η αύξηση του πληθυσμού στη γη. Δεν διαπιστώσαμε, ότι με τον τρόπο που ζούμε, υπερβήκαμε τα όρια του καταναλωτικού συστήματος. Η οικονομική κρίση μας προειδοποιεί ότι δεν μπορούμε πλέον να συνεχίσουμε στον ίδιο ρυθμό. Οφείλουμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Να δώσουμε μικρότερο βάρος στην ανάπτυξη και μεγαλύτερο στην ποιότητα. Εφόσον ξεπεράσουμε τις ψευδαισθήσεις της καθημερινότητας τότε θα πετύχουμε, να φτιάξουμε ένα δίκαιο δημοκρατικό μέλλον μέσα σε μία παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, τότε από κοινού μόνο θα μπορέσουμε να σώσουμε τον Πλανήτη και τη ζωή των παιδιών μας καθώς επίσης κι αυτών των επόμενων γενιών.
· (ppm = parts per million = μέρη στο εκατομμυριοστό)
Σπύρος Γκάρος
Δημοσιογράφος Γερμανία.

H ΜΕΓΑΛΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗΣ

Εξήντα-πέντε χρόνια πέρασαν από τις 20.11.1945, δηλαδή από τότε που 24 μεγάλοι αξιωματούχοι του ΙΙΙ Ράιχ, κάθισαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου να απολογηθούν για τα ειδεχθή εγκλήματα που διέπραξαν ενάντια στην ανθρωπότητα κατά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Ορισμένοι από αυτούς τους μεγάλους ηγέτες των Ναζί, τους δειλούς εγκληματίες, δεν παρουσιάστηκαν στη δίκη. Γνωρίζοντας τι τους περίμενε προτίμησαν, προτού συλληφθούν, να δώσουν τέρμα στη ζωή τους χρησιμοποιώντας τη γνωστή κάψουλα με το κυανιούχο κάλιο (Zyankali). Άλλοι διέφυγαν στο εξωτερικό και άλλοι κρύφτηκαν μεταμφιεσμένοι σε απλούς χωριάτες στις Άλπεις ή σαν απλοί πολίτες, προσπαθώντας, ανακατεμένοι με τις μάζες των προσφύγων, να περάσουν στη βρετανική και αμερικανική ζώνη του μετώπου. Ο πρώτος που αυτοκτόνησε, στις 30.4.1945 μαζί με τη φίλη του Εύα Μπράουν ήταν ο μεγάλος δικτάτορας και πρωταγωνιστής του παγκόσμιου εγκλήματος, Αδόλφος Χίτλερ. Μία ημέρα νωρίτερα στις 29.4.45, παντρεύτηκε την Εύα στα υπόγεια της καγκελαρίας, εκεί που είχε μεταφέρει για ασφάλεια το αρχηγείο του. Παράνυμφος στάθηκε ο υπουργός προπαγάνδας Γιόζεφ Γκέμπελς. Μετά από την αυτοκτονία του Χίτλερ, την 1η Μαΐου 1945, ακολούθησε ο Γκέμπελς με τη σύζυγό του. Αυτοκτόνησαν μαζί στο προαύλιο της καγκελαρίας, αφού προηγουμένως έδωσαν στα πέντε τους παιδιά (5, 8, 10. 11,και 13 ετών, τέσσερα κορίτσια και ένα αγόρι), την κάψουλα. Τα πήραν και αυτά μαζί τους στο θάνατο. Τα Ρωσικά στρατεύματα που είχαν ήδη καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος του Βερολίνου, όταν μπήκαν στην καγκελαρία αντίκρισαν στο προαύλιο τη φρικτή εικόνα των εφτά πτωμάτων, του Γκέμπελς της συζύγου του από τη μέση και πάνω καμμένοι και τα πέντε νεκρά παιδιά τους στη σειρά τοποθετημένα. Τα πτώματα του Χίτλερ και της Εύας Μπράουν δε βρέθηκαν ποτέ. Είχε δώσει ο ίδιος εντολή, μετά το θάνατο να τους κάψουν.
Ο επόμενος στυγνός εγκληματίας, ο Χάινριχ Χίμλερ, αρχηγός των “ΕΣ -ΕΣ” και ανώτατος διοικητής των στρατοπέδων συγκέντρωσης (ΚΖ) μεταμφιεσμένος, προσπάθησε στις 21 Μαΐου μαζί με δύο ακολούθους, με το ψευδώνυμο Χάινριχ Χίτζιγκερ, να περάσει από το βρετανικό έλεγχο. Εκεί αναγνωρίστηκε και συνελήφθη από τους Βρετανούς στρατιώτες και μεταφέρθηκε στη βάση της 2ης στρατιάς. Δήλωσε αμέσως ότι είναι ο Χ. Χίμλερ και απαιτεί να μιλήσει και να διαπραγματευτεί με τον στρατηγό Μοντγκόμερι. Διεπίστωσε όμως ότι μεγάλες ελπίδες δεν υπήρχαν, και ενώ βρισκόταν υπό αυστηρή επιτήρηση, κατόρθωσε να διαφύγει την προσοχή αυτών που τον φύλαγαν και να δώσει στις 23 Μαΐου, με την κάψουλα (Zyankali), τέρμα στη ζωή του.
Μετά τη συνθηκολόγηση, ξεκίνησε αμέσως, από τη σχηματισθείσα διεθνής επιτροπή δίωξης εγκληματιών πολέμου, το μεγαλύτερο ανθρωποκυνηγητό του αιώνα. Η αναζήτηση γίνεται ιδιαίτερα στα χωριά των Βαυαρικών Άλπεων, αλλά και στη Βόρειο και Νότιο Γερμανία μεταξύ Αμβούργου και Φλένσμπουργκ και μεταξύ Μονάχου και Μπερχτενσγκάντεν, γενικά σε όλη τη Γερμανία. Υπουργοί, στρατηγοί, μεγάλοι αξιωματούχοι του ΙΙΙ Ράιχ, αυτοί εγκατέλειψαν το λαό τους, τον οποίο οδήγησαν σε νίκες και θριάμβους και στο τέλος στην καταστροφή, εξαφανίστηκαν, λες και τους κατάπιε η γη. Που είναι ο υπαρχηγός του Χίτλερ, ο Μάρτιν Μπόρμαν που είναι ο Άιχμαν, και τόσοι άλλοι, ηγέτες και αξιωματούχοι της NSDAP των ΕΣ-ΕΣ και της Γκεστάπο. Που είναι οι διοικητές από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, γιατροί φύλακες συνεργοί του εγκλήματος, κανείς δε γνωρίζει. Στη Γερμανία εκείνη την εποχή επικρατούσε ένα μεγάλο χάος. Η λίστα της διεθνούς επιτροπής δίωξης, περιλαμβάνει ένα εκατομμύριο άτομα που αναζητούνται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η αναζήτηση γινόταν παντού, όπου υπήρχε υπόνοια, ότι ήταν κρυμμένοι, π.χ. στα υπόγεια των ερειπίων στις πόλεις, στους στάβλους στην επαρχία, στις κινούμενες μάζες των προσφύγων, κάθε γωνιά από τη Νορβηγία μέχρι και τη Βαυαρία χτενιζόταν. Πολλοί από αυτούς βλέποντας ότι το τέλος του πολέμου πλησιάζει, μάζεψαν τους θησαυρούς, που κατά τη διάρκεια του πολέμου είχαν συγκεντρώσει και διέφυγαν στο εξωτερικό, ιδιαίτερα στις χώρες της Λατινικής Αμερικής.
Στις 20 Νοεμβρίου 1945 άρχισε στη Νυρεμβέργη, από το διεθνές δικαστήριο, στην αίθουσα 600 του δικαστικού μεγάρου, η δίκη των 24 ανδρών της Εθνικοσοσιαλιστικής κυβέρνησης του ΙΙΙ Ράιχ.
Ο στρατάρχης Χέρμαν Γκέρινγκ, υπουργός εθνικής άμυνας και αεροπορίας, ήταν ο μοναδικός από τις υψηλές προσωπικότητες, που κάθισε μαζί με τους άλλους
24 αξιωματούχους, στο εδώλιο του κατηγορουμένου.
Στην έδρα πήραν θέση οι δικαστές:
1. Φράνσις Α. Μπίντλε και Τζων Γ. Πάρκερ (ΗΠΑ),
Francis A. Biddle και John J. Parker
2. Ιόνα Νικιτσένκο και Αλεξάντερ Βόλτσκοβ (Σοβιετική Ένωση)
Jona Nikittschenko και Alexander Wltschkow
3. Σιρ Γκεοφρέυ Λάουρενς και Νόρμαν Μπίρκετ (Μεγάλη Βρετανία),
Sir Geoffrey Lawrence και Norman Birkett
4. Χένρι Ντονεντιέ Ντε Βαμπρ και Ρόμπερτ Φάλκο (Γαλλία).
Henri Donnedieu de Vabres και Rompert Falco
Δημόσιοι κατήγοροι ήταν οι:
1. Ρόμπερτ Χ. Γιάκσον (ΗΠΑ)
Robert H. Jackson
2. Ρόμαν Ρουντένκο (Σοβιετική Ένωση)
Roman Rudenko
3. Σιρ Χάρτλεϊ Σαουκρός (Μ. Βρετανία)
Sir Hartley Shawcross
4. Φρανσουά ντε Μενθόν (Γαλλία)
Francoi de Menthon
Την έναρξη έκανε ο κυρίως κατήγορος από τις ΗΠΑ, R.H. Jackson, λέγοντας τα εξής:
...Θέλουμε να εξηγήσουμε σ' αυτή τη δίκη ότι, δεν σκοπεύουμε να κατηγορήσουμε το Γερμανικό Λαό για τα εγκλήματα των Ναζί. Αν ο Γερμανικός Λαός ακολουθούσε θεληματικά το πρόγραμμα του Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, δε θα ήταν ανάγκη να οργανωθούν τα τάγματα ασφαλείας, η SA, τα SS (ΕΣ ΕΣ) και η Γκεστάπο, όπως δε θα ήταν ανάγκη να υπάρχουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης τα ΚΖ...
Αυτό, ο καθηγητής του Χάρβαρντ, Daniel Jonah Goldhagen, στο βιβλίο του “Ο Χίτλερ και οι πειθήνιοι εκτελεστές του” το απέρριψε. Αν ο γερμανικός λαός, οι απλοί άνθρωποι, δεν ακολουθούσαν πιστά τον Χίτλερ δε θα φτάναμε σε ένα “Ολοκαύτωμα”. Με το σύνθημα, “οι Εβραίοι είναι η δυστυχία μας” δολοφονήθηκαν 6 εκατομμύρια από αυτούς, στους θαλάμους των αερίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ένα χρόνο περίπου διήρκεσε η δίκη. Στις 15 Οκτωβρίου 1946 εξέδωσε το διεθνές δικαστήριο την απόφασή του:
Για 11 από τους κατηγορούμενους ήταν ο θάνατος με απαγχονισμό. Προτού ο δήμιος οδηγήσει τα μεσάνυχτα από τις 15 προς τις 16 Οκτώβρη στον εσωτερική αυλή του κτηρίου, εκεί που είχε στηθεί η αγχόνη, τους μελλοθάνατους, ο στρατάρχης Γκέρινγκ, παρά την αυστηρή επιτήρηση που είχε επιβληθεί, κατόρθωσε ν' αυτοκτονήσει στο κελί του με μία κάψουλα δηλητήριο (Zyankali).
Η 21η Νοεμβρίου 2010 θα περνούσε απαρατήρητη, σε ότι αφορά αυτή την ιστορική δίκη, αν στο δικαστικό κτήριο της Νυρεμβέργης και Φυρτ, στη αίθουσα νούμερο 600 δεν εγκαινιαζόταν αυτήν την ημέρα μία σημαντική έκθεση φωτογραφίας και ντοκουμέντων από τη μεγάλη δίκη των εγκληματιών πολέμου।

Σπύρος Γκάρος। Δημοσιογράφος Γερμανία

Η ταπείνωση τις Ελλάδας σε δόσεις.

Από την «Ελευθεροτυπία» των Αθηνών.
Πριν λίγες μέρες έλαβα από τον φίλο Στράτο Δουκάκη ένα δημοσίευμα κάποιου
κ. Χρήστου Βλαχογιάννη το οποίο αναφέρεται στην συνέντευξη που είχε δώσει πριν από δύο βδομάδες στην «Ελευθεροτυπία» των Αθηνών η κ. Ιωάννα Καρυστιάνη, νομικός αλλά και καταξιωμένη συγγραφέας. Ο κ. Βλαχογιάννης με τις παρεμβάσεις του στην αναδημοσιευόμενη συνέντευξη παρουσιάζει έντεχνα τα πλέον σημαντικά σημεία αυτής της, που αν μοι τι άλλο δίνει μιά παραστατική εικόνα της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης στην Ελλάδα, ακριβώς όπως είναι αλλά και με συμβολισμούς που συμπερασματικά οδηγούν σε μιά δεινή εκτροπή.
“Δεν είμαι πολιτικός ή οικονομολόγος οπότε μπορώ να πω μόνο ό,τι μου αναλογεί. Πως δεν βλέπω λύπη ή ντροπή στα μάτια των πολιτικών μας, μόνο ζόρι για την πολιτική τους τύχη. Πως μας φόρτωσαν τα δικά του «σακιά» ( Σακιά, είναι ο τίτλος του νέου της μυθιστορήματος).
Κι’ αυτό που προσάπτει στους πολιτικούς η κ. Καρυστιάνη είναι ακριβώς αυτό που χωρίς καμμιά ντροπή έχουν κάμει όλοι τους στη χώρας μας.
“Αποποιούνται τη διαφθορά τους χρεώνοντας ως διεφθαρμένους συλλήβδην τους Έλληνες και ζητώντας τους καπάκι να πληρώσουν το μαύρο πολιτικό χρήμα και το κόστος της δικής τους υποταγής σε συμφέροντα.”
Κι’ έχει απόλυτα δίκιο. Τι άλλο μπορεί να είναι οι δραματικές περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις του φτωχού λαού από την πληρωμή του μαύρου πολιτικού χρήματος που αυτοί κατασπατάλησαν;
“Πως προκαλεί η ανανδρία τους να εξισώνουν τις δικές τους τεράστιες ευθύνες με αυτές των πολιτών, μαζί και των χιλιάδων νέων που δεν πρόλαβαν να φτιάξουν το παραμικρό, μαζί και των χιλιάδων μεγάλων και γερόντων που βολοδέρνουν μεταξύ ανεργίας και πενιχρής σύνταξης.”
Κι’ αυτό οπωσδήποτε θα περάσει στην ιστορία σαν μια μεγάλη πολιτική ατιμία.
“Αν ανοίξουμε τους «άκοπους» τόμους και τους διαβάσουμε, αν στρέψουμε επι τέλους το βλέμμα προς τα παιδιά μας και φανταστούμε τι ζωή τα περιμένει, θα βρούμε το κουράγιο να αντέξουμε και τους τρόπους να αγωνιστούμε για χάρη τους.”
Γιατί, βέβαια, τι άλλο θα απομείνει κάποια στιγμή στον δυστυχή αυτόν λαό από το να αποφασίσει να ξεκινήσει τον αγώνα για χάρη των παιδιών του. Κι’ ο Χρήστος Βλαχογιάννης επεμβαίνει συμπερασματικά.
“Αφουγκρασθείτε προσεκτικά κάθε της κουβέντα. Δεν περισσεύουν λέξεις δίχως νόημα. Κι’ όταν ερωτάται ( η κ. Καρυστιάνη )για το αν η Ευρώπη κατρακυλάει προς έναν υφέρποντα φασισμό που θα οδηγήσει μόνο σε οικονομικό πόλεμο, η απάντησή της αφυπνίζει.τελειώνoντας με την προφητική της απάντηση.
“Η ταπείνωση σε δόσεις, ο φόβος σε δόσεις, ο φασισμός σε δόσεις. Εκρηκτικός ο λογαριασμός. Η ιστορία κρατάει στα λογιστικά της βιβλία πολλές ζημιές και χρεοκοπίες της ανθρωπότητας. Να μην αφεθούμε σε απαναλήψεις.”
Πραγματικά πρόκειται για μια συνέντευξη που δεν περισσεύουν λέξεις δίχως νόημα.

Το παιγνίδι της Ντόρας,

Γιά τον γνωστό σε όλους σας λόγο, έλλειψα για αρκετό καιρό όχι μόνο από τις δυό μου ιστοσελίδες – Εφτάνησα και Καφενείο η Ελλάς,- αλλά και από την οποιαδήποτε πολιτική επικαιρότητα, τόσο την ελληνική όσο και τη διεθνή. Πως ήταν δυνατόν μετά από το τραγικό συμβάν του θανάτου του μοναχογιού μας να έχω τη διάθεση να παρακολουθώ τηλεόραση και να διαβάζω εφημερίδες;
Τελικά κάποτε έπρεπε να γίνει μια καινούργια αρχή. Όχι μόνο γιατί η ζωή συνεχίζεται, αλλά γιατί η οικογένειά μου κι’ εγώ πρέπει να συνεχίσουμε την ζωή και να την αφιερώσουμε στα τρία μικρά ορφανά εγγονάκια μας.
Μαζύ σας λοιπόν ξεκινάω και πάλι τη συντροφιά μας. Και σαν πρώτο θέμα μου εδώ, στο Καφενείο, επέλεξα την ίδρυση της “Δημοκρατικής Συμμαχίας”από την κ. Ντόρα Μπακογιάννη, θέμα για το οποίο έχω κάποιες γνώσεις, μια και είναι πρόσφατο και διάβασα τους σκοπούς και στόχους που έχει θέσει η κ. Μπακογιάννη.
Παρουσία πέντε χιλιάδων ατόμων, λοιπόν στην ειδική εκδήλωση που έγινε στο θέατρο Μπάντμιγκτον, η κ. Μπακογιάννη στην ιδρυτική της διακήρυξη ανάφερε πολλά। “Έχω κι’ εγώ αλλάξει διότι με άλλαξε η ζωή.” είπε.Τώρα το πόσο εμείς θα πρέπει να πιστέψουμε ότι η Ντόρα άλλαξε είναι ένα άλλο θέμα. Για δεκάδες χρόνια τώρα όλοι οι πολιτικοί στην Ελλάδα, ιδιαίτερα σε προεκλογικές περιόδους, δηλώνουν πως άλλαξαν αλλά κατά βάθος παραμένουν οι ίδιοι και χειρότεροι.
Η κ. Μπακογιάννη είπε στην ομιλία της ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι σε κρίση γιατί οι πολιτικοί δεν μιλάνε την γλώσσα της αλήθειας. Στην πολιτική της διαδρομή η Ντόρα μας είχε φλομώσει στην αλήθεια. Έτσι;.
“ Ανεξάρτητο Συμετοχικό Δημοκρατικό Κίνημα” χαρακτήρισε το κόμμα της η κ.Μπακογιάννη. Όμως καμμιά από αυτές τις τέσσερεις λέξεις δεν μπορεί να μας πείσει ότι το νέο κόμμα ή κίνημα θα ανταποκριθεί στην έννοιά τους. Την πορεία ενός κόμματος, τουλάχιστον στην Ελλάδα, την ρυθμίζει και η πορεία των άλλων κομμάτων. Και οπωσδήποτε το ίδιο έργο θα ζήσουμε εάν το κόμμα της Ντόρας καταφέρει να μπει στην Βουλή. Όσα και αν προβάλει η κ. Μπακογιάννη το πολιτικό της παρελθόν δεν μπορεί να μας πείσει ότι θα γίνει μια πολιτικός διαφορετική από τους άλλους.
“Δημιουργήσαμε σήμερα ένα ανεξάρτητο συμμετοχικό δημοκρατικό κίνημα. Όχι άλλο ένα κόμμα” είπε η κ. Μπακογιάνη. Τώρα εγώ γιατί μπερδεύομαι και δεν μπορώ να βρω τη διαφορά ανάμεσα στο πολιτικό κίνημα και στο πολιτικό κόμμα;
Ο νέος πολιτικός φορέας δηλώνει ανοικτός στη συνεννόηση, στη συνεργασία και στη διαμόρφωση κοινών τόπων με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις . Προσωπικά, όσα χρόνια θυμάπαι να ασχολούμαι επαγγελματικά με τον πολιτικό χώρο της Ελλάδας, δεν υπήρξε ούτε μια φορά κάποια πολιτική συνεννόηση των κομμάτων που οργώνουν τον πολιτικό χώρο.
“Μετά τις εκλογές η Νέα Δημοκρατία θα είναι μιά γροθιά” βροντοφωνούσε η Ντόρα κατά την διάρκεια των εσωκομματικών εκλογών και δήλωνε στρατιώτης του κόμματος. Το ίδιο βράδυ των αποτελεσμάτων η Νέα Δημοκρατία είχε γίνει δυό κόμματα και όλοι είχαν τη δική τους γροθιά έτοιμη.
Η Ντόρα Μπακογιάννη έφτιαξε ένα νέο κόμμα με στόχο να διαλύσει τη ΝΔ. Και όποιος θέλει το πιστεύει. Ήδη οι διαρροές έχουν αρχίσει και θα συνεχιστούν με τον Αντώνη Σαμαρά να παριστάνει τον δραγάτη που προσπαθεί να συγκρατήσει τα κατσίκια. Τι θα γίνει; Θα το ρισκάρω και θα το πω. Αν η Ντόρα συγκεντρώσει τους βουλευτές που χρειάζονται ( 10 ) θα μπει στη Βουλή – που είναι και το πιό πιθανό - και θα κινείται ανάλογα με ό,τι βλάπτει την ΝΔ. Ακόμη μπορεί να συμμαχίσει και με την Αλέκα προκειμένου να βλάψει τον Σαμαρά. Άλλωστε.......συμμετοχικό είναι το κόμμα της. Αν δεν μπει στη βουλή θα παραμείνει σαν κίνημα και θα ασχολείται με δολιοφθορές στο εσωτερικό της ΝΔ, με σκοπό να απομακρύνει τον προσωπικό της εχθρο και να ενώσει τα δυό κόμματα. Τι θα γίνει η Ελλάδα; Εσείς λέτε να ενδιαφέρει τη Ντόρα τι θα γίνει η Ελλάδα; Το πιό άσχημο σημάδι για την Δημοκρατική Συμμαχία είναι ότι ο μπαμπάς Μητσοτάκης, ο γνωστός και ως Δράκουλας, δεν λέει τίποτα.
Να τελειώσω με τους στίχους του ποιητή
“Μη παρακαλώ σας μη λησμονάτε τη χώρα μου”

Το μνημόσυνο του γιού μας

Φίλοι μου καλημέρα

Την Κυριακή δεκατέσσερεις Νοεμβρίου στις δώδεκα το μεσημέρι θα έχουμε το μνημόσυνο του γιού μας Βαγγέλη για τις σαράντα μέρες από το θάνατό του

Παρακαλώ ενώστε τις προσευχές σας μαζί μας

Νάστε καλά

Ντένης

Κι εσύ να λείπεις

Αυτό το ποιήμα του Γιάννη Ρίτσου μου το έστειλε ο αδελφικός μου φίλος Σπύρος Γκάρος από την Νυρεμβέργη στην μνήμη του λατρευτού μου Βαγγέλη
Τον ευχαριστώ πάρα πολύ
Ντένης Κονταρίνης



Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,
και συ να λείπεις,
να 'ρχονται οι Άνοιξες με πολλά
διάπλατα παράθυρα,
και συ να λείπεις,
να 'ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια
του κήπου με χρωματιστά φορέματα,
και συ να λείπεις,
οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι,
και συ να λείπεις,
Ένα ανθισμένο δέντρο
να σκύβει στο νερό,
πολλές σημαίες ν' ανεμίζουν
στα μπαλκόνια,
και συ να λείπεις,
Κι ύστερα ένα κλειδί να στρίβει
η κάμαρα να 'ναι σκοτεινή,
δυο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο,
και συ να λείπεις,
Σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται,
και σένα να σου λείπουν τα χέρια,
δυο κορμιά να παίρνονται,
και συ να κοιμάσαι κάτου απ' το χώμα,
και τα κουμπιά του σακακιού σου
ν' αντέχουν πιότερα από σένα
κάτου απ' το χώμα,
κι η σφαίρα σφηνωμένη
στην καρδιά σου να μη λιώνει
Όταν η καρδιά σου,
που τόσο αγάπησε τον κόσμο
θα 'χει λιώσει.
Να λείπεις – δεν είναι τίποτα να λείπεις.
Αν έχεις λείψει για ότι πρέπει,
θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα
που γι' αυτά έχεις λείψει,
θα 'σαι για πάντα μέσα
σ' όλο το κόσμο...

Δυό λόγια λυπητερά.....

Αφήνω ένα μήνυμα πένθιμο, λυπητερό, τραγικό

Μια βδομάδα πριν χάσαμε το μοναχογιό μας Δρ.Ευάγγελο Κονταρίνη, καθηγητή ιστορικό των πανεπιστημίων Ντούραμ και Ινστιτούτ Οφ Αρτ του Νιού Χαμσάϊρ και συγγραφέα ενός συγγράμματος και άλλου μισού, που δεν τον άφησε ο καρκίνος να το τελειώσει

Στους λόγους τους, κατά την νεκρόσημο ακολουθία οι καθηγητές του, που τον είχαν φοιτητή, παραδέχτηκαν πως όταν έγινε καθηγητής τους ξεπέρασε

Είχε πραγματοποιήσει το όνειρό του Να διδάξει για να μπορέσει να δώσει τις γνώσεις του στον κόσμο

Εφτιαξε την οικογένεια που ονειρεύοταν Την σύζυγό του, επίσης καθηγήτρια και τρία παιδάκια Ένα αγόρι και δυό κοριτσάκια Οκτώ, πέντε και τριών ετών αντίστοιχα Έζησε και σταδιοδρόμησε στην Νέα Αγγλία, στο Έξετερ, περιοχή που λάτρευε

Η σύζυγός μου, οι αδελφές του και εγώ μείναμε να τον θυμόμαστε και να πονάμε

Αυτός ήταν ο λόγος που τόσον καιρό απουσίαζα από το Καφενείο Ελλάς

Με την αγάπη σας ελπίζω σε λίγο καιρό να καταφέρω να επανέλθω γιατί έχω πάρα πολύ ανάγκη την επικοινωνία

Η οικογένειά μου και εγώ ευχαριστούμε όλους που συμμετείχαν στην τραγωδία μας

Νάσται πάντα καλά και εύχομαι σύντομα να μπορέσω να είμαι και πάλι μαζύ σας

Φιλικώτατα

Ντένης Κονταρίνης

Θα απουσιάσω για λίγο… κατανοήστε με…

Ντένης Κονταρίνης

Ελλάδα είναι μόνο μία ! ! !

Θα θυμάστε οπωσδήποτε το ανέκδοτο με την δασκάλα και την έκθεση ιδεών που υπέβαλε στους μαθητές της με τον τίτλο Μάνα είναι μόνο μία;
Και οπωσδήποτε θα θυμάστε τις εκθέσεις, που έγραψαν οι αριστούχοι για τη μάνα αλλά και για τον κακό μαθητή, τομ Τοτό που, τον έστειλε η μάνα του στο ψυγείο για να βρει τρεις μπύρες να πιεί με τις φίλες της και αυτός βρίσκοντας μόνο μία αναφώνησε το.....ιστορικό Μάνα…. είναι μόνο μία.
Αφού λοιπόν μάνα είναι μόνο μία γιατί και η μαμά -Ελλάς να μην είναι μόνο μία; Και αυτά τα πρωτεία, να είναι μόνο μία, από χρόνια τα διεκδικεί και τα έχει।

Πρώτη σε όλα η μαμά-Ελλάς λοιπόν και φυσικά είναι μόνο μία Πρώτη στην κλεψιά, πρώτη στην απάτη, πρώτη στη διαφθορά, πρώτη στη φοροδιαφυγή, πρώτη στις απεργίες, πρώτη στο κάπνισμα, πρώτη στην τεμπελιά, Πρώτη σε όλα τα κακά και ανάποδα η μαμά-Ελλάς Τώρα απέκτησε και μια ακόμη παγκόσμια πρωτιά Η μαμά-Ελλάς είναι επίσημα πρώτη και στους υπεραιωνόβιους. Μάλιστα। Είμαστε μιά μικρή χώρα των δέκα εκατομμυρίων και έχουμ 8900 υπεραιωνόβιους άνω των 105 ετών Βέβαια αυτό είναι ένας μεγάλος κράχτης για να συρρεύσουν στην πατρίδα μας πάρα πολλοί οι οποίοι θα ήθελαν οπωσδήποτε να παρατείνουν το όριο της ηλικίας τους Και ποιός δεν θα ήθελε να καταφέρει να περάσει τα εκατό χρόνια ζωής Να λοιπόν που η πατρίδα μας παρουσιάζεται σαν ο χώρος που ο καθ’ ένας μπορεί να κερδίσει χρόνια ζωής Σύμφωνα λοιπόν με τις δηλώσεις του νέου διοιηκητή του ΙΚΑ του κ. Ρ. Σπυρόπουλου ένας πρόσφατος έλεγχος στις συνταξιοδοτικές καταστάσεις αυτού του οργανισμού αποκάλυψε ότι το ΙΚΑ συνταξιοδοτεί πάνω από 8.900 υπερήλικες, υπεραιωνόβιους άνω των 105 ετών.
Φυσικά αυτό δεν είναι μιά πραγματικότητα Απλούστατα κάποιοι Ελληνάρες, όπως αυτοαποκαλούνται δεν δήλωσαν το θάνατο κάποιου συγγενή τους για να μπορούν να συνεχίζουν να εισπράτουν την σύνταξη του. Ακόμη και το θάνατο κάποιου συγγενή του ο σημερινό Έλληνας τον βλέπει σαν μια ευκαιρία για να εξοικονομίσει ακόμη λίγα χρήματα περισσότερα Δεν γνωρίζω αν από αυτά τα λαθραία και παράνομα χρήματα ανάβει κάποιο κεράκι στον μακαρίτη αλλά σίγουρα θα πίνει το φραπεδάκι του στη μνήμη του και διόλου απίθανο να ψυθιρίζει, για να μην τον ακούσουν Θεός σχωρέ σε τον τον προπάπου. Γιατί περί προπάπου θα πρόκειται.
Φυσικά ουδόλως ενδιαφέρει αν τα στερεί από κάποιον άλλον. Αρκεί που αυτός έχει τον φραπέ του.
Φίλοι μου θα το φωνάζω όσο μπορώ πιό δυνατά. Για τη σημερινή κατάντια της πατρίδας μας να μην ζητάμε ευθύνη από κανένα Αν φτάσαμε στο σημείο να έχουμε ξένους αφεντάδες πάνω από το κεφάλι μας η ευθύνη είναι δική μας। Είμαστε εμείς εκείνοι που κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να φέρουμε την πατρίδα μας στο θλιβερό αυτό σημείο που βρίσκεται σήμερα Είμαστε εμείς εκείνοι που με τις πράξεις μας σκοτώναμε καθημερινά τη χώρα μας Είμαστε εμείς εκείνοι που συνεχίζουμε ακόμη και σήμερα και αφού ξέρουμε τα χάλια που έχει η δύστυχη Ελλάδα, να κάνουμε τα ίδια και χειρότερα

Και να προστέσω δυό λόγια από αυτά που γράφει ο φίλος Γιάννης Τζούμας στην εφημερίδα του ΑΛΗΘΕΙΑ της Χίου "Μέχρι να διαλύσει αυτή η πατρίδα οφείλουμε τουλάχιστον να γλυτώσουμε όσοι μπορούμε"

Θα πρέπει λοιπόν κάποτε να αποφασίσουν αυτοί οι άχρηστοι πολιτικοί μας να τιμωρούν όσους παρανομούν σε βάρος της χώρας Να πιάσουν τους συγγενείς αυτών των υπεραιωνοβίων και να τους υποχρεώσουν να πληρώσουν με τόκο και με πρόστιμο όσα παράνομα καρπώθηκαν. Να τους συλλάβουν και να τους τιμωρήσουν. Υπάρχει τρόπος να διορθωθεί η χώρα. Αρκεί αυτοί, που μοίρα κακιά τους έταξε να μας κυβερνούν, να αποφασίσουν να τιμωρούν Και να τιμωρούν σκληρά Ας το δοκιμάσουν

ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΔΥΝΑΜΗΣ ΜΕ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣΘΥΜΑΤΑ - “ΧΙΡΟΣΙΜΑ – ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ”

Αγαπητοί φίλοι
Φιλοξενώ και σήμερα ένα σημαντικό άρθρο του εκλεκτού συναδέλφου δημοσιογράφου από τη Γερμανία και καλού μου φίλου Σπύρου Γκάρου Αναφέρεται στη ρίψη των πρώτων ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι τον Αύγουστο του 1945 Πιστεύω πως διαβάζοντας το άρθρο αυτό θα προβληματιστείται Ήταν τότε που για τον πλανήτη μας άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση
Δ.Κ

6।Αυγούστου 1945 Βόμβα Ουρανίου – Χιροσίμα.
9. Αυγούστου 1945 Βόμβα Πλουτωνίου – Ναγκασάκι.
Ήταν η ρίψη της Α-Βόμβας Ουρανίου από τις ΗΠΑ στην Ιαπωνία απαραίτητη;
Ασφαλώς όχι...Όπως απαραίτητοι δεν ήταν και οι μετέπειτα εξοπλισμοί με την αιτιολογία του “ψυχρού πολέμου”, αυτοί που καταβροχθίζουν ακόμα και σήμερα αστρονομικά ποσά οδηγώντας δισεκατομμύρια ανθρώπους στην πείνα και την εξαθλίωση. Όλα αυτά στο βωμό των κερδών της πολεμικής βιομηχανίας των μεγάλων δυνάμεων, ιδιαίτερα των ΗΠΑ. Ο πλανήτης έχει μεταβληθεί σε μία μεγάλη “πυριτιδαποθήκη” πάνω στην οποία καθόμαστε. Είναι παρανοϊκό να συνεχίζεται ο ψυχρός πόλεμος με νέα αιτιολογία “την καταπολέμηση της τρομοκρατίας”. Πάνω σ' αυτή τη βάση συνεχίζονται οι εξοπλισμοί και οι πολεμικές συρράξεις εδώ κι εκεί, με κίνδυνο μία μικρή πυρκαγιά να εξελιχθεί σε μία μεγάλη, ολέθρια για την ανθρωπότητα. Πριν από λίγα χρόνια γνωρίσαμε τη φύση του πλανήτη Άρη... Θέλουμε μήπως να γίνουμε κι εμείς το ίδιο; Στην κρίση της Κούβας το έτος 1962, τότε που ο κόσμος είχε φτάσει στο χείλος μιας πυρηνικής καταστροφής, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, John F. Kennedy, είχε αναφέρει τα εξής: “Οι άνθρωποι σ' αυτόν τον πλανήτη θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν, ότι μπορεί να έρθει μία ημέρα που ο πλανήτης δε θα είναι πλέον κατοικήσιμος. Κάθε άνδρας, γυναίκα και παιδί ζούνε κάτω από την πυρηνική δαμόκλειο σπάθη”, η οποία κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους από μία λεπτή κλωστή. Ουαί κι αλίμονο, αν από κάποιον παρανοϊκό ή από κάποιον λανθασμένο χειρισμό ή από ένα ατύχημα η κλωστή κοπεί. Τότε θα πάψει να υπάρχει ζωή επί του πλανήτη μας”. Από μία τέτοια κλωστή κρέμεται σήμερα και το κλίμα στη γη μας, αν αναλογιστούμε πόσο μεγάλη ρύπανση έχει προκληθεί από τις δοκιμές όλων αυτών των όπλων, καθώς επίσης και από τα πυρηνικά και χημικά απόβλητα. Σ' αυτά προστίθενται κι όλα αυτά που έχουν συσσωρευτεί και συσσωρεύονται από τους δορυφόρους, τα ραντάρ, τα τεράστια υποβρύχια, τους ατομικούς αντιδραστήρες και ό,τι λειτουργεί με πυρηνική ενέργεια επί του εδάφους, στις θάλασσες και στον αέρα.

Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι.
Η τότε Α-Βόμβα (Little Boy) που έρριψαν στη Χιροσίμα, είχε την ισχύ των 13 000 τόνων εκρηκτικής ύλης (ΤΝΤ – Τρινιτροτολουόλης ) σκορπίζοντας εντός δευτερολέπτου τον φρικτό θάνατο σε 80 000 ανθρώπους. Επί πλέον 15 000 κονιορτοποιήθηκαν και 100 000 περίπου μολύνθηκαν και πέθαναν από τη ραδιενέργεια.
Η βόμβα πλουτωνίου, με διπλάσια ισχύ αυτής του Ουρανίου (Fat Man), προοριζόταν για το νησί Κοκούρα. Επειδή ο ουρανός εκεί ήταν συννεφιασμένος, ρίχτηκε στο Ναγκασάκι και είχε σε κλάσματα δευτερολέπτου 70 000 θύματα.
Προτού οι δύο βόμβες τον Αύγουστο του 1945 χρησιμοποιηθούν και εξοντώσουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους από τον άμαχο πληθυσμό, ήδη από το 1942 οι Αμερικανοί έκαναν στις πόλεις της Ιαπωνίας για πρώτη φορά χρήση της βόμβας “Ναπάλμ”, μία εφεύρεση του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, (33% Benzin, 21% Benzol kai 46% Polystyrol). Μία βόμβα που όπου έπεφτε έκαιγε τα πάντα. Από αυτή τη βόμβα είχαν οι Ιάπωνες 142 000 θύματα. Στις αρχές του 1945, μετά την πτώση της Γερμανίας στην Ευρώπη, άρχισαν οι Ιάπωνες να διαπραγματεύονται τη συνθηκολόγηση με τους Αμερικανούς. Άρα οι βόμβες του ουρανίου και πλουτωνίου δεν υπήρχε λόγος να χρησιμοποιηθούν. Στο λόγο που εκφώνησε στις 7.8.1945, μετά από μία πρόποση με ένα ποτήρι σαμπάνια, ο πρόεδρος Τρούμαν ανάφερε ότι η Χιροσίμα ήταν “μία δοκιμή με αφάνταστη επιτυχία”, ασχέτως αν από αυτή τη δοκιμή έχασαν τη ζωή τους εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι και στα επόμενα χρόνια από τη ραδιενέργεια ακόμα περισσότεροι.
Ο ισχυρισμός, ότι με αυτό που έκανε θα τερμάτιζε τον πόλεμο και θα έσωζε τη ζωή πολλών Αμερικανών στρατιωτών, ήταν ένα μεγάλο ψέμα. Στη φάρμα Hall (Χαλ), εκεί που κρατούνταν φυλακισμένοι οι δέκα Γερμανοί πυρηνικοί επιστήμονες, σ' ένα διάλογο μεταξύ του αξιωματικού των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών Brodie (Μπρόντι) και του Γερμανού φυσικού επιστήμονα Dr. Weizsäcker (Δρα. Βάϊσεκερ) γύρω από τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ειπώθηκαν τα εξής:
Δρ. Βάϊσεκερ: Δεν νομίζετε, ότι ήταν τρομερό αυτό που συνέβη με τη ρίψη της Α-βόμβας;
Μπρόντι: Ναι, αλλά αυτό έδωσε τέρμα στον πόλεμο...
Δρ. Βάϊσεκερ: Όχι όμως με αυτά τα καταστροφικά όπλα και με θύματα τόσους πολλούς ανθρώπους...
Μπρόντι: Να σας πω... Η ζωή ενός Boy μας (νέου μας) έχει μεγαλύτερη αξία από 60 000 Japsen (Ιαπωνάκια)!
Η δοκιμή της Α-βόμβας ήταν από τον Τρούμαν μία διπλωματική στρατιωτική απειλή με κατεύθυνση τη Μόσχα και όχι το Τόκιο. Ηθελε να κόψει τις ορέξεις του Στάλιν για μεγαλύτερες καταλήψεις εδαφών στην Ευρώπη και τη Νοτιοανατολική Ασία, Μαντζουρία κτλ.
Δηλαδή μία επίδειξη δύναμης. Πολλοί, ακόμα και σήμερα αναρωτιούνται, γιατί δεν έριξε τις βόμβες στις μεγάλες στρατιωτικές βάσεις της Ιαπωνίας, αλλά επί του άμαχου πληθυσμού. Η κατασκευή της βόμβας ουρανίου (235) και πλουτωνίου (239) κόστισε στην αμερικανική οικονομία δύο δισεκατομμύρια δολάρια και εξασφάλισε στις ΗΠΑ το προβάδισμα στη στρατιωτική ισχύ απέναντι σε μία οικονομικά από τον πόλεμο κατεστραμμένη Σοβιετική Ένωση. Κατ΄αυτόν τον τρόπο κατόρθωσαν οι ΗΠΑ να επιβληθούν σαν κυρίαρχη δύναμη στην Ευρώπη και την Ασία. Από τον Αύγουστο του 1945 και στα επόμενα χρόνια, με πρόφαση την απειλή από τον „Κομμουνισμό”, ξεκίνησε ένας μαραθώνιος εξοπλισμών και ο “ψυχρός πόλεμος”.

Κλέψε πολλά να μην τιμωρηθείς! ! !

Είδε το φως της Δημοσιότητας πριν από λίγο καιρό, η ετήσια έκθεση του Επιθεωρητού Δημόσιας Διοίκησης γιά το έτος 2009.κ. Λέανδρου Ρακιντζή. Πάρα πολλά και απίστευτα τα όσα αυτή η έκθεση αποκαλύπτει. Το πλέον εντυπωσιακό είναι ότι στον έλεγχο του “Πόθεν έσχες”για τους δημοσίους υπαλλήλους, βρέθηκε ότι ο αντιπρόεδρος ενός συλλόγου υπαλλήλων του Υπουργείου Πολιτισμού, είχε καταθέσεις εννέα (9) εκατομμυρίων ευρώ. Κάποια διευθύντρια του Υπουργείου Υγείας βρέθηκε να μετέχει επ’ αμοιβή σε τριάντα μία (31) επιτροπές.με αποδοχές άνω των δέκα χιλιάδων μηνιαίως. Κάποιος πανεπιστημιακός γιατρός που υπηρετούσε σε δημόσιο νοσοκομείο φεύγωντας, όταν συνταξιοδοτήθηκε, πήρε μαζύ του 440 φακέλους ασθενών γιά να τους έχει στο ιδιωτικό θεραπευτήριο όπου είχε προσληφθεί. Τις παραμονές των εκλογών σε δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς έγινε όργιο προσλήψεων. Μόνο στην ΤΡΑΜ. ΑΕ. το προσωπικό αυξήθηκε κατά 250% Όμως, όπως αναφέρει ο κ. Ρακιντζής στην έκθεσή του, το μεγάλο φαγοπότι έγινε στις δημοτικές επιχειρήσεις. Ούτε ένα δεν τιμωρήθηκε. Ούτε ένας δεν πέρασε την πόρτα κάποιας φυλακής. Ούτε ένας δεν αντίκρυσε το γραφείο κάποιου εισαγγελέα.Μετά από αυτά στήσαμε στη χώρα μας αψίδες με δάφνες γιά να περάσει το ΔΝΤ.
Το 1957, μετά από πέντε ετών υπηρεσία, απολύθηκα από τον στρατό. Κατά τη διάρκεια παράδοσις του ατομικού μου ιματισμού έλειπε μιά κουβέρτα. Μετά από μιά σειρά αμέτρητων μετακινήσεων κάπου παράπεσε, κάπου την κλέψανε. Μου ζήτησαν, τότε 500 δραχμές.Δεν τις είχα. Υπέγραψα ένα χαρτί και πήρα τους δρόμους της ζωής. Πέρασαν περίπου δυό χρόνια. Κάποιο πρωί φάνηκε στο κατάστημα που εργαζόμουν ένα κύριος με κουστούμι. Μου συστήθηκε ως αστυνομικός και μου ζήτησε το χέρι μου. Όχι για να με χαιρετίσει. Να μου περάσει χειροπέδες ήθελε ο άνθρωπος Μου ζήτησε συγνώμη και μου εξήγησε ότι έτσι επιβάλουν οι νόμοι.Έδωσα τα χέρια μου μιά και είχα μάθει από τον Σωκράτη ότι πρέπει να πειθαρχούμε στους νόμους.
-Θα προσπαθώ να σε καλύπτω, θέλησε να δικαιολογηθεί
-Δεν χρειάζεται, του είπα. Ο κόσμος γνωρίζει ότι αυτοί που οδηγούντε με χειροπέδες είναι οι πιό αθώοι.
Κι, έτσι πήγαμε από τον Κολωνό στην Ασφάλεια – Μπουμπουλίνας – με τα πόδια.
Εκεί μου ζήτησαν 500 δραχμές συν 127.50 τόκους Σύνολον 627.50 Τώρα τι να τους πω; Ότι είχα μόνο τις 7.50; Με 1.000 δραχμές μισθό το μήνα τι να έχω; Κομπόδεμα;
Οδηγήθηκα στις φυλακές της Καλλιθέας. Με τζιπ αυτή τη φορά Και – πράγμα παράξενο - δεν με χρέωσαν τη βενζίνη.
Στο κελί μου βρήκα..... έναν υπέροχο κόσμο. Παρ’ όλα αυτά μου φέρθηκαν άψογα. Προηγήθηκαν οι σχετικές.....ανακρίσεις πως, πότε, που, γιατί κλπ. Και σε μια στιγμή ακούστηκε η φωνή του..... θαλαμάρχη.
-Μάγκες .Όλοι τσόντα να το βοηθήσουμε το ανθρωπάκι.
Το ανθρωπάκι ήμουν εγώ.. Καλωσύνη τους, δεν χρειάστηκε. Οι δικοί μου κατάφεραν σε τρεις μέρες να συγκεντρώσουν το ποσόν και πέρασα την πόρτα της εξόδου.
Αφού εμένα, λοιπόν για 500 δραχμές με οδήγησαν με χειροπέδες στη φυλακή αυτούς τους μεγαλοαπατεώνες, αυτούς τους μεγαλοκλέφτες, αυτούς τους συμμορίτες, αυτούς τους εγκληματίες, αυτούς τους άρπαγες τι πρέπει να τους κάνουν; Μήπως είδατε να τιμωρηθεί έστω και ένας; Μήπως είδατε να πληρώσει έστω και ένας; Μήπως είδατε να κάμουν κατάσχεση των κλοπιμαίων σε κανέναν;
Αυτή είναι η πατρίδας μου κύριοι. Πατρίδα δύο ταχυτήτων. Πατρίδα γιά πολίτες δύο κατηγοριών.Κι’ ας λέει το Σύνταγμα ότι όλοι είμαστε ίσοι.

“Θα σβύσουμε την Ελλάδα”

“Θα σβύσουμε την Ελλάδα”Τα λόγια αυτά και κάποια άλλα ακόμη γιά αίματα, ακούστηκαν σαν απειλή προς την κυβέρνηση από το στόμα των συνδικαλιστών ηγετών της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ κ.κ.. Κατσαρού, Φωτόπουλου, Ρίζου. Μάλιστα αδέλφια μου. Υπάρχουν κάποιοι Έλληνες που απειλούν να σβύσουν την Ελλάδα. Ο κύριος Κατσαρός και τα συντρόφια του θα σβύσουν την Ελλάδα. Φυσικά – και καλωσύνη τους – δεν εννοούν να την σβύσουν από το χάρτη Δόξα τω Θεώ τέτοια δύναμη δεν την έχουν. Αν βέβαια την είχαν μπορεί και να προχωρούσαν στο σβύσιμο της Ελλάδας από τον χάρτη. Γιατί αμφιβάλω αν ο κ. Κατσαρός και τα συντρόφια του γνωρίζουν τι είναι η Ελλάδα. Όπως δεν γνωρίζουν και ποιά είναι η ΔΕΗ στην οποία υποτίθεται ότι εργάζονται και χρυσοπληρώνονται. Και λέω υποτίθεται διότι σαν ηγέτες συνδικαλιστές δεν έχουν εργαστεί ποτέ τους. Απλώς πληρώνονται και απειλούν. Διότι αν εγνώριζαν δεν θα τολμούσαν να εκστομίσουν αυτές τις απειλές.
Η ΔΕΗ όπως και η κάθε ΔΕΚΟ δεν είναι ιδιοκτησία του κάθε Φωτόπουλου, του κάθε Κατσαρού, του κάθε Ρίζου και των συν αυτώ. Είναι ιδιοκτησία του ελληνικού λαού ο οποίος ακριβοπληρώνει τις οποιεσδήποτε υπηρεσίες του προσφέρουν αυτές οι ΔΕΚΟ. Είναι ιδιοκτησία του ελληνικού λαού που άδικα υποχρεούται να δεχτεί στις πλάτες του τον υποτιθέμενο αγώνα του κάθε Κατσαρού και των συντρόφων του..
Δεν αμφισβητώ το δικαίωμα της απεργίας. Προς Θεού. Εργάτης κι’ εγώ σε όλη μου τη ζωή. Σεβάστηκα όμως το όπλο της απεργίας, που μου παραχωρούσε το κάθε σύνταγμα στις χώρες τις οποίες έζησα και εργάστηκα. Κι’ όταν οι καταστάσεις με οδηγούσαν στη χρήση του όπλου της απεργίας έκανα ό,τι μπορούσα γιά να μην ζημιώσω, να μην ταλαιπωρήσω, να μην αδιαφορήσω γιά το λαό και τη χώρα του. Να μην πονέσω τον συνάνθρωπό μου. Ποτέ δεν απείλησα να σβύσω τη χώρα ή να ματώσω.
Οι Δημοκρατίες έχουν το χρυσό, το μοναδικό, το πολιτισμένο, το ανθρώπινο πλεονέκτημα του διαλόγου,. Ας προσπαθήσει ο κ. Κατσαρός και η συντροφιά του να χρησιμοποιήσουν τον διάλογο με τον οποιονδήποτε υπεύθυνο της κυβέρνησης προκειμένου να διασφαλήσουν τα συμφέροντά τους, εφ’ όσον αυτά πλήττονται και αν δεν βρεθεί λύση τότε πολιτισμένα και ανθρώπινα ας αντιδράσουν. Όχι όμως με τον πόνο και την ζημιά των συνανθρώπων τους, γιατί τότε όσα και αν πετύχουν θα είναι άχρηστα. Ο κ. Κατσαρός και τα συντρόφια του θα έχουν χάσει την ανθρωπιά τους. Ένας αγώνας δικαιώνεται μόνο αν καταφέρει να έχει με το μέρος του το σύνολο του λαού.
Συγνώμη αξιότιμοι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, αλλά έρχεστε δεύτεροι. Πρόλαβαν να σβύσουν την Ελλάδα πριν από σας οι ιδιοκτήτες βυτιοφόρων ενός άλλου μεγάλου συνδικαλιστή. Του κ. Τζωρτζάτου. Και πριν απ’ αυτόν οι Αγρότες Και πριν από τους αγρότες οι συνδικαλιστές του ΟΤΕ Και πριν οι της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ Και πριν το ΠΑΜΕ Και πριν το κόμμα της Αλέκας. Και πάρα πολλοί άλλοι πριν
Τελικά υπάρχει κάποιος σ’ αυτή τη χώρα που να καταφέρει να σκύψει με συμπόνοια πάνω από το κουφάρι της δόλιας της Ελλάδας και να της δώσει ένα φιλί; Υπάρχει κάποιος;

Ο Κύριος Πατριάρχης κι’ ο Καραγκιόζης Τούρκος.

Πρόκειται γιά μιά είδηση που θα έπρεπε όχι μόνο να προβληματίσει όλη την Ελλάδα αλλά και να μας ξεσηκώσει σε μιά θύελλα διαμαρτυριών διεθνώς. Όμως πέρασε στα πάρα πολύ ψιλά γράμματα των εφημερίδων και φυσικά στην τηλεόραση δεν ασχολήθηκε κανείς με αυτή.. Στο χώρο αυτόν, της τηλεόρασης, προτιμούν να πηγαίνουν πακέτο, να πίνουν έναν καφέ το πρωί, να απολαμβάνουν τι γίνεται στο σόου μπιζ και άλλα τέτοια....επιμορφωτικά. Το ότι μας κλέβουν τον πολιτισμό μας, την ιστορία μας και σιγά-σιγά θα φτάσουν να μας κλέψουν και τα εδάφη μας, ουδόλως τους ενδιαφέρει. Γιά ποιό λόγο; Απλούστατα διότι δεν φέρνει.....νούμερα. Δηλαδή δεν φέρνει χρήμα. Κι’ αν κάτι δεν τους φέρνει χρήμα δεν τους ενδιαφέρει να βουλιάξει όλη η Ελλάδα. Η βέρα στο δεξί νάναι καλά και να τα κονομάμε.
Την τουρκική υπηκοότητα λοιπόν, απέκτεισε ο Έλληνας Καραγκιόζης λέει η είδηση σε μιά επαρχιακή εφημερίδα. Ευτυχώς που υπάρχει και η επαρχία να μας θυμίζει ότι είμαστε Έλληνες και αγωνιζόμαστε να υπάρχουμε. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα λοιπόν η UΝESCO αναγνώρισε την τουρκική υπηκοότητα στους Καραγκιόζη και Χατζηαβάτη επικυρώνοντας σχετική απόφαση μιάς υποεπιτροπής. Η υποεπιτροπή αυτής της οργάνωσης αποτελούμενη από εκπροσώπους έξη χωρών, Τουρκίας, Εσθονίας, Μεξικού, Βόρειας Κορέας, Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, και της Κένυας, εξέδωσε την σχετική απόφαση. Η επιτροπή αυτή είχε συνεδριάσει πέρυσι στο Άμπου Ντάμπι και αποδέχτηκε την εισήγηση που είχε συντάξει το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού της Τουρκίας όπου στην εισήγησή του ζητούσε να αναγνωριστεί η τουρκική υπηκοότητα στους δύο βασικούς ήρωες του θιάσου σκιών ο οποίος Θίασος Σκιών γιά πάρα πολλά χρόνια αποτελεί ένα μεγάλο αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς μας. Αποτελεί σημείο κατακριταίο, το ότι αγνοήθηκε τελείως η Ελλάδα από την συνεδρίαση της επιτροπής αλλά και από την επικύρωση της απόφασης από την UNESCO. Δεν μπήκαν στον κόπο οι κύριοι των Επιτροπών να αναρωτηθούν. «Μήπως θα πρέπει να καλέσουμε και την άλλη πλευρά να δούμε τι έχει να μας πει;»Ποίοι όμως; Τι μπορεί να γνωρίζουν γιά τον Καραγκιόζη όλοι αυτοί; Τι μπορεί να γνωρίζουν γιά τον Καραγκιόζη οι Εσθονοί, οι Μεξικανοί, οι Κενυάτες, οι Άραβες των Εμιράτων, οι Κορεάτες, έστω και αν είναι και Βόρειοι. Τι μπορούν να που γιά τον Σπαθάρη, τον Μόλα και τόσους άλλους που έγραψαν ιστορία πάνω στον Καραγκιόζη; Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τους κυρίους αυτούς αφού είναι γνωστή η άγνοιά τους και γνωστό ότι σε αυτές τις επιτροπές ενεργούν κατόπιν εντολών.Το πρόβλημά μας είναι με το ελληνικό κράτος το οποίο διά μέσω κάποιου κυρίου εκπροσώπου – χιλιάδες οι εκπρόσωποι στην Ελλαδίτσα μας - «Η εξέλιξη αυτή προβληματίζει τα Υπουργεία Εξωτερικών και Πολιτισμου.¨Μη μου πείτε ! ! ! Τα Υπουργεία μας προβληματίστηκαν;. Μπράβο μας.
Κι’ επειδή οι φίλοι μας οι Τούρκοι επιμένουν – και καλά κάνουν – να είναι πάντα παρόντες στο πολιτικό προσκήνιο, αποφάσισαν να ενοχλήσουν και τον Πατριάρχη, τον οποίον βέβαια δεν είδαν ποτέ με καλό μάτι. Αποφάσισαν έτσι να χρησιμοποιούν πλέον μιά νέα προσφώνηση γιά τον Πατριάρχη. Εκείνο το Οικουμενικός πολύ τους μπαίνει στο μάτι και είναι το μόνο κράτος στον κόσμο που διαφωνεί με αυτόν τον τίτλο. Έτσι αντί γιά το «Αγιόταστο Ρωμηός Πατριάρχης» ।που χρησιμοποιούν μέχρι σήμερα από δω και στο εξής λένε να τον προσφωνούν απλά, σαν «Κύριος Πατριάρχης.» Καλωσύνη τους που έθεσαν και τον τίτλο κύριος και όχι «τσογλάν» Βέβαια στην Τουρκία όλοι γνωρίζουν ότι ο τίτλος, «Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης» είναι γνωστός όπως γνωστό είναι ότι ο τίτλος αυτός συνδέεται με το εκκλησιαστκό καθεστώς, την παράδοση της εκκλησίας και είναι σεβαστός από όλα τα κράτη του κόσμου και τους διεθνείς οργανισμούς. Φυσικά και στο θέμα αυτό η Ελλάδα ήταν απούσα. Σιγά μην αφήσουμε την Μενεγάκη γιά να ασχοληθούμε με τον Πατριάρχη. Παρήγορο ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης, Βαρθολομαίος μάλλον γελάει με τα καμώματα των Τούρκων αφού βρέθηκε στην Βουλγαρία προσκεκλημένος του επισήμου κράτους σαν Οικουμενικός Πατριάρχης χωρίς φυσικά οι Τούρκοι να τολμήσουν κάποια παρέμβαση. Ελπίζουμε κάποια στιγμή η μαμά Ελλάς να ξυπνήσει πριν να μας ξυπνήσουν οι Τούρκοι με τα κανόνια τους.

ΤΟ ΕΙΠΕ ΚΑΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ

Φίλοι μου καλή σας μέρα.

Με χαρά μου φιλοξενώ ένα ακόμη άρθρο του καλού μου φίλου και συνάδελφου, δημοσιογράφου από την Γερμανία,

Σπύρου Γκάρου. Αναφέρεται στο πανέμορφο Ξυλόκαστρο

Απολαύστε το. ΔΚ.

Μπράβο στο Δήμαρχο του Ξυλόκαστρου κ. Α. Κλαδούχο, έχει λόγο με βαρύτητα, γιατί ότι είπε το έκανε!

Στο τέλος Ιουνίου υποσχέθηκε, ότι θα λειτουργήσει ο “παραλιακός” , κι έτσι ακριβώς έγινε. Μέσα σε λίγες ημέρες το Ξυλόκαστρο άλλαξε χρώμα και πρόσωπο, αναπνέει τώρα. Πρώτα μπορούσε κάποιος να το παρομοιάσει με μια “ γριούλα στα κουρέλια της”, η οποία ξαφνικά, με ένα χτύπημα της μαγικής ράβδου, μεταβλήθηκε σε μοντέρνα, όμορφη ζωντανή κοπέλα, έτοιμη να διαγωνιστεί στα διεθνή καλλιστεία! Καθάρισε το τοπίο, απαλλάχτηκε ο παραλιακός από τα “πλαστικά τσαντίρια”... αυτό είναι πρόοδος και εξέλιξη, σημαίνει επιστροφή στις παλιές φυσικές του δόξες.
Η φύση για τη ζωή μας είναι ένα βασικό στοιχείο. Xωρίς αυτή ζωή δεν υπάρχει. Τα τελευταία χρόνια απομακρυνόμαστε πολύ από αυτή. Με το οικονομικό σύστημα που έχουμε επιλέξει την καταστρέφουμε, καίμε τα δάση μας, βρομίζουμε τις θάλασσές μας, ρυπαίνουμε συνειδητά και ασυνείδητα το περιβάλλον, πολλά από τα είδη ζωής έχουν εξαφανιστεί και άλλα ακολουθούν την ίδια τύχη. Όταν ο άνθρωπος μείνει μόνος του στη Γη, τότε θα καταλάβει τη δυστυχία του... Η παγκόσμια οικονομική κρίση μάς οδηγεί σε ακραίες συμπεριφορές και επικίνδυνες υπερβολές ενάντια στο χώρο που ζούμε και γενικά ενάντια στον Πλανήτη. Η καταστροφή του περιβάλλοντος σημαίνει και αλλαγή στο κλίμα.
Νομίζω λοιπόν. ότι ήταν μεγάλη ανάγκη, στη ρυμοτομία του Ξυλόκαστρου να γίνει αυτή η αλλαγή. Δε φτάνει όμως μόνο αυτό. Πολλά πράγματα πρέπει ακόμα ν΄ αλλάξουν, αλλά σκοντάφτουν στα χρονικά περιθώρια και στο χρήμα, που σήμερα δεν υπάρχουν. Δεν έχουμε να επενδύσουμε στην ποιότητα της ζωής και αυτής των παιδιών μας, επενδύουμε όμως σε μία άχαρη καταστροφική πολυτέλεια. Η ασφυξία και το φρακάρισμα στους δρόμους του Ξυλόκαστρου έχει περάσει τα ανεκτά όρια.
Άφθονες πολυκατοικίες, με ελάχιστους στενούς δρόμους και ανύπαρκτα πεζοδρόμια, μία νέα “Κυψέλη” στην Κορινθία. Ήταν ένα πολεοδομικό έγκλημα για την περιοχή, η αύξηση του ύψους που δόθηκε στις οικοδομές, ένα δείγμα της Ιντελιγκέντσια των τότε πολιτικών αυτού του άμοιρου τόπου... Πολλοί είναι οι Ξυλοκαστρίτες που βρίζουν και αναστενάζουν.
Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, δε διδαχτήκαμε και φτιάχνουμε μία καινούρια πόλη χωρίς υποδομή. Πριν λίγες ημέρες παρακολουθούσα στην παλιά εθνική ένα λεωφορείο της γραμμής που είχε μία μετωπική σύγκρουση με ένα μικρό Φίατ, πίσω από τα δύο οχήματα είχε σχηματιστεί ένα μεγάλο μποτιλιάρισμα στο οποίο είχαν εγκλωβιστεί και δύο φορτηγά. Απορώ πως επιτρέπεται η στάθμευση σε αυτόν το μοναδικό δρόμο διπλής κατεύθυνσης, όπως επίσης απορώ πως επιτρέπεται η κυκλοφορία σε φορτηγά και νταλίκες σε ώρες μεγάλης κυκλοφορίας. Να μην αναφερθώ στο δράμα της κεντρικής οδού “Τσαλδάρη” και γύρω από την πλατεία του “ Αγίου Βλάση”. Τα παράνομα παρκαρίσματα, τα διπλοπαρκαρίσματα, η οχλαγωγία, τα κορναρίσματα, και τα μαρσαρίσματα, από τα μηχανάκια, τις μηχανές και τα οχήματα μεγάλου κυβισμού, όλα μαζί ένα μεγάλο “χάος”, ένας κυκλοφοριακός “γόρδιος δεσμός”.
Πολλοί προσπαθούν να βρουν λύση χρησιμοποιώντας τη Νοταρά, αλλά και αυτή δεν είναι λύση. Υπάρχουν στο Ξυλόκαστρου οι μονόδρομοι “θεωρητικά”, αφού ορισμένοι οδηγοί αγνοούν τις πινακίδες ποιος είναι μονόδρομος και ποιος διπλής κατεύθυνσης. Υπάρχει η υπόνοια ότι τα διπλώματα δεν τ΄ απόκτησαν από μία σχολή οδηγών αλλά μέσω των εκπτώσεων από κάποιο “σούπερ μάρκετ”.
Η τροχαία θα μπορούσε να εξοικονομήσει αρκετά χρήματα από τα πρόστιμα που θα έπρεπε να επιβάλλει σ΄ όλους αυτούς που ασύδοτα παραβιάζουν τους κανονισμούς.
Επανέρχομαι στον παραλιακό. Γνωρίζω ότι υπήρξαν και αντιθέσεις σ΄αυτή την αλλαγή. Φυσικό είναι. Πολλοί είχαν συνηθίσει να πίνουν το καφέ τους ή τη μπύρα τους μέσα στα πλαστικά κλουβιά και να βλέπουν τη θάλασσα θολή, αντί να απολαμβάνουν τα χρώματα, τον αέρα, και το οξυγόνο του Κορινθιακού ελεύθερα και ανοιχτά. Θα περάσει κάποιος σχετικός χρόνος για να αντιληφθούν τη διαφορά και να χειροκροτήσουν το έργο. Πλην όμως μόνο ο παραλιακός δε φτάνει για να σωθεί το Ξυλόκαστρο. Θα πρέπει γενικά εκ θεμελίων η δομή του ν΄ αλλάξει. Κι αυτό είναι πολύ δύσκολο, ίσως αδύνατο. Με τον προαστιακό η κάθοδος των μυρίων από την Αθήνα και τις γειτονικές πόλεις βρίσκεται προ των θυρών και το κυκλοφοριακό “χάος” κρέμεται πάνω από τους Ξυλοκαστρίτες σαν τη “δαμόκλειο σπάθη”.
Εύχομαι αυτό το έργο να προχωρήσει και από τον “κύκνο” και πέρα. Είναι έργο ζωής, έχουμε ελευθερία κίνησης να περπατήσουμε να καθίσουμε στο παγκάκι χωρίς να βλέπουμε τους απέναντί μας ν΄αδειάζουν το ένα πιάτο μετά το άλλο ή να πέφτουμε πάνω στους δίσκους των γκαρσονιών. Η βόλτα τώρα στον Κορινθιακό είναι απόλαυση. Ο παραλιακός έγινε ανθρώπινος. Σ. Γ

ΤΟ ΠΙΚΡΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΟΥ ΔΝΤ

Με χαρά μου φιλοξενώ σήμερα ένα άρθρο του εκλεκτού δημοσιογράφου καιο καλού μου φίλου Σπύρου Γκάρου.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και η Διεθνής Τράπεζα ιδρύθηκαν το 1944, όταν ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος πλησίαζε στο τέλος του. Από την 1η μέχρι και την 23η Ιουνίου συνήλθαν σε ένα συνέδριο, στην περιοχή Bretton Woods στη New Hampshire στις ΗΠΑ 44 υπουργοί οικονομικών των νικητριών χωρών να συζητήσουν και ν' αποφασίσουν την αναδιοργάνωση της οικονομίας στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο Ευρώπη. Δύο σχέδια οικονομικής ανάπτυξης τέθηκαν σε συζήτηση: το σχέδιο του Άγγλου οικονομολόγου John Maynard Keynes και του Αμερικανού ομολόγου του Dexter White.
Το νόμισμα που καθορίστηκε σαν κατευθυντήρια δύναμη ήταν το δολάριο.
Ο Keynes αντιπροσώπευε τη Διεθνή Τράπεζα και ο White το ΔΝΤ
Με το σύστημα Bretton Woods τα δύο μεγάλα ιδρύματα από τις 23 Ιουνίου 1944 συνεργαζόμενα άρχισαν να καθορίζουν τις τύχες των χωρών μελών της Ευρώπης, της Αφρικής, Νοτιοανατολικής Ασίας, και Λατινικής Αμερικής. Μετά από τη λήξη του ψυχρού πολέμου τα δύο ιδρύματα του Bretton Woods
καθόριζαν επί πλέον την τύχη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων. Το αμερικανικό κεφάλαιο διεισδύει και κυριαρχεί σταδιακά στις αγορές της Ευρώπης και στις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Μέσω των αναπτυξιακών δανείων επιβάλλει την “παγκόσμια τάξη” εκμεταλλευόμενο τους λαούς, οδηγώντας τους στην παγκόσμια φτώχεια, στην εξαθλίωση και στον πόλεμο. Με λίγα λόγια μία συνέχιση της κάποτε αγγλικής “αποικιοκρατικής πολιτικής” και ταυτόχρονα μία διεθνώς “δολαριοποίηση” των αγορών στο πλέον υψηλό της επίπεδο. Ο καθηγητής οικονομικών επιστημών στην Οτάβα κ. Μιχαήλ Χοσουντόφσκι χαρακτήρισε την πολιτική των ιδρυμάτων του “Bretton Woods“, δηλαδή την αποχαλίνωση του παγκόσμιου εμπορίου, “παγκόσμια βαρβαρότητα”. Δεν πρέπει να παίρνουμε μόνο σαν παράδειγμα τι συνέβη στην Αργεντινή και να παραβλέπουμε τα δραματικά γεγονότα που διαδραματίσθηκαν από την δανειοδότηση μέσω του ΔΝΤ, την ονομαζόμενη “θεραπεία σοκ”, στις γειτονικές μας χώρες, στα Βαλκάνια, πχ Ρουμανία, Βουλγαρία, Βοσνία. Θ' αναφερθώ μόνο σε μία περίπτωση της “θεραπεία σοκ”, αυτή που διενεργήθηκε στη Ρωσία το έτος 1992 λίγο μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου. Οι δυνάμεις της Δύσης (G7) δεν εβλεπαν θετικά το γεγονός η πρώην Σοβιετική Ένωση, ο κάποτε εχθρός τους, να αναπτυχθεί και να γίνει μία ανταγωνιστική κεφαλαιοκρατική δύναμη. Ο στόχος του ΔΝΤ ήταν, η Ρωσία να παραμείνει αδύναμη, εξαρτώμενη οικονομικά από το αμερικανικό κεφάλαιο , δηλαδή από το δολάριο. Το ΔΝΤ έπρεπε να ελέγχει, να προγραμματίζει και να καθοδηγεί την οικονομία στο νέο ρωσικό καθεστώς. Με τη μέθοδο της “θεραπείας σοκ” το ΔΝΤ ενίσχυε τα ενδιαφέροντα του μεγάλου ιδιωτικού εμπορίου και της μαφιόζικης οικονομίας. Τα κοινωνικά ιδρύματα αποδιοργανώθηκαν, οι κρατικές επιχειρήσεις πτώχευσαν και ιδιωτικοποιήθηκαν. Εκείνη την εποχή οργανώθηκε και η περιβόητη “Ρώσικη Μαφία”, η οποία ήταν πιο σκληρή και από αυτή της “Καμόρα”. Ο ρωσικός λαός συντηρείτο από εράνους, πακέτα με τρόφιμα και φάρμακα που έστελνε ο Ερυθρός Σταυρός των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Αρκετοί ήταν αυτοί που πουλούσαν τα οργανά τους (νεφρά), για να συντηρηθούν οι ίδιοι και τα παιδιά τους. Η διαφθορά, το έγκλημα, οι ληστείες και η πορνεία έφτασαν σε έξαρση. Ο πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν μέσω των μεταρρυθμίσεων, που κατόπιν εντολής του ΔΝΤ επέβαλε στην οικονομία, μετάτρεψε τη χώρα του σε τριτοκοσμική.
Τα προγράμματα λιτότητας του ΔΝΤ και της Διεθνούς Τράπεζας ήταν καθαρά προγράμματα οικονομικής εξαθλίωσης για μεγάλα στρώματα της ρωσικής κοινωνίας . Οι τιμές 27 προϊόντων καθημερινής ανάγκης ανήλθαν στα 9900 τοις εκατό. Τα προγράμματα του ΔΝΤ το ίδιο και ο πληθωρισμός, με τη δολαριοποίηση των τιμών, επέφερε την κατάρρευση του εθνικού νομίσματος. Ένα Ρώσος καθηγητής, οικoνομολόγος στην Ακαδημία της Μόσχας είχε αναφέρει τα εξής: “Την εποχή του κομμουνιστικού συστήματος η ποιότητα της ζωής ήταν καλή, χωρίς πολυτέλεια και υπερβολές. Όλοι είχαμε εργασία και καλύπταμε τις καθημερινές μας ανάγκες. Οι κοινωνικές παροχές ήταν για όλους ίσες. Σε σύγκριση με αυτές της Δύσης βέβαια, ήταν δεύτερης κατηγορίας. Σήμερα μπορούμε να παρομοιάσουμε τις συνθήκες που ζούμε και τις κοινωνικές παροχές που έχουμε, με αυτές μιας τριτοκοσμικής χώρας”. Αυτά ανέφερε ο πολίτης μιας μεγάλης χώρας με τεράστιο πλούτο. Παραδείγματα υπάρχουν και από άλλες χώρες που δανειοδοτηθηκαν από το ΔΝΤ. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί, ότι αυτοί οι δύο οργανισμοί του “Bretton Woods“ πέτυχαν τους στόχους που είχαν θέσει, δηλαδή την οικονομική ανάπτυξη και το διεθνές εμπόριο να τα πενταπλασιάσουν, απέτυχαν όμως στα πλάνα τους να περιορίσουν τη φτώχεια και την πείνα στον κόσμο. Τουναντίον σήμερα στον πλανήτη ζούν περισσότεροι φτωχοί άνθρωποι παρά ποτέ. Η διαφορά μεταξύ φτώχειας και πλούτου συνεχώς αυξάνεται, η βία διαλύει την οικογένεια και την κοινότητα , το ίδιο συμβαίνει και με την κατάσταση στο ευρύτερο περιβάλλον, η οποία μέρα με την ημέρα χειροτερεύει, ( τελευταία η μεγάλη καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού). Φτάνουμε λοιπόν σήμερα κι εμείς οι Έλληνες να γευτούμε το “πικρό φάρμακο” που μας προσφέρει το ΔΝΤ. Η “νέα τάξη πραγμάτων” και τα προγράμματα της Διεθνούς Τράπεζας με το ΔΝΤ μας οδηγούν μέσω της λιτότητας στην ανεργία, στη φτώχεια και στο „μαρασμό”. Να ελπίζουμε μόνο, ότι το μέλλον της πατρίδας μας, δε θα είναι τόσο μαύρο, όπως αυτό της Ρωσίας, της Αργεντινής ή των χωρών του τρίτου κόσμου .

Από δω κι’ από κει! ! !

Το δέμα-βόμβα που έστειλαν στον Χρυσοχοϊδη κάποιοι τρομοκράτες είναι μιά αχαρακτήριστη εγκληματική ενέργεια. Αν έτσι σκέφτονται να φτιάξουν τον κόσμο αν αυτά είναι τα οράματά τους και οι στόχοι τους, να είναι σίγουροι ότι δεν θα τα πετύχουν ποτέ. Οι λαοί του κόσμου μισούν το αίμα. Ψάχνουν γιά κάποια ίχνη αγάπης. Κι’ αυτοί δεν τα προσφέρουν.

Ο Ευάγγελος Αβέρωφ είχε πει. «Το πρόβατο που φεύγει από το μαντρί το τρώει ο λύκος» Ο Αβραμόπουλος τα λέει λίγο πιό προσγειωμένα. «Όποιος φύγει από τη ΝΔ αυτοκτονεί»
Είτε έτσι είτε αλλοιώς ή μένεις στην ΝΔ και τρως ένα κομμάτι ψωμί – πιθανώς και μίζες – ή φεύγεις και ψοφάς από την πείνα. Αδέλφια διαλέξτε.

Το άκουσα και τρόμαξα. «Η ΝΔ είναι εκέινη η παράταξη, που εκφράζει, πέρα από όλους τους άλλους πολιτικούς σχηματισμούς, την αγάπη της γιά την πατρίδα» Η κ. Διονυσία-Θεοδώρα Αυγερινοπούλου, βουλευτής Επικρατείας της ΝΔ το είπε αυτό σε επίσκεψή της εδώ στην Νέα Υόρκη. Δηλαδή κυριά μου όλοι οι άλλοι δεν αγαπούν την Ελλάδα. Τ’ ακούς Γιώργο Καρατζαφέρη;;;;;;

Μας είπε ακόμη ότι, « Σε περίοδο οικονομικής κρίσης η ΝΔ στηρίζει την ομαλή συνέχιση της λειτουργίας των ελληνικών σχολείων του εξωτερικού» Με ποιό τρόπο κυρία μου; Μας στείλατε χρήματα;. Μας στείλατε δασκάλους;. Μας στείλατε βιβλία;. Μας στείλατε μιά φωτογραφία του Κολοκοτρώνη να την κολλήσουμε στον τοίχο μας;. Στο χωριό μου λέμε μιά παροιμία για το πως βάφονται τα αυγά. Την ξέρετε;

Είπανε κάποια στιγμή, γιά λόγους οικονομίας να τους κάνους 200 τους βουλευτές. Γρήγορα όμως το ξέχασαν και το παράτησαν. Σκέφτηκαν πως δεν θα είναι σωστό εκατό οικογένειες να πάνε στο ταμείο Απορίας. Πως θα ζήσουν οι άνθρωποι; Κλείσανε το λιμάνι του Πειραιά οι λεβέντες του ΠΑΜΕ.

Πιστοί στις διαταγές της τσαρίνας Αλέκας δεν άφησαν κουνούπι να περάσει. Τι κέρδισαν; Σκότωσαν τον τουρισμό. Αυτή την πολιτική έχει επιλέξει η Μεγάλη Αλέκα.
Μεγάλη απεργία αύριο Τρίτη 29 Ιουνίου. Όλοι προβλέπουν και όλα δείχνουν ότι το ασφαλιστικό και τα εργασιακά θα μετατρέψουν αυτό το καλοκαίρι στην Ελλάδα σε πολύ θερμό. Κι’ άντε εσύ να πας διακοπές στην πατρίδα σου.

Το Μέγαρο Μαξίμου δέχεται μηνύματα δυσαρέσκειας από μέλη της Κοινοβουλευτικής ομάδας σχετικά με το ασφαλιστικό. Οπότε αν έχουμε διαρροές κατά την ψηφοφορία τι θα γίνει;

Ο Άκης μας στις δόξες του. Στις καλές αλησμόνητες εποχές. Ήταν τότε που έκανε οικονομίες γιά να κάνει το γάμο του στο Παρίσι και ν’ αγοράσει ένα σπιτάκι, εκεί κατά μεριά Διονυσίου Αρεοπαγήτου. Κατά τα άλλα κάποιοι προσπαθούν να τον εξοντώσουν πολιτικά μιά και γιά οκτώ χρόνια τώρα δεν είναι ούτε βουλευτής. Γιά την .....ταμπακέρα

κουβέντα.

Αλήθεια φίλοι μου. Εκείνο το παιδάκι από τη Ραφήνα, το παιδάκι που τόσο πολύ του αρέσουν οι συναγρίδες, γιατί δεν βγαίνει να ζητήσει μιά συγνώμη από τον ταλαίπωρο ελληνικό λαό; Αλέκα μου μεγάλη και τρανή. Μόνο εσύ μπορείς να τον υποχρεώσεις να μιλήσει.

Στενοί συνεργάτες του Αντώνη λένε ότι ο πρόεδρος της ΝΔ είναι πεποισμένος ότι «το κόμμα πρέπει να υποστεί ριζική ανακαίνηση. Και αν θέλουμε νέα θεμέλια δεν θα πρέπει να αποκλειστεί μιά κατεδάφηση». Γκρέμισέ το Αντώνη μου. Γκρέμισέ το. Και όρθιο που είναι άχρηστο το έχετε καταντήσει.

Και αρκετό θέατρο στο Συνέδριο της ΝΔ. Κωμωδία ή δράμα όπως το πάρεις. Πολλές αγκαλιές και φιλιά οι δυό μεγάλοι. Ο πρώην και ο νυν. Ο Κωστάκης και ο Αντωνάκης μπροστά στα έκπληκτα μάτια όλων αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν, χτύπησαν τις πλάτες, έσφιξαν τα χέρια. Δηλαδή τι γίνεται ρε παιδιά;
Γιά εκλογές μιλάνε οι εθνοπατέρες. Τελικά στο κεφάλι τους δεν υπάρχει κουκούτσι μυαλό. Δυό εκλογικές αναμετρήσεις μέσα σ’ ένα χρόνο σε μιά Ελλάδα ερείπιο; Θαυμάστε μυαλά και φιλότιμο.

Εννέα μήνες μετά την εκλογική συντριβή και επτά μετά την εκλογή της νέας ηγεσίας η ΝΔ καταγράφει δημοσκοπική καθίζηση και αδυνατεί να εισπράξει κάποια οφέλη. Όχι πως τα πράμματα θα ήσαν καλύτερα αν αρχηγός είχε εκλεγεί η Ντόρα. Προς Θεού.

Αλλαγή σελίδας εγκρίθηκε στο συνέδριο της ΝουΔούλας। Προσοχή αδέλφια. Μην αναθέσετε την αλλαγή στον

Παναγιωτόπουλο. Κάθε φορά που τον βλέπουν στην τηλεόραση η ΝΔ χάνει 500 ψήφους.

Τελικά δεν θα το αποφύγουν αυτό που είχε πει σαν χρησμό μαντείου ο Γιωργάκης.«Θα μας πάρουν με τις πέτρες ». Και στ’ αλήθεια όλα δείχνουν ότι θα τους πάρουν με τις πέτρες.

«Η ΝΔ κλείνει τους λογαριασμούς της με το χτες.» φώναξε ο Αντωνάκης. Παραδέχτηκε ότι. « κάναμε λάθει και παραλείψεις» Πρόστεσε όμως ότι η κυβέρνηση Καραμανλή «άφησε θετικό έργο» Αδέλφια συνέλληνες. Μην ψάξετε να βρήτε έργο. Λακούβες θα βρήτε.

Στη ΔΕΘ, τον Σεπτέμβρη λένε, ότι ο Παπανδρέου θα σταθεί στον απολογισμό των πεπραγμένων και στον προγραμματισμό γιά την επόμενη χρονιά. Είμαι περίεργος να δω τι απολογισμό θα δώσει και τι προγραμματισμό θα κάμει γιά την επόμενη χρονιά

Να ευχηθώ σε όλους καλό καλοκαίρι.

Μαζί και πάλι τις πρώτες πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη.