tag:blogger.com,1999:blog-1160290634718507882.post8108516289234776685..comments2022-03-31T05:03:09.109-07:00Comments on ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ Η ΕΛΛΑΣ: ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣDennis Kontarinishttp://www.blogger.com/profile/10892574830314261401noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-1160290634718507882.post-91761590401584045942011-03-27T13:48:53.148-07:002011-03-27T13:48:53.148-07:00Αγαπητή κα. Ginger, πιστεύω, ότι δεν γνωρίσατε την...Αγαπητή κα. Ginger, πιστεύω, ότι δεν γνωρίσατε την Ελληνίδα του '60 και του '70 γνωρίσατε την Ελληνίδα του '90 δηλαδή μετά απο 30 χρόνια μετανάστευσης. Ίσως αυτή η Ελληνίδα να συνόδευε τον σύζυγο ο οποίος θα ήταν διπλωμτικός ακόλουθος ή καθηγητής και δάσκαλος σίγουρα σε ένα ελληνικό σχολείο... Δε γνωρίζετε ότι όλοι οι Ελληνες και Ελληνίδες ήρθαν από τις παραμεθόριους περιοχές της Θράκης, Μακεδονίας και Ηπείρου για να εργαστούν σκληρά στις φάμπρικες τις Γερμανίας, πολλές φορές με απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και κοινωνικής διαβίωσης... Πολλές Ελληνίδες εγκατέλειψαν τα παιδιά τους στους γέροντες γονείς τους στο χωριό γιατί δεν υπήρχε δυνατότητα να τα πάρουν σε μία άγνωστη και αφιλόξενη (την εποχή εκείνη)χώρα μαζί τους, που θα τα έβαζαν στους στάυλους ή στις στους ξύλινους καταυλισμούς που διέθεταν για την εγκατάστασή τους οι Γερμανοί εργοδότες; Γεγονός ήταν ότι η γερμανική βιομηχανία χρειάζονταν μηχανές και όχι ανθρώπους, για τον λόγο αυτό όσοι ήρθαν αυτές τις δύο δεκαετίες ήρθαν σαν "γκασταρμπάϊτερ" δηλαδή φιλοξενούμενοι εργάτες, οι οποίοι μόνο φιλοξένια δεν έζησαν. Οι Έλληνες άντρες ήταν ημιμαθείς και τα 60% των γυναικών αναλφάβητες. Γιαυτό το νοσοκομείο της Αχεπανς στη Θεσσαλονικη σε μία έκθεση του έκρουε τον κώδωνα του συναγερμού στις τότε ελλην. κυβερνήσεις, να προσέξουν, ότι όσοι επιστέφουν από τη Γερμανία επιστρέφουν με μία κατεστραμμένη υγεία. Ιδιαιτερα οι γυναίκες με νευρολογικά προβλήματα και καταθλήψεις. Πιθανώς να υπήρξαν και ορισμένες εξαιρέσεις, αλλά μετα το '90, αυτές που εσείς αναφέρετε. Η πραγματικότητα ήταν αυτή που περιγράφω. Η υπηρεσία που εργαζόμουν μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω περισσότερο την άλλη πλευρά του νομίσματος. Σ.ΓAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1160290634718507882.post-10606606558068392162011-03-24T05:42:50.075-07:002011-03-24T05:42:50.075-07:00Φαίνεται πάρα πολυ΄ενδιαφέρον. Οι αγώνες της Ελλην...Φαίνεται πάρα πολυ΄ενδιαφέρον. Οι αγώνες της Ελληνίδας στις διάφορες ξενητιές που βρέθηκε έχουν σταθεί ιστορικοί.<br />ΠέτροςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1160290634718507882.post-75265388478058631282011-03-23T13:09:14.815-07:002011-03-23T13:09:14.815-07:00Αγαπητή μου Cinger
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που ...Αγαπητή μου Cinger<br />Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που γράφεις. Θα ενημερώσω τοω φίλο μου Σπύρο Γκάρο που λόγω της εργασίας του στη Γερμανία γνωρίζει καλύτερα από μένα και θα σου απαντήσει.<br />Σου έστειλα γράμμα σήμερα. Περιμένω να μου γράψεις<br />Την αγάπη μου <br />ΝτένηςDennis Kontarinishttps://www.blogger.com/profile/10892574830314261401noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1160290634718507882.post-7184975421229640432011-03-23T12:39:38.625-07:002011-03-23T12:39:38.625-07:00Aγαπητέ μου Ντένη, γνωρίζω και μιά άλλη πλευρά απ...Aγαπητέ μου Ντένη, γνωρίζω και μιά άλλη πλευρά από αυτή που περιγράφη ο κος Γκάρος. Αυτή της Ελληνίδας που ακολούθησε τον άντρα της στην μετανάστευση με σκοπό να μείνει στο σπίτι και να μεγαλώσει τα παιδιά της όσο πιό ελληνικά γινόταν. Το μικρό διάστημα 2 ετών που έζησα στη Γερμανία στις αρχές τις δεκαετίας του 90 γνώρισα τέτοιες γυναίκες και ίσως θα έλεγε κανείς ότι αυτές ήταν οι τυχερές. Δεν ήταν όμως αλήθεια αυτό. Ο σύζυγος και τα παιδιά ζούσαν μέσα στην Γερμανική κοινωνία ενώ αυτές εκινούντο μόνο στο χώρο του σπιτιού και τον ελληνικών εκδηλώσεων της πόλης τους. Το αποτέλεσμα ήταν αυτές οι γυναίκες να μένουν καθαρά Ελληνίδες ενώ ο σύζυγος και τα παιδιά αφομοιωνόντουσαν από την Γερμανική κουλτούρα. Σιγά σιγά άνοιγε ένα χάσμα επικοινωνίας ανάμεσα σ'αυτές και στην ίδια τους την οικογένεια ακόμα. Εβαζαν όλη τη δύναμή τους να διατηρούν την ελληνικότητα της οικογένειας αλλά ήταν και αρκετά εποξενωμένες. Τις έζησα από κοντά και τις θαύμασα. Μπορεί να μην θυσιαζόντουσαν στα εργοστάσια αλλά θυσιαζόντουσαν γιά να διατηρήσουν την ελληνική φλόγα στην οικογένεια. Αυτά τα λίγα είχα να σχολιάσω. Θα τα πούμε σύντομα. Σου στέλνω την αγάπη μου.Μαίρη (Ginger)https://www.blogger.com/profile/09953319709852230178noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1160290634718507882.post-88822370230122143522011-03-23T05:47:04.950-07:002011-03-23T05:47:04.950-07:00Αγαπητή μου Μαριάνθη σ' ευχαριστώ για τα καλά ...Αγαπητή μου Μαριάνθη σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Το κείμενο είναι του καλού μου φίλου. συνάδελφου στην Γερμανία Σπύρου Γκάρου. Εγώ έκαμα μόνο την ανάρτηση.<br />Νάσαι καλά<br />ΝτένηςDennis Kontarinishttps://www.blogger.com/profile/10892574830314261401noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1160290634718507882.post-38084792769129362092011-03-22T08:27:30.663-07:002011-03-22T08:27:30.663-07:00Κύριε Ντένη πέρασα για να σου πω πως με πολλή χαρά...Κύριε Ντένη πέρασα για να σου πω πως με πολλή χαρά ξαναβλέπω την επιστροφή σου στον κόσμο των αναρτήσεων ! <br />Μας έλειψαν τα ωραία σου θέματα και η παρέα σου.<br />Καλή συνέχεια.Μαριάνθηhttps://www.blogger.com/profile/03937324224848519997noreply@blogger.com